Morgunblaðið - 09.08.1996, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 9. ÁGÚST 1996 37
í dag er til moldar borinn frá
Akureyrarkirkju vinur okkar Jó-
hann Bjarmi Símonarson. Hann
hafði um nokkurt skeið barist við
þann sjúkdóm sem fáum tekst að
sigrast á og eftir stutta legu á
sjúkrahúsinu á Akureyri lést hann
aðfaranótt 2. ágústs síðastliðins.
Við hjónin vorum svo lánsöm að
fá að sitja ásamt fjölskyldu hans
hjá honum seinustu stundirnar.
Minningarnar streyma um hugann.
Eftir hartnær 40 ára vináttu við
hann og eftirlifandi eiginkonu
hans, Freygerði Magnúsdóttur, er
svo margs að minnast. Þar bera
hæst ferðalögin sem við fórum
saman um landið okkar, jafnt í
byggð sem um óbyggðir, allar
veiðiferðirnar sem við fórum í og
fjölmargar sólarlandaferðir. Við
eigum góðar minningar um spila-
kvöldin okkar á dimmum vetrar-
kvöldum þar sem dægurmálin voru
rædd og við kannski ekki alltaf
sammála. Bjarmi var dulur maður
en ákaflega traustur, gekk ekki
heill til skógar árum saman vegna
sykursýki en hafði aldrei orð á því
og ætlaði sér það sama og þeim
sem fulifrískir eru. Nú hefur hann
verið kallaður til nýrra starfa, allt-
of fljótt að okkur finnst, en eitt
er víst að þar mun hann koma sér
vel eins og hann gerði hér meðan
hann var meðal okkar.
Við biðjum hinn hæsta höfuð-
smið himins og jarðar að vísa vini
okkar veginn yfir móðuna miklu
og styrkja eftirlifandi eiginkonu
hans, syni þeirra hjóna, eiginkonur
þeirra og barnabörnin sem voru
honum svo kær. Við finnum það
núna þótt sárt sé hve mikil huggun
það er að riíja upp atburði liðinna
ára sem við áttum saman.
Fríða og Jóhann.
Jóhann Bjarmi Símonarson var
fæddur á Akureyri 22. júní 1931.
Hann lést á Fjórðungssjúkrahúsinu
á Akureyri 2. ágúst sl. Foreldrar
hans voru hjónin Sigurrós Þorleifs-
dóttir pijónakona og húsmóðir og
Símon Símonarson starfsmaður
skinnaverksmiðju Iðunnar á Akur-
eyri. Systir Bjarma er Þorbjörg
Gígja búsett á Akranesi. Eftirlif-
andi eiginkona Bjarma er Freygerð-
ur Magnúsdóttir, dóttir Helgu
Árnadóttur húsmóður og Magnúsar
Árnasonar járnsmíðameistara á
Akureyri. Þau gengu í hjónaband
8. ágúst 1953. Synir þeirra eru:
Þorleifur, smiður á Akureyri kvænt-
ur Olgu Ellen Einarsdóttur og eiga
þau þrjú börn, Símon Jón kennari
í Flensborg kvæntur Hallfríði
Helgadóttur. Þau eiga einn son og
tvær dætur á Hallfríður frá fyrra
hjónabandi.
Það kom mér á óvart, þegar
hringt var í mig frá Akureyri og
mér sagt að Jóhann Bjarmi væri
látinn. Ég vissi að vísu að hann
gekk ekki heill til skógar, en vissi
ekki hversu alvarleg veikindin voru.
Bjarmi hringdi í mig si. haust og
sagði mér frá veikindum sínum, en
þá var hann vongóður um bata.
Þegar ég fluttist til Akureyrar
1952 kynntist ég Bjarma fljótlega.
Hann hóf seint á því ári störf hjá
Fataverksmiðjunni Heklu við bók-
hald og síðar einnig gjaldkerastörf.
Það má segja að strax hafi orðið
góður kunningsskapur okkar á milli
sem þróaðist síðar í vinskap sem
entist alla tíð.
Jóhann Bjarmi átti við vanheilsu
að stríða þegar hann ungur fékk
berkla og þurfti að leggjast á Krist-
neshæli um tíma. Honum tókst að
yfirvinna þá erfíðleika og náði fullri
heilsu. Upp frá því tók hann mikinn
þátt í starfsemi SÍBS og var í stjórn
samtakanna í áratugi.
Bjarmi var mikill félagsmála-
maður og starfaði meðal annars
mikið innan Starfsmannafélags
verksmiðja Sambandsins á Akur-
eyri. Hann var einn af frumkvöðlum
að endurskipulagningu iífeyrissjóðs
Verksmiðjanna og beitti sér fyrir
skylduaðild allra starfsmanna að
honum. Hann var fljótlega kosinn
í stjórn lífeyrissjóðsins og sat í
stjórn hans fyrir hönd starfsmanna
allt þar til sjóðurinn var sameinaður
Samvinnulífeyrissjóðnum 1984, all-
an tímann án þess að fá eina krónu
í stjórnarlaun en slíkt tíðkaðist ekki
í þá daga. Bjarni tók einnig mikinn
þátt í rekstri starfsmannafélagsins.
Hann sá lengi um fjármál og bók-
hald félagsins og seinna var hann
endurskoðandi þess.
Árið 1972 varð hann aðalgjald-
keri verksmiðjanna. Þegar fram-
kvæmdastjórastarf Iðnaðardeildar
Sambandsins var flutt frá Reykjavík
til Akureyrar í ársbyijun 1975 tók
Bjami við starfi skrifstofustjóra Iðn-
aðardeildar. og var jafnframt aðalfé-
hirðir, sem var ekkert smástarf. Því
starfi gegndi hann þar til stóra upp-
stokkunin var gerð 1988, þegar Úll-
ariðnaðardeild Sambandsins og Ála-
foss voru sameinuð í eitt fýrirtæki.
Þar starfaði hann áfram uns yfir
lauk og fýrirtækið hætti störfum.
Þá hafði Bjarmi starfað samfleytt í
tæp 40 ár hjá Iðnaðardeild Sam-
bandsins og Álafoss.
Jóhann Bjarmi var samviskusam-
ur og mjög ósérhlífinn starfsmaður.
Vinnustundir hans vora margar,
jafnt um helgar sem virka daga, án
þess að hann ætlaðist til þess að fá
aukagreiðslu fyrir yfirvinnu. Við
áttum mikið samstarf sérstaklega
síðustu 10-15 árin sem ég var á
Akureyri. Á það bar aldrei skugga.
Milli okkar var trúnaðartraust.
Eftir að ég fluttist frá Akureyri
seinni hluta árs 1985 breyttust að
sjálfsögðu aðstæður. Engu að síður
hittumst við þegar ég var á ferð
fyrir norðan og þá spjölluðum við
um lífsins gagn og nauðsynjar og
sögðum hvor öðram helstu tíðindi.
Bjarmi var gleðimaður á góðri stund
og gaman að vera með þeim hjónum
á skemmtunum, sem við hjónin
gjarnan voram. Sérstaklega í starfs-
manna veislum sem vora nokkrar
árlega og era margar minnisstæðar.
Þau hjónin vora mjög samhent. Fóru
til útlanda á hveiju ári og svo til
alltaf tii nýrra staða, til þess að
kynnast nýjum þjóðum, menningu
þeirra og siðum. Lax- og silungs-
veiði stundaði Bjarmi af miklum
áhuga og meðal annars fóra þau
hjón á hveiju ári, í tuttugu ár, til
Vopnafjarðar til laxveiða. Á tímabili
var Bjarmi einnig mikill áhugamað-
ur um golf.
Bjarmi var grannvaxinn, frekar
hávaxinn, ljós yfirleitum, sviphreinn
og ákveðinn. Hann var harður við
sjálfan sig og kvartaði aldrei. Til
dæmis vissu fáir að sykursýki hijáði
hann frá 30 ára aldri. Það var ekki
hans stíll að kveinka sér. En nú er
hann allur langt um aldur fram.
Þannig er lífsins saga.
Um leið og við hjónin kveðjum
góðan vin sendum við Freyju og
ástvinum þeirra innilegustu samúð-
arkveðjur.
Hjörtur Eiríksson.
GYÐA
JÓHANNESDÓTTIR
mín og er amma mín því hún mun
ávallt vera í hjarta mínu og í hjarta
þeirra sem kynntust henni í gegnum
lifið. Þótt hún hafi átt erfitt þessa
seinustu daga sem hún átti með
nkkur þá gát hún alltaf haldið gleð-
inni í kringum sig og okkur því
maður gat ekkert annað en það að
vera ánægður í kringum hana og
hlegið með henni því hún hafði mjög
góðan húmor.
Þið sem kynntust henni skuluð
vera mjög ánægð því það var til ein
svona Elísabet eða Beta eins og hún
var kölluð og mun vera kölluð því
fólk á eftir að tala um hana og
minnast hennar.
Þetta era orð mín um hana Betu
ömmu mína.
Ég elska þig, amma mín, og mun
ávallt hafa þig í hjarta mínu og
hvíldu í friði í Paradís.
Þín stóra nafna.
Elísa Kristín.
Formáli
minningar-
greina
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upplýs-
ingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka, og
börn, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer fram.
Ætlast er til að þessar upplýs-
ingar komi aðeins fram í formá-
lanum, sem er feitletraður, en
ekki í greinunum sjálfum.
+ Gyða Jóhannsdóttir var
fædd að Daufá í Lýtings-
staðahreppi í Skagafirði 1. júlí
1929. Hún andaðist í Sjúkra-
húsi Reykjavíkur 26. júlí síðast-
liðinn og fór útför hennar fram
frá Fossvogskirkju 1. ágúst.
Hún Gyða mín er dáin. Ég segi
Gyða mín því mér fannst ég eiga
svo mikið í henni og hún í mér.
Við unnum saman í yfir 25 ár, hún
saumaði og ég seldi það sem hún
saumaði. Ég sagði það oft við hátíð-
leg tækifæri að hvert fýrirtæki
stæði og félli með starfsfólki sínu.
Ég var svo heppinn að hafa umsjón
með frábæru starfsliði alveg frá
upphafi reksturs Karnabæjar og
Gyða var svo sannarlega ein af því
starfsliði. Gyða starfaði hjá fyrir-
tækinu frá því það hóf saumastofu-
rekstur og að öllum öðrum ólöstuð-
um þá var hún ein fjölhæfasta
saumakona sem unnið hefur með
mér.
Sú ákvörðun sem tekin var árið
1969 að fara að sauma hátískuföt
var mikið áhættumál og krafðist
kunnáttu faglærðs fólks úr fataiðn-
aði. Gyða, eins og áður segir, var
í fyrsta starfsliði saumstofu Karna-
bæjar ásamt tveimur öðrum konum
og Colin Porter klæðskera. Þetta
upphaf að saumastofu okkar var
til húsa á annarri hæð að Klappar-
stíg 37. Það gætti mikillar fjöl-
breytni í því sem saumað var. Hinn
fráþæri hönnuður og klæðskeri
Colin Porter gat hannað svo til
hvað sem var og „konurnar mínar“
saumuðu það saman og gerðu úr
því frábærar flíkur. Það var strax
tekið eftir því hversu vandaðri
saumaskapurinn var á íslensku föt-
unum, svo ekki háði það íslenskum
fataiðnaði. Það sem háði íslenskum
fataiðnaði var skilningsleysi stjórn-
valda á mikilvægi þess að hlú að
þessari grein. Oft hef ég tjáð mig
um þennan þátt en ekki út frá þeirri
staðreynd að vanvirðan var mest
gagnvart því frábæra fagfólki sem
að þessari iðngrein hefur starfað
og aldrei fengið að njóta sammælis.
Gyða var ein af þessu fólki. Hún
eyddi starfsævi sinni í íslenskan
fataiðnað og ég er stoltur af því
að hafa fengið að vinna með henni
öll þessi ár.
Gyða var skapstór kona og lét
engan vaða ofan í sig. Var henni
jafnan sýnd mikil virðing sem per-
sónu, ekki síst fyrir hæfni sína í
starfi. Oft þurfti að vinna eftirvinnu
vegna anna og þá var gott að hafa
Gyðu sem bandamann þegar þurfti
að fá allan hópinn til að vinna. Hún
gaf aldrei eftir og bar hag fyrirtæk-
isins ávallt fyrir bijósti.
Á þessari stundu er mér efst í
huga þakklæti, þakklæti fyrir frá-
bær störf og mikla tryggð. Ég veit
að við uppgjörið mikla mun hún
njóta sannmælis og fá háa einkunn
og umbun.
Ég votta aðstandendum samúð
mína.
Guðlaugur Bergmann.
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og amma,
GUÐMUNDA SVEINSDÓTTIR,
Seljahlíð,
áður Jörfabakka 8,
Reykjavík,
lést í Landspítalanum miðvikudaginn 7. ágúst.
Erna Gunnarsdóttir,
Þorsteinn Leó Gunnarsson, Bergljót Frímannsdóttir,
Kristjana Gunnarsdóttir, Guðmundur Pétursson,
Hrefna Gunnarsdóttir, Helgi Jónsson
og barnabörn.
t
Faðir minn, tengdafaðir, afi og langafi,
GÍSLI JÓHANNSSON,
Vfðihlíð,
Grindavik,
verður jarðsunginn frá Grindavíkurkirkju
laugardaginn 10. ágúst kl. 14.00.
Þeir, sem vilja minnast hans, láti Víði-
hlíð, heimili aldraðra í Grindavík, njóta
þess.
Valgerður Gísladóttir, Willard Fiske Ólason,
Gísli Willardsson, Elín Þ. Þorsteinsdóttir,
Dagbjartur Willardsson, Brynja Hjörleifsdóttir,
Guðrún Willardsdóttir, Ingi G. Ingason
og barnabarnabörn.
Hjartaniegar þakkir færi ég öllum fyrir auðsýnda samúð og vin-
semd vegna andláts og jarðarfarar eiginmanns míns,
BJÖRNS KRISTJÁNSSONAR,
Hólabraut 5,
Blönduósi.
Fyrir hönd vandamanna,
María Jónsdóttir.
t
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við fráfall og útför
GUÐMUNDAR Ó. SIGURÐSSONAR
frá Varmahlíð.
Ólöf Einarsdóttir
og aðrir aðstandendur.
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og
útför okkar ástkæru móður, tengdamóður, ömmu og langömmu,
GUÐMUNDU JÓNASDÓTTUR,
Setbergi,
Sandgerði.
Sigríður Burney, Guðmundur Sveinsson,
Þóra B. Gfsladóttir, Gunnar V. Karlsson,
Karftas J. Gísladóttir, Helgi Steinþórsson,
Páll Gfslason, Ósk M. Guðmundsdóttir,
Svanfríður G. Gísladóttir, Karl Samúelsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Þökkum af einlægni hlýhug og virisemd
vegna fráfalls frænku okkar og elsku-
legrar vinkonu,
ÞÓRDÍSAR INGVELDAR
GUÐJÓNSDÓTTUR,
sem lést í Sjúkrahúsi Reykjavfkur
18. júlí sl.
Aðstandendur.
Lokað
Skrifstofa Rithöfundasambands íslands verður
lokuð föstudaginn 9. ágúst vegna útfarar
frú RANNVEIGAR G. ÁGÚSTSDÓTTUR,
fyrrverandi framkvæmdastjóra.
Rithöfundasamband íslands.
Lokað
í dag milli kl. 12.30 og 15.30 vegna jarðarfarar
SÓLVEIGAR FRIÐFINNSDÓTTUR.
Optíma.