Morgunblaðið - 27.07.1996, Blaðsíða 34

34 LAUGARDAGUR 27. JÚLÍ 1996
MORGUNBLAÐIÐ
NIKULÁS
HALLDÓRSSON
+ Nikulás Hall-
dórsson fæddist
á Akureyri þann
22. jóní 1979. Hann
lést 21. júlí síðast-
liðinn. Foreldrar
Nikulásar eru
Ástríður H. Her-
mannsdóttir frá
Þórshöfn- og Hall-
dór Halldórsson frá
Kópaskeri. Systkini
hans eru Tinna
Kristbjörg, f. 15.11
1975 og Henný
Lind, fædd 21.2.
1988.Fjölskyldan
er búsett á Þórshöfn.
Nikulás lauk grunnskóla-
prófi frá Grunnskólanum á
Þórshöfn og að því loknu hóf
hann nám í Verkmenntaskó-
lanum á Akureyri á vél-
stjórnarbraut haustið 1995.Á
sumrin vann Nikulás þegar
hann hafði aldur til, bæði í
unglingavinnu og síðan hjá
Hraðfrystistöð Þórshafnar hf.
Útför Nikulásar fer fram frá
' Sauðaneskirkju á Langanesi í
dag og hefst athöfnin klukkan
14.
Elsku vinur og frændi, nú ertu
farinn á undan okkur yfír í landið
græna. Við áttum ekki von á því
að þú færir þangað svona ungur.
Svona langt á undan okkur hinum.
En nú ertu kominn þangað innan
um aðra fama ástvini og við vitum
að þeir hafa tekið vel á móti þér
og munu hlúa að þér. Söknuður
og tóm fylltu okkur þegar við átt-
uðum okkur á því að við ættum
ekki lengur kost á því að vera með
þér. Skynja gleði þína
og lífsþrótt. Mynd af
glaðværum dreng sem
ávallt hafði nóg fyrir
stafni kemur upp í
huga okkar. Dreng
sem fann sér lækj-
arsprænur og vötn til
að leggja netið sitt út
í og vaktaði það af
mikilli ábyrgð og
gleði. Dreng sem stóð
niðri á bryggju við
veiðar. Dreng sem
skynjaði hina hárfínu
þræði lífsins og með-
höndlaði þá af innsæi
listamannsins.
Við geymum fallegar minningar
um þig og ferðir sem við áttum
saman sumrin sem við vorum á
Þórshöfn. Það var dýrmæt reynsla
að þekkja þig og umgangast og
ef einhver vinátta hefur auðgað
sál okkar hefur vinátta þín gert
það. Þakka þér fyrir þann tíma sem
við áttum saman, elsku vinur, og
megi guð og kærleikurinn umvefja
sál þína.
Jón Hermannsson,
Gunnhildur Heiða Axelsdóttir,
Elísabet Ó. Guðmundsdóttir,
Örk Guðmundsdóttir og
Guðmundur A. Guðmundsson.
Ég átti erfitt með að trúa því
að bekkjar- og skólabróðir minn
væri dáinn, að ég ætti aldrei eftir
að sjá hann aftur. En því miður
er lífið bara ekki alltaf sanngjamt.
En við eigum okkar góðu minning-
ar um hann. Og ef að við bara
höldum í þær, þá iærum við að lifa
með sorginni.
t
Móðir okkar og amma,
LILJA BJARNADÓTTIR,
Hjallavegi 5,
Reykjavík,
andaðist á öldrunardeild Landspitalans,
Hátúni, mánudaginn 22. júlí.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er
bent á Krabbameinsfélag íslands.
Börn og barnabörn.
t
Systir okkar og móðursystir mín,
ELÍN JÓNSDÓTTIR
fyrrum barnakennari,
veröur jarðsungin frá Áskirkju
mánudaginn 29. júlí kl. 10.30.
Soffía Jónsdóttir,
Sigriður Jónsdóttir
og Guðrún Helga Sederholm.
t
Þökkum af alhug auðsýnda samúð og
vinarhug við andlát og útför
ANDRÉSAR KRISTINS HANSSONAR
fyrrv. vörubifreiðastjóra,
Dalbraut 20.
Sérstakar þakkir fyrir góða umönnun
færum við læknum og hjúkrunarfólki
deildar 14E, Landspítala, öldrunardeild-
ar í Hátúni og deildar A3 á Hrafnistu.
Einnig innilegar þakkir til vörubílstjóra-
félagsins Þróttar.
Þuríður Björnsdóttir,
Erna Andrésd. Hansen, Valdemar Hansen,
Sigrún Andrésdóttir, Sigurður Þórðarson,
Kristín G. Andrésdóttir, Gunnar Árnason,
Þorgeir J. Andrésson, Guðrún Erla Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
MINNINGAR
Kallið er komið,
komin er nú áundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn Iátna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Með söknuði kveð ég hann en
ég er jafnframt þakklát fyrir þann
stutta en góða tíma sem hann var
hjá okkur.
Fjölskyldu hans sendi ég mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Hvíl í friði, elsku Nikki minn.
Vinarkveðja,
Nína Björg Sæmundsdótt-
ir.
Þau Ijós sem skærast lýsa,
þau ljós sem skína glaðast
þau bera mesta birtu
en brenna líka hraðast
og fyrr en okkur uggir
fer um þau harður bylur
er dauðans dómur fellur
og dóm þann enginn skilur.
En skinið logaskæra
sem skamma stund oss gladdi
það kveikti ást og yndi
með ölium sem það kvaddi.
Þótt burt úr heimi hörðum
nú hveríi ljósið bjarta
þá situr eftir ylur
í okkar mædda hjarta.
(Friðrik Guðni Þórleifsson)
Elsku Dóri, Ásta, Tinna, Henný
Lind og aðrir aðstandendur. Megi
Guð vera með ykkur og styrkja í
ykkar miklu sorg.
Kveðja,
Rósa, Sólveig og Aðalsteinn.
Það er margt í þessari veröld sem
er forgengilegt. Éiginlega eru allir
hlutir heimsins forgengilegir. Það
tekur bara mislangan tíma. Þó ligg-
ur það fyrir flestum hlutum að
ganga sama ferilinn. Blómið í garð-
inum vaknar til lífsins, dafnar,
þroskast, nár hámarki, hnignar og
loks deyr það. Þetta á einnig eftir
að liggja fyrir okkur mönnunum.
Að vakna til lífsins, dafna, þrosk-
ast, ná hámarki, hnigna og loks
deyja. Það er hins vegar alltaf erf-
itt og sárt að þurfa að horfa á eft-
ir einstaklingi sem ekki gengur
þessa lífsbraut, heldur hverfur á
brott án þess að hafa'náð að ganga
þennan feril til enda.
Ég ætla að láta það kyrrt liggja
að telja upp mannkosti Nikka. Þeir
voru fleiri og meiri en hægt væri
að telja upp hér.
Þegar ég fluttist til Þórshafnar
kynntist ég fljótlega föður hans
og móður. Þau halda heimili sem
hefur alltaf staðið mér og mörgum
öðrum opið. Þar kynntist ég Nikka.
Mér var það strax ljóst að þar fór
ekki venjulegur drengur. Miklu
frekar náttúrubarn af Guðs náð.
Hann var veiðimaður sem naut
þess að taka þátt í klukknaverki
náttúrunnar. Hann tók á hlutunum
af festu og öryggi sem miklu frek-
ar einkennir fullorðinn mann en
ungling.
í dag verður hann kvaddur í
hinsta sinn. Það er því með söknuði
og depurð sem ég kveð þennan vin
minn. Vin sem ég bar miklar vænt-
ingar til. Vin sem hafði alla burði
til að standa undir hvaða vænting-
um sem til hans voru gerðar.
Þeim Dóra, Ástu, Tinnu og
Henný Lind sendi ég innilegar
samúðarkveðjur og megi Guð veita
þeim innri styrk.
Hilmar.
Kallið er komið,
komin er nú áundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fýrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fýlgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Ég var harmi slegin er ég frétti
af andláti vinar míns, hans Nikka.
Elsku vinur, margar góðar stundir
áttum við saman og mun ég ætíð
minnast þín sem góðs vinar sem
alltaf var tilbúinn í að gera það sem
okkur datt í hug.
Aldrei datt mér samt í hug á
þessum tíma að svo snemma þyrti
ég að kveðja þig.
Mikill söknuður býr í brjósti mér
er ég kveð þig með þessum fáu
orðum og þakka þér fyrir þessa
stuttu en góðu samfylgd.
Elsku Dóri, Ásta, Tinna, Henný
Lind og aðrir ástvinir, sorg ykkar
er mikil og söknuður og bið ég Guð
um að veita ykkur styrk á þessum
erfíðu tímum.
Ég bið góðan Guð að blessa
minningu vinar míns, Nikulásar
Halldórssonar.
Elfa Björk Kjartansdóttir.
+ Björn Kristjáns-
son fæddist á
Núpi á Berufjarðar-
strönd, S-Múla-
sýslu, 4. desember
1911. Hann andað-
ist í Sjúkrahúsi
Vestmannaeyja
sunnudaginn 21.
júlí síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Kristján Ei-
ríksson frá Holti á
Mýrum í A-Skafta-
fellssýslu og Guðný
Eyjólfsdóttir frá
Volaseli í Lóni, A-
Skaftafellssýslu. Björn átti sex
systkini og er aðeins Guðlaug
systir hans enn á lífi. Hin fimm
sem látin eru hétu: Margrét,
Eyjólfur, Eirikur, Sigurbjörg,
og Guðný.
Björn kvæntist 1941 Guð-
björgu Þ. Gunnlaugsdóttur, f.
21.4. 1919, d. 1.3.1983. Hún var
dóttir hjónanna Gunnlaugs Sig-
urðssonar sjómanns og skip-
sfjóra á Gjábakka í Vestmanna-
eyjum og konu hans, Elisabetar
Arnoddsdóttur húsmóður.
Björn og Guðbjörg eignuðust 4
börn. 1) Gunnlaug Elías, f. 13.1.
1941, d. 5.11. 1968. Hann var
kvæntur Árnýju Kristinsdóttur.
Þau eignuðust 3 dætur. 2)
Guðnýju, f. 24.12. 1943, gift
Þórarni Inga Ólafssyni, þau
Elsku pabbi!
Þá er komið að kveðjustundinni
sem við öll vissum að yrði ekki
umflúin, en er þó svo sár þegar að
henni kemur.
Það er svo erfitt að sætta sig við
að við fáum ekki að njóta samvista
við þig lengur. Þó þökkum við
Guði fyrir að þú þurftir ekki að
eiga 2 dætur. 3)
Kristjönu, f. 24.12.
1943, gift Matthíasi
Sveinssyni, þau
eiga 2 syni. 4) Ey-
gló, f. 19.10. 1951,
gift Friðriki Jó-
hannssyni, þau eiga
3 börn. Er Björn
lést átti hann 15
bamabarnaböm.
Síðustu árin átti
Björn góða vin:
konu, Snjólaugu
Baldvinsdóttur frá
Eyrarlandi á Akur-
eyri, sem svo varð
sambýliskona hans er þau bæði
ákváðu að flytja á Hraunbúðir,
dvalarheimili aldraðra í Vest-
mannaeyjum, um siðustu ára-
mót.
Björn lauk vélstjóraprófi
1938 og var sjómaður framan
af ævi. Um miðbik starfsævinn-
ar var hann vélstjóri í landi,
lengst af í Þurrkhúsi Vest-
mannaeyja, en siðustu fimmtán
starfsárin vann hann við vigtar-
viðgerðir fyrir fiskvinnsluhúsin
í Vestmannaeyjum. Hann lét af
störfum sjötugur að aldri.
Björn var einn af stofnendum
Vélstjórafélags Vestmannaeyja
og formaður þess 1953-54.
Útför Björns fór fram frá
Landakirkju í Vestmannaeyjum
26. júlí.
þjást lengi í veikindum þínum.
Á samverustundum fjölskyldunn-
ar varstu alltaf sá sem hélt uppi
glensinu og gamninu með þinni
léttu lund. Og ekki var það bara
við fjölskyldan sem fengum að njóta
glaðværðar þinnar. Á mannamótum
varstu oftast hrókur alls fagnaðar
og þú varst léttur í spori þegar þú
varst að tygja þig til ferðar á spila-
kvöld og skemmtanir hjá eldri borg-
urum nú seinni árin.
Höfðum við það stundum á orði
og var ekki laust við öfund í rómn-
um, hvað þú værir alltaf duglegur
að taka þátt í því sem boðið væri
uppá og gerðir okkur yngra fólkinu
skömm til með dugnaðinum.
Þó var lífíð þér ekki alltaf dans
á rósum. Þungbær var sorgin, þeg-
ar hafið tók Gunna, bróður okkar
og einkason þinn, frá konu og 3
ungum dætrum haustið 1968. Einn-
ig tóku á þig veikindi móður okkar,
sem leiddu til dauða hennar vorið
1983. Samt reyndir þú alltaf að
vera sá sterki og hlífa henni við
öllum áföllum eins og þér framast
var unnt.
Okkur börnunum þínum og
tengdabörnum varstu hinn besti
faðir. Alltaf varstu tilbúinn að
styðja okkur og styrkja í því sem
við tókum okkur fyrir hendur.
Skipti þá ekki máli hvort fram-
kvæmdin var lítil eða stór. Þú fylgd-
ist alltaf með og gafst góð ráð eða
réttir hjálparhönd, ef þú gast því
við komið.
Þegar barnabömin og seinna
barnabamabörnin komu svo eitt af
öðm í þennan heim þá sýndir þú
þeim alveg sömu ástúðina og rækt-
arsemina og þú hafðir sýnt okkur.
Þau kveðja þig nú öll með söknuði
og þakka fyrir að hafa fengið að
njóta samvista við þig.
Þó kveðjustundin sé sár þá þökk-
um við fyrir að hafa fengið að hafa
þig hjá okkur þennan tíma. Við trú-
um því, að þú sért nú með ástvinum
okkar á betri stað, laus við veikindi
og þjáningar þessa heims. Við trú-
um líka að þú munir taka á móti
okkur af sama kærleika og alltaf,
þegar okkar kall kemur.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þðkk fyrir alit og alit.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hijóta skalt.
(V. Briem.)
BJORN
KRISTJÁNSSON
Dæturnar.