Morgunblaðið - 01.08.1996, Blaðsíða 4

4 C FIMMTUDAGUR 1. ÁGÚST 1996
MORGUNBLAÐIÐ
Q9P ATLANTA ’96
Reuter
RÚSSINN Andrej Tsjemerkin sést hér setja nýtt og glæsilegt
heimsmet í jafnhöttun í +108 kílógramma flokki.
Enn falla
heimsmetin
Gwen náði
áttum
GWEN Griffiths, hlaupakona
frá Suður-Afríku, missti
meðvitund þegar þegar hún
rann og datt á steinsteypt
gólf við upphitun fyrir 3.000
metra hlaup kvenna. Hún var
flutt á sjúkrahús og missti
vitaskuld af hlaupinu. Griff-
iths var þó ekki lengi að jafna
sig og tók þátt i 1.500 metra
hlaupinu í gær. Hún varð í
sjötta sæti og komst í undan-
úrslit.
Fornar-
lamb
sprengju
hitti
„Drauma-
liðið"
DÓTTIR konunnar sem lét
lífið þegar sprengja sprakk
í Ólympíugarðinum í Atlanta
fékk að fara af sjúkrahúsinu
á þriðjudag og heimsækja
bandaríska „Draumaliðið“ í
körfuknattleik. Stúlkan heit-
ir Fallon Stubbs, en hún var
með móður sinni í Ólympíu-
garðinum aðfaranótt laugar-
dags. Hún fékk sprengjubrot
í fætur og hendur. Andlit
hennar ljómaði aftur á níóti
af gleði þegar hún var kynnt
fyrir Charles Barkley á hót-
eli „Draumaliðsins“. Barkley
gaf henni æfingatreyjuna
sína og margir aðrir leik-
menn liðsins gáfu henni
körfuknattleiksskó, áritaða
bolta og létu taka af sér
myndir með henni. Fallon
var boðið sem gesti á leik
liðsins gegn Brasilíu aðfara-
nótt miðvikudags. Eftir leik-
inn lagðist hún aftur inn á
sjúkrahús. Mannréttinda-
frömuðurinn Jesse Jackson
heimsótti Fallon á sjúkrahús-
ið og sagði að hún ætti
ólympíugull skilið fyrir allan
þann sársauka og meiðsli
sem hún hefur mátt þola.
Rússinn Andrej Tsjemerkin
fagnaði sigri í +108 kílóg-
ramma flokki í ólympískum lyfting-
um á Olympíuleikunum í Atlanta á
þriðjudag en ekki er hægt að segja
annað en að hann hafi þurft að
hafa mikið fyrir sigrinum.
Eftir keppni í snörun mátti Rúss-
inn gera sér að góðu að verma þriðja
sætið eftir að hafa lyft 197,5
kílógrömmum því bæði þeir Ronny
Weller frá
Þýskalandi og
Stefan Botev frá
Ástralíu höfðu
lyft 2,5
kílógrömmum
betur.
Var næst
komið að jafn-
höttuninni og
lyfti Weller þá hvorki meira né
minna en 255 kílógrömmum og
bætti þar með heimsmet Tsjemerk-
ins um 1,5 kílógrömm og fagnaði
ógurlega í kjölfarið, kastaði skónum
sínum upp í áhorfendapallana og
bjuggust nú flestir við að sigurinn
væri í höfn.
Rússinn Tsjemerkin var þó á
öðru máli - sýndi að hann er með
„stáltaugar" - og lét bæta fimm
Franski hnefaleikakappinn
Christophe Mendy var dæmdur
úr keppni fyrir að hafa kýlt andstæð-
ing sinn fyrir neðan beltisstað.
Mendy var talinn líklegur til að kom-
ast á verðlaunapall í þungavigt, en
á ekki lengur möguleika eftir að
hafa verið dæmdur úr leik í baráttu
sinni við Kanadamanninn Defiag-
bon.
„Þetta er hneyksli," sagði Mendy.
„Allir vita að hann var að ieika
þetta.“ Höggið kom þegar ein mín-
úta og ein sekúnda var liðin af þriðju
lotu og var Kanadamaðurinn yfir,
10:9, en virtist vera að þreytast.
„Þetta högg var ekki fyrir neðan
belti,“ sagði þjálfari bandaríska
hnefaleikaliðsins, Jesse Ravelo, og
studdi þar með frásögn Mendys.
Mendy sagðist hafa kýlt í mjöðmina
kílógrömmum til viðbótar á slána,
gerði sér lítið fyrir og lyfti því upp,
með erfíðleikum þó, og setti þar
með nýtt og glæsilegt heimsmet í
jafnhöttun, 260 kílógrömm.
Engum tókst að gera betur en
Tsjemerkin, sem fagnaði sigri, en
Weller hinn þýski getur þó vel við
unað því þetta eru þriðju verðlaun
hans á Olympíuleikum og lyfti
hann á þriðjudag 12,5 kílógrömm-
um meira en
hann hefur
nokkurn tímann
áður gert.
Mikla athygli
vakti hins vegar
að Hvít-Rússinn
Alexander
Kurlovich, sem
sigraði í þessari
grein á Ólympíuleikunum í Seoul
1988 og Barcelona 1992 og á
heimsmetið bæði í snörun og sam-
anlögðum árangri, náði sér engan
veginn á strik og hafnaði í fimmta
sæti og mistókst þar með að verða
annar maðurinn í sögunni, á eftir
Tyrkjanum Suleymanoglu, til þess
að vinna til þrennra gullverðlauna
á Ólympíuleikum.
á Defiagbon og þá hefði Kanada-
maðurinn hafíð leikþáttinn. Margir
aðrir sem horfðu á atvikið á mynd-
bandi sannfærðust einnig um að
höggið hefði ekki verið fyrir neðan
belti.
Forseti Alþjóða hnefaleikasam-
bandsins, Anwar Chowdhry, vildi
ekki tjá sig um atvikið en sagði að
franska liðið hefði lagt fram kæru.
Úrskurðar tækninefndar hnefaleika-
sambandsins var vænst í gær.
„Ég vildi ekki sigra á þennan
hátt,“ sagði Defiagbon. „Mig lang-
aði til að vinna á stigum. Eg tók
ekki þessa ákvörðun, það var dóm-
arinn. Ég er dálítið svekktur fyrir
hans hönd.“ Kanadamaðurinn á nú
möguleika á ólympíugulli, en hann
komst í undanúrslit með sigrinum á
Mendy.
LYFTIIMGAR
Rússinn Tsjemerkin
sýndi að hann er
með „stáltaugar"
Fyrir neðan beltisstað
Maður
hinna stóru
augnablika
Það er mánudagur 29. júlí 1996.
Klukkan er um hálf tíu að
kvöldi í Atlanta. Konungur frj áls-
íþróttanna síðasta áratug liggur
afslappaður í grennd langstökks-
gryijunnar > upphitunargalla sín-
um og fylgist með keppinautum
sínum reyna hvað þeir geta til að
jafna eða
bæta árángur
hans. Krón-
prinsinn geys-
ist þá framhjá
í 400 metra
hlaupinu í átt
að fyrra gull-
inu af tveimur
sem hann
stefnir að.
Reiknað var
með að þetta
kvöld yrði
sögulegt; að nú myndi krónprins-
inn, Bandaríkjamaðurinn Michael
Johnson, sem er 28 ára, taka við
krúnunni af landa sínum Carl Lew-
is, sem orðinn er 35 ára og lengi
talinn ókrýndur konungur. Fáein-
um mínútum síðar er hins vegar
ljóst að „gamla manninum“ verður
ekki velt úr sessi þetta kvöld. En
sögulegt varð það: Hann tryggir
sér gull í langstökkinu á fjórðu
Ólympíuleikunum í röð og sá yngri
sigrar með yfirburðum og setur
Ólympíumet. Hlýtur ekki að vera
pláss fyrir báða þessa menn á
toppnum? Jú, annað getur ekki
verið. Segja má að hvor sé konung-
ur í sínu ríki. Johnson langbestur
á sínu sviði, en því má ekki gleyma
að þetta var fyrsta ólympíugull
hans í einstaklingsgrein. Sá gamli
Atlanta
Carl Lewis hefur verið
sannkallaður konungur
frjálsíþrótta um langa
hríð. Skapti Hall-
grímsson sá hann bæta
níunda Ólympíugullinu
í safnið á mánudags-
kvöldið og rifjar hér upp
feril þessa stórkostlega
íþróttamanns.
hljóp beint í gryfjuna í fyrstu til-
raun - atrennan passaði ekki,
stökk þokkalega í annarri tilraun
en þriðja stökkið tryggði honum
gullið. Hann koma á harðaspretti
eftir atrennubrautinni, sveif glæsi-
lega í átt að gryfjunni og um leið
og hann lenti í sandinum leit hann
til hægri á mælistikuna og fagnaði
mjög er hann sá að hvíta flaggið
fór á loft. Stökkið var löglegt. Og
fögnuðurinn margfaldaðist er
lengdin var gefin upp. 8,50 er ekki
mjög langt og það stysta sem Lew-
is hefur þurft að stökkva til að ná
gullunum fjórum, en það dugði nú
og gullið er það sem skiptir máli
þegar upp er staðið. Ekki hve langt
hann stökk. Heldur ekki að heims-
methafinn Mike Powell var meidd-
ur og náði sér ekki á strik eða að
Ivan Pedroso, heimsmeistari frá
því í fyrra, var líka meiddur og
á hins vegar níu, þó ekki séu nema
átta í fórum hans. En nánar um
það síðar.
Góður á réttum tíma
Lewis er maður hinna stóru
augnablika. Þegar mest á ríður
nær hann nauðsynlegum árangri.
Hann stökk 8,50 metra á mánu-
dagskvöldið og það er einmitt
lengsta stökk hans (nema í þunnu
lofti, hátt yfir sjávarmáii) síðan -
já, á Ólympíuleikunum í Barcelona
fyrir íjórum árum. Dæmigert fyrir
þennan snilling, sem oftsinnis hef-
ur verið afskrifaður. Hann missti
mikið úr síðustu þrjú ár vegna
meiðsla og veikinda en kom endur-
nærður til leiks í ár. Hann breytti
um mataræði, æfði meiri lyftingar
en áður og ákvað að reyna að
hafa eins gaman af verkefni sínu
og mögulegt væri. Lewis varð
þriðji í langstökkinu á bandaríska
úrtökumótinu í júní og komst
naumlega í úrslit um helgina; var
í 15. sæti fyrir síðasta stökkið í
undanrásunum en með því þriðja
flaug hann í úrslitakeppnina.
Það sama var upp á teningnum
í úrslitunum á mánudag. Hann
komst ekki áfram eftir þrjú stökk
í úrslitakeppninni.
Ég vinn annan
Árið er 1987. Þtjú ár eru liðin
síðan Carl Lewis, ungur maður frá
Houston í Texas sló í gegn á
Ólympíuleikunum í Los Angeles,
22 ára gamall. Faðir hans er nýlát-
inn úr krabbameini, sextugur að
aldri og kistulagningin er erfið
stund fyrir ú'ölskyldumeðlimina.
Ekki síst Carl, því faðir hans var
hans mesti stuðningsmaður.
Skömmu fyrir athöfnina hafði Carl
einmitt sest niður og horft á sjón-
varpsupptöku af Bill Lewis, þar
sem hann brosti út að eyrum og
réði sér ekki fyrir kæti er sonur
hans sigraði í 100 metra hlaupinu
í Los Angeles. í þann mund sem
presturinn hugðist loka kistunni
gekk Carl fram, stakk hendinni í
vasa sinn og náði í verðlaunapen-
inginn sem hann hafði fengið fyrir
áðurnefnt 100 m hlaup. Peningn-
um stakk hann í hönd föður síns
og „það var eins og hann gripi
peninginn," sagði Lewis síðar.
Fjölskyldan undraðist að Lewis
skyldi vilja sjá á eftir peningnum