Morgunblaðið - 02.08.1996, Blaðsíða 5

4 B FÖSTUDAGUR 2. ÁGÚST 1996
MORGUNBLAÐIÐ
MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 2. ÁGÚST 1996 B 5
DAGLEGT LÍF
DAGLEGT LÍF

Alls kyns tæki
og tól sem gera tilveruna léttari
í stórsvigi á skrokknum
FORVITNI blaðamanns er vakin þeg-
ar hann heyrir getið nuddbekkjar við
Laugardalslaugina þar sem engar
mannshendur koma nálægt. Hann
hugsar með sjálfum sér að þetta hljóti
að vera fyrir þá sem eru mannfælnir
og illa við snertingu. Þar sem blaða-
maður tilheyrir þeim hópi leggur hann
leið sína í laugina og fer í nudd.
Nuddið fer þannig fram að lagst
er á piastdúk sem strengdur er efst
í bekknum. Undir honum er vatn.
Þegar kveikt er á bekknum myndast
tvær vatnsbunur undir dúknum sem
þrýsta á líkamann. Hægt er að stilla
styrkleikann og einnig á hvaða svæði
líkamans vatnsbunurnar þrýsta. Valið
stendur um heilnudd, svæðanudd eða
punktanudd.
Bunurnar ganga svo upp og niður
og til hliðar svo það mætti halda að
Ingemar Stenmark væri í stórsvigi
fram og til baka eftir skrokknum á
manni. Það þarf svo ekki að tíunda
að þegar bekkurinn slekkur á sér er
slökunin mikil - svo mjög að blaða-
maður er þakklátur fyrir handfang
fyrir ofan bekkinn. Annars væri
ómögulegt að standa upp. Að þessu
loknu er gott að geta komið við í
gufu á leiðinni út eða lagt sig í heita
pottinum.
„Kostirnir við nuddbekkina eru
þeir að það er hægt að fara í þá hve-
nær sem er og maður getur fengið
ódýrt og gott nudd á skömmum tíma,“
segir Daði Daðason, umboðsmaður
Ergoline nuddbekkjanna á íslandi.
Hann segir að þeir séu ekki settir upp
í samkeppni við nuddara, enda hafi
oft verið haft samstarf við þá við
uppsetninguna.
- Hvernig hafa viðtökurnar verið?
„Það komin góð reynsla af þessu
og það fara margir í gegnum bekkina
á degi hverjum."
- I hverju felst árangurinn?
„Hann felst fyrst og fremst í
spennulosun. Einnig er mikilvægt að
hægt er að stjórna nuddmeðferðinni
og einbeita sér að ákveðnum svæðum.
Meðferðin er ólík handanuddi að
mörgu leyti, hún nær til dæmis ekki
yfir mænu.“
- Er þetta fyrir alla?
„Nei, það geta ekki allir stundað
þessa bekki. Nuddið eykur blóð-
streymið og þeir sem eru til dæmis
með slakt hjarta eða kransæðastíflu
mega ekki fara í bekkina nema undir
handleiðslu læknis.
Þess má geta að þýska landsliðið
í knattspyrnu notaði þessa bekki fyr-
ir Heimsmeistarakeppnina árið 1994.
Þjálfarar þeirra og nuddarar gerðu
úttekt á því og voru mjög ánægðir."
Daði bætir kankvíslega við: „Reyndar
féll liðið úr keppni, en það var ekki
rakið til bekkjanna."
Rafmagnaðar aefingar
Þegar blaðamaður fær veður af því
að það njóti sivaxandi vinsælda að
gefa fólki rafstraum til að koma því
í þjálfun getur hann ómögulega skor-
ast undan. Hann pantar sér tíma í
Trim Form-tæki á Snyrtistofu Hönnu
Kristínar Didriksen.
Eftir að hafa farið í sturtu og skol-
að af sér prentsvertuna leggst hann
á bekk með alls kyns forvitnilegum
snúrum og tækjum í kring. Hanna
Kristín er honum til halds og trausts,
eins og öllum sem prófa tækið í fyrsta
skipti, og það fer ansi vel um blaða-
manninn.
- Getur maður sofnað í þessu?
-,,Nei, ég þekki ekki dæmi þess,“
Elsta konan 78 ára
Hvemig er best að bregðast við þegar auka-
kílóin fara að hrannast upp og maginn að
slappast? Margir fara þá leið að hreyfa sig
meira með fjallgöngu, sundi eða skokki, Sum-
ir taka knattspymuskóna ofan úr hillunni.
Svo em þeir sem taka tæknina í sína þjón-
ustu. Nú em komnir alls kyns bekkir og tæki
á markaðinn sem ætlað er að hjálpa fólki að
komast í æfíngu. Pétur Blöndal fer á stúf-
ana, spreytir sig á fáeinum æfingatækjum
og kveður aukakílóin í leiðinni.
er að ná til með æfingum, þannig að
það getur verið sniðugt að taka þetta
sem aukastyrkingu fyrir þá sem
stunda líkamsrækt."
Meðferðin tekur hálftíma og reynir
verulega á líkamann eins og blaða-
maður kemst að raun um. En hvers-
konar fólk sækir í bekkinn? „Það er
allavega fólk.“
- Hefur aðsóknin aukist eftir að
Óiympíuleikarnir hófust?
„Nei, ég myndi ekki segja það.“
- Er fólk ekkert hrætt við að fá
rafmagn í sig?
„Sá sem vinnur með rafmagnsmeð-
ferðir þarf að kunna sitt fag og láta
viðkomandi vita hvernig tilfinning það
er að fá rafmagn í sig. Það er alltaf
viss reynsla. En þetta er svo vægur
straumur að það getur ekki skaðað."
- Er fólk ánægt með meðferðina?
„Það hugsa ég. Að minnsta kosti
er ég búin að vinna með Trim Form
á sjöunda ár og fólk virðist alltaf vera
ánægt.“
BRYNDIS Óskarsdóttir í Trim Formi.
Morgunblaðið/Ásdís
Þegar blaðamaður mætir í Æfinga-
bekki hreyfingar tekur Sigrún Jóna-
tansdóttir brosandi á móti honum.
Inni á stofunni má sjá tíu bekki auk
annarra þrektækja og það eru ein-
mitt þeir sem blaðamaður ætlar sér
að prófa.
Við fyrstu sýn virðist ekki vera
mikið mál að spreyta sig á bekkjun-
um, en blaðamaður kemst fljótlega
að raun um annað. í þrekbekkjunum
er hægt að taka vel á. Bekkirnir eiga
að auðvelda fólki að gera æfíngar,
en það hversu erfiðar þær eru bygg-
ist á því hversu mikið viðkomandi
leggur sig fram - eins og gildir um
alla heilsurækt.
Fyrsti bekkurinn er ætlaður til
upphitunar fyrir þrekbekkina sem
ganga svo í skrokk á líkamanum
áður en nuddbekkirnir lina þján-
ingarnar. Síðasti bekkurinn er svo
slökunarbekkur og þar nær
blaðamaður að festa blund í
nokkrar mínútur. Það er ekki á
hveijum degi sem maður getur sof-
ið í vinnunni með góða samvisku.
Þegar blaðamaður vaknar ræðir
ÞAÐ ÞARF ekki lengur nuddara til að fá nudd.
BRYNDIS gerir magaæfingar í æfingabekkjum hreyfingar
BUMBUBANANN
er hægt að nota
hvar sem er,
- jafnvel
undir
berum
himni.
og a eftir slakar hún vel a
ssa

Trúin flytur fjöll
svarar Hanna Kristín. Hún brosir
góðlátlega og vefur teygjum á upp-
handleggi, maga og læri blaðamanns
og stingur votum blöðkum undir
teygjurnar. Þegar straumnum er
hleypt á fer rafstraumur í vöðvana
þannig að þeir dragast saman. Síðan
er straumurinn brotinn og það slakn-
ar aftur á vöðvunum. Þannig gengur
meðferðin á víxl.
„Það er mjög mikilvægt að kúnninn
taki á móti hreyfingunni og spenni
vöðvana þegar hann fær straum,“
segir Hanna Kristín. „Þannig fær
hann mest út úr meðferðinni."
- Hver er ávinningurinn?
„Líkaminn kemst í betri æfingu.
Hann verður stinnari og
útlitið betra. Með-
ferðin vinnur á
stöðum sem erfitt
„TRÚIN flytur fjöll,“ segir Gísli Einarsson,
yfirlæknir á Landspítalanum og doktor í vöðva-
þjálfunarfræði, þegar hann er spurður út í
Trim Form-tækin og æfingabekki hreyfingar.
I svari hans kemur glöggt í ljós að ekki fer
alltaf saman álit almennings og vísinda.
Hann segir að það hafí verið sagt um æf-
ingabekki hreyfingar að hægt væri að
spyrna á móti eða halda við þegar tækið
hreyfðist. „Það má til
sanns vegar færa, þótt
manni finnist það ótrúlegt
að svo lítið átak valdi þjálf-
unaráhrifum. Mér vitan-
lega hefur aidrei ver-
ið vísindalega sýnt
fram á gagnsemi
þessara bekkja
sem þjálfunar-
tækja. Það er tobb -4MM
augljóst fyrir Gísli Einarsson
þeim sem
hafa numið þjálfunarfræði að
eitthvað er dularfullt við
þetta.“
- Sumir eru samt ánægðir
með þann árangursem þeir
hafa náð í þessum æfinga-
bckkjum.
„Fólk fær ýmsa fræðslu
um hreyfingu og mataræði
og fer að hugsa meira um
heilsuna. Það eru óbeinu áhrif-
in sem bekkirnir geta haft í för
með sér. En það er ekki út af
bekkjunum sjálfum sem árangur
næst.“
Gísli segir að mun betri
árangur náist með því að
fara á æfingastofu til íþrótta-
fræðings þrisvar í viku en í
bekkjunum. „Ef þú ýtir á móti
bckkjununi hefur það þjálfunar-
áhrif, en mér finnst þau ansi rýr miðað við
kostnað og fyrirhöfn."
- En hvað um Trim Form-tækin?
„Rafmagnið," segir Gísli sposkur á
svip. „Það er líka mjög dularfullt og
ekki nein vísindi sem styðjaþað, nema
um sé að ræða svo slappa vöðva að
þú getir lítið beitt þeim.“
Hann nefnir dæmi um íþróttamann
sem slítur krossbönd í hné og verður
að vera í gifsi í sex vikur. Til að koma
í veg fyrir vöðvarýrnun er hægt að
gera gat í gifsið, setja rafskaut á fót-
inn og hleypa rafmagni í vöðvann.
„Fyrir heilbrigt fólk er þetta vísinda-
legt „nonsense." Það er alveg hægt að
sleppa straumnum. Rafstraumurinn
gerir ekki gagn nema þú sért veikur
og eigir erf itt með að spenna vöðvana.
Heilbrigt fólk getur tekið miklu meira
á sjálft en rafstraumurinn fær það til
að gera. Fyrir það hefur þetta bara
fyrirhöfn og kostnað í för með sér.“
Gísli segir að rafstraumur geti verið
ágæt sársaukameðferð, t.d. við vöðva-
bólgu eða gigt. En hann véfengir þjálf-
unaráhrifin. „Þetta er eins og hvert
annað aukadót sem þú hengir á þig.
Það er ekki þannig að þinn eigin kraft-
ur og rafkrafturinn hlaðist saman
heldur getur þú tekið miklu meira á
en rafmagnið getur komið til leiðar."
Því næst leiðir Gísli talið að bumbu-
bananum. „Hann er ágætur út af fyrir
sig,“ segir hann. „Það er átak sem þú
beitir kviðvöðva, - ein af þúsund að-
ferðum og sjálfsagt ekki verri en hver
önnur. Hún er innan hefðbundinnar
þjálfunarfræði, eykur vöðvakraft og
styrkir vöðva. En þú getur líka lagst
á gólfið heima hjá þér, lagt fæturna
undir ofninn og reist þig við. í því felst
ekki minni æfing.“
- Hvað um nuddbekkinn?
„Hann er að mörgu leyti ágætur.
Nuddið kemur af stað endorfínaukn-
ingu og eykur vellíðan." ■
AUKAKILOIN KVODD
hann við Sigrúnu um æfíngarnar, fær
sér heilsute og er nokkuð dijúgur
með sjáifan sig - enda að komast í
ágæta þjálfun.
„Upphaflega lét læknir hanna þessa
bekki fyrir konu sína sem var lömuð.
Æfingarnar áttu að auka blóðstreymi
og þjálfa aila vöðva líkamans. Það
heppnaðist svo vel að hann opnaði
æfíngastofur sem hann rak undir sínu
nafni í 50 ár. Svo var hugmyndin seld
og þá var farið að framleiða þessa
bekki víðast hvar í Evrópu.
- Hverjum gagnast þessar æfingar
helst?
„Öllum, - þó einna helst þeim sem
eru með gigt, vöðvabólgu eða hafa
ekki hreyft sig Iengi," segir Sigrún.
„Æfíngarnar hafa verið samþykktar
af lækni og sjúkraþjálfara og fólk ber
þeim vel söguna."
Máli sínu til stuðnings dregur Sig-
rún fram blaðagreinar og bréf frá
fólki sem lýsir ánægju með þann
árangur sem æfingarnar hafa skilað.
Þar á meðal er bréf frá konu sem á
við liðagigt að stríða og líður að eig-
in sögn, mun betur eftir að hafa byij-
að á æfingunum.
„Við höfðum fyrst og fremst til
kvenna á miðjum aldri. Það eru fjöl-
margir möguleikar til fyrir unga fólk-
ið, en fyrir konur á aldrinum 35 og
upp úr er lítið til. Elsta konan sem
kemur hingað er 78 ára.“
- Hefur aðsóknin aukist eftir að
Ólympíuleikarnir hófust?
„Nei, það eru að mestu fastir við-
skiptavinir sem koma hingað. Að-
sóknin minnkar yfirleitt yfir sumar-
tímann vegna þess að fólk fer í frí,
en svo fer allt á fullt í september.“
Tíu þúsund bumbubanar
Magaþjálfínn hefur gengið undir við-
urnefninu bumbubaninn í daglegu
tali fólks. Þetta tæki sem er einna
líkast geimskipi, hefur notið mikilla
vinsælda síðan Sjónvarpsmarkaður-
inn hóf sölu á því í byijun ársins.
„Magaþjálfinn hefur selst mjög vel,
framar björtustu vonum, eða í rúm-
lega tíu þúsund eintökum," segir Frið-
rik Baldursson, framkvæmdastjóri
Sjónvarpsmarkaðarins.
Magaþjálfinn virkar þannig að þeg-
ar maður dregur hann að sér þrýstir
hann á magann. Það hefur þau áhrif
að magavöðvarnir spennast. Hægt er
að nota mismunandi stillingar, bæði
hvað styrkleika og handföng varðar.
- En hvernig hefur fólk látið af
þessu tæki?
„Þeir sem hafa sýnt ástundun hafa
náð árangri. Þar gildir það sama um
magaþjálfann og alla aðra líkams-
rækt. Ég get tekið sjálfan mig sem
dæmi. Eg hef fundið mikinn mun á
sjálfum mér síðan ég byijaði að nota
magaþjáifann. Einnig get ég nefnt
fjölmörg dæmi af viðskiptavinum sem
hafa látið vel af því.“
- Hvaða árangri nær fólk með
magaþjálfanum?
„Þetta reynir fyrst og fremst á
upphandleggs- og magavöðva, en
getur einnig haft góð áhrif á þá sem
eru slæmir í baki.“
I meginatriðum eru tvær aðferðir
árangursríkastar þegar æft er með
magaþjálfann, að sögn Friðriks. Ár-
angursríkast er að iiggja á bakinu,
draga tækið að sér og lyfta höfðinu
upp á móti. Einnig er hægt að sitja
eða standa og draga tækið að sér.
- Er fólk ánægt með útlit maga-
þjálfans?
„Fyrir mitt leyti kemur það einna
mest á óvart hvað ég hef fengið lítil
viðbrögð við því. Við fyrstu sýn virt-
ist mér tækið ekki hafa útlit í að
vera góð söluvara, en það reyndust
óþarfa áhyggjur. Sölutölurnar tala
sínu máli.“
- Hefur komið kippur í söluna samf-
' ara Ólympíuleikunum? -
„Nei, magaþjálfinn hefur lítið með
Ólympíuleikana að gera. Salan var
mest eftir jólahátíðarnar. Þá byijar
fólk að taka á sínum málum eftir að
hafa innbyrt jólasteikina og fer í lík-
amsrækt eða sund - eða fær sér
magaþjálfann."
- Er magaþjálfinn ekki kallaður í
daglegu tali bumbubaninn?
„Við höfum kosið að notast við
nafngiftina magaþjálfinn, en svo er
þetta undir hverjum og einum kom-
ið.“ Friðrik bætir við og hlær: „En
þetta er bumbubani. Það er engin
spurning.“ ■
MEÐ AUGUM LANDANS
Markaður
£
María Elínborg Ingvadóttir hefur búið
í Moskvu sl. ár þar sem hún gegnir starfi
viðskiptafulltrúa Utflutningsráðs Islands
við íslenska sendiráðið.
FYRSTU kynni mín af
matvælaverslunum hér
. i í Moskvu, voru á þann
Ik veg að mér fannst ör-
uggara að versla í er-
lendum sjálfsaf-
greiðsluverslunum, sem
^ eru með sama sniði og
T f 4 aðrar slíkar, næstum
II 1 hvar sem er í heimin-
* um. Mér leiddist að
Okaupa inn, gerði stór-
innkaup til að þurfa að
fara sem sjaldnast,
samt fannst mér þetta
leiðinda fyrirhöfn og
tímaeyðsla.
Þegar ég fór að rölta
um hverfíð mitt, upp-
götvaði ég ógrynni
verslana, það var ekki
talin þörf á að auglýsa
eða vekja sérstaka at-
hygli fólks á verslunum, fólk vissi
hvar varan var. Gluggar voru byrgð-
ir og ómögulegt fyrir ókunnuga að
geta sér til um, að þama væru versl-
anir, jafnvel stórverslanir. Forvitnin
rak mig áfram, af ýmsum ástæðum
var mér oft hugsað til Brynjólfs
Sandholt, en allt vandist þetta, líka
fyrirkomulagið, fyrst að sjá út hvað
eg ætlaði að kaupa, muna hvað það
kostaði, fara síðan í biðröð við kass-
ann og borga og fá kvittun, síðan
að fara til baka og í biðröð til að
fá vöruna í skiptum fyrir kvittunina.
Það var ekki hægt að kaupa allt á
sama stað og í einu, brauðið hér,
osturinn þar.
Það kom að því að ég fór bara í
„fína verslun" til að kaupa vatn og
kjöt og fisk. Annað keypti ég í versi-
unum í nágrenninu, eða úti á götu.
Þar stendur fólk með kassa á kassa
ofan, sem hafa að geyma ávexti og
grænmeti, í söluturnunum sem
standa í röðum á gangstéttunum og
selja í gegnum lúgu, er hægt að
kaupa næstum allt, undirföt, spari-
föt, eldhúsáhöld, hreinlætisvörur,
brauð og auðvitað eru þeir mest
áberandi sem selja áfengið.
Líf og fjör
Svo uppgötvaði ég markaðinn
Damilovskyi Rymok, í tíu mínútna
akstursfjarlægð frá blokkinni minni,
þar er líf og fjör. Hann er við fjölfar-
in gatnamót og mitt í umferðarys
er stór hringiaga skemma með
skermaþaki, og umhverfís raða
grænmetisbændur upp afurðum sín-
um, á tréborð og kassa, sumir eiga
vigt með lóðum, aðrir vog. Kartöflu-
bændurnir afgreiða jafnvel beint af
vörubílspalli. Inni í skemmunni er
kjötið á einum stað, fískurinn á öðr-
um, ávextir og grænmeti, egg og
heimalagaðar mjólkurvörur, meira
að segja súrsað grænmeti sem kon-
urnar koma með heiman frá sér til
að selja. Ég var ósköp fegin að
Brynjólfur skyldi ekki sjá þetta.
Fyrst var ég alveg agndofa, eftir
að hafa vanist lyktinni fór ég að
skoða mig um. Allar tegundir af kjöti,
tekið í sundur á staðnum, á stórum
tréhnöllum. Slátraramir með exi,
höggva í sundur heiia skrokka, aðrir
við tréborð og snyrta aðeins og raða
kjötstykkjunum á borðið um leið og
köliuð eru kostaboð til þeirra sem
fara hjá. Heilir smágrísir, fuglar og
hérar. Heill fiskur, sem enn er að
reyna að anda, hvaðan skyldi hann
koma, krabbar og annað góðgæti.
I fyrstu ferð minni keypti ég ekk-
ert þarna inni, en eitthvað græn-
meti fyrir utan. Nú er svo komið
að ég hlakka til að fara á markaðinn
á laugardagsmorgnum. Og ég fer
ekki bara á markaðinn, ég útbý mig
á markaðinn. Góðir skór eru nauð-
synlegir, ekkert óþarfa pijál eða fín-
heit, peningarnir í tösku framan á
maganum, þannig að auðvelt er að
ná í búntið og svo nóg af pokum. í
stóra innkaupapokann minn fara
kartöflur, gulrætur og laukur, annað
viðkvæmara í sérplastpoka og svo
er nauðsynlegt að eiga einn góðan
poka undir brauðið.
Ég vel allt af kostgæfni, tek upp
kartöflumar og skoða þær, athuga
hvort laukurinn er vel þéttur, tómat-
amir stinnir og hvitkálshöfuðið þétt
og fallegt. Hér kaupir maður í kíló-
um, enga stykkjavöm-smámuna-
semi, eftir að ég sat uppi með eitt
kíló af hvítlauk, lærði ég hvemig
biðja á um hálft kíló. Fyrst geng
ég um og fylgist með hvaða verð
gildir í dag, stundum vilja hinar
húsmæðurnar skeggræða verðið við
mig, sérstaklega þær eldri, þær láta
líka bændurna heyra það, ef þeim
fínnst verðið hafa stigið gróflega.
Svo fer ég að versla og þar sem
alltaf má reyna að plata útlending-
inn, vanda ég mig óskaplega við að
beygja rétt og láta forsetningarnar
renna saman við, set upp van-
þóknunarsvip yfír verðinu. Þar sem
ég hef enn ekki lært að raða saman
rússneskum blótsyrðum, tek ég und-
ir bölv og ragn babúskunnar sem
næst mér stendur, þegar verðið er
ekki ásættanlegt eða sígarettuaskan
hrynur yfir tómatana um leið og
bóndinn spýtir verðinu út um hitt
munnvikið, síðan rek ég nefið upp
í loft og arka að næsta borði.
Hverjum og einum borgað sitt
Það virðast ekki allir jafnhrifnir
af að þurfa að selja vöruna sína,
aðrir era léttir og kátir og reyna að
telja manni trú um að það borgi sig
nú að kaupa papriku í leiðinni, eða
einu kílóinu meira, eða nýjar ferskar
kryddjurtir, sem ég þekkti ekki áður
nema þurrkaðar í glösum, svona eins
og börnin og súrmjólkurkýrnar. Ég
er hætt að kippa mér upp við það
þó að sá sem afgreiðir mig með kjöt-
ið, handfjatli jafnframt margþvælda
peningaseðla, einbeiti mér bara að
því að velja fallega fítusprengt kjöt,
eins og Óskar á Argentínu segir og
hugsa alls ekki til Ladda, þegar
hann forðum eltist við kjötstykkið á
gólfinu. Ég kem með krakku undir
sýrða ijómann og eggjabakka undir
eggin, allt fer á sinn stað í töskuna
mína og hverjum og einum er borg-
að sitt.
Fyrir utan markaðinn era iitlu
söluturnarnir sem selja í gegnum
lúgu, í einum kaupi ég olíuna, upp-
þvottalöginn í öðrum og brauðið fer
í brauðpokann.
Það er spennandi og skemmtilegt
að fara á markaðinn, ég kaupi ekki
bara eitthvað, ég vel þá vöru sem
mér líst vel á, af nógu er að taka,
ef jarðarberin eru ekki fersk hjá
þessum bónda, þá er að fara til
næsta. Ég met meira þau matvæli
sem ég er að handfjatla, þau eru
ekki á fínum bökkum og umvafin
plasti eins og heybaggi, en þau eru
afrakstur vinnu bóndans sem ræktar
grænmetið til að selja það mér og
öllum hinum og elur sínar skepnur
til að slátra og selja kjötið á mark-
aði eins og þessum. Það myndast
einhver tengsl, einhver nálægð, við
erum háð hvort öðru, ég og bónd-
inn, það vitum við bæði og allt velt-
ur á rétta verðinu.
Mér verður aftur hugsað til súr-
mjólkurkúnna, er varan sem við
kaupum er bara pakki númer 33,
með öllum mögulegum fínum merk-
ingum. Höfum við gleymt okkur í
hreinlætis- og umbúðaflóranni,
neysluþjóðfélaginu?
Þótt margt megi hér betur fara,
vona ég að Moskva haldi sérkennum
sínum, mig óar við þeirri tilhugsun
að eftir nokkur ár, verði hún bara
rétt eins og allar hinar borgirnar.