Morgunblaðið - 30.08.1996, Blaðsíða 32

32 FÖSTUDAGUR 30. ÁGÚST 1996
MORGUNBLAÐIÐ
+ Þórður Guð-
niundsson
fæddist 8. janúar
1919 í Gilhaga,
Strandasýslu.
Hann lést 15. ágúst
síðastliðinn í
Sjúkrahúsi Reykja-
víkur, Fossvogi.
Þórður var sonur
hjónanna Ragn-
heiðar Guðbjargar
> Sigurðardóttur og
Guðmundar Þórð-
arsonar. Systkini
Þórðar voru: Jón
Stefán, f. 4.7. 1907, d. 15.1.
1980, Ragnar Axel, f. 17.7.
1911, Sigurrós, f. 6.12. 1914,
Fanney, f. 28.10. 1916, d. 5.4.
1981, Jóhann Valdimar, f.
22.4. 1921, Þórir, f. 13.1. 1926,
d. 29.8. 1994, Gunnar, f. 13.1.
1926, Bergur, f. 5.1. 1928,
Óskar Hrútfjörð, f. 4.9. 1931.
Þórður ólst upp frá þriggja
ára aldri hjá föðurbróður sín-
um, Gunnari Valgeiri Þórðar-
syni og Ingveldi Björnsdóttur
í Grænumýrartungu. Hinn 24.
maí 1947 kvæntist Þórður
eftirlifandi eiginkonu sinni Is-
gerði Kristjánsdóttur frá
Eftir stutta sjúkralegu er faðir
minn látinn. Hann hélt óskertri
andlegri heilsu og rökvísri hugsun
til síðasta dags, fyllilega sáttur við
þau örlög er honum voru búin.
Hann var afar þakklátur fyrir þá
aðhlynningu er hann naut á þeirri
sjúkrastofnun er hann dvaldi á.
' Innra með mér geymi ég minn-
ingar um ljúfan og gefandi föður,
sem með tímanum mun gera mér
ásættanlegan þann missi sem orð-
inn er.
„Þegar þú ert sorgmæddur,
skoða þá huga þinn og þú munt
sjá, að þú grætur vegna þess sem
var gleði þín.“
(Úr spámanninum.)
Ragnheiður Guðrún.
„Það er svo margt að minnast
á,“ segir í þekktu ljóði. Þetta eru
góð einkunnarorð er minnast skal
tengdafóður míns Þórður Guð-
mundssonar er lést í Sjúkrahúsi
Reykjavíkur þann 15. ágúst síðast-
liðinn. Ég veit með vissu að Þórður
var ekki ginnkeyptur fyrir að skrif-
uð yrðu eftirmæli um sig eftir hans
dag. Ég vona að mér fyrirgefist
það, kæri tengdafaðir og umfram
allt vinur, að ég megi með nokkrum
Framnesi í Grýtu-
bakkahreppi,
fædd 27.4. 1914.
Börn Þórðar og
Isgerðar eru:
Gunnar Ingi, f.
22.7. 1946, Sigrún,
f. 20.9. 1948, gift
Gunnari Hans
Helgasyni, f. 4.5.
1951, þeirra börn
eru: Þórður Viðar,
f. 12.9. 1975, Stein-
unn, f. 3.8. 1978,
og Gunnar Ingi, f.
10.1. 1987, Ragn-
heiður Guðrún, f. 23.5. 1953,
gift Birni Björnssyni, f. 23.10.
1952, þeirra börn eru: Björn
Ágúst, f. 18.8. 1975, og Gerður
Þóra, f. 24.9. 1988. Unnusta
Björns Ágústs er Sigríður Þór-
unn Torfadóttir. Þórður var
við nám í Reykjaskóla
1934-36, starfaði hjá Skó-
verksmiðjunni Iðunni á Ak-
ureyri og Skógerðinni hf. í
Reykjavík. Skrifstofumaður
og gjaldkeri hjá Tækni hf. í
Reykjavík allt til 1995.
Utför Þórðar fer fram frá
Áskirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 15.
orðum lýsa tilfínningum sem bærast
í bijósti mínu á þessari sáru stund
er Ijóst er að þú ert ekki lengur á
meðal okkar. Það sem einkenndi
Þórð fyrst og síðast var tryggð,
umhyggja og hjálpsemi í garð ann-
arra. Ekkert var honum óviðkom-
andi þegar vinir og vandamenn áttu
í hlut. Ofáir komu til hans og báðu
um ráðleggingar eða álit hans á
ýmsum málum. Ég held ekkert,
heldur veit að menn fóru ekki tóm-
hentir frá garði þegar Gerða og
Þórður voru annars vegar.
Það var ekki laust við að smá
kvíða gætti hjá mér vetrarkvöld
eitt fyrir 22 árum þegar Sigrún
mín leiddi mig inn í eldhúsið á
Langholtsveginum til að kynna mig
fyrir verðandi tengdaforeldrum
mínum. Við eldhúsborðið sat á
móti mér lágvaxinn og athugull
góðlegur maður sem virti fyrir sér
þennan mann sem fallið hafði fyrir
dóttur hans. Kvíði minn reyndist
sannarlega ekki á rökum reistur.
Mér var tekið opnum örmum og
strax myndaðist vinátta og velvild
sem aldrei féll skuggi á.
Barnabömin hændust að afa sín-
um enda var umhyggju hans og
hjálpsemi við brugðið. Hvort sem
MINNINGAR
um var að ræða að búa til körfu-
boltahring eða jafnvel fara í hand-
bolta, alltaf var afi tilbúinn að vera
með. Ég minnist þess þegar börnin
fengu að sofa inni á Langó um
helgar, þá var venja að fara í
sunnudagaskólann. Alltaf var hann
að spyrja hvernig gengi og vildi fá
að fylgjast með hvað þau hefðu
fyrir stafni.
Síðustu vikur voru Þórði erfiðar
og sársaukafullar þó ekki kvartaði
hann. Frekar var hann sífellt að
spyija hvernig gengi hjá fólkinu og
hvemig aðrir væru til heilsunnar.
Ég veit með vissu að starfslið deild-
ar A-6 á Sjúkrahúsi Reykjavíkur í
Fossvogi létti honum stundimar
með frábærri umönnun og natni og
vill fjölskykian færa því einlægustu
þakkir fyrir allt sem það gerði fyrir
hann. Hann var sífellt að spyija
starfsfólkið hvaðan það væri og
hveijir væm foreldrar og afar þess.
Mig grunar að því hafi ekki þótt
það miður og Þórður hafi komið sér
vel því hann var ekki að spara lofs-
orðin í þess garð fyrir góða umönn-
un og viðkynningu.
Daginn áður en Þórður dó, kom
ég til hans og var þá af honum
dregið og ljóst var að hveiju
stefndi. Við tókumst í hendur dá-
góða stund og þótt krafturinn væri
á þrotum fann ég fyrir svo mikilli
hlýju og væntumþykju sem var mér
svo mikilvæg. Það var eins og hann
vissi að mér hefði ekki liðið sem
best undanfarnar vikur og hann
vildi hughreysta mig og styrkja.
Þessu handtaki gleymi ég aldrei,
kæri Þórður. Að lokum kveð ég
minn elskulega tengdaföður með
trega og söknuði. Eða eins og ég
sagði Steinunni minni kvöldið sem
hann dó, þá höfum við nú vissu
fyrir að afa líður vel hjá Guði, laus
við þrautir og sársauka.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vom í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfir iáttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(S. Egilsson)
Hvíl i friði.
Gunnar Hans Helgason.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama.
En orðstír
deyr aldregi
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Þegar kemur að hinstu kveðju
sækir margt á hugann, okkur
finnst að stundir okkar saman
hefðu þurft að vera svo miklu fleiri
og lengri, svo margt væri ósagt,
svo margt ógert saman. En samt
er svo margs að minnast frá liðnum
árum og ófáar ánægjustundir átt-
um við saman í heimsóknum okk-
ar, fyrst á Langholtsveg 137, þar
sem hús og garður báru hinum
handlagna húsbónda fagurt vitni,
og síðar í íbúð fyrir aldraða á Jökul-
grunni 14 en þangað fluttu þau
hjónin, Þórður og Gerða, þegar ald-
urinn færðist yfir.
Við ætlum ekki að rekja ættar-
tölu hans hér en minnast hans með
nokkrum orðum eins og við munum
hann best. Þórður Guðmundsson
var hæglátur og vinnusamur mað-
ur, lagði gjörva hönd á margt og
var nákvæmni hans aðalsmerki í
hveiju því sem hann tók sér fyrir
hendur og oft var brosað að því
að grasflötin á Langholtsveginum
væri slegin eftir málbandi. Ætt-
fræði var hans áhugamál og stál-
minni gerði það að verkum að hann
vissi deili á fleira fólki en nokkur
annar sem við höfum kynnst. Minn-
ingargreinar las Þórður afi af ná-
kvæmni og bætti stöðugt við þekk-
ingu sína í ættfræðinni. Helsjúkur
á Sjúkrahúsi Reykjavíkur stytti
hann sér stundir með því að hugsa
og tala um ættfræði og þeir voru
fáir í liði hjúkrunarfólksins sem
hann vissi ekki orðið deili á. Áhugi
Þórðar afa á fréttum var mikill og
missti hann helst ekki af fréttatíma
hvort heldur var í útvarpi eða sjón-
varpi. Og þótt mikið væri oft talað
og hlegið, og þótt Gerða amma
segði stundum, „slökktu á útvarp-
inu, Þórður, það er enginn að
hlusta", heyrði hann samt og festi
sér í minni svo ótalmargt. Allt þetta
ásamt góðri greind gerði það að
verkum að Þórður var vel heima í
flestum þeim málum sem bar á
góma. Að Iokum viljum við þakka
fyrir allar stundirnar sem við áttum
með þér. Hvíl í friði, ástkær tengda-
faðir og afi.
Björn, Björn Ágúst og
Gerður Þóra.
Elsku afi minn. Mig langar að
kveðja þig með nokkrum orðum.
Það var alltaf svo notalegt að koma
til þín í heimsókn. Þú áttir alltaf
svör við öllum spurningum. Svo var
alltaf svo gott að koma í heimsókn
á Langó til ykkar ömmu til að sofa
og fara svo í sund á laugardags-
morgnum. Svo fórst þú oft með
mig í barnaguðsþjónustu. Ég
gleymi aldrei ferðalögunum þegar
við, amma og Gunni frændi fórum
á Vopnaíjörð. Manstu eftir sögunni
um Grámann í Garðshorni sem þú
sagðir mér áður en ég fór að sofa?
Ég gleymi aldrei þegar þú varst
að þvo fæturna á mér í vaskinum
heima á Langó áður en ég fór að
sofa.
Elsku afí minn, nú kveð ég þig
ÞÓRÐUR
G UÐMUNDSSON
með söknuði. Minningarnar um þig
á ég með mér og þeim mun ég
aldrei gleyma.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Steinunn Gunnarsdóttir.
Ég ætla í örfáum orðum að
minnast Þórðar Guðmundssonar,
skrifstofumanns í vélsmiðjunni
Tækni. Kynni okkar hófust fyrir
alvöru við eigendaskipti í Tækni
fyrir sex árum. Þar hafði Þórður
þá starfað við bókhalds- og skrif-
stofustörf í nær þijá áratugi og var
kominn um sjötugt á þessum tíma-
mótum fyrirtækisins. Þrátt fyrir
aldurinn var áhuga hans á því,
hollustu við það og starfsþreki í
engu brugðið. Hann þekkti starfs-
vettvang fyrirtækisins vel, var góð-
kunnur öllum viðskiptavinum þess
og traustvekjandi andlit Tækni út
á við. Það var því fengur okkar
nýrra eigenda að kjölfestan, Þórð-
ur, fékkst til þess að starfa áfram.
Þórður tók þátt í breytingum sem
urðu í kjölfar eigendaskiptanna af
innilegum áhuga og með opnum
huga, einnig á skrifstofunni þar
sem ný tæki leystu fyrri vinnuað-
ferðir af hólmi. Þær tileinkaði Þórð-
ur sér, undraðist og dáðist að kost-
um fljótvirkra tækja, svo sem fax-
tækisins. Þegar tölvuforrit leysti
af hólmi handavinnu Þórðar við
launaútreininga urðu í fyrstu tíma-
frekari og illskiljanlegri mistök en
komið höfðu fyrir á öllum starfs-
ferli hans. Slík var nákvæmnin og
áreiðanleikinn í þeim sem öðrum
bókhaldsstörfum, allt skyldi
stemma upp á krónur og aura.
I dagsins önn var oft notalegt að
setjast niður á skrifstofunni hjá Þórði
og spjalla við hann um menn og
málefni. Rósemi og jafnvægi sem
oft einkennir fólk af hans kynslóð
sveif þar yfir vötnunum. Þórður lét
af störfum í Tækni fyrir ári síðan,
en þá höfðu veikindin sem urðu hon-
um að aldurtila sett mark sitt á heilsu
hans. Tryggð hans og umhyggja
gagnvart fyrirtækinu og starfs-
mönnum þess náði til hinstu stundar.
Með virðingu og þökk kveð ég
Þórð Guðmundsson. Við Rannveig
vottum fjölskyldu hans innilega
samúð.
Halldór M. Gíslason.
ÞÓRUNN
ÓLAFSDÓTTIR
+ Þórunn Ólafs-
dóttir fæddist á
Eyri í Svínadal,
Hvalfjarðarstrand-
arhreppi, 17. apríl
1908. Hún lést 16.
ágúst síðastliðinn á
hjúkrunarheimilinu
Eir. Foreldrar henn-
ar voru Þuríður
Gísladóttir, fædd 4.
nóv. 1871, d. 5. júní
1968, og Ólafur Ól-
afsson, fæddur 20.
júní 1872, d. 25. ág-
úst 1952. Systkini
Þórunnar voru: 1)
Jónína, fædd 23.^ maí 1900, d.
.23. júní 1991. 2) Ólafur, fæddur
24. desember 1901, d. 23. feb.
1985. 3) Guðrún, fædd 9. maí
1903, d. 13. jan. 1985. 4) Guð-
laug, f. 18. apríl 1905, d. 8. ág-
úst 1990. 5) Jónmundur, f. 26.
mars 1906, d. 7. apríl 1989. 6)
Sigurður, f. 26. ágúst 1910, d.
13. júní 1947. 7) Gísli, f. 14. sept.
1911, d. 3. mars 1995, og Helga,
f. 24. jan. 1913.
Þórunn hóf sambúð
1945 með Sigurjóni
Guðmundssyni, f.
13. júlí 1916 og
eignuðust þau tvö
börn, sem eru: 1)
Þuríður Edda Sig-
urjónsdóttir, f. 15.
júlí 1945, gift Alex-
ander Þórssyni, f.
13. mars 1941. Þau
eiga þrjú börn sem
eru Þórunn, -f. 21.
feb. 1963, Guðlaug
Hafdís, f. 8. ágúst
1965, og Sigurjón,
f. 18. ágúst 1973. 2)
Guðmundur Sigurjónsson, f. 29.
júlí 1948, giftur Margréti Sverr-
isdóttur, f. 19. apríl 1954, og
eiga þau tvö börn sem eru Kar-
en Anna, f. 22. apríl 1981, og
Andri Már, f. 10. mars 1991. Frá
fyrra hjónabandi átti Sigurjón
eitt barn, Stefaníu Rósu, f. 28.
jan. 1940, gift Heimi Ingimars-
syni og eiga þau fjögur börn.
Jarðarförin hefur farið fram
í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Elsku amma mín, núna ertu far-
in eftir að hafa verið veik í langan
tíma en ég veit að þér líður vel
núna þar sem þú ert. Ég mun aldr-
ei gleyma öllum góðu stundunum
okkar saman, sérstaklega þegar ég
var yngri og þegar afí keyrði mig
í skólann og þið hlustuðuð á mig
þylja margföldunartöfluna. Mér
þykir það leiðinlegt að þegar ég
eignast börn fá þau aldrei að kynn-
ast svona góðri konu eins og þér,
elsku amma mín. Ég man líka eft-
ir góðu stundunum uppi í sumarbú-
stað þegar mamma og pabbi voru
að spila vist við ykkur afa og þið
mamma spiluðuð alltaf saman og
unnuð þá alltaf. Þér þótti alltaf svo
gott að vera í sveitinni þar sem þú
fæddist og ólst upp, á Eyri í Svína-
dal. Ég man að þú varst alltaf að
gera eitthvað, annað hvort með
borðtuskuna í hendinni að þrífa,
eða ef þú varst ekki að þrífa þá
varst þú að baka, að ógleymdum
pönnukökunum sem runnu ofan í
mig jafn óðum og þær komu af
pönnunni, enda bar heimilið ykkar
afa þess merki, alltaf hreint og fínt.
Og það eru ófáir ullarsokkarnir,
vettlingarnir og peysurnar sem þú
hefur pijónað handa mér. Elsku
amma mín, ég þakka þér fyrir allt
sem þú hefur gert fyrir mig ég
veit að við munum hittast aftur og
þú munt taka vel á móti mér, hve-
nær það verður veit nú enginn.
Elsku afi minn, guð styrki þig í
þinni miklu sorg og mér mun alltaf
þykja vænt um þig.
A náð legg ég mig lausnarans,
lífið mitt er á valdi hans,
gæskan þín heíur grát minn stillt,
Guð, far þú með mig sem þú vilt.
(H. Pétursson)
Þitt barnabarn,
Karen Anna.
Hún amma mín er dáin háöldruð
eftir nokkurra ára veikindi. Ég veit
að hún er hvíldinni fegin. í minning-
unni um hana ömmu sé ég konu
sem vildi öllum vel og ævistarf
hennar var að hugsa um afa, börn
ogbarnabörn.
I Hólmgarðinum var mitt annað
heimili og vildi ég helst vera hjá
ömmu og afa öllum stundum.
Amma hafði alltaf tíma fyrir okkur
barnabörnin. Þegar ég var fimm
ára hafði hún kennt mér að lesa
og þolinmæði hennar var mikil þeg-
ar eg vildi læra að pijóna og hekla.
í Eyrarskógi í Svínadal á æsku-
slóðum hennar byggðu amma og
afi sumarbústað þar sem þau eyddu
öllum sínum frítíma. Þó að þar
væri ekki rennandi vatn og ekkert
rafmagn var þetta yndislegur bú-
staður og alltaf nóg pláss fyrir gesti
þó svo að fermetrarnir hafi ekki
verið margir.
Ég fékk að fara með þeim í sveit-
ina flestar helgar og það er gott
að minnast þess tíma sem ég var
þar.
Amma kenndi mér margt og var
öllum góð. Ég er þakklát fyrir að
hafa átt hana að. Elsku afi, ég
veit að söknuður þinn er mikill eft-
ir rúmlega fimmtíu ára samveru en
við vitum að henni líður vel. Hún
vakir yfir okkur og bíður okkar
annars staðar.
Þórunn.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni.
Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár.
Ritvinnslukerfin Word og Wordperfect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má
greinar til blaðsins á netfang þess Mbl@centrum.is cn nánari upplýsingar þar
um má lesa á heimasíðum. I>að eru vinsamleg tilmæli að lengd greina fari ekki
yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða 2.200 slög.
Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.