Morgunblaðið - 27.07.1996, Blaðsíða 40

MORGUNBLAÐIÐ
40 LAUGARDAGUR 27. JÚLÍ 1996
Dýraglens
Tommi og Jenni
Ljóska
¥
!'
<v (v4
1 11 •• 1 n~nl
Dlst. by UFS, Inc. H I'
Smáfólk
Hvenær sendirðu mér blóm Tónlistarmenn senda ekki blóm, Að dansa? - Nei, að senda bióm.
síðast? og við dönsum ekki heldur... Þú
BREF
TTL BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
• Netfang: lauga@mbl.is
Hverá
þjóðkirkjuauðinn?
Frá Guðríði Krístínu
Magnúsdóttur:
ÞAÐ ER mjög líklega þjóðin. Ég
vil vekja athygli á að þetta er há-
júritískt (lögfræðilegt) spursmál.
Almannafé hefur verið notað í
rekstur og fjárfestingar. Einnig ber
að athuga: Jarðir sem voru í eigu
heiðinna forfeðra okkar árið 930
lentu hjá kirkjunni á vafasaman
hátt. Hofum fyrri lögmætra eigenda
var breytt í kirkjur. Munir úr hofun-
um voru brenndir, en aðrir munir
settir þar í staðinn. Hver er lögmæt-
ur eigandi jarðanna nú? Heiðnir
menn? Hluti þjóðarinnar tilheyrir
ekki ríkisreknu kirkjunni. Ef allir
segðu sig úr henni nema sex manns
væri þá sjálfgefið að öll auðæfin
ríkisreknu yrðu gefin þessum sex
og biskupnum við einkavæðingu?
Tökum dæmi: Ef bæjarfélag hættir
útgerð selur það togarann. Það
gefur ekki áhöfninni hann, er það?
Þótt áhöfnin þiggi kaupið sitt þarna
veitir það ekki eignarrétt, er það?
Ríkið hefur staðið í að byggja fok-
dýrar kirkjur — arkitektúr-bruðlið
í algleymingi — og haldið alfarið
eignunum við í langan, langan tíma.
Það er ekki sanngjörn einkavæðing
að þjóðin gefi einhverjum einkaaðil-
um milljarðaeignir sínar.
Mér fínnst að losa eigi ríkiskass-
ann við þjóðkirkjuna með því að
selja áróðursritaútgáfur, kirkjur,
skrifstofu-rúmmetra, orgel, skrúða
og annað veraldlegt skraut. Um er
að ræða geysimikla fjármuni. Hvers
virði er t.d. Kirkjuhúsið v. Laugaveg
í Reykjavík?
Allir gætu orðið sammála um að
einkavæða ríkisreknu kirkjuna með
sölu. Margir vilja kirkjur og presta.
Aðrir sértrúarsöfnuðir virðast geta
þetta alveg sjálfir.
Lögfræðileg niðurstaða um með-
höndlun almannafjár má ekki vera
geðþótta- og tilfinningamál. Mér
dettur í hug að þingmenn séu
hræddir um að missa atkvæði, ef
þeir ekki dýrka Hebrea-guðinn með
peningum hins almenna borgara.
Peningar þeirra íslendinga sem
aldrei nota kirkjubekkina, tónleikana
eða prestana (heldur borga sig inn
á völlinn) hafa verið notaðir í þetta
eina afbrigði innan trúarbragða, en
þessi kristni er aðeins er eitt pínu-,
pínulítið brot af öllum þeim útgáfum
trúarbragða sem til eru. Peningar
fólks í fríkirkjum fara h'ka í þennan
umdeilda rekstur og hinar alltof
flottu, óarðbæru fjárfestingar. Pen-
ingar heiðinna manna, trúleysingja
og annarra fijálsra guðs barna eru
notaðir í þetta líka. Þingmenn missa
ekki atkvæði þessa fólks þótt þeir
komi mjög ákveðið í veg fyrir meiri
fjáraustur.
Er ríkiskassinn yfirfullur?
Margir myndu fagna því, að fyr-
ir árið 2000 væri búið að selja lyst-
hafendum þessa umræddu og um-
deildu stofnun. Sparast myndi við
það — að auki — hinn hrikalegi
rekstrarkostnaður sem skattborg-
arar bera nú nauðugir viljugir.
Hugsum okkur himinháar greiðslur
embættismannakaups auk skatt-
fijálsra fríðinda þessa fólks. Upp-
hafiega var kirkjan dulbúið valda-
tæki. Jesús, þessi góði drengur, var
notaður í rómverskri strategíu
(hernaðarlist) vegna heimsyfirráða-
hugsjónarinnar — sem kirkjan stend-
ur raunar enn í leynt og ljóst. Guðir
sem þurfa mikla, mikla og miklu
meiri peninga eru stórhættulegir.
Við ættum árið 1996 að leggja niður
öll embætti í kirkjugeiranum.
Skattabyrði okkar verður sanngjarn-
ari. Er ekki kominn tími til smá
stjórnarskrárbreytingar? Við hvað
erum við hrædd? Vald kirkjunnar
yfir okkur? Ríkiskirkjan er búin að
missa tökin á sál ansi margra, en
hefur hún enn ósýnileg og óskiljan-
leg tök á buddunni þeirra?
Hvers vegna influtt kirkja?
Fyrir sumum íslendingum er
kristnitaka mikið sorglegt vand-
ræðaatvik. Hræðilegt slys. Kristni
var notuð sem miskunnarlaust
valdatæki, en menningararfurinn
var og er ónothæfur sem hlýðni-
tæki, þar eð heiðnir menn verða aldr-
ei söfnuður. Þeir eru einheijar. Allt
þetta vissi Ljósvetningagoði þegar
hann forðaði okkur frá að vera drep-
in. Hræðilegar aftökur sem kirkjan
stóð fyrir í aldir eru smánarblettir
íslandssögunnar. Undir kristni voru
Þingvellir vanvirtir og vanhelgaðir.
Undir kristni var frelsið fótum troð-
ið með grimmd, brennum og drekk-
ingum. Jafnvel biskupsblóð rann
undan öxinni.
Afmæli krístni er alls ekki þjóðar-
hátíð. Afmælishúllumhæ á því alls
ekki að borgast af almannafé. Strax
á að leysa frá störfum nýskipaða
nefnd sem stjórna átti peningabunu
úr ríkissjóði okkar í veraldlega
skrautsýningu vegna afarkosta-kúg-
unarinnar árið 1000. Þeir sem vilja
fagna þessu skulu borga það húilum-
hæ úr eigin vasa. Það verður Al-
þingi að skilja. Það verður ríkisstjórn
að skilja. Mér dettur í hug að mínir
kæru samborgarar séu svo heila-
þvegnir, að þeim finnist bara sjálf-
sagt að ausa svimandi upphæðum í
valdamikla kirkju eins og fyrr á öld-
um. Kirkjan er al-veraldleg. Guði
þarf ekki að dýrka með peningum.
Vondi hirðirinn og
aumingja sauðirnir
Hvað fáum við fyrir alla pening-
ana annað en tónleikana? Ég hef
verið sannkristin í hálfa öld. Ég
lenti í andstyggilegum presti. Ég
reyndi að fá annan prest til að
hjálpa mér. Hann neitaði. Prestafé-
iagið taldi málið alvarlegt, þar er
um var að ræða brot prestsins á
landslögum gagnvart mér. En þeg-
ar í ljós kom að presturinn var orð-
inn þeirra hirðir máttu þeir ekkert
gera og ekkert segja!!!
Oðsmál útskýra guðfræði
Hin bráðskemmtilega bók Óðsmál
(útg. Freyjukettir) útskýrir á ljóslif-
andi hátt fegurð, dýpt og tærleika
trúarbragða forfeðra okkar. Fersk
skýring á rúnatali Hávamála mun
valda straumhvörfum. Óðsmál út-
skýra Ginnungagap, sköpun heims,
ruglinginn og misnotkun á hugtak-
inu guð. Ymir er sama og OM.
Sleipnir er taugakerfið okkar. Æsir
náttúrulögmálin. Ábyrgð hins heiðna
manns er útskýrð í Óðsmálum.
GUÐRÍÐUR K. MAGNÚSDÓTTIR,
rithöfundur.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.