Morgunblaðið - 07.08.1996, Blaðsíða 11

MORGUNBLAÐIÐ
Q9P ATLAIMTA ’96
MIÐVIKUDAGUR 7. ÁGÚST 1996 D 11
* VERÐLAUN^
i ATLANTA Éjjp
100 rr L
Atlantal996 QULL SILFUR BRONS
Bandaríkin 44 32 25
Rússland 26 21 16
Þýskaland 20 18 27
Kína 16 22 12
Frakkland 15 7 15
Ítalía 13 10 12
Ástralía 9 9 23
Kúba 9 8 8
Úkraína 9 2 12
Suður-Kórea 7 15 5
Pólland 7 5 5
Ungverjaland 7 4 10
Spánn 5 6 6
Rúmenía 4 7 9
Holland 4 5 10
Grikkland 4 4 0
Tékkland 4 3 4
Sviss 4 3 0
Danmörk 4 1 1
Tyrkland 4 1 1
Kanada 3 11 8
Búlgaria 3 7 5
Japan 3 6 5
Kasakstan 3 4 4
Brasilía 3 3 9
Nýja-Sjáland 3 2 1
Suður-Afríka 3 1 1
írland 3 0 1
Svíþjóð 2 4 2
Noregur 2 2 3
Belgía 2 2 2
Nígería 2 1 3
Norður-Kórea 2 1 2
Alsír 2 0 1
Eþíópía 2 0 1
Bretland 1 8 7
Hvíta-Rússland 1 6 8
Kenýa 1 4 3
Jamæka 1 3 2
Finnland 1 2 1
Indónesía 1 1 2
Slóvakía 1 1 2
íran 1 1 1
Júgóslavía 1 1 1
Króatía 1 1 0
Armenía 1 1 0
Portúgal 1 0 1
Tæland 1 0 1
Búrúndí 1 0 0
Kosta Ríka 1 0 0
Ekvador 1 0 0
Hong Kong 1 0 0
Sýrland 1 0 0
Argentína 0 2 1
Slóvenía 0 2 0
Namibía 0 2 0
Austurríki 0 1 2
Malasía 0 1 1
Úsbekistan 0 1 1
Moldavía 0 1 1
Aserbaídsjan 0 1 0
Bahamaeyjar 0 1 0
Lettland 0 1 0
Tævan 0 1 0
Filippseyjar 0 1 0
Sambía 0 1 0
Tonga 0 1 0
Georgía 0 0 2
Marokkó 0 0 2
Trinidad 0 0 2
Indland 0 0 1
ísrael 0 0 1
Litháen 0 0 1
Mexíkó 0 0 1
Mongólía 0 0 1
Mósambik 0 0 1
Puertó Ríkó 0 0 1
Túnis 0 0 1
Uganda 0 0 1
Fimleikar Tvenn silfurverðl. en engin bronsveril.
fyrir tvislá hjé konum, þrenn bronsverðlaun fyrir
tvisli hjá körium og tvenn bronsverðlaun fyrir fjölþraut í kvennaflokki.
Júdó: Tvenn bronsverðtaun veittiöllum ðokkum.
REUTERS
Er ekki maðurinn hamingjuvera?
Oft er það raunar dregið í efa, og
ekki að ósekju, en á stundum eins og
lokahátíð Olympíuleikanna er ekki
hægt annað en sannfærast um mátt
draumsins; mátt vináttu, friðar og
samkenndar. Það var tilkomumikið að
sjá íþróttamennina flykkjast inn á
völlinn, takast í hendur, faðmast og
kyssast. Fólk sem búið var að beijast
innan vallar meðan á þessari stærstu
íþróttahátíð sögunnar stóð. Nú var öll
keppni á bak og burt og sameinast
var í sannri gleði.
Dollarinn
Einn bandaríkjadalur jafngildir um
68 krónum íslenskum. Peningar, þó
leiðinlegir séu, eru nauðsynlegir í nú-
tíma þjóðfélagi. Jafn nauðsynlegir og
andrúmsloftið og vatnið. Enginn lifir
án peninga.
Nýafstaðnir Ólympíuleikar eru ein-
stakir að því leyti að í fyrsta skipti
voru þeir algjörlega fjármagnaðir af
einkaaðilum. Framkvæmdanefnd leik-
anna, ACOG, er einkafyrirtæki, stofn-
að vegna leikanna. Almenningnr hér
var ánægður með fyrirkomulagið því
ekki yrði seilst í vasa hans eftir á til
að greiða skuldir og vissulega má til
sanns vegar færa að það er af hinu
góða. En fyrir vikið voru auglýsingar
og annar áróður yfirþyrmandi meðan
á leikunum stóð. Styrktaraðilar vilja
skiljanlega fá eitthvað fyrir sinn snúð
og það held ég megi segja að þeir
hafi sannarlega fengið.
Máttur dollarans er mikill eins og
draumsins. Stórfyrirtæki á borð við
Coca Cola, sem hefur einmitt höfuð-
stöðvar hér í Atlanta, lögðu gríðarlegt
fé í Ólympíuleikana nú og það sýnir
að fyrirtækin hafa trú á Ólympíuhreyf-
ingnnni. Á þeirri hugsjón sem leikarn-
ir byggja á. Á heilbrigðri keppni ungs
fólks alls staðar að úr heiminum, fólki
af öllum litarháttum og trúarbrögð-
um. Hvergi kemur annar eins hópur
saman og á Ólympíuleikum. Þessi
hátíð á sér enga líka.
ísland
íslendingar áttu glæsilega fulltrúa
á Ólympíuleikunum að þessu sinni,
þó þeir væru óvenju fáir. Jón Arnar
Magnússon fór þar fremstur í flokki
með glæsilegri frammistöðu í tug-
þrautinni og Guðrún Arnardóttir stóð
sig einnig geysilega vel. Þessi tvö
stóðu upp úr en Vernharð Þorleifsson
og Rúnar Alexandersson sýndu einnig
að framtíðin er þeirra ef þeir vilja.
Þeir geta og ættu að verða á fullu í
Sydney eftir fjögur ár. Beri íþrótta-
hreyfíngin gæfu til þess að aðstoða
þetta fólk, og annað ámóta hæfileika-
ríkt íþróttafólk sem ísland á, eftir
fremsta megni þarf ekkert að óttast.
Verslunarmannahelginni hér í Atla-
vík þeirra Bandaríkjamanna lauk á
sunnudagskvöldi, sólarhring fyrr en
hinni hefðbundnu samkomuhelgi þar
sem flestir (nema þá sennilega versl-
unarmenn) eiga frí á íslandi. Hér
skernmti fólk sér konunglega og hefur
reyndar gert í rúman hálfan mánuð.
Hér var enginn Árni Johnsen með
gítar í brekkunni en BB King, Stevie
Wonder, Little Richard, Pointer-systur
og fleiri tróðu upp á lokahátíðinni.
Spiluðu og sungu við mikinn fögnuð
viðstaddra. Púðrið var ekki sparað í
flugeldasýninguna nú, en eins og ég
gat um eftir opnunarhátíðina kom mér
Morgunblaðið/Kristinn Ingvarsson
á óvart hve stutt sýningin var þá. Síð-
ar kom í ljós skýring á því; græjur
þeirra sem stjórnuðu sprengjum og
flugeldum höfðu eitthvað bilað.
Ein var sú sprengja sem enginn vildi
hafa heyrt eða séð. En hún sprakk og
kostaði tvö mannslíf. Atburðurinn
hryllilegi í Ólympíugarðinum sló fólk
hér í borg óhug og sýndi hve veröldin
er tryllt. Hér hafði ríkt svo mikil gleði,
fólk skemmt sér svo vel þegar skuggi
færðist skyndilega yfír. Hvers vegna?
Enginn getur sennilega svarað því.
Fólk þjappaði sér hins vegar betur sam-
an en áður ef eitthvað var. Staðráðið
í að láta ekki einn, óþekktan vitleysing
eyðileggja hátíðina. Hryðjuverk hefur
aldrei náð að eyðileggja Ólympíuhreyf-
inguna, eins og Samaranch sagði. Og
mun vonandi aldrei gera.
Meiðsl spjótkastara
FERILSSKRÁR helstu spjótkast-
ara hljóma eins og læknaskýrslur
frá vígvelli fremur en skýrsla um
íþróttaafrek. Þjálfari Seppo Raty,
heimsmeistarans frá 1987, sagði
eitt sinn að ánafna þyrfti læknavís-
indunum líkama heimsmethafans
fyrrverandi en sægur skurðað-
gerða hefur verið gerður á flestum
útlima hans. Ástæðan er einföld:
Engin skrokkvæn leið fyrirfinnst
til að kasta spjóti.
Þegar kastarinn sleppir spjótinu
eru axlarvöðvar teygðir að slit-
mörkum. Á sama augnabliki reynir
hreyfikraftur hins kraftalega
manns af óbærilega miklu afli á
bak hans og hné.
Tékkinn Jan Zelezny, sem bætti
eigið heimsmet með 98,48 metra
kasti i Jena í Þýskalandi fyrr í
sumar, hefur stöðugt „duflað“ við
meiðsl en hann hefur sagt að kasta
spjóti sé eins og hlaupa á fullri
ferð á steinvegg. Minnstu mun-
aði að Zelezny yrði að leggja spjót-
ið á hilluna 1989 er sprunga kom
í hryggjarlið. Onnur bakmeiðsl
hrelltu hann 1992 en samttókst
honum að vinna ólympíugull í Barc-
elona. Og Zelezny veit að árangur
er dýru verði keyptur. „Bakmeiðsl-
in hafa verið þess eðlis að þau lag-
ast aldrei. Eftir að ég hætti keppni
verð ég að halda áfram æfingum
til þess að styrka vöðvana umhverf-
is hryggjarsúluna,“ segir hann.
Meiðsl hafa einnig plagað Bret-
ann Steve Backley, fyrrum heims-
methafa, frá 1992, einkum axlar-
meiðsl, en þau náðu þvi stigi á tíma-
bili að hann gat varla burstað tenn-
urnar hjálparlaust, hvað þá kastað
spjóti. Árið 1991 reif hann aðfærslu-
vöðva í sundur, 1992 var gerð
skurrðaðgerð á hægri öxl og 1993
bættust við ný meiðsl í öxlum og
nára. Meiðsli hijáðu hann 1995 og
í byijun þessa árs varð hann fyrir
hásinarmeiðslum sem kostuðu hann
næstum þátttöku í Atlanta.