Morgunblaðið - 28.07.1996, Síða 14

14 B SUNNUDAGUR 28. JÚLÍ 1996
MORGUNBLAÐIÐ
EGFARENDUR eru ekki
beinlínis boðnir velkomnir til
Ófeigsfjarðar. Það er þó ekki
fólkið sem veldur, heldur ruðn-
ingurinn sem jákvæðir heima-
menn kalla veg. „Þetta er svo-
lítið torfært," var sagt þegar
við lögðum í’ann og við brost-
um bara og veifuðum, höfuðum svo-
sem lent í torfærum áður. En siðasti
kaflinn til Ófeigsfjarðar er ekki „svo-
lítið torfær,“ hann er ófær nema því
hærra sé undir bílinn. Eftir smástopp
á Ingólfsfirði lá leiðin áfram. Þarna
var vegurinn horfinn og töluverða
leikni ásamt slatta af ímyndunarafli
þurfti til þess að komast áfram. Það
var ekki laust við ákveðinn létti þeg-
ar húsin í Ófeigsfirði komu í ljós.
Þau eru úr Kópavogi. Pétur Guð-
mundsson er fæddur og uppalinn í
Ófeigsfirði, en faðir hans, Guðmund-
ur Pétursson, var síðasti ábúandinn
þar ásamt föður sínum, Pétri Guð-
mundssyni og Sigríði systur hans.
Þau hættu öll búskap árið 1965.
Margrét Eggertsdóttir kom fyrst til
Ófeigsfjarðar með Pétri árið 1971.
Þau hjón eiga fimm börn sem öll
hafa „fengið staðinn í blóðið", eins
og Margrét segir, mismunandi mikið
þó.
Það er heitt á könnunni í eldhús-
inu. Það eru reyndar tvö eldhús í
húsinu frá þeim tíma er afi Péturs
og alnafni bjó þar með sína fjöl-
skyldu og systir hans Sigríður með
sína. Eldhúsin voru svo þijú þegar
Pétur var þar að alast upp, því þriðja
var bætt við þegar foreldrar hans
hófu búskap. Nú er annað eldhúsið
í daglegri notkun yfir sumarið og
hitt bíður gesta. Þeir eru duglegir
að líta inn afkomendur Ófeigsfjarð-
arbænda.
Ilmandi kaffið er notað til að tæla
Pétur í hús því gestirnir eru forvitn-
ir. Frá 1965 hefur ekki verið stund-
aður búskapur á.jörðinni, en hlunn-
indin hafa verið nýtt alla tíð. Æðad-
únn, rekaviður og selur. Enda fólkið
með staðinn í blóðinu og getur ekki
slitið sig þaðan.
Ætlarmót
Það eru haldin formleg ættarmót
á Ófeigsfirði með reglulegu millibili
þar sem afkomendur langafa Péturs
koma saman. Afkomendur Guð-
mundar Péturssonar. „í ættinni eru
um átta hundruð manns, en síðast
komu hingað í kringum fjögur hund-
ruð. Það var líf og fjör,“ segir Pét-
ur. _Afi hans, afasystir og faðir komu
til Ófeigsfjarðar á hverju sumri með-
an þau lifðu og Pétur hefur ekki
sleppt úr sumri. Hann dvelur þarna
ásamt fjölskyldu sinni sumarlangt
og það þarf ekki langa samveru með
syni hans tvítugum til að skynja að
hann er Ófeigsfírðingur af lífi og
sál. Hann heitir Guðmundur Péturs-
son efhs og vera ber.
Heimafólkið er ekki alit talið, þvi
úti á túni, inni í skemmu, niðri í fjöru
og uppi í ij'alli leika sér þrír strákar
og er ekki að sjá að þeir hafi nokk-
urn tímann komið nálægt leikföngum
borgarbarna. Eggert er yngri sonur
Margrétar og Péturs, Grétar er dótt-
ursonur þeirra og Kristinn frændi
og vinur. Eggert og Kristinn Ari eru
eldri og Grétar sækir til ömmu þegai
fyrirgangurinn í stóru strákunum
verður of mikill fyrir lítinn gutta.