Morgunblaðið - 22.06.1996, Side 34

34 LAUGARDAGUR 22. JÚNÍ 1996
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
ANNA HERDÍS
JÓNSDÓTTIR
+ Anna Herdís
Jónsdóttir
fæddist í Hvolsseli
í Saurbæjarhreppi í
Dalasýslu 3. júlí
1910. Hún lést á
heimili sinu í
Hveragerði 12. júní
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Jón Guðmundsson
frá Níp á Skarðs-
strönd og Sigríður
Olöf Andrésdóttir
frá Fremri-Brekku
í Saurbæ. Jón tók
kennarapróf frá
Flensborgarskóla í Hafnarfirði
og sinnti kennslu á Hellissandi
og í Ólafsvík, ásamt bústörfum.
Tveggja ára gömul fluttist hún
með foreldrum sínum að Hellu
í Beruvík í Breiðavíkurhreppi,
þar sem þau bjuggu lengst af,
eða þar til faðir hennar lést
1918. Hún var elst systkina
sinna, sem voru 11 talsins. Af
þeim eru fimm á lífi. Þau sem
komust til fullorðins ára eru í
aldursröð: Páll Vídalín Jónsson
f. 1912; Valgerður Jónsdóttir,
f. 1913 (látin); Guðmundur
Jónsson, f. 1917; Helga Jó-
hannsdóttir, f. 1921 (látin);
Magnús Jóhannsson, f. 1928,
Asgeir Jón Jóhannsson, f. 1925;
Ingibjörg Sigrún Jóhannsdótt-
ir, f. 1928. Þijú dóu í frum-
bernsku.
Hinn 14. maí giftist Anna
Herdís Guðmundi Pálssyni frá
Höskuldsey á Breiðafirði. Guð-
mundur stundaði sjómennsku
og bústörf, fyrst með föður sín-
um, Páli Guðmundssyni frá
Arnarstöðum í Helgafellssveit.
Þau hófu búskap í Viðvík við
Stykkishólm. Siðan á Lýsuhóli
í Staðarsveit. Þaðan fluttu þau
á Barðastaði í sömu sveit. 10.
júní 1958 fluttu þau
til Hveragerðis, þar
sem þau hafa verið
búsett síðan.
Þau eignuðust
átta börn, en fjögur
þeirra dóu í frum-
bernsku. Þau voru:
Sigríður Ólöf, f.
18.2. 1939, d. 24.9.
1939; Erla Ósk, f.
23.5. 1940, d. 18.7.
1940; Ester, f. 18.9.
1941, d. 2.10. 1941;
sveinbarn, f. 26.1.
1955, d.s.d. Eftirlif-
andi börn þeirra
eru: 1) Jón, f. 27.4. 1944, maki
Alma Garðarsdóttir. Börn Jóns
eru: Garðar, Herdís, Ósk og
Guðmundur Þór. 2)_ Klara, f.
13.4. 1947, maki Ómar Þór
Helgason. Börn Klöru eru: Ag-
úst Liljan, Barði, Páll Dagbjart-
ur og Guðmundur Herdal. 3)
Páll Arnar, f. 3.8. 1950, maki
Þóra Vigdís Guðmundsdóttir.
Börn Páls eru: Guðrún, Björg-
vin, Guðmundur, Anna Herdís
og Bjarki Þór. 4) Sigríður Ólöf,
f. 22.4. 1952, maki Jón Þóris-
son. Börn Sigríðar Ólafar eru:
Ólöf, Sverrir Björn, Ingvi
Bjarmar og Esther Erla.
Árið 1932 útskrifaðist Anna
Herdís frá Ljósmæðraskóla Is-
lands og tók sama ár við ljós-
móðurstarfi í Staðarsveit á
Snæfellsnesi. Hún gegndi ljós-
móðurstörfum í Staðarsveit í
25 ár, eða til 1958, er hún var
skipuð ljósmóðir í Hveragerðis-
og Ölfushéraði til ársins 1976,
er hún lét af starfi, en útför
hennar fer fram frá Staðastað
í dag og hefst athöfnin klukkan
14-
Kveðjuathöfn um Önnu Her-
dísi fór fram í Hveragerðis-
kirkju í gær.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Glœsileg
kristallsglös
í miklu
Kringlunni 8-12 • Sími 568 9066
- Þarfæröu gjöfina -
Elsku mamma mín.
Mig langar að þakka þér allar
okkar samverustundir í lífínu. Þær
hafa reynst mér stoð og styrkur,
ómetanlegar. Trúlega hef ég þó
ekki þakkað þær sem skyldi meðan
þín naut við, því ósögðu orðin, sem
segja átti á „morgun", verða ósögð
áfram.
Þú gekkst á_ guðsvegum í lífinu,
mamma mín. Eg veit að nú ert þú
komin til ástvinanna, sem biðu þín
fyrir handan.
Hafið þið pabbi hjartans þökk
fyrir allt það sem þið hafið gert
Sérfræðingar
í blómaskrcyiinguin
við öll (ækil'æri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastraetis,
sími 19090
Opið kl. 13-18 alla virka daga
Nýbýlavegi 30, Dalbrekkumegin, Kópavogi, sími 564 3555.
fyrir mig og fólkið mitt í gegnum
tíðina, og pabbi minn, megi guð
styrkja þig og blessa.
Klara.
Elsku Herdís mín, við viljum af
alhug þakka þér fyrir allar yndis-
legu samverustundirnar og fyrir
þau forréttindi að hafa átt þig sem
tengdamóður.
Þú varst alltaf ljúf og góð og
tilbúin að hlusta og gefa góð ráð.
Að tala við þig, svona lífsreynda
konu, gaf okkur mikið og munum
við geyma það í hjarta okkar sem
dýrmætan fjársjóð.
Þú varst alltaf tilbúin að hjálpa
öðrum og sérstaklega þeim sem
minna máttu sín í lífinu. Þú hlúðir
að öllu lífi, bömunum sem þú tókst
á móti sem ljósmóðir í rúmlega 40
ár og öllum fallega gróðrinum, sem
þú ræktaðir í garðinum þínum í
Varmahlíðinni.
Elsku Herdís, þú áttir við mikil
veikindi að stríða í lokin, þú sýndir
mikið æðruleysi eins og ætíð í mikl-
um erfiðleikum.
Nú ert þú farin þá ferð sem við
öll eigum fyrir höndum og komin
til barnanna þinna fjögurra, sem
þú misstir í frambernsku.
Þú fékkst hinstu ósk þína upp-
fyllta að fá að deyja heima.
Öll börnin þín og Guðmundur
sýndu þér mikla umhyggju, en sér-
staklega viljum við þakka Klöru
dóttur þinni fyrir að hjúkra þér síð-
ustu vikurnar heima.
Elsku Herdís, þakka þér fyrir
allt og allt, góður Guð verndi þig
og blessi. Elsku Guðmundur, Jón,
Klara, Páll og Silla, við biðjum Guð
að senda ykkur styrk í sorg ykkar.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekskt þú með Guði
Guð þér nú fylgi
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Þóra V. Guðmundsdóttir,
Alma Garðarsdóttir.
Elsku amma, okkur langar til að
kveðja þig með þessum fáu línum.
Það var alltaf svo gott að koma til
þín, þú tókst okkur alltaf svo vel.
Þú varst alltaf svo lífsglöð og með
kímnigáfuna í lagi, okkur fannst
alltaf svo gaman að hlusta á þig
segja frá. Þú varst mikil persóna
og yndisleg kona sem öllum leið vel
hjá. Þú varst mikið gefin fyrir blóm
og garðrækt, enda dafnaði allt sem
í kringum þig var svo einstaklega
vel, eins og sást best á garðinum
þínum, sem þér var svo annt um.
Við geymum í minningunni
margar góðar stundir með þér sem
gafst okkur svo margt með návist
þinni.
Við þökkum góðar samveru-
stundir sem við áttum með þér og
afa. Elsku afi, Guð gefi þér styrk
á þessari erfiðu stundu. Við biðjum
góðan Guð að varðveita þig, elsku
amma. Guð geymi þig.
Snert hörpu mina himin borna dís,
svo hlusti englar guðs í paradís.
Við götu mína fann ég fjalarstúf
og festi á hann streng og rauðan skúf.
Úr furutré sem fann ég út við sjó,
ég fugla skar og líka úr smiðjumó.
í huganum til himins oft ég svíf
og hlýt að geta sungið í þá líf.
(Davíð Stefánsson)
Guðrún, Björgvin og
Guðmundur.
Það er með mikilum söknuði sem
ég kveð hana ömmu mína í dag
með þessum fáu orðum. Elsku
amma, nú hefur þú fengið hvíldina,
sem þú þráðir svo heitt eftir erfið
veikindi. Upp í hugann koma marg-
ar góðar minningar, sem ég mun
alltaf geyma, öll þau skipti sem við
komum í heimsókn og fengum ný-
bakaðar kökur og gos.
Og svo þær stundir sem farið var
út í gróðurhús, þar sem þú gekkst
um með okkur og sagðir hvað öll
blómin þín hétu.
Það var alltaf jafn yndislegt að
koma í heimsókn til ykkar afa, þeg-
ar þú sagðir okkur allar sögurnar
sem við hlustuðum á með aðdáun,
því þú hafðir alltaf nægan tíma
fyrir okkur, elsku amma mín.
Hafði þökk fyrir alla blíðuna sem
þú gafst okkur.
Elsku afi, pabbi, Klara, Palli og
Silla, við biðjum algóðan Guð að
styrkja ykkur í sorginni. Minning
ömmu mun alltaf lifa með okkur.
Við vottum ykkur okkar dýpstu
samúð.
Bless, elsku amma mín. Guð
geymi þig og varðveiti.
Osk Jónsdóttir og fjölskylda.
Þegar það var hringt í mig og
mér var sagt að elsku amma mín
væri dáin átti ég erfítt með að trúa
því, þótt ég vissi að hveiju stefndi.
Ég gat alltaf leitað ráða hjá ömmu
Herdísi þegar ég þurfti. Ef ég vildi
vita eitthvað um ættina mína vissi
hún allt um hana. Hún gat setið
tímunum saman og sagt mér frá
ættfólki mínu. Nú veit ég að hún
er komin á góðan stað og passar
litlu stelpuna mína.
Elsku afi, pabbi, Klara, Palli,
Silla og fjölskyldur, ég votta ykkur
mína dýpstu samúð.
Þín nafna,
Herdís Jónsdóttir.
Kveðja frá ömmu- og
langömmubörnum
Elskulega amma, njóttu,
eilíflega Guði hjá
umbunar þess, er við hlutum,
ávallt þinni hendi frá,
þú varst okkar ungu hjörtum,
eins og þegar sólin hlý,
vorblómin með vorsins geislum
vefur sumarfegurð í.
Þó við ennþá ekki þekkjum,
allt sem við þér nutum frá,
mun hjá okkur afleiðingin,
elsku þinnar búa hjá;
hún mun ylinn ávallt breiða,
eins og sól á foldarskaut;
endurminning elsku þinnar,
okkar jafnan lýsir braut.
Hjartkær amma, far í friði,
föðurlandið himneskt á,
þúsundfaldar þakkir hljóttu,
þínum litlu vinum frá.
Vertu sæl um allar aldir,
alvaldshendi falin ver;
inn á landið unaðsbjarta,
englar Drottins fylgi þér.
Anna Herdís Jónsdóttir var ljós-
móðir í Staðarsveitarumdæmi í 23
ár og síðan í Hveragerði í 17 ár.
Hún var dáð af sínum sveitungum
í Staðarsveit, og sögðu mér konur
er hún sat yfir þar vestra að betri
og farsælli ljósu hefðu þær ekki
getað haft. Ég kynntist Herdísi
mágkonu minni fyrst er hún kom
í Hveragerði og tókst þá góð vin-
átta á milli okkar. Við hjónin og
börn okkar nutum ástríkis og hlýju
hennar serh seint verður fullþökk-
uð.
Herdís var hannyrðakona mikil
og undraði mig oft hversu miklu
hún kom í verk af útsaumi og
pijónaskap, þrátt fyrir langan
vinnudag við skyldustörf heima og
heiman. Einnig unni hún öllum
gróðri og garðurinn hennar bar
þess líka merki. Herdís og Guð-
mundur maður hennar eignuðust
átta börn og era fjögur þeirra á lífi.
Þijú fyrstu börn sín misstu þau öll
nokkurra vikna eða mánaða gömul,
og sjá allir þá miklu sorg sem þessi
ungu hjón urðu fyrir. Síðasta barn
þeirra fæddist andvana. Ég hef oft
hugsað um það þrek og þolgæði sem
þurft hefur til að komast yfir svona
mikla sorg og læra að lifa með
henni. Enda báru þau heill barna
sinna mjög fyrir bijósti, svo og af-
komenda allra.
Nú verður Herdís borin til graf-
ar við hlið barna sinna í heima-
sveit sinni. Við hjónin og börnin
okkar þökkum fyrir hlýjuna og
samverustundirnar og sendum
Guðmundi, börnum þeirra og öllu
hennar fólki innilegar samúðar-
kveðjur.
Hvíl þú í friði og hjartans þökk
fyrir allt.
Sigurbjörg Sveinsdóttir.
Mig langar að kveðja með örfáúm
orðum eiginkonu föðurbróður míns,
Guðmundar Pálssonar frá Hös-
kuldsey.
Herdís Jónsdóttir ljósmóðir er
látin. Þar fór greind og gegn kona
sem ætíð var ánægjulegt að ræða
við um landsins gagn og nauðsynj-
ar.
Mín fyrstu kynni af henni sem
ég man eru frá fyrsta ferðalaginu
mínu í bíl. Þá þjuggu þau Guðmund-
ur á Barðastöðum í Staðarsveit.
Pabbi fékk mann til að keyra okkur
þangað og ég var bílveik alla leið.
Eftir allan spenningin við ferðalag-
ið var ég óskaplega fegin að koma
að Barðastöðum. Þar var okkur
tekið með kostum og kynjum. Her-
dís beið okkar með dúkað borð og
við áttum góðan dag í sveitinni.
Jón og Klara voru góð við mig,
teymdu mig um allt og léku við
mig. Sérstaklega minnist ég sands-
ins ljósa við ströndina og þess að
mér fannst ég vera á einhveijum
eyðistað. Móðir mín, Kristín Níels-
dóttir, mat Herdísi mikils og voru
þær góðar vinkonur. Þær þurftu
alltaf mikið að tala. Áttu sameigin-
leg áhugamál, svo sem lestur og
grúsk og ekki síst blómaræktina
en í hana fór allur þeirra frítími.
Eftir að þau fluttust í Hvera-
gerði sá ég Herdísi sjaldnar, því þó
að Guðmundur kæmi á hveiju ári
vestur til að hitta bræður sína og
gera sér glaðan dag í Hólminum,
var Herdís ekki mikið fyrir ferðalög
og undi sér best heima. En ég heim-
sótti þau nokkrum sinnum mér til
mikillar ánægju, skoðaði fallegu
blómin hennar Dísu og dáðist að
handavinnunni hennar sem prýddi
heimilið, og spjallaði við þau hjónin
um gamla og nýja tíma.
Þau voru samrýnd og góð heim
að sækja.
Ég votta elskulegum frænda
mínum dýpstu samúð og fjölskyld-
unni allri.
Dagbjörg Höskuldsdóttir.
Herdís ljósmóðir frá Barðastöðu-
m er látin, nær 86 ára að aldri.
Með þessum fáu línum ætla ég
ekki að rekja hennar fyrsta æviske-
ið, það munu aðrir gera sem eru
kunnugri.
Ég kynnist Herdísi ekki fyrr en
ég flyt að Böðvarsholti 1946, þá
tókst með okkur góð vinátta. Her-
dís var hlédræg en mikill vinur vina
sinna.
Árið 1949 þurftum við að leita
til hennar sem ljósmóður. Þá fann
ég fljótt að þar fór mjög örugg og
nærfærin kona. Hún var líka trúuð
og bjó yfir dulrænum hæfileikum.
Herdís útskrifaðist sem Ijósmóðir
1932. Fyrsta janúar 1933 var hún
sett ljósmóðir í Staðarsveitarum-
dæmi og starfaði að heita má óslit-
ið til 1958. Þá flutti hún ásamt
ásamt fjölskyldu sinni til Hvera-
gerðis þar sem hún tók við ljósmóð-
urstörfum. Einnig starfaði hún víð-
ar við hjúkrunarstörf.
Þau hjón, Herdís og Guðmundur,
fóru ekki varhluta af erfiðleikum í
lífinu. Þau misstu þijú fyrstu börn-
in, öll á fyrsta ári, einnig síðasta
barnið sem dó samdægurs en fjögur
börn þeirra lifa móður sína.
Herdís var mikil hannyrðakona
og bar þeirra fallega heimili þess
vott. Útsaumur piýddi þar veggi
og allt var blómum vafið, bæði utan-
húss og innan.
Að endingu vil ég þakka henni
alla vináttu og tryggð við okkur.
Herdís verður jarðsett við hlið
barna sinna í Staðastaðarkirkju-
garði.
Far þú i friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Guðmundi og fjölskyldu hans
sendi ég innilegar samúðarkveðjur.
Kristjana E. Sigurðardóttir.