Morgunblaðið - 10.07.1996, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ
MIÐVIKUDAGUR 10. JÚLÍ 1996 35
hjónin bjuggum í Danmörku að
Katrín tæki son okkar inn á heimili
sitt meðan hann var að ljúka skóla-
göngu hér og var hann þar í tvö ár
við gott atlæti.
Árin liðu og margar urðu férðirn-
ar í Kópavoginn, ekki bara hjá mér
og mínum börnum, heldur líka son-
arsyninum Grétari Inga, sem fylgd-
ist af áhuga með vexti tómatanna á
tómatatrénu hjá Katrínu. í maí sl.
fluttu Grétar Ingi og fjölskylda til
Danmerkur, og það fyrsta sem hann
spurði alltaf um var hvort Katrín
frænka væri hætt að vera veik.
Ekki er hægt að kveðja Katrínu
án þess að minnast þess hve mikinn
styrk hún veitti mér þegar maðurinn
minn lá banalegu sína. Sú aðstoð
og umhyggjusemi sem hún veitti
mér þá verður aldrei þökkuð.
Elsku Oddur, Herdfs og börn. Guð
gefi ykkur styrk í sorg ykkar.
Megi Guðs blessun fylgja þér,
kæra frænka. Með þakklæti.
Þín frænka,
Ingibjörg.
Amma leikskólans. Hún var að
hlúa að blómunum í garðinum hjá
sér, tala við þau og undirbúa fyrir
veturinn. Seinna áttaði ég mig á því
að þetta var Katrín vinkona mín sem
bauð mér forðum á fyrsta jólafund-
inn hér í bæ. Lóð hennar og leikskól-
ans, sem var opnaður sl. haust, lágu
saman. í vetur hittumst við í Nóat-
úni og þá spratt fram sú hugmynd
að fá Katrínu til þess að vera „amma
leikskólans“. „Eg held að ég sé ekki
nógu gömul til þess að verða amma
leikskólans hjá þér Unnur mín,“
sagði Katrín og síðan liðu nokkrar
vikur. Þessi hugmynd vár síðar rædd
á starfsmannafundi og þótti öllum
þetta mjög áhugavert, þannig að við
fyrsta tækifæri hringdi ég í Katrínu
og sagði henni að hér væri alvara á
ferðinni. Gleðihlátur heyrðist á lín-
unni hinum megin og ég fann að
hún var til í að uppfylla óskir okk-
ar. „Ég get komið ef þið viljið, en
hvað á ég að gera?“ Ég sagði henni
að okkur langaði að fá hana í heim-
sókn og lofa börnunum að tala við
hana, aðaltilgangurinn væri að fá
hana í húsið og fá að kalla hana
ömmu.
Þegar Katrín kom í fyrsta skiptið
í Skólatröð stóð yfir danskennsla hjá
Dagnýju danskennara, Katrín tók
sporið og börnin tóku því vel að nú
væri amma leikskólans komin. Einn
strákurinn þekkti Katrínu og milli
þeirra urðu fagnaðarfundir og hann
sagði „amma mín“ um leið og hann
lagðist í kjöltu hennar. Á öskudag
mætti Katrín á náttfataballið í sínum
náttkjól og hafði þá meðferðis ösku-
poka handa hveiju barni, sem voru
afhentir með viðeigandi hátíðleik.
Það fréttist af ferðum Katrínar í
leikskólann og DV og Stöð 2 sáu
ástæðu til að fjalla um þetta uppá-
tæki og Katrín var jafnvirðuleg og
glaðleg í þeim samskiptum og henni
einni var lagið.
Hún var búin að segja mér að
þegar hún klippti gljávíðinn hjá sér
I vor, stakk hún sprotunum í vatn
og ættu öll börnin sín í leikskólanum
að fá einn græðling hvert. Þegar
heilsu hennar fór að hraka var ekki
fyrirséð hvenær hægt væri að fara
út í þær framkvæmdir. í millitíðinni
gerðist það að við þurftum að finna
okkur smíðaefni og sagði Katrín
okkur að koma í bílskúrinn hjá sér,
þar væri timbur sem við mættum
eiga. Með ánægju var það borið af
litlum höndum milli lóða og hamars-
höggin dundu dag eftir dag. Enn
voru græðlingarnar í vatni heima á
lóð Katrínar og viku áður en hún
kvaddi okkur kom hún heim af spít-
alanum og fimm börn komu með
mér yfir á lóð Katrínar og þar með
voru græðlingarnir komnir á réttan
stað.
Börn og starfsmenn í Heilsuleik-
skólanum Skólatröð þakka ömmu
leikskólans fyrir ómetaniegar sam-
verustundir.
Unnur Stefánsdóttir
leikskólastjóri.
Kær vinkona er lögð áf stað í
hinstu ferð. Andlát Katrínar Odds-
dóttur kom engum á óvart sem til
þekkti, því maðurinn með ljáinn
MINNINGAR
hafði lengi leitað lags, en meðfædd
hreysti hennar og lífsgleði hjálpuðu
henni lengi að veijast honum.
Við hjónin kynntumst Katrínu og
Grími þegar við fluttumst í Kópavog-
inn fyrir hartnær þtjátíu árum. Nöfn
þeirra voru oftast nefnd í sömu
andrá, svo samhent voru þau í öllum
sínum störfum. Raunar höfðu leiðir
okkar Gríms legið saman áður er
ég starfaði á Tímanum, en kynnin
urðu fyrst náin þegar við hjónin fór-
um að koma okkur þaki yfir höfuðið
í Lundarbrekkunni með öðru fólki,
í húsi sem Byggingarsamvinnufélag
Kópavogs byggði. Þá var Grímur þar
formaður og síðar framkvæmda-
stjóri.
Kynnin við Katrínu hófust svo að
ráði þegar leiðir okkar lágu saman
í starfi að bæjarmálum í Kópavogi
fyrir Framsóknarflokkinn. Þar var
margt gott fólk að störfum, en ég
hygg að á engan sé kastað rýrð
þótt sagt sé að hlutur þeirra hjóna
hafi verið stærstur. Og svo samhent
voru þau í öllu sínu starfi að eigin-
lega renna hlutverk þeirra meira og
minna saman í minningunni. Ég
hygg að engum málum sem nokkru
skipti hafi verið til lykta ráðið án
þess að þeirra álits væri leitað. Ekki
vegna þess að þau ætluðust til þess,
þaðan af síður vegna þess að menn
efuðust um stuðning þeirra er á
reyndi, heldur einfaldlega vegna
þess að þau bættu öll mál er þau
komu að. Bæði gegndu miklum trún-
aðarstörfum fyrir flokkinn okkar hér
í bænum, en þar átti hið sama við:
Hvorugt þeirra sóttist eftir þeim, um
þau var hins vegar alltaf sátt, þótt
víða gustaði, og því voru þau oft
beðin um að taka að sér forystu-
störf í félögum okkar.
Bæði gegndu þau starfi kosninga-
stjóra fyrir flokkinn í bæjarstjórnar-
kosningum og lögðu þá nótt við
dag, en hvorugt sóttist eftir vegtyll-
um að launum. Kosningarnar gengu
upp og ofan og þau tóku heils hugar
þátt í gleði okkar sem í eldlínunni
stóðum, þegar vel gekk, og sorgum,
þegar verr áraði.
Katrín var forkur til vinnu og lífs-
gleði hennar var mikil. Þegar erfið-
leikar steðjuðu að lýsti hún upp
umhverfi sitt með bjartsýni og trú
á málstaðinn. Hún var ekiri sítalandi
á fundum, en þegar hún tók til
máls var á hana hlustað, enda rök-
föst og sagði sína meiningu umbúða-
laust, en ávallt án þess að meiða
nokkurn mann.
Það var Katrínu mikið áfall, þegar
í ljós kom að Grímur gekk með
ólæknandi sjúkdóm. Hann barðist
hetjulega og gekk að störfum sínum
á meðan hann mátti, og raunar leng-
ur, og hún stóð eins og klettur við
hlið hans uns hann lést fyrir tæpum
þremur árum. Um líkt leyti kom í
ljós að hún var haldin sama sjúk-
dómnum. Eftir lát hans fylgdi hún
fordæmi hans sem vænta mátti, tók
þátt í félagsstarfi og vann, á meðan
kraftar hennar leyfðu. Hún var allt-
af boðin og búin til að leggja lið
sitt af mörkum, og fyrir síðustu al-
þingiskosningar bauð hún til dæmis
fram hús sitt, til að þar mætti nokk-
uð leiðbeina konum sem í eldlínun-
inni stóðu í kjördæminu. Þá leiftraði
hún af áhuga og gleði yfir því að
geta enn einu sinni orðið að liði.
Nú eru þau Grímur og Katrín
saman að nýju. Þangað til við hittum
þau aftur eigum við minninguna um
fólk sem ávallt spurði hvernig það
gæti orðið að liði, en aldrei hvað það
fengi að launum, einlæga vini sem
kunnu þá list að segja til vamms ef
þeim þótti svo henta; ávallt til að
byggja upp, en aldrei til að rífa niður.
Ástvinum þeirra sendum við í
Lundarbrekkunni innilegar samúð-
arkveðjur.
Magnús Bjarnfreðsson.
í dag er til grafar borin vinkona
okkar til margra ára, Katrín Odds-
dóttir. Hún andaðist á Borgarsjúkra-
húsinu þann 28. júní sl. eftir langa
og stranga sjúkdómsbaráttu.
Flestar í hópi undirritaðra kynnt-
ust Katrínu fyrst fyrir u.þ.b. 30 árum
þegar stofnuð var sveit kvenna „Urt-
urnar“ til að efla og styrkja skáta-
starf í Kópavogi. Við sem tókum þar
höndum saman vorum allar mæður
skáta og því mikill sameiginlegur
áhugi að hlúa að þessari starfsemi.
Þar reyndist Katrín góður liðsmað-
ur, svo ötul og ósérhlífin sem hún.
alla tíð var. Við áttum saman
ógleymanlegar stundir í starfi og
leik.
Katrin var eins og sagt var um
Bergþóru á Bergþórshvoli, drengur
góður, hún var ákveðin en hrein-
skiptin í hvívetna.
Að leiðarlokum þökkum við þér,
Katrín, samfylgdina og biðjum Guð
að blessa fjölskyldu þína.
Urturnar.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okk-
ar, tengdafaðir, afi og langafi,
ANDRÉS KRISTINN HANSSON
fyrrv. vörubifreiðastjóri,
Dalbraut 20,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju,
föstudaginn 12. júlí kl. 15.00.
Þeim, sem vildu minnast hans, er vin-
samlega bent á Styrktarfélag vangef-
inna.
Þuríður Björnsdóttir,
Erna Andrésd. Hansen, Valdemar Hansen,
Sigrún Andrésdóttir, Sigurður Þórðarson,
Kristín G. Andrésdóttir, Gunnar Árnason,
Þorgeir J. Andrésson, Guðrún Erla Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
MAGNÚS SNORRASON
frá Laxfossi,
siðast bóndi i' Árbæ,
verður jarðsunginn frá Borgarneskirkju fimmtudaginn 11. júlí
kl. 14.00.
Aðstandendur.
t
Hjartkaer sonur minn, bróðir og mágur,
HÖRÐUR GRÍMKELL GUÐLEIFSSON,
Eskihlíð 26,
andaðist á heimili sínu mánudaginn 8. júlí.
Útförin fer fram frá Háteigskirkju þriðjudaginn 16. júlí kl. 13.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ingibjörg S. Hallgrímsdóttir, Helgi John Fortescue.
t
Elskuleg móðir okkar og systir,
MÁNEY KRISTJÁNSDÓTTIR,
Auðbrekku 2,
Kópavogi,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni
fimmtudaginn 11. júlí kl. 15.00.
Blóm vinsamlegast afþökkuð.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er
bent á Samtök flogaveikra (Lauf).
Rósa Kristín Garðarsdóttir,
Sigmundur Bjarki Garðarsson,
Björk Kristjánsdóttir,
Stefania Kristjánsdóttir.
t
Ástkaer eiginkona mín, móðir, tengda-
móðir, amma og langamma,
GUÐRÚN RAGNHEIÐUR
RÖGNVALDSDÓTTIR LÍNDAL,
Bólstaðarhlið 45,
Reykjavík,
sem andaðist á öldrunardeild Sjúkra-
húss Reykjavíkur þriðjudaginn 2. júlí sl.,
verður jarðsett frá Fossvogskirkju föstu-
daginn 12. júlí nk. kl. 13.30.
Eiríkur Elí Stefánsson,
Grétar H. Óskarsson, Ingibjörg Haraldsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar
og amma,
HULDA JÓNSDÓTTIR,
Langagerði 70,
verður jarðsungin frá Bústaðakirkju
föstudaginn 12. júlí kl. 13.30.
Kr. Arnór Kristjánsson,
Kristján A. Kristjánsson, S. Margrét Kristjánsdóttir
og barnabörn.
t
Móðir okkar, stjúpmóðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
DAGBJÖRT JÓNSDÓTTIR
hússtjórnarkennari,
Hraunbæ 103,
Reykjavík,
sem lést þann 1. júlí, verður jarðsungin
frá Fossvogskirkju í dag, miðvikudaginn
10. júlí, kl. 13.30.
Guðrún Kristinsdóttir,
Þráinn Kristinsson,
Þóra Björk Kristinsdóttir,
Kristinn Kristinsson,
Stefán Reynir Kristinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Sigurður Haukur Sigurðsson,
Björg Helgadóttir,
Jósef H. Þorgeirsson,
Guðrún Sveinsdóttir,
Guðríður Þorsteinsdóttir,
t
Bróðir okkar,
HALLDÓR EMIL HALLDÓRSSON
skipstjóri,
Hafnarfirði,
verður jarðsunginn frá Hafnarfjarðarkirkju fimmtudaginn 11. júlí
kl. 13.30.
Gunnar Halldórsson,
Ásgeir Halldórsson,
Unnur Bjarnadóttir.
Islenskur efniviður
íslenskar steintegundir henta margar
afar vel í legsteina og hverskonar
minnismerki. Eigum jafnan til fyrir-
liggjandi margskonar íslenskt efni:
Grástein, Blágrýti, Líparít og Gabbró.
Áralöng reynsla.
Leitið
upplýsinga.
il

S. HELGASON HF
STEINSMIÐJA
SKEMMUVEGI 48 . SÍMI 557 6677