Morgunblaðið - 23.08.1996, Blaðsíða 30

30 FÖSTUDAGUR 23. ÁGÚST 1996
MORGUNBLAÐIÐ
SÓLEY
SIG URJÓNSDÓTTIR
+ Sóley Sigur-
jónsdóttir
fæddist í Keflavík
17. ágúst 1925.
Hún lést á Land-
spitalanum 14. ág-
úst síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru: Vigfúsína
Sigríður Vigfús-
dóttir frá Stokks-
eyrarseli og Sigur-
jón Jóhannesson,
þau bjuggfu að
Stokkseyrarseli til
ársins 1924 þá
fluttu þau til
Keflavíkur. Vigfúsína og Sigur-
jón eignuðust 5 börn: Sigríður,
f. 29.6. 1916, d. 8.10. 1989.
Guðbjartur, f. 14.8. 1917, d.
27.5. 1965. Guðlaugur, f. 7.5.
1919, d. 19.7. 1968. Viktoría,
f. 24.10. 1922, d. 20.1. 1991.
Sóley eignaðist tvö börn með
fyrri manni sínum John Slou-
sky, f. 6.3. 1922. Margrét Jean,
f. 15.10. 1949, d. 12.2. 1955.
John Slousky f. 4.3. 1951, d.
3.11. 1951.
Seinni maður Sóleyjar var
Þorgeir Óskar Karlsson, f. 5.3.
1917, hann lést 26.10.1995. Þau
bjuggu fyrstu árin að Sólvöllum
í Keflavík. 1955 fluttu þau í hús
sitt að Sólvallagötu 4 í Kefla-
vík. Þau eignuðust
þijú börn: Margeir,
f. 24.9. 1955, bygg-
ingameistari í Kefla-
vík, kona hans er
Astríður Lilja Guð-
jónsdóttir, hús-
stjórnarkennari.
Þau eiga fjögur
börn: Þorgeir Óskar,
f. 16.7. 1977, nemi,
Sóley, f. 15.8. 1983.
Elva Björk, f. 5.6.
1985. Margrét Lilja,
f. 10.12. 1991. Þau
búa í Keflavík. Katr-
ín Ósk,f. 20.11.1957,
hjúkrunarfræðingur og ljós-
móðir, maður hennar er Guð-
mundur Gestur Þórisson, tré-
smiður. Hún á Heiðar Inga, f.
21.8. 1985, með Júlíusi Heiðari
Sigurðssyni feldskera. Saman
eiga Katrín og Guðmundur
Björgvin Karl, f. 24.9. 1992 og
Þóri Geir, f. 29.9.1994. Þau búa
á Stokkseyri. Ingibergur, f. 2.3.
1963, útgerðarstjóri. Sambýlis-
kona hans er Málfríður Bald-
vinsdóttir, hárgreiðslumeistari.
Börn þeirra eru Theodór, f.
26.1. 1987, og Sóley Björg, f.
29.3.1994. Þau búa í Garðinum.
Útför Sóleyjar fer fram frá
Keflavíkurkirkju í dag og hef-
stathöfnin klukkan 14.
Við þökkum þér elsku mamma
fyrir allt í lífinu, atlætið og allt það
góða sem þú hefur fyrir okkur gert.
0, ást sem faðmar allt! I þér
minn andi þreyttur hvílir sig,
þér fús ég offra öllu hér,
í undradjúp þitt varpa mér.
Þín miskunn lífgar mig.
Ó, fagra lífsins ljós, er skín
og lýsir mér gleði og þraut,
mitt veika skar það deyr og dvín,
ó, Drottinn minn, ég.flý til þín,
í dagsins skæra skaut.
Ó, gleði’, er skín á götu manns
í gegnum lífsins sorgarský.
Hinn skúradimmi skýjafans
er skreyttur litum regnbogans
og sólin sést á ný.
Ó, ég vil elska Kristi kross,
er kraft og sigur veitir mér.
Að engu met ég heimsins hnoss,
því Herrann Jesús gefur oss
það líf, sem eilíft er.
(Mathes. - Sigurbj. Sveinsson.)
Þín börn,
Margeir, Katrín Ósk
og Ingibergur.
Þín endurminning eins og geisii skín,
á okkar leið og mýkir hjartans sárin.
Já vertu sæl við sjáumst vina mín,
í sælu Guðs er þerrar harma tárin.
I hug minn kemur andblær iiðinna
ára, þegar ég minnist Sóleyjar þá
minnist ég góðrar konu sem við
sambýlisfólk hennar höfum deilt
með fölskvalausri og traustri vin-
áttu. Hún var kona sem gekk hægt
um í samskiptum við aðra en var
alltaf skemmtileg í viðræðum og
hafði sínar ákveðnu skoðanir á þeim
málum sem rædd voru og sagði
hispurslaust sem henni bjó í bijósti.
Nú þegar eitthvert besta vor og
blíðasta sumar er að kveðja með
þeirri fegurð sem vorið og sumarið
veitir þá hefur verið barið að dyrum
hjá vinkonu okkar og hún kölluð til
þess ferðalags sem enginn kemst
undan að takast á hendur. En sárt
ér að sjá á eftir myndarlegri konu
á góðum aldri þurfa að láta undan
sigð dauðans. Fyrstu raunverulegu
kynni mín af Sóleyju voru þegar
hún og maður hennar fiuttu í Sam-
eignarhúsið á Kirkjuvegi 1 í Kefla-
vík og nú hafa þau kvatt okkur,
bæði með stuttu millibili og söknum
við góðs sambýlisfólks þar sem þau
voru.
Þrátt fyrir fullkomnun í lækna-
vísindum nútímans virðist vera erf-
itt að komast fyrir og lækna sum
sjúkdómsmein. Það er sárt að þurfa
að sjá á eftir þeim báðum hjónum
falia fyrir sama sjúkdómi á skömm-
um tima án þess að þar væri rönd
við reist. Annars kom andlátsfregn
Sóleyjar okkur ekki að óvörum, hún
hefur ekki gengið heil til skógar í
langan tíma en þrátt fyrir það að
við höfum vitað að hveiju dró erum
við aldrei viðbúin dauðanum.
Sóley var ákaflega vel verki far-
in enda á meðan heilsu hennar
naut við tók hún að sér ýmis verk
heim að vinna fyrir aðra. Sóley var
snyrtileg kona sem klæddist vel og
var ákaflega myndarleg í öllu hús-
haldi. Heimilið hennar fallega búið
húsgögnum sem báru henni vitni
um gott val á því sem hún vildi
hafa í kringum sig. Sóley átti
myndarbörn sem öll eru gift og
búin að mynda sér sín eigin heim-
ili og bera foreldrum sínum góðan
vitnisburð um það uppeldi sem þau
nutu.
Vorið beð þinn vökvar tárum
vakir sól á ystu bárum
greiðir hinsta geislalokkinn
grúfir sig að bijóstum hranna.
Moldin að þér mjúk skal hlúa
móðurlega um þig búa
rétta þér á rekkjustokkinn
rós úr hendi minninganna.
(MÁ)
Og nú þegar Sóley er lögð af
stað í sína hinstu för til þess staðar
sem okkur er öllum ætlað að gista
að aflokinni veru sinni hér. Hér
fylgja henni blessunarorð og bænir
frá döprum hjörtum sambýlisfólks
hennar en sem jafnframt gleðst
yfir því að hún skuli vera leyst frá
þeim þrautum sem hana þjáðu. Ég
veit að á móti henni hefur verið vel
tekið af ástvinum hennar sem á
undan voru farnir og þar hafa ver-
ið fagnaðarfundir.
Ég votta öllum ástvinum hennar
okkar dýpstu samúð.
Blessuð sé minning Sóleyjar Sig-
uijónsdóttur.
Magnús Þór.
Þegar mér bárust þau sorgartíð-
indi að Sóley hans Geira, eins og
við í fjölskyldunni nefndum hana,
væri látin komu mér í hug orð spá-
mannsins Kahlil Gbran um tímann:
„Þið eruð vön að mæla tímann og
hið ómælanlega. Þið hagið gerðum
ykkar eftir stundaglasi og bindið
MINNINGAR
jafnvel anda ykkar við stundir og
árstíðir. Tímann gerið þið að fljóti,
setjist síðan á bakkann og horfið
á strauminn." Andlátsfregnin barst
mér til eyrna á fyrsta sumarleyfis-
degi mínum, en ég hafði einmitt
hugsað mér að eiga með Sóleyju
eina stund í rólegheitum í fríinu.
En stundaglas hennar er tæmt í
þessu lífi.
Fyrsta minning mín af Sóleyju
var í þá daga þegar ég var lítil
stelpa og hlutirnir voru svo einfald-
ir. Ég var send til að kaupa tvinna
í Bláfell, sem var ein fínasta búðin
í Keflavík og þar var Sóley ein af
fínustu búðarkonum bæjarins.
Kynni okkar hófust fyrir alvöru
þegar ég og fjölskylda mín eignuð-
umst húsið við Sólvallagötu 2,
gömlu Sólvellina sem móðir Sóleyj-
ar hafði átt lengst af. Því stóð
Sóleyju ekki á sama um húsið eða
þá sem í því bjuggu. Við höfðum
ekki búið lengi í næsta húsi við
íjölskyldu Sóleyjar þegar góður
vinskapur myndaðist milli barna
okkar. Yngstu börnin í íjölskyldun-
um, Guðbjörg og Ingibergur, voru
fyrst til að stofna til vinskapar.
Mér er einkar minnisstætt þegar
Guðbjörg kom heim einn daginn í
fallegum, rauðum inniskóm sem
Sóley hafði saumað á hana meðan
þau léku sér saman. Börn okkar
nágrannanna áttu mjög vel saman
enda þótt þau ættu öll aðra vini
frá fyrri kynnum. Margeir var elst-
ur barna Sóleyjar og setti hann
ekki fyrir sig að leika við Helga
og Inga enda þótt þeir væru yngri.
Katrín setti það heldur ekki fyrir
sig að leika við Elínu og stundum
kom hún einnig til að sjá nýfædda
barnið hana Þórlaugu, eða til að
spjalla við mig allt eftir því hversu
stór hún vildi vera í hvert sinn.
Vinskapurinn var ekki aðeins
bundinn við börnin því með okkur
fullorðna fólkinu myndaðist einlæg
vinátta. Mér er sú stund ógleyman-
leg þegar Geiri kom yfir til mín
og sagðist ætla að slá blettinn okk-
ar, honum munaði ekkert um það
um leið og hann slægi sinn. Taldi
hann að hann Jónatan minn hefði
nóg annað að gera þegar hann
kæmi þreyttur heim úr Sigöldu.
Og þau urðu fleiri verkin sem hann
létti undir með grasekkjunni ungu
með fullt hús af börnum. Þau voru
einnig mörg sporin sem ég hljóp
með hálfsaumaða flík til að fá holl
ráð hjá Sóleyju um næsta nálfar.
Sóley var sannkölluð listakona á
allar hannyrðir. Hún saumaði nán-
ast allar flíkur á sig og sína og
mátti vart sjá hvort þær voru
heimasaumaðar eða keyptar hjá
færustu klæðskerum því slíkt var
handbragð hennar. Nágrannarnir
áttu fleiri stundir saman en þær
sem snerust um daglegt amstur.
Stundum var boðið til kaffidrykkju
í eldhúsum eða stássstofum, allt
eftir því hvert tilefnið var. Á slíkum
stundum urðu kynnin náin.
Sóley og Geiri bjuggu yfir mik-
illi lífsreynslu en við vorum ung
og tiltölulega reynslulítil. Ung að
árum varð Sóley fyrir því skelfilega
óláni að missa tvö ung börn af
fyrra sambandi og Geiri átti fyrir
þijá syni af fyrra hjónabandi. Þessi
lífsreynsla mótaði þau og þau lögðu
áherslu á samvinnu og samstöðu.
Heimili þeirra, sumarbústaðurinn í
Borgarfirði, uppeldi barnanna og
samneytið við barnabörnin báru öll
merki um samvinnu og samstöðu.
Sóley var mikil og góð mann-
eskja. Hún var ljúf og þægileg í
umgengni en það þýðir ekki að hún
hafi verið skaplaus kona. Hún bjó
yfir mikilli skapfestu og hafði sínar
skoðanir um menn og málefni sem
hún stóð og féll með.
Veikindi þjökuðu Sóleyju síðustu
árin og oft gekk hún óheil til skóg-
ar, en reisn hennar var slík að því
var vart trúað að þar færi sársjúk
kona. Geira sinn missti hún fyrir
ári þannig að stutt er stórra högga
á milli fyrir ástvinina. Elsku Mar-
geir, Katrín, Ingibergur, makar og
aðrir vandamenn, ég bið góðan Guð
að styrkja ykkur á raunastundum.
Sólveig Þórðardóttir.
INGIBJÖRG
STEFÁNSDÓTTIR
+ Ingibjörg Stef-
ánsdóttir fædd-
ist i Efrihlíð 24.
ágúst 1906. Hún
lést 16. ágúst síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Stefán
Jóhannesson og Ól-
afía Hjálmrós Ól-
afsdóttir. Maki:
Ragnar Þorkell
Jónsson bóndi á
Bústöðum. Börn:
Fjóla Sigurgeirs-
dóttir, f. 1929. Maki
Gunnar Þorsteins-
son, d. 1974. Þeirra
börn Ragnar og Sigríður Ingi-
björg.
Útför Ingibjargar fer fram
frá Bústaðakirkju i dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Ólíklega hvarflar það að þeim
mörgu vegfarendum, sem leið eiga
umk Bústaðaveginn, að skammt
austan kirkjunnar handan vegarins,
hafi staðið blómlegt sveitabýli allt
til ársins 1970, en Bústaðir lögðust
af um það leyti og var það eitt síð-
asta sveitabýlið innan lögsagna-
rumdæmis Reykjavíkur, sem var í
ábúð.
Flestöll austurhverfi Reykjavíkur
eru kennd við jarðirnar, sem færðar
voru undir lögsögu Reykjavíkur um
og eftir síðustu aldamót. Þannig
færðust jarðirnar Bústaðir,_ Breið-
holt og hlutar Ártúns og Árbæjar
undir lögsögu Reykjavíkur árið
1923.
Þetta riijast upp nú, þegar Ingi-
björg Stefánsdóttir ráðskona og síð-
ar húsfreyja á Bústöðum er kvödd
í dag, en hún hefði orðið níræð á
morgun.
Margt hefur breyzt í áranna rás
síðan Ingibjörg réð sig fyrst sem
ráðskona hjá Ragnari bónda Jóns-
syni á Bústöðum upp úr 1930, en
þau giftu sig síðar.
Bústaðir voru þá
ekki í alfaraleið, en þar
var alhliða búrekstur
með mjólkurfram-
leiðslu. Lengi vel var
mjólkin flutt í bæinn á
hestvögnum til neyt-
enda en næstu ná-
grannar nutu þeirrar
þjónustu að fá hana
senda heim á brúsum.
Ragnar Jónsson
þótti dugmikill bóndi
og með Ingibjörgu hon-
um við hlið voru Bú-
staðir myndarbýli í
fögru umhverfi Foss-
vogsdalsins. Eiga margir rosknir
Reykvíkingar góðar minningar um
samskipti sín við þau Ragnar og
Ingibjörgu.
Eftir að Ragnar féll frá 1972,
bjó Ingibjörg með dóttir sinni Fjólu
í Marklandi í Fossvogi unz hún lézt
á heimili sínu sl. föstudag.
Ingibjörg var um margt merkileg
kona, kjarkmikil, fjölfróð og víðles-
in. Hún átti stóran systkinahóp, en
alls voru systkinin 18 talsins. Nú
lifir aðeins eitt þeirra, Alexander
Stefánsson fyrrverandi leigubíl-
stjóri, en hann var einn af stofnend-
um Hreyfils.
Það er til marks um kjark Ingi-
bjargar, að háöldruð ferðaðist hún
hvað eftir annað ein sín liðs til
Kaliforníu í Bandaríkjunum til að
heimsækja systur sína sem þar var
búsett.
Með Ingibjöru og Fjólu dóttur
hennar og börnum hennar var eink-
ar traust og hlýlegt samband alla
tíð og naut Ingibjörg hlýju og vin-
áttu þeirra á kyrru ævikvöldi.
Þó að bærinn Bústaðir sé horfinn
sjónum er heilt borgarhverfi, sem
heldur minningu hans á lofti, svo
og hin fagra Bústaðakirkja, þar sem
Ingibjörg húsfreyja á Bústöðum
verður kvödd í dag.
Blessuð sé minning hennar.
Alfreð Þorsteinsson.
EGGERT
WAAGE
+ Eggert Stefán
Sigurðsson Wa-
age var fæddur í
Reykjavík 8. sept-
ember 1936. Hann
lést að heimili sínu
15. ágúst síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Aðalheiður
Ingibjörg Ólafs-
dóttir og Sigurður
Óskar Eggertsson
Waage sem bæði
eru látin.
Eggert kvæntist
1956, _ Guðnýju
Huldu Isleifsdóttur,
f. 28. apríl 1938. Börn Eggerts
eru Sigurður Óskar, ísleifur
Helgi, Guðrún Hulda og Edda.
Barnabörn hans eru 4 og eitt
barnabarnabarn.
Útför Eggerts fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Þegar ég var fjögurra ára, kom
inn á heimili foreldra minna 18 ára
gamall piltur, það var Eggert Wa-
age, en hann var þá nýtrúlofaður
Huldu systur minni.
Ég átti eftir að kynnast honum
náið og „bralla" ýmisiegt með hon-
um þau 42 ár sem við áttum sam-
an, þeim er nú lokið við brottför
Eggerts úr þessum heimi.
Það er margs að minnast frá
þessum tíma. Sem polla fannst mér
mikið til Eggerts koma, hann var
að vinna á stórum vinnuvélum og
fékk ég oft að fara með honum í
vinnuna, í það fóru heilu og hálfu
dagarnir sem hér eru þakkaðir.
Eggert var sérlega
laginn við störf sín og
ekki vantaði kjarkinn
þegar vinna þurfti við
erfiðar aðstæður, þá
var aðdáun mín enda-
laus!
Ferðalögum hafði
hann mikið yndi af og
voru þær ófáar ferðirn-
ar sem við fórum sam-
an um landið, tveir ein-
ir eða með fjölskyld-
unni.
Eftir að ég giftist og
stofnaði heimiii voru
farnar margar ferðir í
fjölskylduhjólhýsið á Laugarvatni,
en þar var ávallt glatt á hjalla,
Eggert var þá oftast manna kátast-
ur.
Því hafa allir kynnst sem leituðu
til Eggerts að hann var ávallt boð-
inn og búinn til að aðstoða og leggja
góð ráð til. Þetta kom mjög vel í
ljós fyrr í sumar þegar ég vann við
smáframkvæmdir við heimili mitt.
Þá kom Eggert sem oftar til mín,
hann var fljótur að sjá réttu lausn-
ina og lá ekki á liði sínu við fram-
kvæmdir.
Fyrir um fjórum árum slitu þau
samvistum Hulda systir mín og
Eggert, en eftir sem áður fylgdist
hann mjög vel með fjölskyldunni.
Aðdáun mín sem polla breyttist
með tímanum í virðingu sem ég tel
hafa verið gagnkvæma í þessi 42 ár.
Eggert minn, blessuð sé minning
þín. Hvíl þú í friði.
Þinn mágur,
Skúli.