Morgunblaðið - 21.07.1996, Blaðsíða 24

24 SUNNUDAGUR 21. JÚLÍ 1996
MORGUNBLAÐIÐ
ÁSDÍSAUÐUR
EINARSDÓTTIR
+ Ásdís Auður Ein-
arsdóttir fæddist
í Hringsdal í Arnar-
firði 29. apríl 1923.
Hún lést á Sjúkra-
húsi Reykjavíkur 19.
júní síðastliðinn. Por-
eldrar hennar voru
hjónin Sigrún Anna
Elín Bjarnadóttir, f.
21. nóv. 1881 á
Fremri-Uppsölum í
Selárdal, d. 9. maí
1965, og Einar Boga-
son, f. 11. janúar
1881 í Hringsda), d.
4. okt. 1966. Systkini
Ásdísar voru: Lilja,
Arndís, d. 17. maí 1990, Guðrún, þeirra. Einar faðir Asdísar var
Bogi, Svava, Hulda og Lára, d. gagnfræðingur frá Möðruvalla-
22. júní 1975. Ásdís var næst- skóla árið 1902, en það sama
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amnria,
ÞÓRA HELGADÓTTIR
Kópavogsbraut 8,
lést á heimli sínu föstudaginn 19. júlí.
Helgi Þórhallsson, Ingibjörg Pálsdóttir,
Þórunn Björnsdóttir, Marteinn Hunger Friðriksson,
Jón Björnsson,
Grimur Björnsson, Valgerður Benediktsdóttir,
Þórhildur Björnsdóttir
og barnabörn.
t
JÓN ÞORVARÐSSON
fyrrum sóknarprestur,
verður jarðsunginn frá Háteigskirkju
þriðjudaginn 23. þ.m. kl. 13.30.
Margrét Jónsdóttir,
Ólafur Jónsson, Bára Þorgrímsdóttir,
Sigurgeir Jónsson, Ingibjörg J. Gfsladóttir.
yngst í systkinahópn-
um. Hún fluttist til
Reykjavíkur árið
1941. Þar gekk hún
í Húsmæðraskóla
Reykjavíkur og hóf
nám í tannsmíði og
lauk því námi hjá
Engilbert tannlækni.
Ásdís kynntist
Emi Steinssyni vél-
sljóra árið 1943 og
gengu þau í hjóna-
band 5. júlí 1945. Þau
eignuðust ekki börn
en ólu upp stúlku-
bam, Hafdísi Björk,
sem varð kjördóttir
t
Alúðarþakkir fyrir auðsýnda samúð við fráfall bróður míns og
mágs,
INGÓLFS AÐALBJARNARSONAR.
Sérstakar kveðjur til starfsfólks og vistmanna á Bjargi.
Útför hans fór fram í kyrrþey.
Sigrún Aðalbjarnardóttir, Jón Pálmason.
t
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug
við andlát og útför
SIGRÍÐAR GUÐNÝJAR
EYÞÓRSDÓTTUR,
(Dúfu)
Hrafnistu,
Hafnarfirði.
Ársæll Pálsson,
Sigrún Ársælsdóttir, Þorleifur Óli Jónsson,
Vigdfs Ársælsdóttir, Hallkell Þorkelsson,
niðjar og aðrir vandamenn.
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
SIGURBJÖRG M. KRISTÓFERSDÓTTIR,
Tjaldanesi 3,
Garðabæ,
lést í St. Jósefsspítala, Hafnarfirði, 8.
júlí sl. Útförin hefur farið fram í kyrrþey
að ósk hinnar látnu.
Jón Kr. Sveinsson, Sigurlaug Kristjánsdóttir,
Sigurjón Sigursveinsson,
Rannveig A. Sveinsdóttir Diener, Fredrik Diener
Sveinn Sveinsson, Elly Sveinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
MINIMINGAR
ár brann skólinn. Hann tók við
búráðum í Hringsdal af föður sín-
um, fyrst sem ráðsmaður árið
1902 og síðan bóndi frá 1906 til
1944 er hjónin bragðu búi og
fluttust til Reykjavíkur.
TVíbýli var lengi í Hringsdal
en þar bjuggu bræðumir Bogi f.
1848, d. 1902, og Einar Gíslason,
f. 1842, d. 1906. Einar Gíslason
var gullsmiður og hugvitsmaður.
Hann smíðaði fyrstur manna á
íslandi plóg til kúfisktekju og
notaði smokköngla fyrstur ís-
lenskra flskimanna.
Útför Ásdísar fór fram í kyrr-
þey.
Með örfáum orðum langar mig
að minnast Ásdísar Einarsdóttur en
það er sú besta manneskja sem ég
hefi kynnst á æviskeiði mínu.
Þegar ég var þriggja ára gömul
var mér komið í fóstur til Ásdísar
og eiginmanns hennar á dælustöð-
inni á Reykjum í Mosfellssveit. Þau
tóku mig sem kjördóttur sína og ólu
mig upp sem sitt eigið barn. Hlýjan
og umönnunin, sem mamma Ásdís
veitti mér alla tíð, hefur gefið mér
mikinn styrk bæði í blíðu og stríðu,
og mun ég aldrei gleyma þessu
meðan aldur endist.
Dóttur mína Ásdísi Lilju tóku þau
einnig til sín sex ára gamla og sýndi
mamma pöfnu sinni sömu hlýjuna
og mér. Ásdís Lilja er nú 18 ára og
hefur mikið misst við missi ömmu
sinnar. Ásdís Lilja er nú í sjúkraliða-
námi, en þau hjónin lögðu mikla
áherslu á að við hlytum góða mennt-
un fyrir lífsgöngu okkar. Þau voru
tilbúin að styrkja okkur til náms á
hvaða sviði sem við vildum og hvatti
mamma okkur mjög til að nota
æskuárin vel.
Fyrir nokkrum dögum heimsótti
ég æskustöðvar mömmu í Arnar-
firði. Rifjaðist þá upp fyrir mér
margt það sem mamma hafði sagt
okkur um árin sín í Hringsdal, en
hún var sérlega fróð um sveitina
sína við Arnarfjörð og gengnar kyn-
slóðir á þessu svæði. Ég sá fyrir
mér í huganum barnahópinn í
Hringsdal, sem strax tóku til hend-
inni við búskapinn er komust á kreik,
smala fé, sinna búpeningi, heyöflun,
kartöflurækt og jafnvel sjómennsku
en útræði var stór hluti í bjargræði
Hringsdalsbænda. Stúikurnar sjö
sem rómaðar voru fyrir fegurð létu
ekki á sér standa að taka til hend-
inni.
Merkilegar minjar er að finna í
Hringsdalsfjörunni, sem sýna hversu
þýðingarmikill sjávarútvegurinn var
frá fornri tíð Ketildalabænda. Þar
lét Pétur Björnsson skipstjóri og
ævintýramaður gera höfn, sem köll-
uð er Pétursvör, reisti hann þar ver-
búð, kom upp frystihúsi og lét hlaða
feiknamikinn varnargarð. Pétur var
örlátur og áhugasamur maður og
gaf eigur sínar V-Barðastrandar-
sýslu til verðlauna þeim er sköruðu
framúr um jarðrækt og steinhúsa-
gerð, Pétur var til húsa í mörg ár í
Hringsdal og dó á Bíldudal árið 1904
ókvæntur.
Mamma sagði okkur margar sög-
ur úr Pétursvör því að vörin var
notuð til útróðra langt fram á fjórða
áratuginn. Stelpurnar í Hringsdal
voru iðulega sendar með mjólk til
verbúðabænda. Þar var þeim vel
tekið og hlutu sem þakklæti kringlur
og kandís, sem þá þótt mikið hnoss-
gæti. Einnig fengu þær físk sem þær
báru heim í Hringsdal.
En nú er öldin önnur, dauflegt
er um að litast á þessu fyrrum fjör-
mikla mannlífssvæði. Fjöllin og
steinarnir eru þó það sama og
Hringdsdalsáin streymandi fram
með sinn seiðandi tón. Þar léku börn-
in sér í æsku og elskuðu ána sína.
Um þetta ber vott kvæði sem Arn-
dís systir Ásdísar orti og ég rakst á
í fórum mínum fyrir nokkru. Eitt
einkenni þessarar ættar var áhugi á
ljóðagerð og hæfileiki til að yrkja
vísur, sem aldrei var þó fiíkað.
Hringsdalur var mikið menningar-
heimili. Bókalestur var þar mikill og
hlutu börnin að mestu barnaskóla-
lærdóm sinn hjá föður sínum. Út-
varpið var líka óspart notað en þar
fór lengi fram kennsla í íslensku og
erlendum tungumálum, sem kom
Hringsdalsfólkinu að góðum notum.
Ofan á þennan grunn byggðu öll
GUÐBJÖRG
KRISTINSDÓTTIR
+ Guðbjörg Krist-
insdóttir var
fædd í Reykjavík 8.
ágúst 1906. Hún lést
á Landspítalanum
14. júlí síðastliðinn.
Guðbjörg var dóttir
hjónanna Ólafíu
Sigrlðar Jónsdóttur,
f. 21. september
1870 í Seli í Gríms-
nesi, d. 27. febrúar
1954, og Kristins
Ásgrímssonar stein-
smiðs, f. 24. nóvem-
ber 1866 á Mosfelli
í Mosfellshreppi, d.
8. apríl 1926.
Systkini Guðbjargar voru
Hannes, f. 8. apríl 1894, Ingveld-
ur Helga (Inga Berg), f. 16. ág-
úst 1895, Þórunn, f. 14. septem-
ber 1898, Guðmundur, f. 2. októ-
ber 1901, Guðbergur Guðjón, f.
27. apríl 1903, Þóra, f. 19. sept-
ember 1908. Þau eru öll látin.
Guðbjörg giftist 5. desember
1944 Sæmundi Gíslasyni lög-
Bagga amma er farin á annað
tilverustig, en hún mun alltaf vera
með okkur. Hún mun lifa áfram í
minningum okkar. Það er erfitt að
sætta sig við að hún sé farin, en
það gerir það auðveldara'að vita að
henni líður betur núna. Amma var
allan tímann sjálfbjarga og fékk að
fara áður en hún varð háð öðrum,
það hefði hún ekki kunnað við. Hún
var sjálfstæð kona sem vildi ekki
vera upp á aðra komin. Ég þakka
Guði að hafa tekið hana til sín áður
en til þess hefði komið og minnist
hennar sem góðrar ömmu.
Hún kenndi mér skák og að spila
á spil og var alltaf tilbúin að spila
regluþjóni, f. 20. júlí
1886 í Reykjakoti,
Ölfushreppi, d. 14.
mars 1967. Þau tóku
í fóstur Bergljótu
Guðbjörgu Einars-
dóttur, f. 16. nóvem-
ber 1948, en hún var
systurdóttir Guð-
bjargar, dóttir
Þóru. Bergljót er
gift Rúti Kjartani
Eggertssyni, f. 13.
mars 1943, synir
þeira eru 1) Gunnar
Þór, f. 26. febrúar
1967, í sambúð með
Ingu Heiðu Heimis-
dóttur og eiga þau einn son,
Kristján Rút. 2) Eggert Sæ-
mundur, f. 10. apríl 1971. 3)
Birkir, f. 7. desember 1974. 4)
Kjartan Berg, f. 14. mars 1980.
Guðbjörg verður jarðsungin
frá Laugarneskirkju mánudag-
inn 22. júlí kl. 13.30 og jarðsett
í kirkjugarðinum við Suður-
götu.
og tefla við mig og leyfði hún mér
alltaf að vinna sig. Ég minnist
gönguferðanna með henni, þær voru
spennandi fyrir lítinn strák sem var
að kynnast lífinu og fylgdi þeim oft
mikill fróðleikur. Þegar við eltumst
varð minna um Ieiki og gönguferðir,
þess í stað áttum við saman góðar
stundir þar sem spjallað var um
daginn og veginn, lífið og tilveurna,
yfir köku og kaffibolla.
Þegar ég hóf nám við Menntaskól-
ann á Laugarvatni fylgdist hún vel
með og studdi mig vel. Hún var við-
stödd útskrift mína af eðlisfræði-
braut á Laugarvatni árið 1987, og
var tekin mynd af okkur saman við
börnin frekari menntun og hafa
spjarað sig vel í lífinu.
Þegar Asdís mamma og pabbi Örn
ákváðu að giftast hafði pabbi starfað
hjá Hitaveitunni í tvö ár. Mosfells-
sveitin eða sá hluti hennar sem í dag
heitir Mosfellsbær var sveit í húð
og hár. Þar voru kýr, kindur og
hestar og tilfinning fólksins var að
það væri sveitafólk. Þessa tilfinn-
ingu fengu mamma og pabbi einnig
og voru stolt af að geta kallað sig
sveitamenn úr Mosfellssveitinni. Þau
fengu því séra Hálfdán Helgason
prófast til að gifta sig á prófasts-
heimilinu í Mosfellsdal og í Mosfells-
sveitinni áttu þau svo heimili sitt í
37 ár.
Uppfrá því varð mikil vinátta milli
mömmu og séra Hálfdáns og kom
presturinn oft í heimsókn á heimili
þeirra. Mamma söng um nokkurt
tímabil í kirkjukór Lágafellskirkju.
Hún hafði ágæta söngrödd og ósjald-
an fékk séra Hálfdán,mömmu til að
skrýða sig fyrir messu, en skrúðhús
við Lágafellskirkju var þá ekki til,
heldur hafði prestur ofurlítið afdrep
í húsi sem stóð nálægt kirkjunni.
Mamma var mjög trúuð kona og
kunni mikið af sálmum og ljóðum
og lagði áherslu á bænarækt á heim-
ili sínu. Hún var víðlesin og heima
í mörgu þótt langskólapróf hefði hún
ekki. Hún las að minnsta kosti ejna
bók á viku um margvísleg efni í
ijölda ára og krossgáturáðningar
hennar voru margar í viku hverri.
Sýndu þessar ráðningar hennar
hversu mikla orðgnótt hún hafði og
áhuga á íslensku máli. Mamma var
hlédræg kona en föst og ákveðin ef
því var að skipta. Hún var heldur
ekki allra, mikiil mannþekkjari, en
hlý og sannur vinur þeirra er hún
tók.
Ég færi henni nú þakkir mínar
fyrir að hafa tekið mig þriggja ára
að sér og alið mig upp sem sitt eig-
ið barn á góðu heimili og ætíð veitt
mér aðstoð sína er að kreppti. Ásdís
Lilja þakkar einnig ömmu sinni,
Ásdísi, fyrir þau mörgu ár, sem hún
dvaldi hjá henni og þá góðu aðhlynn-
ingu er hún fékk hjá ömmu sinni.
Blessuð sé minning hennar.
Hafdís Steinsson.
það tækifæri, sú mynd er mér afar
kær. í byijun þessa árs eignaðist
ég son, það var stolt langamma sem
hélt á langömmubarni, og þakka ég
fyrir að þau fengu að hittast.
Hofteigurinn þar sem hún bjó öll
þau ár sem ég man, mun alltaf
minna mig á hana. Hún verður jarð-
sungin frá kirkjunni sinni, Laugar-
neskirkju, þar sem hún var tíður
gestur.
Amma mín, Guð blessi þig.
Þín Gunnar Þór, Inga Heiða og
Kristján Rútur.
Með þessum örfáu orðum viljum
við minnast ömmu okkar, eða Böggu
ömmu eins og við kölluðum h^na
alltaf. Hún lést á Landspítalanum
að kvöldi 14. júlí, rúmum þrem vik-
um fyrir níræðisafmælið sitt. í huga
okkar er efst hversu margar bækur
hún átti og hvað hún las mikið og
var fróð. Hún las um allt milli him-
ins og jarðar á íslensku, dönsku og
esperanto, en esperanto lærði hún
fyrir mörgum árum.
Bagga amma var félagslynd, hún
spilaði mikið brids með eldri borgur-
um í Lönguhlíð og í Seljahlíð þar
sem hún bjó síðustu misserin. Við
minnumst ömmu sitjandi í stólnum
sínum með bók, blað eða að leggja
kapal. Símhringing þar sem hún
segist vera að fara spila og verði
ekki heima svo við þyrftum ekki að
hafa áhyggjur þó að hún svaraði
ekki í símann. Við minnumst
greindrar og góðrar konu sem alltaf
var mjög gaman að njóta samvista
við.
Kom ljúfa nótt
sigra sorg og harm,
svæf mig við þinn barm,
svæf glaumsins klið
og gef mér frið,
góða nótt . . .
(Jón frá Ljárskógum.)
Blessuð sé minning ömmu okkar.
Eggert Sæmundur, Birkir og
Kjartan Berg.