Morgunblaðið - 21.06.1996, Blaðsíða 34

34 FÖSTUDAGUR 21. JÚNÍ 1996
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+
Móðir mín,
AÐALHEIÐUR HÖSKULDSDÓTTIR,
er látin. Útförin hefur farið fram.
Mínerva Haggerty.
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
HULDA GUÐMUNDSDÓTTIR,
Skeiðarvogi 75,
sem andaðist 6. júní, verður jarðsungin
frá Dómkirkjuni í dag, föstudaginn
21. júní, kl. 15.00.
Hildur Steingrímsdóttir,
Jakob Steingrímsson, Karen Þorvaldsdóttir,
Hulda Jakobsdóttir,
Anna Margrét Jakobsdóttir.
+
Elskulegur faðir okkar,
ENGILBERT RUNÓLFSSON,
Vatnsenda,
Skorradal,
verður jarðsunginn frá Hvanneyrarkirkju laugardaginn 22. júní
kl. 14.00.
Haukur Engilbertsson,
Svava Engilbertsdóttir,
Runólfur Engilbertsson,
Eyjólfur Engilbertsson,
tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
+
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
LAUFEY ARNÓRSDÓTTIR,
Hjallaseli 27,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Seljakirkju mánu-
daginn 24. júní kl. 13.30.
Ingibjörg Bjarnadóttir, Einar Magnússon,
Lúðvik Bjarnason, Sigrún Böðvarsdóttir,
Haukur Bjarnason, Jóhanna Borgþórsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Sendum innilegar þakkir öllum þeim, sem sýndu okkur samúð
og hlýhug í veikindum og við andlát og útför sonar okkar og
barnabarns,
LEVÍ DIDRIKSEN.
Sérstakar þakkir færum við þeim, sem önnuðust hann i veikindum
hans.
Heidi og Schumann Didriksen,
Jovina og Simun Rasmussen,
Dagmar og Schumann Didriksen.

+
Faðir minn,
FRIÐGEIR GUÐMUNDSSON
rafvélavirki,
Nesvegi 66,
lést í Landsþítalanum þann 16. júní.
Fyrir hönd aðstandenda.
Haraldur Friðgeirsson.
+
Alúðarþakkir til ykkar allra, sem sýndu
okkur samúð og vinarhug við andlát og
útför
ÁSLAUGAR
VALDEMARSDÓTTUR.
Sigurjón Tracey
og börn.
HA UKUR
MAGNÚSSON
+ Haukur Magn-
' ússon var fædd-
ur í Reykjavík 25.
júlí 1912. Hann
andaðist í Dvalar-
heimilinu Hrafn-
istu í Hafnarfirði
10. júní síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru hjónin Jófríð-
ur Guðmundsdótt-
ir, f. 10. október
1889 á Skarðs-
strönd í Dalasýslu,
d. 1919 og Magnús
Gíslason, skáld og
rithöfundur, f. 29.
maí 1881, d. 1965. Þeim hjón-
um varð fimm barna auðið.
Þeirra elstur var Haukur, þá
Guðlaug Sigríður, f. 19. sept-
ember 1913, Eva, f. 2. júní
1915, Hrefna, f. 3. nóvember
1917, og Jósteinn, f. 26. apríl
1919. Hrefna er nú ein á lífi
þeirra systkina.
Útför Hauks fer fram frá
Fríkirkjunni í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.00.
Þegar Haukur Magnússon var
sjö ára andaðist móðir hans af af-
leiðingum spönsku veikinnar. Ekki
var annar kostur hjá Magnúsi föður
hans en að leysa upp heimilið og
barnahópurinn tvístraðist allt frá
Kalmannstjörn í Höfnum til Gilja í
Mýrdal. Öll lentu þau hjá sómafólki
og héldu góðu sambandi sín á milli
er þau komust til þroska.
Haukur var í fyrstu hjá Gísla afa
sínum og ömmu í Gijótagötu 12,
en síðar í Garðastræti 21 hjá föður-
systur sinni Önnu og Teiti manni
hennar þar til hann
komst til vits og ára.
17 ára gamall hóf hann
nám í vélvirkjun hjá
Vélsmiðjunni Hamri og
vann þar að námi loknu
í mörg ár.
Árið 1932 stofnaði
hann heimili með
Rannveigu Sigurðar-
dóttur. Þau slitu sam-
vistir eftir nokkurra
ára sambúð. Einn son
eignuðust þau, Reyni
Hauk, f. 23. júlí 1933.
Hann var kvæntur
Hjördísi Pétursdóttur
og eiga þau tvö börn.
í seinni heimsstyijöldinni var
Haukur vélstjóri á togurum, en
eftir stríðið hóf hann aftur störf í
landi við iðn sína. Árið 1952
kvæntist hann Kristínu Björnsdótt-
ur frá Svínaskála í Helgustaða-
hreppi. Þau eignuðust saman eina
dóttur, Pálínu, f. 14. september
1954. Hún er nú búsett í Svíþjóð
ásamt manni sínum og fjórum
börnum. Tvær dætur Kristínar ól-
ust upp hjá þeim hjónum. Kristín
lést árið 1975.
Sextugur að aldri fékk Haukur
réttindi sem matsveinn og vann
eftir það sem matsveinn bæði á
bátum og togurum þar til hann
réðst til bræðranna Símonar og
Einars Oddssona að Dalseli í Land-
eyjum. Þar undi hann hag sínum
vel. Síðasta árið dvaldi hann á Dval-
arheimili aldraðra sjómanna,
Hrafnistu, í Hafnarfirði.
Haukur var vel látinn af sam-
ferðamönnum sínum. Þótt oft blési
á móti fleytti létt lundin honum
ÁSLAUG
VALDEMARSDÓTTIR
+" Áslaug Valde-
marsdóttir
fæddist í Reykjavík
29. september
1943. Hún lést á
heimili sínu 7. júní
síðastliðinn og fór
útför hennar fram
frá Hallgríms-
kirkju 18. júní.
Ég kynntist Ás-
laugu Valdemarsdótt-
ur þegar ég og sonur
hennar Arnar rugluð-
um saman reytum
1987. Við fyrstu kynni
virkaði Áslaug frekar fráhrindandi.
En þegar árin liðu og við urðum
meiri vinir komst ég að öðru. Hún
var mjög staðfastur persónuleiki
sem alltaf vildi hafa góða yfirsýn.
Hún talaði ekki frá sér allt vit held-
ur sagði hlutina að vel hugsuðu
máli. Það var sama hvað hún tók
sér fyrir hendur, allt lék í höndum
hennar. Sem dæmi má
nefna vann hún bæði
hefðbundin kvenna- og
karlastörf á heimilinu.
Ef Arnar vantaði eitt-
hvað þá var hringt í
mömmu. Hún var ein-
stök í saumaskap og
þar tengdumst við.
Það góða við hana var
að hún sagði manni
alltaf til án þess að
vera með aðfinnslur.
Einu sinni í góðu
tómi spurði ég hana
að því hvað hún hefði
viljað vera ef hún hefði
átt kost á að mennta sig. Hún svar-
aði því til að hún hefði viljað verða
bifvélavirki. Ég átti ekki orð. Hún
var svo fáguð og mikil dama að
ég hefði nú heldur kosið að sjá
hana sem klæðskera. Hún gekk í
öll verk af mikilli natni. Blóm voru
hennar líf og yndi. Hún hafði mjög
gaman af því að rækta sjálf og
+
Kveðjuathöfn elskulegrar eiginkonu
minnar, móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
ÖNNU HERDÍSAR JÓNSDÓTTUR
fyrrverandi Ijósmóður,
Varmahlíð 2,
Hveragerði,
verður í Hveragerðiskirkju í dag kl. 14.
Útförin fer fram frá Staðastaðarkirkju á
morgun, laugardaginn 22. júní, kl. 14.
Guðmundur Pálsson,
Jón Guðmundsson, Alma Garðarsdóttir,
Klara Guðmundsdóttir, Ómar Þór Helgason,
Páll Arnar Guðmundsson, Þóra Vigdís Guðmundsdóttir,
Sigríður Ólöf Guðmundsdóttir, Jón Þórisson,
barnabörn og barnabarnabörn.
yfir lífsins öldur. Með honum er
genginn góður drengur. Blessuð sé
minning hans.
Gísli Teitsson.
Einn umdeildasti maður á hveiju
skipi er án vafa kokkurinn. Þegar
við strákarnir fengum Hauk sem
kokk, leist okkur ekki á blikuna.
Gamlan karl. En hann kunni að
umgangast okkur með þeim hætti
að við við megum teljast betri menn
síðar. Það þótti nú ekki mikill
veislumatur þegar kjarninn í morg-
unmatnum var súrsað slátur og
hræringur. En sá gamli kunni að
meðhöndla liðið, sagði sögur úr
Gijótaþorpinu, af Gúttóslagnum,
baráttunni um rússneska drenginn
í Suðurgötunni, af Langabar í Hafn-
arstræti eða þá sögur af Vilhjálmi
frá Skáholti og hans líkum. Áður
en menn vissu af var hann búinn
að kjafta matinn ofan í mannskap-
inn eins og um smábörn væri að
ræða, enda maðurinn óvenjulega
skemmtilegur.
Það má vissulega þakka starfs-
fólki Hrafnistu fyrir góða umönnun
Hauks, en það var ekki alltaf auð-
velt. Hann var nefnilega svolítill
,götustrákur“, sem tók sín ,gönu-
skeið“. Með sinn blindrastaf átti
hann til með að stijúka úr vistinni,
en hans næma þefskyn gerði það
að verkum að hann fann sinn bar,
en starfsfólkið skildi karl kannski
bara nokkuð vel þegar það sýndi
honum aðeins gula spjaldið fyrir
vikið.
Þegar ég leit til hans á Hrafnistu
fyrir nokkru, var hann að riija upp
gömul kynni við konu eina þar á
bæ, og sagði: ,Manstu þegar ég
missti náttúruna?“ Hún kvaðst
muna eftir því. - ,En manstu þegar
ég fékk hana aftur?“ ,Jú, jú, hvort
ég man,“ sagði frúin og svo brostu
þau bæði.
Þorsteinn Gíslason.
sýndi þessum málleysingum mikla
umhyggju. Bækur voru einnig
hennar áhugamál. Má finna í bóka-
skáp hennar allt frá reyfurum til
þykkra alfræðibóka. Hún var einn-
ig mjög fróðleiksfús. Það áhugamál
sem átti hug hennar í lokin var
ættfræði. Hún sótti meðal annars
námskeið í ættfræði þrátt fyrir að
veikindi væru farin að taka sinn
toll. Var hún langt frá því að vera
búin að ljúka því verki sem hún
ætþaði sér í þeim efnum.
Áslaug var aldrei aðgerðarlaus.
Hún barðist til síðasta dags við
þennan ömurlega sjúkdóm sem hún
var búin að glíma við í meira en
þijú ár. Eitt af því síðasta sem hún
gerði var að setja niður kartöflur.
Það var átakanleg sjón að sjá hana
við það verk. Hún ætlaði að taka
upp í haust.
Miklar kvalir hefur hún þurft að
þola en aldrei kvartaði hún. Maður
gerði sér ekki alveg grein fyrir
hversu langt leidd hún var fyrr en
24 dögum áður en hún dó. Síðasta
vikan var mjög átakanleg en ekki
kvartaði hún í eitt einasta skipti.
Þegar hún var spurð að því hvort
hún væri ekki orðin þreytt á þessu
ástandi svaraði hún því til að hún
færi að verða það.
W. Siguijón hefur verið með
Áslaugu frá því að þau voru ung-
lingar. Það er því mikill missir fyr-
ir hann að missa svona góða eigin-
konu sem var honum til halds og
trausts mestallt lífið. Siguijón stóð
eins og hetja hjá henni í gegnum
þykkt og þunnt. Hann vék varla
frá henni og var hjá henni þegar
kallið kom.
Hjúkrunarfræðingunum í Karit-
as sem hjálpa krabbameinssjúkl-
ingum vil ég þakka einstaklega vel
unnin störf. Ég votta börnum Ás-
laugar og eiginmanni mína dýpstu
samúð og vona að guð gefi þeim
styrk. Tíminn læknar ekki svona
sár að mínu mati heldur verður
maður að læra að lifa með sorg-
inni. Áslaug á góðan stað vísan því
ég trúi því að maður uppskeri eins
og maður sáir.
Anna Gunnarsdóttir.