Morgunblaðið - 21.06.1996, Blaðsíða 32

32 FÖSTUDAGUR 21. JÚNÍ 1996
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
ÆVAR
G UNNARSSON
+ Ævar Gunnars-
son fæddist í
Reykjavík 25. apríl
1933. Hann lést á
gjörgæsludeild
Landspítalans 9.
júní síðastliðinn.
Foreldrar Ævars
voru hjónin Gunnar
Jónsson kaupmað-
ur, f. 4. desember
1896, d. 22. júní
1960, og Ingibjörg
Ólafsdóttir hús-
móðir, f. 12. ágúst
1909, d. 30. apríl
1959. Systkini Æv-
ars eru: Gunnar Þorbjörn,
fyrrv. forsljóri, f. 8. ágúst 1926,
Sverrir bóndi, f. 18. ágúst 1928
og Þorgerður bankastarfsmað-
ur, f. 4. júní 1930. 29. sept-
ember 1966 kvæntist Ævar
Þórdísi Ingibjörgu Ólafsdóttur
húsmóður, f. 29. september
1943. Þau skildu fáum árum
síðar. Þau eignuðust
einn son, Guðmund,
verkstjóra, f. 15.
október 1967. Hann
býr með Hildi
Gunnarsdóttur, f.
30. nóvember 1965.
Um átján ára ald-
ur gerðist Ævar
starfsmaður Al-
menna byggingafé-
lagsins hf. og til-
einkaði því félagi
starfskrafta sína í
rúma tvo áratugi,
eða þar tii hann hóf
störf hjá Islenskum
aðalverktökum árið 1972, en
þar starfaði hann við verk-
stjórn síðustu árin, eða allt
fram til þess að örlögin buðu
annað.
Útför Ævars fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Hann Ævar, frændi minn, verður
ekki kvaddur með hinu klassíska
hversmannshugljúfa- og hrókur alls
fagnaðar-forriti. Hinstu örlög þessa
+ sérstæða manns og persónugerð
hans kalla á aðra nálgun. En auðvit-
að vissir þú, Ævar minn, eins og
við hin, að í lífinu er dauðinn aðeins
spurning um tíma. Ungur maður
og eldri, hefurðu áreiðanlega velt
vöngum yfir hefðbundnu alheims-
spurningunni um tilgang lífsins og
þeirri miklu staðreynd, að það eina,
sem við höfum örugglega á verk-
efnaskránni frá getnaði og fæð-
ingu, er að deyja. Hér er það ein-
mitt tíminn sem er svo mikilvægur,
því það er fyrst og fremst hinn
ótímabæri dauði, sem veldur svo
mörgum ótta og sorg. Hinn tíma-
bæri dauði, hins vegar, er oftast
ekki bara eðlilegur, heldur stundum
kærkominn og jafnvel tilhlökkunar-
efni.
Ég verð að segja þér eins og er,
frændi minn góður, að þinn dauði
ber flest skilmerki hins ótímabæra,
þessa, sem kemur ekki bara óvænt
og allt of snemma á dagskrá, held-
ur einnig í algjörri erindisleysu, í
þínu tilfelli. Ekki varstu búinn með
aldurskvótann. Ekki þurfti að losa
líkama þinn eða sál þína úr langvar-
andi og óbærilegri prísund heilsu-
leysis vegna slyss, eða banvæns
sjúkdóms. Við slíkan dauða getum
við hvorugur verið sáttur. En hvað
var það þá, sem gerðist í lokin? í
dag get ég ekki svarað þeirri spurn-
ingu, vinur minn. Kannski síðar,
en þú munt sennilega aðeins fá
svarið að því tilskildu, að boðskipta-
heimurinn spanni langt útfyrir við-
urkenndar víddir. En skoðum það
sem við vitum. Fyrri sjúkrahúsvist
þína bar brátt að. Þú fékkst slæma
kviðverki og varst skorinn 5. des-
ember, 1994. Reyndist vera með
góðkynja skemmd í ristli. Skemmd-
in var fjarlægð og þú fékkst poka
á kviðinn, til að leyfa líffærinu að
jafna sig, þar til tenging yrði fram-
kvæmd síðar meir. Stuttu eftir að-
gerðina, fékkstu illvíga sjúkrahús-
bakteríu í hægra lunga og lentir í
löngum og alvarlegum lífsháska,
sem lauk ekki fyrr en miðhluti lung-
ans hafði verið numinn brott.
{ þessum hremmingum misstirðu
reyndar, um tíma, allan lífsvilja og
varst tilbúinn að stimpla þig út.
En svo kom bati smám saman og
þú útskrifaðist með endurnýjaða líf-
slöngun sjötíu og sex dögum eftir
ristilaðgerðina. Rúmu ári síðar
varstu orðinn verulega brattur og
hafðir safnað kjarki tii að fara í
endurtengingu og losna við pokann
af kviðnum. Þú manst, að þú
hringdir í mig og vildir flýta inn-
lögn, því þú ætlaðir þér í betra form
fyrir veiðitúra sumarsins. Þú lagðist
inn á dánardægri ömmu í apríl sl.
og gekkst undir aðgerð 2. maí. Sjálf
tengingin mun hafa gengið vel, en
eitthvað óvænt gerðist fljótlega upp
úr því. Þú fékkst ólýsanlega kvið-
verki og varðst fárveikur. Meira
veizt þú ekki, Ævar minn, því þú
varst svæfður aftur, m. a. vegna
endurtekinna skurðaðgerða. Og aft-
ur hetjuðu á þig sjúkrahússýklar.
Þú varst rannsakaður hátt og lágt,
því læknar leituðu skýringa. Allt
mun hafa verið gert til að hjálpa
þér, en eftir þrjátíu og sex daga á
gjörgæsludeild, voru meltingarfæri
þín orðin svo illa skemmd, að þau
gátu aðeins boðið upp á þinn ótíma-
bæra dauða. Þannig fór þetta, minn
kæri frændi, og ástæðan er enn
óljós. Kannski fáum við frekari
skýringar, þó síðar verði, en þær
munu auðvitað aldrei verða svo full-
nægjandi, að þær bæti okkur miss-
inn.
En hver varst þú, þessi frændi,
sem kenndir mér allt, sem ég kann
um skotveiði. Sem fórst með mig í
veiðitúra og heimsóknir í Hross-
haga. Ég man fyrst eftir þér í her-
berginu þínu uppi á lofti á Hverfó
hjá ömmu og afa. Tómar gosflösk-
ur, tóbakslykt, ævintýralegt skrif-
borðsskúffudót, dekkjaauglýsing
sem öskubakki og lyklakippa frá
Almenna byggingafélaginu. Inni í
þessu herbergi, lokuðu, prufukeyrð-
ir þú stundum jólagjafir mínar fyrir
afhendingu. Ég á góðar minningar
frá þessum árum og man vel hlýju
þína í minn garð og hitt, að ég leit
upp til þín.
Þú varst góðum gáfum gæddur,
en sagður fremur latur í skóla og
hafnaðir honum reyndar umfram
skylduna, en gerðist þeim mun lesn-
ari í öllu því, sem hugurinn girnt-
ist. Ungur varstu umvafinn móður-
ást og umhyggju. Reyndar kannski
dálítið ofdekraður. Ég átti hana
ömmu með þér um tíma og Gerðu
frænku líka. Þú varst viðkvæmur
maður og nokkuð lokaður. Þú bjóst
yfir ríkri samúðar- og réttlætis-
kennd, enda góður krati. Þú varst
skemmtilegur viðhlæjandi með
þægilega kímnigáfu. Þér þótti gott
að þegja með réttu fólki, eins og
nokkur dæmi eru til um úr hinni
miklu vináttu ykkar Þóris, frænda
okkar, sem einnig lézt allt of
snemma á sama sjúkrahúsi tveimur
dögum eftir fyrri aðgerðina á þér
í desember 1994. Þér var mikill
missir í Þóri.
Veiðigyðjan átti í þér sterk tök.
Það kom berlega í ljós í Grímsá í
hittifyrra, að hin hæverska náttúru-
dýrkun þín og veiðiáhugi hafði lifað
þá áratugi, sem liðnir voru frá því
þú kenndir mér, kornungum, listina
að lesa í vötn og annars konar veiði-
lendur. Þú varst kvæntur um tíma,
en konu þinni kynntist ég ekki.
En stutt hjónabönd geta gefið
ríkulegan ávöxt og ykkar heitir
Guðmundur. Og þú missir af fyrsta
barnabarninu, sem er á leiðinni,
eins og þú vissir reyndar.
í dag lýkur hringferð þinni, Ævar
minn, þegar þú verður lagður í ijöl-
skyldureitinn við hlið ömmu og afa.
Með söknuð í huga, vil ég þakka
þér fyrir að hafa mátt eiga þig að,
sem góðan vin og frænda, um leið
og ég bendi þér á, að þótt dauðinn
sé ávallt aðeins spurning um tíma,
með tilheyrandi hugarangri í mann-
heimum, þá falla öll þessi dauða-
tengdu vandamál lífsins algjörlega
í skugga þeirrar nöturlegu tilhugs-
unar, að hafa aldrei fengið að fæð-
ast inn í þessa fögru veröld.
Gunnar Ingi.
Minnast vil ég í fátæklegum orð-
um en þakklátum huga míns ást-
kæra frænda Ævars Guðbjörns
Gunnarssonar sem við systkinin og
börn okkar eigum svo margt að
þakka.
Við andlát frænda míns fyllist
ég sorg og söknuði og minninga-
brotin um alla þær mörgu upplifan-
ir sem ég hef átt með frænda mín-
um leita stanslaust upp í huga minn
en samhliða því er ég í hjarta mínu
full af gleði og þakklæti fyrir það
að hafa átt svona einstaklega góðan
og umhyggjusaman frænda sem var
mér í senn góður frændi, vinur og
félagi. Fyrir mig var það líka ómet-
anlegt öryggi að eiga Ævar frænda
að, því ég vissi vel hvert ég gat
ieitað ef í nauðir ræki.
Síðustu samverustundir okkar
„mæðgnanna" eins og Ævar kallaði
okkur gjarnan og hans, mun alltaf
búa í hjarta okkar sem dýrmæt
mining. Ævar var kallaður til af
Söru, til þess að lesa yfir skólarit-
gerð um síðustu heimsstyjöldina,
því engum treysti hún betur til þess
en frænda sem var víðlesinn og
hafsjór af fijóðleik. Þessi morg-
unstund í Laufenginu var full af
hlýju og föðurlegri umhyggju Æv-
ars í okkar garð.
Ekki óraði okkur fyrir því þegar
Ævar hringdi í okkur stuttu seinna,
kátur í bragði, daginn sem sam-
ræmdu prófum grunnskólans lauk,
að hann ætti ekki afturkvæmt heim.
Hann bað Söru að fara gætilega
um kvöldið og tilkynnti okkur að
búið væri að kalla hann inn á spítal-
ann, til að láta laga það sem þurfti
eftir síðustu aðgerð fyrir ári síðan.
Hann fór á spítalann ókvíðinn og
bjartsýnn um að allt mundi ganga
eðlilega.
Ævar var á margan hátt mjög
sérstakur maður. Hann var að eðlis-
fari einfari, sjálfum sér nógur, lítil-
látur og nægjusamur, en því rausn-
arlegri og gjafmildari við aðra.
Hann var lestrarhestur mikill og
engan mann þekki ég sem ferðast
hefur víðar um í heiminum í gegn-
um lestur bóka og gat hann frætt
mann um hina fjarlægustu staði
jarðar jafnt sem nærliggjandi lönd,
eins og hann hefði verið þar sjálf-
ur. Ævar hafði gaman af að ferð-
ast um landið okkar og nutum við
góðs af. Ófáar ferðirnar fórum við
mamma, systkinin og síðar börnin
okkar með honum í sunnudagsbíl-
túra eða lengri ferðir og þá jafnvel
upp á hálendi Islands. Ævar var
með eindæmum vel að sér í sögu
lands og þjóðar og var þeim hæfi-
leikum gæddur að geta sagt trölla-
og grýlusögur á svo frábæran og
skemmtilegan hátt, að við börnin
sáum grýlu ljóslifandi fyrir okkur
og kom það oft fyrir að við sórum
fyrir það að hafa sér tröllskessunum
bregða fyrir uppi í fjöllunum.
Ævar gerði drauminn um að
eignast góðan jeppa að veruleika
fyrir hálfu öðru ári. Staðráðinn í
að fara um fjöll og firnindi, með
búnað sem alvöru ferðagörpum
sæmir. Glettnisleg rödd Ævars þeg-
ar hann spurði bæði í gamni og
alvöru, þegar lagt var í hann, hvort
við hefðum nú munað eftir síðu
nærbuxunum, mun hljóma í eyrum
okkar, sem eftir erum um ókomna
framtíð. Því miður varð minna úr
þessum ferðum en ætlunin var
vegna veikinda Ævars og vegna
brottfalls besta vinar hans og
frænda, Þóris, en hann lést fyrir ári.
Móðir mín og Ævar voru einstak-
lega samrýmd systkini. _Ég minnist
þeirra alltaf saman. Ég veit að
mamma bar mikla umhyggu fyrir
Ævari, hann var alltaf litli bróðir
hennar. Við bjuggum í sama húsi
þegar ég var barn og við borðuðum
saman. Eftir að hann stofnaði heim-
ili sjálfur var hann alltaf með okkur
á hátíðisdögum og alla laugardaga
og sunnudaga drakk hann kaffi hjá
mömmu, spjallaði, fór í bíltúra eða
þau hoTfðu á fótboltann í sjónvarp-
inu saman. Þau voru það nátengd
og mikið saman að yngstu barna-
börn mömmu sem ekki upplifðu
Friðrik afa sinn, sem dó fyrir 16
árum, nefndu þau alltaf í sama orð-
inu „amma og Ævar“. Mamma stóð
trúföst við hlið bróður síns alla
hans erfiðu banalegu full af ást og
umhyggju. Veit ég að hún á eftir
að sakna bróður síns sárt.
Stolt og gleði Ævars í lífinu var
sonur hans, Guðmundur. Það geisl-
aði alltaf af Ævari þegar hann tal-
aði um Gumma sinn, sem var hon-
um líka góður sonur. Það verður
varla með orðum lýst hvað glaður
og stoltur barnakarlinn Ævar var
þegar hann tilkynnti okkur það að
Gummi og Hildur kærastan hans
ætluðu að gera hann að afa í sept-
ember. Yndislegt hefði verið fyrir
hann að fá að uppiifa þessa stóru
stund með þeim og betri afa hefði
barnið litla ekki fengið. Elsku Ævar
minn kveður þó þennan heim vit-
andi hvað er í vændum.
Að ieiðarlokum vil ég þakka þér,
elsku frændi, fyrir allt það sem þú
hefur verið okkur Söru minni og
þér, Gummi minn, vottum við okkar
innilegustu samúð.
„Þú skalt ekki hryggjast, þegar
þú skilur við vin þinn, því að það,
sem þér þykir vænst um í fari hans,
getur orðið þér ljósara í fjarveru
hans, eins og fjallgöngumaðurinn
sér fjallið best af sléttunni.“ (Ka-
hlil Gibran.)
Ingibjörg.
Ævar frændi, maður með alveg
ótrúlega sterka réttlætiskennd og
kröfur um vönduð vinnubrögð bæði
á sjálfan sig og aðra, lést á Land-
spítalanum eftir aðgerð sem hann
gekkst undir. Við sem umgengumst
Ævar nær daglega þykjumst vita
að nú mundi hann vilja fá að vita
hvað fór úrskeiðis. Og þú hafðir
rétt fyrir þér, þó að yfirlýsing þín
fyrir aðgerðina hafi án efa verið í
ljósi slæmrar reynslu þinnar af spít-
alavist.
Við vorum nýbúin að stofna
heimili, þegar þú komst fyrst í
heimsókn til okkar. Það var mjög
eftirminnileg heimsókn sem seint
gleymist, því þú áttir ekki til orð
yfir að við ættum ekki til mola með
kaffinu. Að sjáifsögðu var rokið til
og keyptur moli, og þá hefur ekki
vantað eftir það. Nú er til sérstök
molakrús fyrir Ævar frænda, og
fannst okkur öllum alltaf gaman
að fá þig í heimsókn. Þú varst allt-
af velkominn til okkar, og núna
veistu hvar molarnir eru. Við Óli
og börnin söknum þín sárt og viljum
þakka þér fyrir allar ánægjustund-
irnar sem að við áttum saman,
bæði hér og erlendis. Öllum ástvin-
um vottum við okkar dýpstu samúð
og kveðjum þig með þessum orðum:
Guð leiði þig, en líkni mér,
sem lengur má ei fylgja þér.
En eg vil fá þér englavörð,
míns innsta hjarta bænargjörð:
Guð leiði þig.
(M.Joch.)
Linda, Olafur og börn.
Mig langar að minnast i fáum
orðum Ævars Gunnarssonar. Það
er stutt stórra högga á milli í þess-
ari stóru fjölskyldu, fyrst Þórir, nú
Ævar. Þórir og Ævar voru systra-
synir. Ævar missti þar frænda og
mikinn vin. Nú eru þeir saman á ný.
Leiðir okkar Ævars lágu saman
um nokkur ár og við eignuðumst
soninn Guðmund, sem er einkason-
ur Ævars. Við slitum samvistir, en
með auknum þroska og aldri urðum
við vinir. Ævar var karlmannlegur
og bar sig vel, skarpgreindur eins
og hann á kyn til.
Stórar ættir stóðu að Ævari.
Hann gat verið hvass í orðum, en
var líka orðheppinn. Einu sinni trúði
hann mér fyrir því að hann nyti
mikillar kvenhylli, en flestar þeirra
eru í þessari hæð sagði hann og
benti á hné sér og brosti stríðnis-
lega.
Ævar var í miklu uppáhaldi hjá
systkinabörnum sínum sem nú eru
öll uppkomin. Hann var yngstur af
fjórum systkinum, þremur bræðrum
og einni systur. Gerða og hann
voru einstaklega samrýnd. Ævar
átti sér mörg áhugamál. Hann var
bridsmaður mikill og hafði gaman
af að ferðast. Hann var mikill bóka-
unnandi og hvatti son okkar til að
lesa góðar bækur. Sonurinn erfði
lestraráráttu föður síns og tók hann
sér til fyrirmyndar á margan hátt.
Nú er Ævar búinn að kveðja og
mig langar að þakka honum fyrir
hvað hann reyndist syni okkar vel
og gaf honum gott veganesti út í
lífið. Gerða og dóttir hennar Ingi-
björg sem Ævari þótti svo vænt
um stunduðu Ævar af mikilli ástúð
í veikindum hans. Gerða er samein-
ingartákn fjölskyldunnar. Sonur
minn minnist allra jóla- og matar-
boða hjá Gerðu frænku og hennar
stóru fjölskyldu.
Nú er Ævar allur. Sonur syrgir
föður og þakkar honum, þessi stóra
fjölskylda syrgir bróður og frænda.
Söknuðurinn er mikill, en hjá okkur
vakir minning um góðan dreng.
Þórdís Olafsdóttir,
Guðmundur Ævarsson.
t
Faðir minn, tengdafaðir og bróðir okkar,
ÆVAR GUNNARSSON,
er lést á gjörgæsludeild Landspítalans
9. júní, verður jarðsunginn frá Foss-
vogskirkju í dag, föstudaginn 21. júní,
kl. 13.30.
Guðmundur Ævarsson, Hildur Gunnarsdóttir,
Gunnar Þ. Gunnarsson, Sverrir Gunnarsson,
Þorgerður Gunnarsdóttir.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
JÓN GUÐFINNSSON,
Smáratúni 2,
Selfossi,
verður jarðsunginn frá Selfosskirkju
laugardaginn 22. júní kl. 11.00.
Kristín Benediktsdóttir,
Sólveig Jónsdóttir,
Oddbjörg I. Jónsdóttir, Einar Ársæll Sumarliðason,
Guðfinnur Jónsson, Helga Dagmar Emilsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.