Morgunblaðið - 27.08.1996, Blaðsíða 7

MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 27. ÁGÚST 1996 B 7
AKSTURSÍÞRÓTTIR
m Morgunblaðið/Gunnlaugur Rögnvaldsson
Lokaslagurmn
GARÐAR Þór Hilmarsson náði strax forystu í úrslitum í flokki krónubíla, en helstu andstæðing-
ar hans fylgdu honum fast eftir.
Meistarinn varð
að selja sigurbflinn
GARÐAR Þór Hilmarsson á Toy-
ota Celica tryggði sér íslands-
meistaratitilinn í flokki krónubíla
í bílkrossi um helgina. Hann vann
lokamótið á lánsbíl sem vinur
hans hafði lánað honum. Hann
varð að selja bflinn á staðnum
fyrir 150.000 krónur eins og
kveður á í reglum fyrir krónubfla.
Það er gert tiláð halda kostnaði
í lágmarki á útgerð keppnisbfla
■ þessum flokki.
að var allt í lagi, bíllinn var seld-
ur undan mér. Vélin bilaði í
síðasta móti í Sapporo keppnisbíl
mínum og varahlutir
Gunnlaugur fengust ekki í tæka
Rögnvaldsson tíð. Ég bað því Her-
skrífar mann Hermannsson
að lána mér bíl sem
hefur verið til sölu í tvö ár. Hann
er vel útbúinn og var metinn á meira
en hann seldist á eftir keppni, en það
hefði líka kostað mig talsvert að
gera upp vélina í hinum bílnum. Ég
fékk líka meistaratitilinn fyrir vikið
KAPPAKSTUR
á góðum bíl,“ sagði Garðar Þór í
samtali við Morgunblaðið. Hann hef-
ur keppt bæði í bílkrossi og rall-
akstri í ár og keppir í alþjóðarallinu
að tveimur vikum liðnum.
„Ég geri engar rósir í alþjóðrallinu,
vonast til að ná þriðja sæti í flokki
ódýrra keppnisbíla. Mig vantar mun
meiri æfíngu í rallakstri og keppi þar
á Toyota Corolla. Það þarf mikla
reynslu til að ná árangri í rallinu, í
bílkrpssinu hef ég lært vel á braut-
ina. Ég lagaði afturfjöðrunina í kross-
bílnum íyrir úrslitamótið og það átti
sinn þátt í sigrinum," sagði Garðar.
Garðar ók hringina fimm best á
3,57 sekúndum, en í úrslitariðlinum
varð Páll Pálsson annar og Ólafur
Ingi Ólafssson þriðji, en þessir kapp-
ar börðust hvað mest um titilinn við
Garðar. Kænska Garðars að kaupa
öflugan bíl fyrir lokamótið skilaði
honum hinsvegar titlinum.
Guðbergur Guðbergsson vann
fimmta mótið í röð í flokki rally
krossbíla á Porsche. Hann ætlar
einnig að keppa í alþjóðarallinu á
nýsmíðuðum Porsche, en hyggst selja
krossbílinn og keppir ekki á næsta
ári í bílkrossi. Tvær veltur urðu í
mótinu, Jón Bjöm Hjálmarsson velti
harkalega á Saab og varð að hætta
keppni og Óskar Birgisson endaði á
hliðinni á Fiat.
Margrét Árnadóttir skall harka-
lega á moldarbarði eftir að hafa
misst stjórn á bíl sínum og tognaði
í baki. Hinsvegar tafði óhapp hennar
keppnina talsvert, þar sem lögreglu-
menn sem mættu á svæðið í kjölfar
sjúkrabíls óskuðu eftir rannsóknar-
lögreglumönnum á staðinn. „Þessir
ungu strákar í löggunni tóku þá
ákvörðun að kalla rannsóknarlög-
regluna á svæðið. Slíkt held ég að
myndi ekki henda í neinni annarri
íþróttakeppni, þar sem meiðsl verða.
En við verðum að hlýða tilmælum
lögreglu," sagði Bragi Bragason
framkvæmdarstjóri LIA, en um-
stangið olli furðu margra áhorfenda
og keppenda, en keppnin fór fram á
lokuðu keppnissvæði á sérútbúnum
keppnisbílum.
Schumacher aftur
kominn á skrið
ÞJÓÐVERJINN Michael Schum-
acher vann sinn annan sigur á
Ferrari á sunnudaginn. Hann
kom rúmum fimm sekúndum á
undan Kanadabúanum Jaques
Villenueve í mark í belgíska
kappakstrinum sem var liðlega
300 km að lengd. Villenuve hafn-
aði í öðru sæti en Finninn Mika
Hakkinen náði þriðja sæti.
Villenuve náði forystu í keppninni
en Schumacher fylgdi í kjölfar
hans og nýtti sér síðan til fullnustu
töf sem varð á keppninni vegna
óhapps eins keppanda. Hollendingur-
inn Jos Verstappen gjöreyðilagði
keppnisbíl sinn þegar hann ók á varn-
arvegg og varð að hreinsa brautina.
Á meðan skaust Schumacher fyrstur
manna í viðgerðarhlé eftir bensíni
og skaut því öðrum keppendum ref
fyrir rass þar sem þeir voru seinni
til að átta sig á hlutunum. Hakkinen
var um tíma í forystu eftir að kepp-
endur voru ræstir af stað en Schum-
acher náði fyrsta sætinu þegar Finn-
inn þurfti að fara í viðgerðarhlé eft-
ir bensíni.
„Þetta var hrein heppni. Ég þurfti
Michaei Schumacher
að ná í bensín, tankurinn var nánast
tómur þegar óhappið varð,“ sagði
Schumacher sem vann sinn 21. sigur
á ferlinum. „Um tíma hélt ég að stýr-
ið væri að bila en það lagaðist eftir
að ég skipti um dekk í viðgerðar-
hléi. Eg var mjög ánægður með nýja
sjö gíra gírkassann í Ferrari-bílnum
og var ánægður að ekkert bilaði í
þetta skiptið."
Villenuve gat ekki nýtt sér ólán
Damon Hill í kapphlaupinu um
heimsmeistaratitilinn. Hill náði sér
illa af stað í rásmarkinu, datt úr
öðru sæti í það fjórða, þrátt fyrir að
hafa æft af kappi að taka af stað.
Hann er einn fárra ökumanna sem
ekki notar rafeindastýrða kúplingu í
stýri, vill heldur kúplingspedala.
Hill endaði í fimmta sæti og tap-
aði dýrmætum stigum í baráttunni
við Villenuve. Nú hefur hann 13 stiga
forskot á Villenuve þegar þremur
mótum er ólokið. Fyrir sigur fást 10
stig, annað sætið gefur 6 stig, þriðja
4 og síðan 3,2 og eitt stig fyrir
næstu sæti á eftir. Möguleikar Vil-
lenuve á fyrsta titlinum hafa því
aukist og Williams félagarnir tveir
ætla sér báðir titil ökumanna.
„Það eru vonbrigði að hafa ekki
unnið og saxað meira á forskot Hills.
Það urðu mistök í sambandi við við-
gerðarhlé mitt og ég kom ekki inn
til dekkjaskiptinga á þeim tíma sem
ég vildi,“ sagði Villenuve vonsvikinn
eftir keppni.
AÐSENDAR GREINAR
Árangurinn lét
ásérstanda
VEGNA greina Sigurð-
ar Einarssonar, nafna
míns, í Morgunblaðinu
21. og 22. ágúst sl. sem
fjalla meðal annars um
„ófagleg vinnubrögð
framkvæmdastjórnar
Óiympíunefndar ís-
lands“ óska ég að eftir-
farandi komi fram.
30. janúar 1995 sendi
þáverandi fram-
kvæmdastjóri Óí,
Björgúlfur Lúðvíksson,
stjórn FRÍ bréf með til-
lögum viðmiðunar-
nefndar Óí að lágmörk-
um til þátttöku á ÓL í
Atlanta 1996, með ósk um rökstudd-
ar athugasemdir. Þess er einnig get-
ið í bréfinu að lágmörkin frá Alþjóða-
ólympíunefndinni og Alþjóðafijáls-
íþróttasambandinu liggi ekki fyrir
og því hugsanlegt að þau geti tekið
breytingum þegar það gerist.
21. febrúar 1995 berst fram-
kvæmdastjóm ÓI bréf frá fram-
kvæmdastjórn FRÍ sem var í raun
erindi landsliðanefndar FRÍ óbreytt,
þar sem gerðar vom tillögur um hert
lágmörk í 5 greinum karla og 4 grein-
um kvenna. Að auki var í bréfinu
mælst til þess að á alls 13 innlendum
mótum á árinu 1995 mætti ná lág:
mörkum þessum og að FRÍ og OÍ
þyrftu að ákveða og samþykkja lista
yfir slík mót fyrirfram og að eftirlits-
dómari yrði á öllum mótunum.
3. apríl 1995 hélt undirritaður
ásamt Ágústi Ásgeirssyni, einum
nefndarmanna viðmiðunamefndar
Óí, fund með landsliðsþjálfurum FRÍ
og SSÍ að viðstöddum framkvæmda-
stjóra Óí. Lagðar voru fram óskir
þessara sambanda um mót þar sem
þau vildu að leyft yrði að reyna við
ólympíulágmörkin. Óskað var eftir
að slíkt yrði hægt að gera frá 1.
maí 1995 og þar til frestur til að
skrá þátttöku á ÓL í Atlanta rynni
út. Einnig var á fundinum samstaða
um að setningin: „Jafnframt að nái
íþróttamaður lágmarki á þessu ári
(95) þurfi hann að staðfesta getu
sína og æfingastig með sambærileg-
um árangri 1996,“ yrði skjalfest.
18. apríl 1995 hélt viðmiðunar-
nefnd ÓI fund þar sem fjallað var
um lágmörk fyrir sund og fijálsar
íþróttir og varð niðurstaðan sú að
leggja til við framkvæmdastjórn Óí
að farið yrði eftir öllum tillögum frá
FRÍ og SSÍ, þar með talin breytingar-
tillaga FRÍ til þrengingar á ÓL-lág-
mörkunum.
Á fundi stjórnar Óí 3. maí 1995
voru tillögur viðmiðunarnefndar Óí
samþykktar eins og þær lágu fyrir,
enda virtist sem góður friður ríkti
um þær þar sem kappkostað hafði
verið að hafa náið samband og sam-
starf við viðkomandi sérsambönd all-
an ferilinn. Var viðkomandi sérsam-
böndum tilkynnt þetta bréflega.
Fimm sundmenn höfðu náð B-lág-
mörkum til þátttöku á ÓL upp úr
áramótum 95-96. Engu að síður fór
það ekki á milli mála í íþróttafrétt-
um, í hugum forystumanna SSÍ og
sundfólksins, að það væri ekki nægi-
legt, heldur þyrfti að ná lágmörkum
ÓI. Þremur sundmönnum tókst þetta
í maí og júní á þessu ári. Það var
öllum ljóst.
Hvernig það fór svo fram hjá ein-
hveijum íþróttamönnum í fijálsum-
íþróttum hvernig í pottinn var búið
er mér óskiljanlegt. Þegar svo
Ólympíuleikarnir nálguðust og óviss-
an magnaðist um hvort tilteknir
fijálsíþróttamenn næðu lágmörkum
á árinu 1996, þá breiddist þetta skiln-
ingsleysi út og varð að lokum svæsið.
Það má öllum vera ljóst sem fylgd-
ust með baráttu sundfólksins við að
ná lágmörkum Óí að það sama giiti
vitaskuld um frjálsíþróttafólkið.
í grein sinni reynir Sigurður ítrek-
að að slá ryki í augu lesandans með
því að margendurtaka að hann hafi
margsinnis náð alþjóðlegum lág-
mörkum. Hér á Sigurður við svo-
nefnd B-lágmörk IOC og IAAF, 75
m í hans grein, sem eru minnstu
kröfur sem gerðar eru
til keppenda á Ólympíu-
leikum. Aftur á móti
vefst það fyrir Sigurði
að skýra lesendum
Morgunblaðsins frá
því að aðeins einu sinni
tókst honum að ná ís-
lenska lágmarkinu
(79,90) sem var for-
senda fyrir þátttöku á
Ólympíuleikunum í Atl-
anta. Þeim árangri náði
hann 11 mánuðum fyrir
leikana í Atlanta, og
honum tókst ekki að ná
því aftur. Hefði Sigurð-
Sigurður Einarsson ur nug sambærilegum
árangri á þessu ári þ.e. 79,90 m, þá
hefði málið litið allt öðru visi út.
Staðreynd málsins er að geta Sig-
urðar Einarssonar er ekki sambæri-
leg við það sem hún var sl. haust.
Fyrir leikana voru flest köst Sigurðar
á bilinu 72 til 76 metrar, aðeins tvö
köst yfir 77 metra. Nú í byijun ágúst-
mánaðar, eftir Ólympíuleikana í Atl-
í grein sinni reynir Sig-
urður ítrekað, segir Sig-
urður Einarsson, að
slá ryki í augu lesenda.
anta, á Laugardalsvellinum, sama
velli og hann kastaði yfir 80 metra
í ágúst 1995, kastar hann aðeins
rúmlega 72 metra. Hér má geta þess
að 12. maður á Ólympíuleikunum í
Atlanta kastaði 78,58 m og 11.
maður 80,96 m.
En hvað er þáð þá sem veldur slak-
ari árangri en bæði hann og aðrir
vonuðust eftir? Sigurður hefur sjálfur
svör á reiðum höndum,:
1. Sigurð vantaði tækniþjálfara.
(Það er ekki verksvið Ólympíunefnd-
ar.)
2. Sigurður segir að Ólympíusam-
hjálpin hafi bannað þeim að ferðast.
Sannleikurinn er sá að Ólympíusam-
hjálþin (ÓS) neitaði að greiða fleiri
farseðla og uppihald utan Bandaríkj-
anna vegna íþróttakeppni Sigurðar.
3. Veðuraðstæður voru hinar
verstu.
4. Iþróttamótunum, sem í boði
voru, var annaðhvort frestað eða
aflýst.
5. Þeim, mótum sem hann á annað
borð náði að keppa í, var annað hvort
seinkað eða flýtt.
Sigurður veitist að mér finnst
ómaklega að Ólympíunefndinni og
formanni hennar, Júlíusi Hafstein.
Hann talar um svik, ófagleg vinnu-
brögð, fáfræði svo eitthvað sé nefnt.
Sennilega hafa fáir íþróttaforystu-
menn stutt betur við bakið á Sigurði
Einarssyni og þá sérstaklega gagn-
vart Ólympíusamhjálpinni en for-
maður Ólympíunefndar Islands. Það
eru ófá handtökin sem liggja þar að
baki. En orðbragð Sigurðar sannar
vel orðatiltækið, að sjaldan launar
kálfurinn ofeldið.
En hvað sem orðafari, veðurfari á
mótum, alþjóðlegum B-lágmörkum
og öðrum einkennilegum fullyrðing-
um Sigurðar líður, þá er niðurstaða
ávallt sú sama, árangurinn lét á sér
standa, það er kjami málsins. Það
er sárt að þurfa að viðurkenna það
en það verður Sigurður Einarsson
að gera eins og fjölmargir aðrir
íþróttamenn um allan heim.
Þegar umræðan um val á þátttak-
endum á Ólympíuleikana ber á góma
meðal hins almenna borgara þessa
hmds er það hið almenna viðhorf að
Ólympíunefnd íslands hafi gert rétt
í því að sýna festu í málinu. Þjóðin
er iöngu orðin þreytt á sérstakri
undanlátssemi við einstaka íþrótta-
menn í þessum efnum. Sérstaklega
þegar um er að ræða íþróttamenn
sem eingöngu gera kröfur til annarra
en litlar sem engar til sjálfs sín.
Höfundur er formaður viðmiðunar-
nefndar Ólympíunefndai• íslands.