Morgunblaðið - 10.07.1996, Blaðsíða 34

34 MIÐVIKUDAGUR 10. JÚLÍ 1996
MINNIIMGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Ástkær faðir okkar,
DAGBJARTUR EINARSSON,
Óðinsgötu 20B,
lést þann 7. júlí sl.
Fyrir hönd aðstandenda, synir hins látna,
EinarÞórirog
Guðmundur Rúnar Dagbjartssynir.
t
Ástkær faðir okkar,
HÖRÐUR INGÓLFSSON,
Borgarheiði 18,
Hveragerði,
andaðist á heimili dóttur sinnar í Danmörku að morgni sunnudags-
ins 7. júlí.
Fyrir hönd nánustu aðstandenda,
Reginn Örn, Inga Rún og Hörður Ágúst.
Systir okkar og frænka, t
JÓHANNA ÓLAFSDÓTTIR,
Efstasundi 11,
Reykjavík,
lést mánudaginn 8. júlí. Jarðarförin auglýst sfðar.
Fyrir systkina hönd og annarra vandamanna,
Ólína Ólafsdóttir og Baldvin B. Sigurðsson.
t
Elskuleg móðir okkar,
JÓNHEIÐUR GUÐBRANDSDÓTTIR,
Hrafnistu,
áður Reynimel 76,
lést 8. júlí.
Börnin.
t
Elskulegur bróðir minn,
BERGURRAGNAR JÓNSSON
frá Ólafsfirði,
vistmaðurá Hraunbúðum
í Vestmannaeyjum,
lést 8. júlí.
Jarðarförin fer fram frá Landakirkju,
Vestmannaeyjum, föstudaginn 12. júlí
kl. 16.00.
Halldóra Jónsdóttir.
t
Ástkær móðir mín og amma,
HALLDÓRA ELÍN MAGNÚSDÓTTIR,
Frostaskjóli 4,
Reykjavík,
lést á heimili sínu 27. júní.
Jarðarförin hefur fariö fram í kyrrþey
að ósk hinnar látnu.
Rósa S. Jóhannsdóttir Crozier,
Cherie Dóra Crozier
og systkini hinnar látnu.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
ÁSDÍS MAGNÚSDÓTTIR
frá Miðhúsum,
Karlagötu 15,
Reykjavík,
sem lést í Landspítalanum 30. júní,
verður jarðsungin frá Fríkirkjunni
í Reykjavik fimmtudaginn 11. júlí
kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á Minningarsjóð Land-
spítalans.
Óskar B. Pétursson,,
Ásta B. Óskarsdóttir, Þórður Ág. Henriksson,
Sigrfður Ósk Óskarsdóttir,
Linda Björk Þórðardóttir, Henrik Óskar Þórðarson,
Jóhann Davi'ð Snorrason, Ingvi Pétur Snorrason
og systkini hinnar látnu.
KATRÍN ÓLAFÍA
ODDSDÓTTIR
+ Katrín Ólafía
Oddsdóttir, Álf-
hólsvegi 8a, Kópa-
vogi, fæddist
Hvarfsdal á Skarðs-
strönd í Dalasýslu
22. nóvember 1928.
Hún lést á Sjúkra-
húsi Reykjavíkur
28. júní síðastliðinn
og fór útförin fram
frá Kópavogskirkju
9. júlí.
Nú eru þau bæði
gengin á vit æðri mátt-
arvalda og hlotnast eilíf
hvíld hjá Guði, sæmdarhjónin Grím-
ur og Katrín er áttu heimih sitt að
Álfhólsvegi 8a í Kópavogi. Ég varð
þess aðnjótandi að kynnast mann-
göfgi og hjartahlýju þeirra í garð
náungans. Þar fóru sannarlega
„heilar“ manneskjur og greini ég
ekki mun þar á meðal þeirra hjóna.
Ég kynntist Grími fyrst þegar
hann hafði umsjón með bygginga-
framkvæmdum á vegum Bygginga-
samvinnufélags Kópavogs um 1970,
en þá vorum við hjónin að byggja
okkar fyrstu íbúð í Kjarrhólma 6 í
Kópavogi. Það kom fyrir að fjárhag-
urinn væri þröngur og við áttum
erfitt með að standa við greiðs-
lusamninga. Þá var helsta ráðið að
fara á fund Gríms. Því það brást
ekki að hann fann leið til að greiða
úr málum þannig að viðráðanlegt
væri fyrir okkur.
Um þetta leyti fluttumst við fjöl-
skyldan út á land til starfa þar og
bar fundum okkar Gríms ekki aftur
saman fyrr en við fluttum aftur til
Kópavogs að tíu árum liðnum. Þá
bar það við að Grímur hafði sam-
band við mig dag nokkurn og leitaði
eftir því hvort ég vildi taka sæti í
stjórn Framsóknarfélags Kópavogs,
sem og varð.
Á þeim vettvangi átti ég því láni
að fagna að starfa með þeim hjónum
báðum meðan þeirra naut við, en
þau voru dyggir stuðningsmenn
þeirrar stefnu sem Framsóknar-
flokkurinn stendur fyrir.
Katrín vann mikið og óeigingjarnt
starf fyrir Freyju félag framsóknar-
kvenna í Kópavogi en Grímur í karla-
félaginu og saman unnu þau í full-
trúaráði framsóknarfélaganna og
annarstaðar í starfi flokksins á
landsvísu.
Grímur var oft kosningastjóri
flokksins í bæjarstjórnarkosningum.
Ég átti þess kost að kynnast fjöl-
hæfni Gríms við slíkt starf þegar
ég tók nokkum þátt í undirbúningi
slíkra kosninga. Hann þá orðinn
sjúkur maður en lét ekki deigan síga
og gætti að hveiju smáatriði sem í
lagi þurfti að vera.
Katrín var mér ætíð sérlega hlý
í viðmóti og var gaman að ræða við
hana því hún hafði ákveðnar skoðan-
ir og það var því engin lognmolla
þar sem hún fór. Katrín og Grímur
áttu sérlega smekklegt og fallegt
heimili og bar það persónum þeirra
glöggt vitni. Vitni um ráðdeild, út-
sjónarsemi, listrænt handbragð og
fágun í hvívetna. Nú eru þau bæði
horfin héðan úr heimi eftir glímu
við erfíð veikindi.
Blessuð sé minning þeirra og þökk
fyrir viðkynningu.
Guðmundur Gíslason.
Kveðja frá Kvenfélagasam-
bandi Kópavogs
Um nær þijátíu ára skeið hafa
kvenfélög í Kópavogi haft með sér
samband til þess að sinna sameigin-
legum hagsmunamálum og hugðar-
efnum sínum. Margar konur hafa
komið þar að og bætt félagsstörfum
á daglegar annir um lengri eða
skemmri tíma. Allt frá upphafi þessa
starfs var Katrín Oddsdóttir meðal
hinna áhugasömustu í hópnum. Hún
starfaði sem fulltrúi Freyju, félags
framsóknarkvenna, að fjölþættum
verkefnum í flestum nefndum sam-
bandsins. Lengst var hún í orlofs-
nefnd - eða 15 ár, og sex síðustu
árin var hún í mæðra-
styrksnefnd Kópavogs,
tvö síðustu árin formað-
ur hennar. Þá var ekki
lítill hlutur hennar í
fjáröflun K.S.K. til þess
að láta færa myndverk
Gerðar Helgadóttur í
það form sem nú blasir
við á hringtorginu við
Hamraborg.
Á aðalfundi sam-
bandsins í vetur kvaddi
Katrín sér hljóðs og
baðst undan frekari
störfum þar sem hún
treysti sér ekki lengur
til að gegna þeim af þeirri alúð sem
henni hafði ávallt verið eiginleg,
enda væri nú komið að skuldadögum
eins og hún orðaði það. Þótt það
dyldist ekki að Katrín væri að
kveðja, munu aðeins þær sem best
höfðu fylgst með heilsu hennar hafa
gert sér grein fyrir því hve langt
hún var þá leidd. En nánustu sam-
starfskonum hennar kom andláts-
fregnin ekki á óvart.
Katrín var bjartsýn og starfsöm
að eðlisfari og með jákvæðum huga
lagði hún sig fram þar sem henni
þótti verk horfa til heilla og krafta
sinna vera þörf. Öllum störfum sín-
um sinnti hún af alúð, var hreinskipt-
in, ráðagóð og ósérhlífin og gekk
af heilum hug að þeim störfum sem
hún tókst á hendur. - Og þau urðu
mörg verkin, þar sem liðsinnis henn-
ar var leitað.
Katrín og eiginmaður hennar
Grímur Runólfsson fluttu á fyrstu
búskaparárum sínum í Kópavog, þar
sem þau byggðu sér raðhús við Álf-
hólsveg. Þar stóð heimili þeirra síð-
an. Grímur andaðist 1993.
Við sem störfuðum með Katrínu
innan K.S.K. minnumst hennar með
miklum hlýhug og þakklæti. Við
kveðjum hana með söknuði, og virð-
ingu. Oddi syni hennar og fjölskyldu
hans sendum við einlægar samúðar-
kveðjur.
Þóra Davíðsdóttir.
Fullorðið fólk hefur misjöfn áhrif
á ung börn. Þessu kynntust bekkj-
arfélagar í Kópavoginum þegar litið
var í heimsókn hver til annars. Þann-
ig stóð okkur hálfgildings stuggur
af sumum mæðrum bekkjarfélag-
anna fyrir strangleika þeirra og
ákveðni, eflaust fyrir ýmsar uppá-
tektir, svo sem ungum mönnum
hættir til. Katrín móðir Odds var
tvímælalaust í hópi þeirra mæðra
sem þægilegt var að hitta. Hún tók
ávallt þannig á móti okkur að öllum
leið vel. Og hún virtist ekkert hafa
fyrir því. Sýndi öllum skilning og
vafði okkur hlýju og þægilegu við-
móti. Kankvísi hennar og glaðlegt
bros lýsti upp tilveruna og varð ung-
um sveinum hvatning til dáða í leikj-
um dagsins.
Árin liðu og þegar ungur maður
stóð frammi fyrir þeirri ákvörðun
að hefja störf á vettvangi stjórnmála
var við hæfi að leita ráða hjá Katr-
ínu enda virt sem dugmikil og kraft-
mikil manneskja á því sviði. Ekki
stóð á viðbrögðum frekar en nokkr-
um áratugum áður. Hlýleikinn og
kankvísin voru til staðar en nú bætt-
ist við hugsjónamanneskjan. Katrín
starfaði djúgan hluta ævi sinnar í
þágu Framsóknarflokksins og var
iðulega valin til trúnaðarstarfa. Full-
yrða má að kraftur hennar og hug-
sjónir hafi verið mörgum hvatning
til starfa í þágu góðra málefna og
hugsjóna. Mér er minnisstætt síð-
asta samtal okkar. Þar lýsti Katrín
áhyggjum sínum yfir vaxandi eigin-
gimi í samfélaginu þar sem for-
gengilegir hlutir væru að ná tökum
á manneskjunni sjálfri. Hvað er orð-
ið um allan áhuga fólks á lifandi
stjórnmálaumræðu? Þannig spurði
fjársjúk manneskjan og lýsti með
því eldmóði sínum og samfélagsleg-
um þroska. Manneskjan var henni
nefnilega mikils virði og ófáum
stundum varði Katrín til starfa með
manngildið að leiðarljósi. Vissulega
má taka undir ugg Katrínar og
ábendingar hennar mættu verða öll-
um stjórnmálamönnum til alvarlegr-
ar umhugsunar. Þrátt fyrir erfiða
sjúkdómsbaráttu reyndi Katrín hvað
hún gat til að koma á fundi sem
fyrr. Aldrei vildi hún ræða persónu-
lega baráttu sína heldur nýtti krafta
sína til hins ýtrasta í þágu málefna
og hugmynda.
Framsóknarflokkurinn stendur í
mikilli þakkarskuld við Katrínu
Oddsdóttur. Störf henanr verða seint
metin enda ætlaðist hún sjálf aldrei
til þess. Minningu hennar heiðrum
við best með því að halda á lofti
þeim merkjum sem hún trúði á og
barðist fyrir og með þeim hætti sem
Katrín sýndi - af einlægni og heiðar-
leika, laus við síngirni. Þannig mun
minning Katrínar Oddsdóttur verða
varðveitt með þeim hætti sem gleddi
hana.
Sjálfur vil ég þakka Katrínu fyrir
ómetanlega hvatningu og hollráð -
hvort heldur var til ungs manns á
Álfhólsveginum eða nýliða í heimi
stjórnmála. Oddi, synir Katrínar,
tengdadóttur og barnabörnum sendi
ég dýpstu hluttekningu. Megi bless-
un hvíla yfir minningu Katrínar
Oddsdóttur.
Hjálmar Árnason.
Katrín mín, nú ertu lögð af stað
í ferðalagið til eilífðarlandsins, sem
okkar allra bíður, aðeins spurning
um tíma. Það var þér líkt að velja
gott veður. Ég veit að það verður
tekið vel á móti þér, þannig varst
þú búin að sá að uppskeran hlýtur
að verða góð.
Þegar ég lít yfir farinn veg þá eru
það minningarnar sem lifa og það
sem þú skildir eftir fyrir okkur sem
lifa áfram. Þannig lifir þú, Katrín
mín, áfram í hugum okkar allra sem
kynntust þér og verkum þínum. Þú
verður áfram veruleiki í hugum okk-
ar. Þess vegna er það ekki einungis
sorgleg kveðjustund sem við upplif-
um núna heldur líka gleðistund,
vegna þess að lífið heldur áfram
þegar tíminn hefur deyft sorgina og
þá munum við minnast þeirra verka
sem þú, Katrín mín, vannst á þínum
æviferli. Þá munum við minnast og
rifja upp persónuleg kynni við þig
og geyma þær minningar og minn-
ast kannski fyrst og fremst þeirrar
fórnfýsi og mannlegu hlýju sem
ætíð geislaði af öllum þínum verkum,
bæði þegar þú vannst að stórum
málum sem breyttu daglegu lífi
fólks, en ekki síður í minni persónu-
legum samskiptum þar sem eitt sím-
tal eða lítið handtak á förnum vegi
gátu breytt deginum og aukið bjart-
sýni pkkar. A þennan hátt geta
sterkir persónuleikar eins og þú,
Katrín mín, skilið eftir sig mikið
ævistarf, sem annars vegar er mæl-
anlegt á almennan mælikvarða en
ekki síður á þann hátt sem ekki
verður metinn nema í gegnum til-
finningar og hugblæ. Kannski var
þessi þáttur í lífi og starfi þínu mikil-
vægastur og kannski eru einstök
mannleg samskipti það mikilvæg-
asta sem hægt er að skilja eftir að
lokinni ævi.
Elsku Oddur, Herdís, Katrín,
Heiðar og Eyrún, megi góður Guð
styrkja ykkur í sorginni.
Ég þakka-þér, góði Guð, fyrir að
fá að kynnast og eiga samleið með
Katrínu.
Þín mágkona,
Ágústa Einarsdóttir.
í dag er kvödd með söknuði elsku-
leg frænka mín. Það er svo margs
að minnast og það fyrsta sem kemur
upp í huga minn er þegar ég var
lítil stelpa og fór með Katrínu og
Grími í bíltúr einn kosningadaginn.
Stóð ég fyrir aftan þau í bílnum og
sagðist ætla að verða framsóknar-
kona eins og Katrín.
Þegar ég eignaðist dóttur mína
hjálpaði Katrín mér að sauma skírn-
arkjólinn og spurði hún mig hvort
búið væri að ákveða nafn á barnið.
Svaraði ég að hún ætti að heita
Katrín Rósa; þá sagði Katrín að
Rósa Katrín hljómaði miklu betur
og varð það svo.
Ekki var það mikið mál þegar við