Morgunblaðið - 22.06.1996, Síða 35

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 22. JÚNÍ1996 35
EINAR
G UÐLA UGSSON
+ Einar Guð-
laugsson fædd-
ist í Vík í Mýrdal
9. maí 1927. Hann
dó á heimili sinu í
Mosfellsbæ 16. júní
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Guðlaug M. Jakobs-
dóttir, f. 24. ágúst
1892, d. 7. febrúar
1938 og Guðlaugur
G. Jónsson, f. 8.
febrúar 1894, d. 24.
apríl 1984. Einar
var níundi í röðinni
af fimmtán systkin-
um. Hann ólst upp á Loftsöium
í Mýrdal frá sjö ára aldri I\já
hjónunum Elínu Björnsdóttur
og Guðbrandi Þorsteinssyni.
Hinn 14. maí 1954 kvæntist
Einar Guðlaugu Höllu Jónsdótt-
ur, f. 6. ágúst 1924,
dóttir hjónanna
Elínar Jónsdóttur
og Jóns Jónssonar
bónda á Hunku-
bökkum á Síðu.
Börn þeirra eru: 1)
Jón Erling, kvæntur
Guðrúnu Sigurðar-
dóttur og eru þau
búsett í Vík í Mýrd-
al. Böm þeirra em
Hjördís Rut, í sam-
búð með Jóhanni
Pálmasyni, Sigrún
Dóra og Einar Sig-
urður. 2) Elín Björk,
búsett í Mosfellsbæ. Böm henn-
ar em Ragnhildur Halla, Bogi
Hrafn og Einar Öm.
Utför Einars verður gerð frá
Víkurkirlg'u í Vík í Mýrdal í dag
og hefst athöfnin klukkan 14:00.
Góður frændi og vinur er nú fall-
inn frá eftir hetjulega baráttu við
hinn vonda vágest, krabbameinið.
Svo langt sem ég man minnist ég
Einars, fyrst á Loftsölum, en þar
kom hann sex eða sjö ára í fóstur
til afa míns og ömmu á stórt og
mannmargt heimili. Unga fólkið
sem þar var í sumardvöl leit jafnan
með aðdáun til Einars, því hann var
sérlega barngóður, ungur og frískur
og hann var skemmtilegur. Ég man
margar góðar stundir í æsku og
jafnan lék Einar á als oddi og hann
gat hermt svo sérstaklega vel eftir
sveitungum sínum að unun var að,
en þó allt meinlaust og var ekki erft.
Um 20 ára aldur fór Einar á
vertíð til Vestmannaeyja og eina
vertíð reri hann frá Keflavík. Þar
kom hann sér vel fyrir létta lund
og samviskusemi. Þótt hann kynni
vel við sjómennsku stóð hugur hans
til landbúnaðarstarfa og ræktunar
lands og auk þess var hann mikill
dýravinur, en ást hans á hestum
og hestamennsku tók hug hans
föstum tökum, og hestamennsku
stundaði hann æ síðan. Hann átti
marga góða hesta, enda var faðir
hans, Guðlaugur Gunnar Jónsson,
kunnur hestamaður í Vík í Mýrdal.
Próðir menn á þessu sviði hafa sagt
mér að kunnátta Einars hafi verið
sérlega mikil og góð.
En búskapurinn kallaði á Einar
og hann hóf búskap með bræðrum
sínum, fýrst á Skaftafelli í Öræfum
og svo bjó hann nokkur ár á Múla
á Landi. Næst lá leiðin að Hellu
þar sem búið var í nokkkur ár.
Eftir það fluttist fjölskyldan í bæ-
inn, þar sem Einar vann við hús-
vörslu og að lokum vann hann í
fjölda ára við Álverið í Straumsvík.
Á öllum þessum stöðum eignaðist
hann ijölda vina sem mátu mann-
kosti hans, ljúflyndi og tryggð.
Þegar dró að starfslokum, byggði
Einar sér sumarhús í landi Hæðar-
garðs við Klaustur og þar dvaldi
hann og leið vel með konu, börnum
og bamabörnum. Þangað var gott
að koma, góðar veitingar, hlýtt við-
mót. Þar hafði Einar hesta og svo
gat hann skroppið til veiða í Skaftá.
Þetta var honum hugljúfur staður
og þar var hann kóngur í ríki sínu.
Þrátt fyrir ýmis óhöpp, meiðsli
og sjúkrahúsvist var hann alltaf
bjartsýnn og vongóður. En á síð-
asta ári komu fram veikindi sem
hafa lagt þennan ágæta mann að
velli en ég veit að hann á góðrar
heimkomu von.
En Einar var ekki einn. Fyrir
rúmum 40 árum kvæntist hann eft-
irlifandi konu sinni, Guðlaugu Höllu
Jónsdóttur, og eru börn þeirra tvö
og afabörnin eru sex, sem Einar
vakti yfir, enda fjölskyldan sam-
heldin og stóð saman í blíðu og
stríðu: þar réð virðing og hugul-
semi.
Halla reyndist manni sínum vel,
var honum góð og nærgætin og
hlúði að honum eins vel og framast
var unnt. Henni launast fyrir það.
Og nú kveð ég góðan frænda og
vin, þakka honum löng kynni okkar
og trygglyndi fyrr og síðar og er
þakklátur fyrir að hafa átt þennan
sómamann að vini. Ég sakna hans
mikið.
Blessuð sé minning þín, væni
minn.
Guðbrandur Guðjónsson.
Ég veit að það er of seint að
kveðja og þakka fyrir sig þegar sá
sem þakka ber er farinn. Ekki síst
þegar köld krumla dauðans hefur
hrifið hann á brott. Ég held þó að
Einar Guðlaugsson hafi vitað hve
mikils ég mat þá vináttu og tryggð
sem hann alla tíð sýndi mér og
mínu fólki. Hann sagði að hún
mamma mín hafi verið sér svo góð
þegar hann kom sem tökubarn á
Loftsalaheimilið. Það endurgalt
hann með ævilangri vináttu við
hana og hennar fjölskyldu. Það
hefur ekki verið auðvelt að vera lít-
ið og móðurlaust tökubarn á þeim
tímum og það var víst ekkert sjálf-
gefið að þau hlytu gott atlæti. Ég
veit kannski lítið um það hvernig
Einari leið þau ár sem hann var á
Loftsölum. Það hefur sjálfsagt ekki
verið um neitt ofdekur að ræða og
eflaust hefur hann þurft að vinna
mikið. Svoleiðis var það í þá daga.
Hitt veit ég að alla tíð hélt hann
góðu sambandi við Loftsalafólk og
rækaði það samband með þeirri
lilýju og þægilegheitum sem voru
honum svo eiginleg. Hann var í
mínum huga einn af frændfólkinu
og kannski var hann meiri frændi
en margur sem skyldari er. Hann
var ekki einn af þeim sem hætti
að koma við á Nesi eftir að hún
mamma mín féll frá. Það var oft
gaman að heyra hann segja frá
gömlu dögunum á Loftsölum, fólki
og atburðum sem hann sá frá örlít-
ið öðru sjónarhorni en þau hin sem
voru þar borin og barnfædd.
Ég á margar góðar minningar
um Einar Guðlaugsson. Hann var
ijúfur og þægilegur maður. Hann
var glaður á góðri stund og hann
kunni ekki síður að hughreysta og
gleðja þá sem daprir voru.
Ég vildi að ég gæti sent kveðju
mína og þakklæti yfir landamæri
lífs og dauða.
Ég mun sannarlega sakna hans.
Ástvinum hans sendi ég mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Sigríður Steinþórsdóttir.
Opið
9-22 alla daga
Lyf á lágmarksverði
LYFJA
Lágmúla 5
Sími 533 2300
Elsku hjartans afi minn, nú ert
þú farinn frá okkur. Það er svo
erfitt að sætta sig við það því við
héldum að þú yrðir alltaf hjá okk-
ur. Mikið vildi ég að þú værir hjá
mér núna og klappaðir á bak mér
og segðir, svona kerlingin mín, eins
og þú gerðir svo oft. Ég trúi því
að þú gerir það enda þótt ég hrist-
ist ekki. Ég veit, elsku afi minn,
að nú líður þér vel og það huggar
okkur öll í sorginni.
Þegar ég hugsa til þín kemur svo
ótal margt upp í huga mér, eins
og hve notalegt var að kúra hjá þér
í bólinu þínu og rifumst við frænd-
systurnar oft um það. Svo er klapp-
ið þitt á bak okkar svo minnisstætt
og það sagði miklu meira en orð.
Oft er ég sat í kjöltu þinni spurði
ég þig um langafa og langömmu.
Þá sperrtist þú alltaf upp og sagðir
mér hreykinn frá þeim. Mér þótti
svo vænt um það og var ég svo
stolt af því að vera af Guðlaugsætt-
inni þinni. Ég minnist líka hvað þú
trúðir alltaf á mig ef ég var hrædd
um að gera eitthvað vitlaust eða
ekki nógu vel, en þá klappaðir þú
mér bara hraustlega á bakið og þá
leið mér svo miklu betur. Eins og
þegar þú dreifst mig upp í bíl og
sagðir mér að keyra. Ég þorði það
ekki fyrr en þú klappaðir mér og
sagðir að ég gæti það vel. Eftir það
keyrði ég svo svo stolt um með afa
mínum, honum afa mínum sem all-
ir elskuðu og dáðu.
Afi þekkti líka svo marga, hann
gat ekki skroppið út í sjoppu án
þess - að spjalla við flestalla sem
urðu á vegi hans.
Ég man líka hvað ég var hálfsár
við þig, afi, vegna þess að Hjördís
og Halla fengu hesta frá þér þegar
þær fæddust en ekki ég, þá tókst
þú mig í fangið, klappaðir mér á
bakið og sagðir: „Sigrún mín, þú
átt mig alveg eins og Halla og
Hjödda, en þú mátt bara eiga alla
hestana mína með mér.“ Þá gaf ég
honum afa mínum rembingskoss,
því nú átti ég fullt af hestum. Minn
eigin hest fékk ég svo seinna sem
ég nefndi Hug eftir gæðingi hans
langafa.
Afí minn, mér þykir svo vænt
um að hafa fengið að kynnast þér
og um allar þær stundir sem við
áttum saman og mun ég ávallt varð-
veita þær innst í hjarta mér og
vertu þar líka afí minn. Vertu alltaf
hjá mér, kúrðu hjá mér og klappaðu
mér fast á bakið, því ég sakna þín
svo sárt.
Elsku amma, Ella, pabbi,
mamma, Halla, Hjördís, Jói, Siggi,
Boggi og Einar, mikið áttum við
gott að eiga hann afá okkar sem
var okkur alltaf svo góður. Góði
Guð, varðveittu hann afa minn.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur i verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
Þín,
(Ingibj. Sig.)
Sigrún Dóra.
APÓTEK
AUSTURBÆJAR
Háteigsvegi 1
BREIÐHOLTS
APÓTEK
Álfabakka 12
eru opin til kl. 22
Næturafgreiðslu
eftir kl. 22 annast
Apótek Austurbæjar
JÓN GUÐFINNSSON
+ Jón Guðfinns-
son fæddist í
Akbraut í Holtum
12. maí 1918. Hann
andaðist á Dvalar-
heimilinu Ljós-
heimum á Selfossi
hinn 15. júní 1996.
Foreldrar hans
voru Oddbjörg 111-
ugadóttir og Guð-
finnur Jónsson. Jón
kvæntist eftirlif-
andi konu sinni
Kristínu Benedikts-
dóttur 21. septem-
ber 1947. Þau eign-
uðust þrjú börn. Þau eru: 1)
Sólveig, á tvær dætur, Krist-
ínu, hársnyrti í sambúð með
Baldvini Bjarnasyni, rafvirkja
og eiga þau eina dóttur, Stein-
unni Önnu; og Lindu Björk,
nema. 2) Oddbjörg Inga, með-
ferðarfulltrúi, gift Einari Ár-
sæli Sumarliðasyni, rafmagn-
seftirlitsmanni. Oddbjörg á
eina dóttur frá fyrra hjóna-
bandi, Lovísu Vilhelmínu nema
í röntgentækni við Tækniskóla
íslands og á hún
einn son, Ágúst
Einar, frá fyrri
sambúð, Lovísa er
i sambúð með Gísla
Matthíasi Gíslasyni,
stýrimanni og
nema í þyrluflugi.
Einar Ársæll á tvær
dætur frá fyrra
bjónabandi, Hilmu,
nema, Esther,
nema. Einnig á
hann fósturson,
Fjalar tölvufræð-
ing, í sambúð með
Helgu Elídóttur
nema í læknisfræði við HÍ. 3)
Guðfinnur málari í sambúð
með Helgu Dagmar Emilsdótt-
ur, skrifstofumanni og eiga
þau eina dóttur, Lovísu Dagm-
ar. Jón lærði bifvélavirkjun.
Hann starfaði hjá Kaupfélagi
Árnesinga í 45 ár, fyrst sem
bifvélavirki og síðan sem vakt-
maður.
Jón verður jarðsunginn frá
Selfosskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 11.00.
Hann afi minn er farinn eftir erf-
ið veikindi. En minningar um yndis-
legan mann lifa enn. Fyrst man ég
eftir okkur afa saman í Smáratúninu
er við sátum í eldhúsinu og hann
gaf mér kaffi úr teskeið. Ég hef
verið um tveggja ára. Afi var mjög
barngóður maður. Þær voru víst
margar stundirnar sem hann sat við
vögguna mína og fylgdist með mér.
Fram á annað árið mitt bjuggum
við alveg hjá ömmu og afa, en síðan
er við fluttum voru vlst felld mörg
saknaðrartár. Á sumrin og um pásk-
ana dvaldi ég iðulega hjá ömmu og
afa. Þetta voru frábærir tímar. Allt-
af hafði afi tíma fyrir mann. Oft
spiluðum við, lásum, fórum í bíltúr
eða hlustuðum á útvarpsleikritið.
Afi skipti aldrei skapi. Alltaf var
hann þessi ijúfi, góði maður sem
hafði húmorinn á réttum stað. Hann
sagði kannski ekki margt, en það
sem hann sagði hitti ávallt í mark.
Einnig var hann mjög fróður og það
voru ótrúlegustu hlutir sem hann
vissi enda voru bækur og börn líf
hans og yndi. Afi kenndi manni að
meta bækur og þær eru ófáar ferð-
imar sem við fórum á bókasafnið í
leit að góðri bók.
Elsku afi minn, við söknum þín
svo mikið. En það sem styrkir okkur
í sorginni er að við vitum að nú líður
þér betur eftir þessi hörmulegu veik-
indi. Elsku amma, Solia, mamma og
Guffi, guð styrki ykkur i sorginni.
Elsku afi, ég vil ekki bara þakka þér
fyrir alla þá hiýju sem þú hefur gef-
ið mér og fyrir allt sem þú hefur
kennt mér heldur vil ég líka þakka
þér fyrir að hafa verið þú.
Lovísa.
Elsku afi minn. Nú ert þú farinn
frá mér og verður erfitt til þess að
vita að geta ekki heimsótt afa Nonna
á Selfossi. Þar dvaldi ég mikið sem
barn og hlakkaði alltaf til að hitta
þig elsku afi. í huga mínum komst
þú mér að mörgu leyti í föður stað
og fannst mér alltaf gott að leita
þín þegar eitthvað bjátaði á.
Minnisstæð eru mér kvöldin jafnt
aðfangadags - sem aðra daga. Þeg-
ar þú fórst út á verkstæði til vinnu,
með kaffibrúsann og nestisboxið og
dvaldir þar oft fram eftir nóttu.
Heimsóknir mínar með þér á verk-
stæðið eru mér mjög eftirminnilegar.
Margir spumingar vöknuðu í huga
mínum hvemig hægt væri að vera
einn um hánótt í myrkri og hljóðin
í véiunum virtust óvenju hávær. Þú
svaraðir spurningum mínum á þinn
hægláta og blíðlega hátt. Ferðir okk-^1
ar í Lödunni þinni til Hveragerðis em
mér ofarlega í huga. Þegar við amma
fómm í sund, þá sast þú ávallt í gras-
inu og fylgdist með og skemmtir þér
yfir leikjum okkar.
Þegar börn voru nærri þá var allt-
af stutt í húmorinn og stríðnina. Þú
hafðir einstakt lag á bömum og
sóttu þau gjarnan mikið til þín. Mig
langar að kveðja þig með því að
segja að þú verður alltaf í hjarta
mínu sem yndislegasti og blíðasti
afi minn.
Ég þakka þér fyrir allar stundim-
ar sem þú gafst mér og þær mun
ég ávallt geyma.
Elsku amma mín, guð gefi þér
styrk til þess að komast í gegnum^
þessa erfiðu tíma.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þðkk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Kristín Jóna.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
JÓNAS Þ. ÁSGEIRSSON
frá Siglufirði,
Kópavogsbraut 1 b,
sem lést 14. júní, verður jarðsunginn
frá Fossvogskirkju mánudaginn 24. júní
kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent
á heimahlynningu Krabbameinsfélagsins.
Margrét Ólafsdóttir,
Sólveig Helga Jónasdóttir, Einar Long Siguroddsson,
Ásgeir Jónasson, Ásdís Hinriksdóttir,
Margrét Einarsdóttir,
Fanney Long Einarsdóttir,
Jónas Ásgeir Ásgeirsson.