Morgunblaðið - 30.08.1996, Blaðsíða 36

36 FÖSTUDAGUR 30. ÁGÚST 1996
MORGUNBLAÐIÐ
STEFÁN
STEFÁNSSON
+ Stefán Stefáns-
son fæddist á
Filjum í Skorradal
24. ágúst 1913. Hann
lést á Dvalarheimil-
inu Hrafnistu í Hafn-
arfirði 27. ágúst síð-
astliðinn. Foreldrar
Stefáns voru Stefán
Guðmundsson, bóndi
á Fitjum, og Karó-
lína Hallgrímsdóttir
frá Brettingsstöðum
á Flateyjardal. Eft-
irlifandi systkini
Stefáns eru Vigdís
Klara, Guðmundur
Tryggvi og Hallgrímur Júlíus.
Stefán var bóndi á Fitjum þar
sem hann rak félagsbú með
bróður sínum til 1982 en fluttist
þá til Reykjavíkur þar sem hann
bjó allar götur síðan.
Útför Stefáns fer fram frá
Fitjakirkju í Skorradal í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Ég varð þeirrar gæfu aðnjótandi
að kynnast Stefáni Stefánssyni náið
á seinni hluta æviskeiðs hans. Stefán
og Guðmundur, bróðir hans og
tengdafaðir minn, höfðu þá brugðið
búi og flust til Reykjavíkur. Margir
hugðu að Stefáni reyndist erfitt að
aðlagast borgarys og borgarlífi en
sá ótti reyndist
ástæðulaus. Stefán
kunni ávallt vel við sig
í borginni og lagðist í
ferðalög jafnt innan-
lands sem utan. Hann
var félagi í Ferðafélagi
íslands um áratuga
skeið og hafði mikinn
áhuga á landinu, nátt-
úru þess og menningu.
Margir höfðu og orð á
því hve kunnugur og
vel að sér Stefán var
um land og þjóð. Gilti
þá einu hvort hann var
að koma á stað í fyrsta
sinn eða ekki. Alltaf þekkti Stefán
til staðhátta og gat greint frá nöfn-
um og jafnvel kennileitum. Stafar
það af því að Stefán var ákaflega
vel lesinn. Hann hafði mikið yndi
af bókum og las mikið og þá helst
eitthvað um þjóðlegan fróðleik og
náttúru. Hann átti gott safn bóka
sem hann hafði komið sér upp í
gegnum árin og hafði oft orð á því
að sér liði ævinlega best innan um
bækurnar sínar.
Stefán var ekki maður sem bar
tilfinningar sínar eða skoðanir á
torg. En við sem kynntumst Stefáni
vissum að þar fór heilsteyptur per-
sónuleiki, með hlýjar tilfinningar í
garð vina og ættingja, og bar hann
+
Eiginmaður minn,
KRISTINN JÓNASSON
frá Knattstöðum,
Norðurgötu 16,
Akureyri,
sem andaðist laugardaginn 24. ágúst sl., verður jarðsunginn fró
Barðkirkju í Fljótum á morgun, laugardaginn 31. ágúst, kl. 14.00.
Guðrún Guðmundsdóttir.
t
Systir okkar,
ÁSLAUG ÁRNADÓTTIR,
til heimilis
á Miklubraut 62,
Reykjavík,
lést á Landakoti þann 23. ágúst.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Margrét og Steinunn Árnadætur.
+
Ástkaer móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
JÓHANNA VILHJÁLMSDÓTTIR,
Grærtumörk 5,
Selfossi,
lést aðfaranótt 29. ágúst.
Börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.
Birting afmælis- og
minningargreina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til birtingar end-
urgjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjórn blaðsins í Kringl-
unni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Hafnarstræti 85, Akur-
eyri. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi í númer
5691181.
Framvegis verður við það miðað, að um látinn einstakling birtist ein
uppistöðugrein af hæfilegri lengd en lengd annarra greina um sama
einstakiing er miðuð við 2.200 tölvuslög eða um 25 dálksentimetra í
blaðinu. Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til þijú erindi.
Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sin en ekki stuttnefni
undir greinunum.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru birtar grein-
ar um fólk sem er 70 ára og eldra. Hins vegar eru birtar afmælisfrétt-
ir ásamt mynd í Dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentun-
inni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tvíverknað.
Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa sem í daglegu tali
eru nefndar DOS-textaskrár. Þá eru ritvinnslukerfin Word og Word-
perfect einnig auðveld í úrvinnslu.
LEIFJOHAN
KARLSON
MINNINGAR
hag og velsæld þeirra fyrir bijósti.
Alltaf glöddust börn mín, Guðmund-
ur og Kristín, jafnmikið er þau hittu
Stebba, eins og hann var jafnan
kallaður, og ekki mun ég gleyma
þeirri væntumþykju er hann tók þau
í fang sér.
Stefán var ákaflega iðinn við vinnu
og féll sjaldan verk úr hendi. Hann
var sá sem sló kirkjugarðinn á Fitjum
sl. 62 ár. Þá hafði hann ánægju af
allri endumýjun húsakynna og kirkju
á Fitjum og tók fullan þátt í allri
vinnu þó kominn væri á níræðisald-
ur. Okkur hinum stóð stundum ekki
alveg á sama um klifur hans um
veggi og þök, en hann var ótrúlega
fímur þrátt fyrir aldur og lenti aldrei
í óhappi. Stefán hafði sömuleiðis
mikla ánægju af að fylgjast með
breytingum á gróðri sem orðnar era
á Fitjum með tilkomu skógræktar og
friðunar jarðarinnar. Hann hafði það
fyrir sið á hveiju vori að skjótast upp
á hálsinn fyrir ofan bæinn og fá út-
sýni yfír jörðina, nokkuð sem yngri
menn lékju ekki jafn auðveldlega eft-
ir. Gangan er nefnilega þó nokkur.
Stefán var ekki margmáll, en
hann hafði sínar ákveðnu hugmynd-
ir um lífið og tilveruna og ég á eft-
ir að sakna umræðna í Fitjaeldhús-
inu um liðnar stundir sem líðandi,
þar sem þekking Stefáns og skyn-
semi hans og gamansemi naut sín
til fullnustu. Þess er að minnast og
það ber mér að þakka. Ég kveð Stef-
án Stefánsson bónda frá Fitjum í
Skorradal með söknuði og votta eft-
irlifandi systkinum hans og aðstand-
endum mína dýpstu samúð.
Sverrir Einarsson.
+ Leif Johan Karlson fædd-
ist í Svíþjóð 19. maí 1970.
Hann fluttist til Islands fyrir
rúmu ári en lést af slysförum
er hann tók út af Gylli 7. ágúst
síðastliðinn.
Það var 7. ágúst þegar ég var
heima hjá vinkonu minni, þar sem
ég gisti í fjarveru föður míns, að
það var bankað og inn kom prest-
ur, kynnti sig fyrir mér, sagðist
þurfa að færa mér slæmar fréttir.
Það fór óþægileg tilfinning um mig
þegar hann sagði mér að hann
Johan minn væri týndur af bátnum
sem hann vann á. Það voru svo
margar hugsanir sem fóru um hug-
ann, að hann væri örugglega á lífi
einhvers staðar, það ætti bara eftir
að fínna hann.
Allar minningarnar sem ég á
um þig eru svo yndislegar, fyrst
þegar við vorum að byija saman
og allur sá tími sem við eyddum
saman. Ekki var hægt að slíta
mig frá þér og ég man sérstaklega
hvað þú lékst þér að því að gera
mig reiða og óþolinmóða, en þú
varst bara svo góður alltaf og
heiðarlegur.
Allar þær stundir sem við áttum
saman voru mér mjög dýrmætar.
Þó svo að við ættum okkar erfíðu
tíma líka gekk það alltaf upp því
þú fullvissaðir mig alltaf um að
allt yrði betra. Og alltaf hafðirðu
rétt fyrir þér.
Þó að þú sért horfínn á braut
heldur lífið áfram og lífið mun
ávallt sigra dauðann.
Eg mun ávallt hugsa með gleði
til þín. Megir þú hvíla í friði, elsku
Johan minn.
Söknuður
Kærieikur hreinn þá knýtir bönd
kringum tvö blómguð strá,
dregur fyrst saman önd að önd,
einingu myndar þá,
samverkar munni sál og hönd
sínum tilgangi ná,
verkið er stórt, en völt sú rönd,
sem verður að byggjast á.
Veit mér, ó, Guð, að vilji þinn
viljann minn sigri hér,
til þess minn vilji viljann þinn
virði, sem skyldugt er.
Það sé minn vilji og viðleitni
verða svo hlýðinn þér,
að hirting þína sérhvert sinn
sé kært að þiggja mér.
(Ljóð eftir Hjálmar Jónsson frá Bólu.)
Þín
Matthildur.
UNNUR
RÖGNVALDSDÓTTIR
+ Unnur Rögn-
valdsdóttir var
fædd að Felli í
Kollafirði á Strönd-
um 12. júní 1917.
Hún lést á Sjúkra-
húsi Akraness 22.
ágúst síðastliðinn.
Faðir Unnar var
Rögnvaldur Stur-
laugsson Guð-
brandssonar frá
Hvítadal í Saurbæ,
Dalasýslu, barna-
kennari og vega-
verkstjóri, f. á
Fremri-Brekku í
Saurbæ 21. desember 1873, d.
6. nóvember 1942. Móðir henn-
ar var Valgerður Lýðsdóttir
Jónssonar á Skriðinsenni í Bi-
tru á Ströndum, f. þann 31.
október 1890, d. 28. október
1976. Unnur var eina barn
þeirra hjóna er lifði.
Unnur giftist 19.
október 1943 Gísla
Kristjáni Guðjóns-
syni frá Þórustöð-
um í Bitru, f. 26.
október 1914. Þau
hófu búskap sinn á
Akranesi þar sem
þau áttu heima síð-
an, fyrst í Böðvars-
húsi og svo að
Stekkjarholti 2.
Gísli stundaði smíð-
ar og verslunar-
störf. Hann lést 12.
júlí 1965. Þau hjón
eignuðust þrjá syni
sem eru: Rögnvaldur Sturlaugs
Gíslason, f. 18. maí 1945, efna-
verkfræðingur, kvæntur Stein-
vöru Eddu Einarsdóttur, við-
skiptafræðingi. Þau búa í
Reykjavík og eiga þrjú börn,
Gísla Einar, Margréti Unni og
Eddu Katrínu. Magnús Margeir
Gíslason, f. 8. janúar 1949,
framhaldsskólakennari, kvænt-
ur Ingrúnu Ingólfsdóttur
hjúkrunarfræðingi. Þau búa í
Hafnarfirði og eiga þijú börn,
Hersi Gíslason, Völu og Daða.
Unnusta Hersis er Jónína Björg
Sigurðardóttir. Valur Heiðar
Gislason, f. 30. maí 1956, húsa-
smiður, kvæntur Unni Guð-
mundsdóttur, starfsstúlku. Þau
búa á Akranesi og eiga þijú
börn, Guðmund Þór, Valgerði
og Gunnþórunni.
Unnur lauk kennaraprófi frá
Kennaraskóla íslands árið 1939
og veturinn 1942-1943 var hún
við nám i Húsmæðraskólanum
í Reykjavík. Unnur var kennari
alla sína starfsævi. Hún hóf
kennslustarf sitt með far-
kennslu í Bitru veturna 1939-
1943 en kenndi eftir það á
Akranesi, fyrst í stað með
nokkrum hléum eða sem for-
fallakennari, en fulla kennslu
stundaði hún frá því í upphafi
sjöunda áratugarins.
Útför Unnar fer fram frá
Akraneskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Elsku amma, mig langar að
skrifa þessar línur til þín þó að ég
viti að þú sért ekki lengur á meðal
okkar. Það er svo skrýtið aðýiugsa
til þess að þú sért farin. Ég hef
ekki enn áttað mig á því að ég eigi
ekki eftir að sjá þig aftur í veruleik-
anum því að fyrir mér stendurðu
svo Ijóslifandi. Skrýtið hvað einn
dagur getur farið á annan veg en
maður ætlar. Venjulegur dagur í
lífi mínu breyttist í einn erfiðasta
dag sem ég hef upplifað þegar pabbi
hringdi til mín í vinnuna og sagði
mér að þú værir dáin. Ótal hugsan-
ir þutu í gegnum kollinn á mér.
Þetta var of sárt til að vera satt.
Þetta gerðist allt svo skyndilega og
allt varð svo fjarlægt mér. Þetta
var eijtthvað sem ég hafði ekki búist
við. Ég áttaði mig ekki á því að
þú værir farin fyrir fullt og allt,
og að ég ætti ekki eftir að sjá þig,
faðma né kyssa aftur.
Við áttum ófáar stundir saman,
ég og þú. Ég man alltaf hvað það
var gaman að koma í heimsókn til
þín. Þegar ég kom úr Akraborginni
og labbaði heim til þín þá varst þú
alltaf úti á svölum þegar ég kom,
bíðandi eftir mér. Og þegar við
systkinin, ég og Daði, komum bæði
þá var alltaf glatt á hjalla. Oft sátum
við að spilamennskunni langt fram
á kvöld og alltaf gátum við vakað
og gleymt okkur við spilin. Þú varst
alltaf svo glöð og kát og gast alltaf
sagt svo skemmtilegar sögur. Það
er ógleymanlegt hvað þú gast feng-
ið okkur til að hlæja, stundum engd-
umst við gjörsamlega úr hlátri. Ég
man líka hvað mér þótti alltaf gam-
an þegar við fórum að baka. Við
tvær að baka kleinur var eitt það
skemmtilegasta sem ég vissi. Það
var alltaf svo gott að tala við þig,
amma mín. Þú vissir svo mikið og
varst alltaf svo skilningsrík. Það var
líka ótrúlegt hvað þú gast stjanað
við mig og okkur krakkana.
Já, það er sárt til þess að hugsa
að þú skulir vera farin. Mér þykir
alltaf vænt um þig, elsku amraa
mín, og mun sakna þín mikið. Ég
þakka allar þær stundir sem við
höfum átt saman, þær eru ómetan-
legar. Þér mun ég aldrei gleyma
og þú munt ávallt lifa í minningu
minni.
Þín
Vala.
+
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför
MAGNÚSAR ÞORBJÖRNSSONAR,
Kleppsvegi 62,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir viljum við færa heima-
hlynningu Krabbameinsfélagsins fyrir
einstaka umhyggju og hjúkrun.
Halldóra Aðalsteinsdóttir,
Magnús Magnússon, Kristín H. Valdimarsdóttir,
Vilborg Magnúsdóttir, Árni J. Hannesson,
barnabörn og systur hins látna.