Morgunblaðið - 25.06.1996, Blaðsíða 38

38 ÞRIÐJUDAGUR 25. JÚNÍ 1996
MORGUNBLAÐIÐ
AÐSENDAR GREINAR
PÉTUR Hafsteinn Lárusson
skrifaði grein um golfíþróttina í
Tímann þann 24. maí síðastliðinn.
Þessi grein lýsir bæði verulegum
fordómum og algjörum þekkingars-
korti á golfíþróttinni. A honum er
helst að skilja að vegna þess að
hægt er að stunda íþróttina frá
unga aldrei til elliáranna megi ekki
flokka hana með íþróttum. Sérstak-
'•* lega bendir hann á í grein sinni að
iðkendur golfíþróttarinnar erfiði
ekki nóg en það sjónarhom segir
væntanlega að sú íþrótt sé göfug-
ust þar sem iðkendur svitni mest.
Golfíþróttin hefur allt til að bera
sem prýtt getur eina íþrótt. Það
þarf leikni, æfíngar og elju til að
ná árangri. Þá hefur golfíþróttin
það fram yfír flestar aðrar íþrótta-
greinar að hana geta flestir stundað
frá barnæsku til elliára. Forgjafar-
fyrirkomulag golfsins gerir það að
þeirri íþrótt þar sem mestur jöfnuð-
ur ríkir, byijandi etur kappi við
þann sem lengra er kominn á jafn-
réttisgrundvelli.
Siðareglur golfíþróttarinnar gera
hana að einstakri íþrótt og það er
mjög þroskandi fyrir böm og full-
orðna að kynnast henni. Fólk lærir
að fara eftir reglum og síðast en
ekki síst lærir fók að úrskurða sjálft
hvað má og hvað ekki.
Margir byija í golfí
þegar þeir era komnir
á miðjan aldur óg það-
an af eldri og hafa sagt
að þeir hafi haft mjög
gott af þessu bæði lík-
amlega og andlega.
Þó að Gústaf V.
Svíakonungur, 95 ára,
hafí gert grín að þess-
ari íþrótt þá er ekki
eins og guð almáttugur
hafí sagt það, eins og
ætla mætti af skrifum
Péturs. Gólfíþróttin er
stunduð mikið um allan
heim og fer stöðugt
vaxandi. I golfkeppni
sem flestir goifíþróttamenn taka
þátt í getur oft reynt mikið á mann-
inn og í misjöfnum veðram. Svona
keppni getur staðið í allt að fíóra
daga. Að menn skuli geta skrifað
svona dellu í blað sem á að vera
trúverðugt er alveg makalaust.
Golf eykur hollustu og hreysti
huga og handar
Máli mínu til stuðnings fer hér
á eftir kafli úr grein sem Knútur
Björnsson læknir skrifaði um golf-
íþróttina fyrir nokkram árum. Þessi
orð era í fullu gildi í
dag og mjög lærdóms-
rík:
„Því heyrist fleygt
stundum, að það eina,
sem auki á líkamlega
heilsu séu „átaka-
íþrótt,ir,“ þ.e.a.s. hreyf-
ing, sem veldur því, að
svitinn streymir í lækj-
um, hjartsláttur meir
en tvöfaldast og fólk
stendur helblátt á önd-
inni vegna mæði. Þessi
hreyfingarháttur gerir
e.t.v. ekki fólki innan
25 ára aldurs neitt illt
en fólki, sem er komið
af léttasta skeiði hæfir
betur minni og jafnari áreynsla.
Um flestar íþróttagreinar er það
að segja, að þær hæfa fólki á vissu
æviskeiði og þarf það þá að skipta
um og taka annað fyrir, en mörgum
verður það á að hætta alveg íþrótta-
iðkun.
í þessu efni hefir golfiðkun það
til síns ágætis að endast allt lífið,
eða frá 7-10 ára aldri og á meðan
fólk getur gengið. Erlendis þar sem
golfíþróttin er nokkurra alda göm-
ul, þykir það ekki undrunarefni,
að sjá golfiðkendur á aldrinum
70-80 ára, af því að sú sjón er
mjög algeng og eðlileg. Golfíð er
ekki mikil átakaíþrótt, en með
jafnri ástundun verður hæfileg
áreynsla á hjarta og æðakerfi, svo
og lungu, liðamót og vöðva. Golf-
hringur er hressileg ganga, 7-8
km að lengd, í frísku lofti og góð-
um félagsskap. Á þessari göngu
þarf meðalgóður leikmaður, að
framkvæma nokkuð flókna sveiflu-
hreyfingu með öllum líkamanum
ca 90 sinnum til þess að slá bolt-
ann á leiðarenda.
Golf verður ekki leikið með hönd-
um einum saman, þarna verður
fyrst og fremst hugur og hönd að
fylgjast að, ef árangur á að nást.
Sumir taka svo djúpt í árinni og
fullyrða að golf sé 80% hugur og
Golfíþróttin hefur, að
mati Sæmundar
Bjömssonar, allt til að
bera sem prýtt getur
eina íþrótt
20% hönd. Það er því auðsýnt, að
golf þjálfar jafnt huga sem hönd
um leið og það er ákaflega
skemmtilegur og þroskandi leikur
fyrir unga sem aldna.
Ekki má gleyma því, að golfleik-
ari er í háþróuðum félagsskap, þar
sem reglur eru stífar og takmarka-
laust tillit er tekið til meðleikara.
Fyrir óþroskaða og reynslulitla
unglinga, er goif hinn ákjósanleg-
asti þroskaþjálfari. Þeir læra að
hafa taumhald á skapsmunum sín-
um og að umgangast reglur og
meðbræður. Það er ótrúlegt hvað
byijandinn missir oft stóm á skapi
sínu við misheppnað högg, en hann
lærir fljótlega að taka þessu með
jafnaðargeði og einbeita sér að
næsta höggi.
í nútíma streituþjóðfélagi er lífs-
nauðsynlegt að eyða streitu. Það
eyðir ekki sreitu að kasta sér niður
í hægindastól að dagsverki loknu
og gera ekki neitt. Best verður
streitu eytt með því að leiða hugann
að einhveiju skemmtilegu þegar
daglegu brauðstriti lýkur eins og
t.d. að leika golf.“
Engin undirhyggja
Reiði Péturs Hafsteiná Lárasson-
ar í fyrrgreindri grein og sleggju-
dómar um golfíþróttina eru sjálf-
sagt tilkomin vegna deilna um land
í Gufudai við Hveragerði. Hann
segir að golfíþróttamenn séu að
sölsa undir sig landið fyrir golfvöll.
Ég veit ekki hvað rétt er í þessu
máli en fullyrði þó að golfíþrótta-
menn stundi ekki fláræði og undir-
hyggju til að sýnast sterkari og ná
sínu fram. Golfíþróttin hefur kennt
golfíþróttamönnum að slíkt er ekki
líklegt til árangurs. Golfvellir hafa
verið hannaðir og lagðir víða um
land á liðnum áram vegna mikilla
vinsælda íþróttarinnar og það hefur
ekki mér vitanlega heyrst að bola-
brögðum hafí verið beitt þegar þess-
ir vellir vora gerðir.
Höfundur er fyrrverandi
flugumsjónarmaður.
Athugasemd vegna
greinar um golf
Sæmundur
Björnsson
Athugasemd frá
Magnúsi K.
Jónssyni
Lítil saga úr kerfinu
EFTIR að horfa á
viðtalsþátt á Stöð 2
varðandi forsetafram-
boð Ástþórs Magnús-
sonar hjá Elínu Hirst
fínn ég mig knúinn til
að láta koma fram einn
þátt borgarfógetaemb-
ættisins varðandi eign-
ir fyrirtækisins Magas-
in. Gjaldþrot fýrirtækis
okkar gerðist í mestu
verðbólgu, sem gengið
hefur yfir ísl. efna-
hagslíf fyrr og síðar.
Verðbólgan þá nam um
og yfir 100%. í þessari
miklu verðbólgu harðn-
aði lífsbarátta almenn-
ings. Mig minnir að dagblöð á þess-
um tíma hafi skrifað um 45% sam-
drátt í verslun landsmanna, og
neyðarástand skapaðist hjá skipafé-
lögum þegar allar geymslur fylltust
á örfáum vikum af óútleystum vör-
um. Með því að Magasín var að
• stóram hluta póstverslun, og því
reksturinn viðkvæmur gegn gengis-
breytingum var það venjan að leysa
úr tolli sem flestar vörur strax við
komu til landsins. Þannig hafði við
samdráttinn myndast mikill lager
hjá fyrirtækinu af nýjum vöram,
meðal annars af fatnaði og annarri
tískuvöru.
Ég minnist þess ávallt að í kjöl-
far gjaldþrotabeiðni
mætti fulltrúi borgar-
fógeta Ragnar Hall
skiptaráðandi í fyrir-
tækið einn dag, laust
eftir hádegi og til-
kynnti starfsfólkinu
að þvi bæri að leggja
niður störf og yfirgefa
húsið. Skiptaráðand-
inn vildi hvorki taka
til greina kauptilboð í
verslunina frá utanað-
komandi aðila, sem
bauð fasteignatryggð-
ar greiðslur eða kanna
möguleika á áð efna
til rýmingarsölu í
versluninni. Þrátt fyr-
ir að þrotabúið hafi þurft að greiða
starfsfólki laun meðan á uppsagn-
arfresti stæði, neitaði skiptaráð-
andi því alfarið að setja upp útsölu
í húsinu með aðstoð starfsmanna
og koma vörulagernum þannig í
verðmæti á þessum stað þar sem
öll aðstaða var fyrir hendi. Daginn
eftir var sendur vinnuflokkur í
húsið, sem hófst handa við að
flokka vöruna upp og setja í kassa
og undirbúa hana á uppboð. Þarna
fór fram mikil vinnS, sem stóð
dögum ef ekki vikum saman, í stað-
inn fyrir að setja einn fulltrúa
embættis í búðina meðan rýming-
arsala færi fram á staðnum. Síðan
Magnús K.
Jónsson
Gæðavara
Gjdfdvard - nidtdr ocj kdfristell. Heimsfræcjii liönniióir
Allir veröílokkdi. m.a. Gianni Versace.
^VERSLUNIN
'
Laugavegi 52, s. 562 4244.
var góssið flutt í Tollstöðvarhúsið
í Reykjavík, og þar var þetta selt
á uppboði löngu síðar sem þriðja
flokks vara, enda fékkst þar smán-
arverð fyrir allar þessar vörur.
Þarna var ekki hægt að sjá að
unnið væri eftir neinum venjuleg-
um markaðslögmálum en nægur
tími tekinn í að vafstra með málið,
sem var í vinnslu hjá embættinu á
annað ár. Þannig hlóðst á þetta
endalaus lögfræðikostnaður, vextir
og verðbólgá, sem varð einungis
embættismönnum og lögmönnum
til framdráttar á kostnað búsins.
Um þátt Stöðvar 2 og fréttamanna
hennar vil ég segja það að lágt er
lagst í leit að fréttaefni um fram-
bjóðendur, og þá sérstaklega um
tvo þeirra, ef einhversstaðar fynd-
ist smá skúmaskot þar, sem finna
mætti eitthvert lítilræði sem hægt
væri að hressa upp og klína á þá.
Fréttastjórinn sýndi mjög ríka til-
hneigingu til að ata þennan fram-
bjóðanda auri eins og það væri eini
tilgangur þessa viðtals að koma
varanlegum bletti á persónu við-
mælandans. T.d. þegar greint var
frá dómi, sem féll tveimur árum
eftir gjaldþrotið vegna 5000 kr.
forgangskröfu, sem virðist hafa
farist fyrir hjá skiptaráðanda að
greiða lífeyrissjóði eins starfs-
manns, þrátt fyrir að honum hefði
átt að vera fullkunnugt um þessa
kröfu, því að á þeim tíma hafði
hann öll fíármál búsins með hönd-
um og hlaut að fylgjast með þeim
farvegi, sem krafan var sett í af
kröfuhafa.
Hér verða að sjálfsögðu mikil
þáttaskil í lífi okkar beggja. í árslok
1983 fór Ástþór til Dánmerkur,
með leyfí skiptaráðanda, þó málinu
væri ekki endanlega lokið, og þurfti
mikinn kjark og bjartsýni af svo
ungum manni að ráðast í slíka
óvissu. Hann þekkti þar engan
mann og var allslaus.
Eftir aðeins 3 mánuði fórum við
hjónin út til hans og voram þar í
hans skjóli nær tvö ár. Þar urðum
við vitni að því hvernig honum tókst
að ná fótfestu smátt og smátt í
viðskiptalífi þar úti.
Sú umfí'öllun sem gerð var um
hann á Stöð 2 lýsti á engan sann-
gjarnan hátt manninum Ástþóri né
kostum hans.
MAGNÚS K. JÓNSSON.
Höfundur cr faðir Ástþórs
Magnússonar
forsetaframbjóðanda.
Um Heimdell-
ingadaginn
SIGÞRÚÐUR Gunn-
arsdóttir skrifar grein
í Morgunblaðið 15.
júní, sem hún kallar
Heimdellingadaginn,
þar sem hún finnur því
framtaki Heimdellinga
að halda árlega upp á
skattadaginn flest til
foráttu. Hún segir að
það vilji svo skemmti-
lega til að hún viti
ýmislegt um það í hvað
skattarnir fara. Síðan
telur hún upp hin og
þessi góð mál, sem
skattarnir eru notaðir
til að standa undir
kostnaði við. Svo sem
eins og vegakerfi, menntakerfi og
heilbrigðiskerfi.
Auk þess ver hún tekjujöfnunar-
kerfið af hörku; kerfí sem veldur
því að fullfrískt fólk á besta aldri
í fullri vinnu er skattlagt svo mis-
kunnarlaust af ríkinu, að til þess
að komast af þarf ríkið að koma
til móts við það með ýmiss konar
bótum og styrkjum. Með öðram
orðum ungt frískt og vinnandi fólk
þarf að þiggja ölmusu frá ríkinu til
þess að komast af í landi skattpín-
ingarinnar.
Nú dettur mér ekki í hug að
hægt sé að leggja af alla skatt-
heimtu á íslandi og til þess ætlast
víst fáir, en engu að síður er það
mín skoðun og vina minna í Heim-
dalli, að hægt sé að færa skattadag-
inn mun framar á árið. Eða treyst-
ir Sigþrúður ,sér til þess að halda
því fram að það sé nauðsynlegt að
veija skattpeningum okkar í ferðir
og risnu opinberra starfsmanna,
styrki og fyrirgreiðslu til ýmissa
vildarvina og gæðinga stjórnmála-
flokkanna í atvinnu- og menningar-
lífínu, hundrað milljóna sem varið
er til niðurgreiðslna á menningar-
starfsemi ýmiss konar, sem þannig
vill til að hinir efnameiri sækja fyrst
og fremst.
Sigþrúður sýtir það kannski að
ríkið skuli hafa lagt niður Ríkis-
skip, selt eignirnar fyrir talsvert fé
og spari þar að auki milljón á dag
alla daga ársins í styrki
til fyrirtækis sem eng-
inn saknar? Hún vill
trúlega að ríkið haldi
áfram öllum þeim
óarðbæra og tilgangs-
lausa rekstri sem það
stendur í, frekar en að
selja eignirnar og
lækka skuldir ríkisins
sem kosta á milli 11
og 12 milljarða árlega
í vaxtagreiðslur, það
er þrefaldan halla rík-
issjóðs á þessu ári.
Ef Sigþrúður telur
þessum peningum vel
varið þá skil ég vel að
hún sé hneyksluð á
Heimdellingum að halda upp á
skattadaginn og ráðast á skattask-
rímslið ógurlega. Ég fyrir mitt leyti
er hins vegar á sama máli og Heim-
dellingar og tel að hægt sé að
hreinsa til í rekstri hins opinbera
Hve mikið af skattpen-
ingum fólks, spyr Orri
Björnsson, fer í risnu,
ferðalög og vexti af
skuldum.
og færa skattadaginn fram um tvo
til þijá mánuði á árinu. Það er trú
mín að margir séu sama sinnis, ef
sagt er frá því í hvað skattarnir
okkar fara annað en að hjúkra sjúk-
um og og mennta æsku landsins.
Fyrst það vill svo skemmtilega til
að Sigþrúður veit ýmislegt um það
í hvað skattarnir fara þá er ekki
úr vegi að hún fræði okkur, sem
þykjumst hafa áhuga á stjórnmál-
um, um það, hvað fer í risnu, ferða-
lög vexti og annað álíka af sköttun-
um okkar og sjái síðan hvort við
sannfærumst um að skatthlutfallið
hér á landi sé eðlilegt og réttlátt.
Höfundur er skattgreiðandi.