Morgunblaðið - 11.08.1996, Blaðsíða 2

2 B SUNNUDAGUR 11. ÁGÚST 1996
MORGUNBLAÐIÐ
4
ÞAÐ rignir. Ekki mikið, en
þó nægilega til að unga
sumarfólkið hjá Kirkju-
görðum Reykjavíkur er
lengi að tygja sig í gallann eftir
morgunkaffið, enda um að gera að
dúða sig vel. Ekki er heldur úr vegi
að stytta tímann fram að mat og
reyna að láta hann líða sem hraðast.
Á rigningardögum má sjá ung-
mennin dragast eins og segulnagla
að kaffistofunni skömmu áður en
eiginlegur kaffi- eða matartími
hefst, enda eru flokksstjóramir
skilningsríkir þegar þannig stendur
á. Á sólríkum degi er allt öðru vísi
umhorfs. Þá er löngunin til að borða
innanhúss ekki eins mikil því menn
vilja njóta veðurblíðunnar og þá má
sjá starfsmenn sitjandi í hópum eða
fiatmagandi í sólinni.
í felulitunum
Það fer líka eftir veðri hversu
mikið menn verða varir við starfs-
menn kirkjugarðanna á sumrin.
Þegar blaðamaður ráfaði um Foss-
vogsgarðinn í síðustu viku virtist í
fljótu bragði ekki vera nokkurn
mann að finna, en þegar betur var
að gáð mátti sjá ólífugræna galla
á milli tijánna, sem nánast samlög-
uðust gróðrinum vegna litarins. „Á
svona dögum bíður maður bara eft-
ir kaffi- og matartímum," sögðu
þær Unnur Þóra Högnadóttir 17
ára sem er að vinna hjá Kirkjugörð-
unum í fyrsta sinn og Unnur Dóra
Einarsdóttir tvítugur flokksstjóri.
Þær sögðu dagana þó yfirleitt vera
fijóta að líða og væri maður klædd-
ur eftir veðri kæmi rigningin svo
sem ekki að sök.
Kirkjugarðar Reykjavíkur hafa
alla tíð verið eftirsóttur vinnustaður
sumarfólks. Á árum áður voru það
launin sem löðuðu að en hvað skyldi
það vera nú? Af hveiju sóttu þær
nöfnur um starf þama?
„Ég veit það ekki,“ svaraði Unnur
Dóra. „Ætli það hafi ekki verið
vegna þess góða orðspors sem hefur
alltaf farið af vinnustaðnum, þ.e. að
launin væru góð og „mórallinn"
líka.“
„Jú, ég hugsa að það hafi líka
verið svoleiðis hjá mér,“ sagði Unnur
Þóra og bætir við að hún hafí ekki
verið ráðin í gegnum klíku, en slíkt
hefur um áratugi verið orðað við
Kirkjugarðana.
Þórsteinn Ragnarsson, sem tók
við starfí forstjóra um áramótin
1994-95, segir að eftirspum í sum-
arvinnu sé gífurlega mikil. Sér þyki
ekki ólíklegt að þeim sem er hafnað
finnist að aðrir hafi fengið vinnu í
gegnum klíkuskap. „160 sumar-
menn vinna hér og af þeim fjölda
var aðeins um að ræða 40 nýja
starfsmenn að þessu sinni. Hinir
höfðu allir unnið hér áður. Umsókn-
imar voru rúmlega fimm hundruð."
Góð laun eða léleg?
Þegar fleiri starfsmenn voru
spurðir hvers vegna Kirkjugarðarnir
urðu fyrir valinu vom svörin flest á
sama veg; vegna launanna. „Ég
hélt þó að launin væm miklu betri
en þau em,“ sagði samt einn von-
svikinn.
„Við fáum 50 krónum meira á
tímann en krakkarnir í bæjarvinn-
unni. Það er nú allt og surnt," bætti
annar við.
„Það er líka fínt að vinna úti, en

'

EDDA Guðrún Valdemarsdóttir: Fuglalífið er fjölbreytt í garðinum.
LÍFIÐ í KIRKJU-
GÖRÐUNUM
Oft er sagt um íslendinga að þeir séu þungír
í skapi og telja margir að það megi rekja
til veðráttunnar. Hildur Friðriksdóttir
komst að því rígningardag nokkum í júlí
að unga fólkið sem starfar í Kirkjugörðum
Reykj avíkurprófastsdæma býr yfir björtu
brosi og mikilli glaðværð.
ÞAÐ er eins gott að dúða sig vel þegar rignir og ... jafnvel vera
lengi að koma sér af stað!
að vísu ekki í svona veðri," sagði
sá þriðji.
„Og svo er mórallinn góður
héma,“ sagði einhver og það gátu
þau þó flest verið sammála um.
Morgunblaðsmenn náðu að draga
þijú ungmenni úr kaffipásu og fyrir
vikið gátu þau setið örlítið lengur
innivið en hinir. Þetta er fyrsta sum-
ar Freys Karlssonar 17 ára hjá
Kirkjugörðunum en áður vann hann
í unglinga- og bæjarvinnu. María
Norðdahl 19 ára hefur meiri reynslu
því þetta er fjórða sumar hennar en
þegar hún hóf störf var aldurstak-
markið 15 ára. Edda Guðrún Valde-
marsdóttir, sem er tæplega 18 ára,
vann einnig hér í fyrrasumar. „Það
er bara gott að vinna hér og andinn
er góður,“ sögðu þau og Freyr bætti
við að aðstaðan væri betri en í bæjar-
vinnunni.
Þau tóku einnig fram að þægilegt
væri að vinna nálægt heimilinu og
bera það saman við unglingavinnuna
þar sem oft þurfti að fara í vinnu á
milli hverfa. „Aginn er líka meiri og
ef við vinnum vel fáum við pásu.
Það er ekki síst gott í lok dagsins,"
bættu þau við.
ÖÐRU máli gegnir þegar gott er veður, þá eru menn til í að
sprella og gantast.
Tveir nýir kirkju-
g-arðar í undirbúningi
FJÓRIR kirkjugarðar eru í umsjá
Kirkjugarða Reykjavíkurprófasts-
dæma (KGRP), þ.e. í Fossvogi, Graf-
arvogi, við Suðurgötu og í Viðey.
Samtals spanna svæðin öll um 63
hektara, sem 160 sumarstarfsmenn
sjá um auk 26 fastra starfsmanna.
Þegar mest var voru rúmlega 200
sumarmenn starfandi við Kirkju-
garða Reykjavíkur og hefur þeim
því fækkað allnokkuð. „Nauðsynlegt
hefur reynst að draga úr kostnaði
og ráðningum, þrátt fyrir að garð-
amir séu sífellt að stækka, þar sem
tekjur garðanna hafa rýrnað um
tæplega 50% á síðastliðnum sjö
árum. Þar vegur þyngst 20% lækkun
kirkjugarðsgjalds og afnám gamla
aðstöðugjaldsins,“ sagði Þórsteinn
Ragnarsson forstjóri í samtali við
Morgunblaðið. Kirkjugarðsgjaldi er
ætlað að standa undir launum starfs-
fólks, umhirðu garðanna auk skipu-
lagningar og hönnunar nýrra kirkju-
garða. „Vandséð er hvernig hægt
verður að sinna lögbundnum verk-
efnum í görðunum á komandi árum,“
sagði Þórsteinn og kvað hina miklu
tekjuskerðingu valda kirkjugarða-
stjórnum um allt land miklum
áhyggjum.
Tveir nýir kirkjugarðar á höfuð-
borgarsvæðinu eru á teikniborðinu;
12 ha garður í Leirdal í Kópavogi,
sem reiknað er með að tekinn verði
í notkun í árið 2000-2001 og 19 ha
garður í Stekkjarbrekkum við Vest-
urlandsveg skammt frá Korpu. Gert
er ráð fyrir að byijað verði að jarð-
setja í hann í kringum 2010-2015.
Duftgarðar verða í báðum görðun-
um.
Engar breytingar
Þórsteinn segir að reglur um frá-
gang leiða og stærð þeirra hafi ekki
breyst í áratugi og engar slíkar
breytingar standi fyrir dyrum. Hins
vegar setur hver kirkjugarður fyrir
sig eigin reglur varðandi stærð leg-
steina og þvíumlíkt. Þórsteinn hefur
ekki áhyggjur af því að
kirkjugarðar séu að
teygja um of úr sér í
umhverfinu og telur að
umfang hvers leiðis hér
á landi sé svipað og á
hinum Norðurlöndun-
um. „Það má kannski
segja að okkar garðar
séu umfangsmeiri mið-
að við mannfjölda því
líkbrennsla hér er að-
eins 10,2% en til dæmis
í Danmörku og Svíþjóð
65-70%, í Noregi 30%
og Finnlandi 19%. í
Þýskalandi er lík-
brennsla 36% en í
Frakklandi er samsvar-
andi tala 11%, en mun minna er um
líkbrennslu í kaþólskum löndum. í
Japan er líkbrennsla hvað algengust
eða 99% á móti 1% greftrunar."
Hann bætir við að til fróðleiks
megi segja frá því að í 1 ha í duft-
garði komist 8.616 duftker og sé
kostnaður 1.764 kr. á
hvert ker. í 1 ha hefð-
bundins grafreits kom-
ist 1.220 grafir og sé
heildarkostnaður á
hveija gröf 16.184 kr.
eða sjöfalt meira. Hann
tekur hins vegar fram
að kostnaður aðstand-
enda sé hinn sami hvort
sem um bálför eða útför
sé að ræða. Áftur á
móti sé það hagræðing
fyrir kirkjugarðana og
sveitarfélögin að lík-
brennsla aukist, því
sveitarfélögum beri að
skila kirkjugörðum í
réttri hæð og með
ákveðnu moldarlagi. Síðan taka
kirkjugarðar við og teikna og hanna
garðinn, sjá um stígagerð, gróður-
setningu, bílastæði og fleira.
Vökumenn garðanna
Þess má geta að þeir sem fyrstir
Þórsteinn
Ragnarsson
I