Morgunblaðið - 22.08.1996, Blaðsíða 32

32 FIMMTUDAGUR 22. ÁGÚST 1996
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
t
Móðir okkar,
GUÐFRÍÐUR GUÐBRANDSDÓTTIR
frá Kílshrauni,
Skeiðum,
andaðist á heimili sínu, Fossheiði 50, Selfossi, þriðjudaginn
20. ágúst sl.
Arnbjörg Þórðardóttir, Guðmundur Þórðarson.
t
Maðurinn minn,
SVEINN SIGURÐSSON
frá Skarðdal,
Ásgarði 125,
lést í Sjúkrahúsi Reykjavíkur 19. ágúst.
Útförin auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Hólmfríður Bergþórsdóttir.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
GYÐA JÓHANNSDÓTTIR,
Hólmgarði 50,
Reykjavik,
lést í Landsþítalanum 20. ágúst.
Dóra Camilla Kristjánsdóttir, Ari Karlsson,
Magnús Már Kristjánsson, Isabelle de Bischop,
Marfa Björg Kristjánsdóttir, Loftur Ólafsson
og barnabörn.
t
Föðurbróðir minn,
INGIVALDUR ÓLAFSSON
frá Áshól,
síðast til heimilis
á Sundlaugavegi 28,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Kálfholtskirkju laugardaginn 24. ágúst
kl. 14.00.
Fyrir hönd ættingja,
Ólafía Ólafsdóttir.
t
Elskulegur bróðir minn, mágur
og frændi,
RAGNAR ÞORVALDSSON,
Munkaþverárstræti 18,
Akureyri,
er andaðist á heimili sínu 11. ágúst sl.,
verður jarðsunginn frá Akureyrarkirkju
föstudaginn 23. ágúst kl. 13.30.
Ingibjörg Þorvaldsdóttir, Hilmar H. Gíslason,
Þorvaldur Kr. Hilmarsson og fjölskylda,
Ólafur Gísli Hilmarsson og fjölskylda,
Kristín Hilmarsdóttir og fjölskylda,
annað frændfólk og vinir.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og
vináttu við andlát og útför föður okkar,
tengdaföður og afa,
GUÐMUNDAR JÓNSSONAR
(Muggs),
Hverfisgötu 86,
Reykjavík.
Sigurbjörg G. Sigurbjörnsdóttir (Lillý),
Ólaffa I. S. Guðmundsdóttir, Haraldur Björnsson,
Einar O. Guðmundsson,
Haukur Guðmundsson,
Jóna M. Guðmundsdóttir, Gunnar Guðmundsson,
Sigurbjörg Guðmundsdóttir, Sigurgeir O. Þorsteinsson,
Hrefna Guðmundsdóttir, Ludwig S. Alfreðsson,
Guðmundur Guðmundsson, Karenina K. Chiodo,
Ólafur B. Guðmundsson, Ragnheiður Antonsdóttir
og barnabörn
GUÐMUNDA
JÓNASDÓTTIR
+ Guðmunda Jónasdóttir
fæddist í Tröð í Súðavík 29.
janúar 1919. Hún lést 23. júlí
síðastliðinn og fór útför hennar
fram frá Hvalsneskirkju 31.
júlí.
23. júlí síðastliðinn var sorgar-
dagur í lífi allra þeirra sem þekktu
hana ömmu á Setbergi og það er
víst að þó ég sé ekki nema að
verða sautján ára þá var þetta
sorglegasti dagur lífs míns. En ég
veit að nú líður henni vel og þá
er ég ánægð. Ég á margar góðar
minningar um hana ömmu og tel
ég mig vera ríka að hafa átt hana
svona lengi. Þegar ég hugsa til
baka þá sé ég_ að ég hef lært mik-
ið af henni. Ég og amma vorum
mjög nánar, góðar vinkonur og
ég gat sagt henni allt og þáði góð
ráð í staðinn. Það má segja að ég
hafí nánast alist upp hjá ömmu því
að ég átti heima á Setbergi fram
á fjórða ár og eftir það var ég allt-
af með annan fótinn þar_ því ég
sótti svo mikið í ömmu. Ég lít á
ömmu sem dýrling, hún var engum
lík, yndisleg manneskja sem geisl-
aði af góðmennsku og öllum þótti
vænt um. Hún gaf okkur svo mik-
ið af sjálfri sér, svo milda hlýju og
væntumþykju. Þó að amma sé horf-
in þessum heimi veit ég að hún
verður alltaf hjá okkur fjölskyld-
unni og styrkir okkur í sorginni.
Guð geymi þig, elsku amma
mín, og ég mun varðveita allar
Erfídtykkjur
Glæsileg kaffi-
hlaðborð, fallegir
salir og mjög
góðþjónusta
Upplýsingar
í síma 5050 925
og 562 7575
FLUGLEIÐIR
IIÖTEL LOFTLEIÖIR
yndislegu og dýrmætu stundirnar
sem við áttum saman.
Guðríður G. (Gurrý).
Hún amma er dáin! Já - hversu
erfitt er ekki að trúa þessum orð-
um og enn frekar að venjast til-
hugsuninni um að lífið haldi áfram
þrátt fyrir allt. En eitt er víst,
eftir lifir minningin um konu sem
hafði svo stórt hjarta og hlýjan
faðm að allir sem til hennar leit-
uðu fundu þar mikla ást og gleði.
Og það var með ástina, rétt eins
og heimabökuðu kökurnar hennar
ömmu, meira en nóg handa öllum
og alltaf eitthvað afgangs. Hún
var svo gestrisin að þó bara ætti
að stoppa stutt var búið að dekka
borð áður en maður vissi af og
það með þeim orðum að þetta
væri nú svo lítið. Samt var hún
þannig gerð að það mátti aldrei
hafa neitt fyrir henni þegar hún
kom í heimsókn og oftar en ekki
+ Sólveig Baldvinsdóttir
fæddist að Hrauntúni í
Biskupstungum 23. júlí 1913.
Hún lést 9. ágúst síðastliðinn
og fór útför hennar fram frá
Víðistaðakirkju í Hafnarfirði
16. ágúst.
Hún elsku amma mín er dáin.
Ég er ekki enn farin að gera mér
grein fyrir þessu því minningin um
hana er mér svo ljóslifandi. Hún
gæti allt eins verið hérna hjá mér.
Nú bý ég heima hjá ömmu þar sem
ég er að lesa undir próf. Þó að hún
sé ekki lengur á meðal vor þá get
ég ekki losnað við þá tilfinningu
að hún hafi bara rétt aðeins
skroppið út og komi hvað úr hveiju.
Það var svo gaman að spjalla
við hana, hún vissi svo ótal margt
og kunni margar skemmtilegar
sögurnar, þá sérstaklega einhver
hestaævintýri. Sögurnar hennar
hljómuðu ávallt eins og ævintýri,
hún sagði svo skemmtilega frá.
Og þegar amma talaði þá hafði
hún svo sannarlega athygli allra á
sér. Þó að við værum ólíkar í skoð-
vildi hún allavega fá að vaska
upp, þó ekki væri nú meira. Það
eru ekki margar manneskjur
svona gerðar en okkur hinum mik-
il fyrirmynd og til eftirbreytni.
Þegar ég hugsa um ömmu á
Setbergi er alltaf ein bernsku-
minning sem stendur mér mjög
fast í minni. Þegar ég sem lítill
strákur fékk að gista í sveitinni
hjá ömmu, og það var oft, þá var
alltaf jafn heilagt að fylgjast með
hvernig amma gerði krossmark á
útidyrnar áður en farið var að
sofa. Þegar svo komið var upp í
rúm kom hún alltaf, kyssti góða
nótt og signdi yfir mann í rúminu.
Þá vissi ég að ég gat sofið örugg-
ur án þess að nokkuð myndi trufla.
Þessi litla helgiathöfn veitti svo
sterka öryggiskennd og innri gleði
og þá fann maður einna best til
þess ástríkis sem amma hafði að
geyma.
Nú er ég búinn að signa yfir
þér í fyrsta skipti amma og örugg-
lega ekki það síðasta. En ég veit
að þú ert í góðum höndum og
sefur vært þar til við hittumst öll
á ný. Guð geymi þig, amma mín.
Guðmundur Helgason
(Mummi).
unum og kynslóðabil skildi okkur
að, þá var nú alltaf gaman að
ræða málin við hana. Við vorum í
raun ekki alltaf sammála, en það
kom ekki að sök, við elskuðum
hvor aðra.
Þegar ég sit hérna heima hjá
ömmu og riíja upp gamla tíð þá
man ég ömmu aldrei öðruvísi en
að hún hefði eitthvað fyrir stafni,
að snyrta til, þvo þvott, strauja og
þegar ekkert var inni við að hafa
þá fór hún út í garð eða út í bíl-
skúr og fann sér alltaf eitthvað
að gera. Og svo má ekki gleyma
blessuðum hestunum sem hún svo-
leiðis dekraði við. Þetta voru börn-
in hennar og það þurfti að hugsa
vel um litlu börnin hennar. Og hún
hlaut líka laun erfiðisins, því hest-
arnir hreint tilbáðu hana. Hlýddu
í einu og öllu og til marks urn það
má nefna að þó girðingin sem held-
ur hestunum frá túninu sé svo lág
að barnaleikur einn sé fyrir hest-
ana að fara yfir - náði þeim bara
í hné, þá dytti þeim það aldrei í
hug, því það var eitthvað sem
amma vildi ekki.
Ég gæti haldið endalaust áfram,
það er svo margs að minnast þeg-
ar um er að ræða eins stórkostlega
konu og hana ömmu mína. Og nú
þegar hún er farin, þá geri ég mér
fyrst raunverulega grein fyrir því,
hversu óskaplega vænt mér þótti
(og þykir enn) um hana. Maður
býst í raun aldrei við dauðanum
Marmari ♦ Granít ♦ Blágrýti ♦ Gabbró
SÓLVEIG
BALD VINSDÓTTIR
r
Islensk framleiðsla
Sendum
myndalista
MOSAIK
Hamarshöfði 4 - Reykjavík
sími: 587 1960-Jax: 587 1986
Minnismerki úr steini
Steinn er kjörið efni í allskonar minnismerki. Veitum
alla faglega ráðgjöf varðandi hverskonar minnismerki.
Áralöng reynsla.
Bi S. HELGASON HF
ISTEINSMIÐ JA
SKEMMUVEGI 48 • SÍMI 557 6677
og þegar hann kemur svona snöggt
og óvænt, þá er missirinn oft meiri
fyrir vikið.
En ég þakka guði fyrir að hún
fór með fullri reisn og þurfti aldrei
að upplifa hjálparleysið. Fyrir það
er ég svo innilega þakklát, því það
hefði hún sjálf aldrei þolað. Og ég
þakka fyrir að hafa fengið að kynn-
ast þessari stórbrotnu konu, ömmu
minni. Elsku amma, ég elska þig
og ég mun aldrei gleyma þér. Þú
ert alltaf best.
Þín
Kristín.
I
■ ^ Jl M i Jl Mi
Erfidrjkkjur
P E R L A N
Sími 562 0200
M
H
lIIIIMIlf