Morgunblaðið - 30.08.1996, Blaðsíða 8

8 B FÖSTUDAGUR 30. ÁGÚST 1996
MORGUNBLAÐIÐ
DAGLEGT LÍF
En maður þarf ekki að hugsa,
heldur segir: „Ég vildi óska þess
að ég gæti gengið í gegnum gler.“
Og sjá, maður gengur í gegnum
gler, inn í annan heim.
Þar er ilmur af júní; gulum,
grænum og bieikum júní. Og álf-
konan segir: „Þú valdir vel. Þú ert
gengin inn í nýjan sumarilm, sjálf-
an Sólargarðinn frá Escada." Það
ilmar af krókusum og hýasintum,
liljúm vallarins og villtum rósum,
ferskjum og apríkósum og hind-
beijum. Sólin fyllir hjartað og
sumarið syngur á vörum manns,
þar sem maður fetar sig inn skóg-
inn á mjúkum mosalögðum stíg.
Aldrei, aldrei aftur þurfa að
verða grá kona, með gráan ilm.
Alltaf, alltaf að dvelja í Sólargarð-
inum og finna mjúkar varir sólar
og blíða snertingu vorsins bægja
burtu hausti, þar sem það gælir
við húðina með vendi blóma að
nýju, ilmandi lífí.
í Sólargarðinum
Það er fátt sem hefur haft eins mikil áhrif
á skynjun manna og ilmur. Hann er alls
staðar og frá örófí alda hefur mannkynið
leitað eftir ilmi sem gleður, gefur lífínu
nýjan lit ogtilverunni ferskari áferð.
Súsanna Svavarsdóttir leitaði að sínum
ilmi, og fann hann.
ÉG er fædd á landamærum hausts
og veturs og það eina sem mig
hefur nokkurn tímann langað, er
að renna saman við vor og sumar.
Svo las ég ljóð sem heitir „Hún“
og er í nýrri ljóðabók eftir Matthí-
as Johannessen, þar sem segir:
En tíminn skilur eftir ómáð spor
og ilm af gömlum júní
sólarskipið fer
sem vængjuð þögn um loftskurð milli
greina
og ilmur vorsins enn í fyigd með þér
Sko.
Þegar ljóðskáld yrkja um konur
og haust, þá eru konumar mömm-
ur þeirra, ömmur, langömmur -
eða bara einhveijar eldri konur.
Það er svona farið að halla á seinni
hlutann. Þið vitið - enginn ilmur
af júní. Það er allt saman farið
löngu á undan skáldinu. Og við,
þessar konur að hausti, vitum ekki
okkar ijúkandi ráð. Aldrei - frá því
við fæðumst. Ilmur okkar er ekki
eftirminnilegur, nema sú lykt sem
fylgir því að kynda ofna, sópa gólf,
hugga og rugga í svefn.
Og maður getur ekki annað en
að loka augunum og anda djúpt,
svo djúpt, til að gera sér í hugar-
lund hvernig júní ilmar. Júní er
grænn ilmur; þar eru blóm, nátt-
úran skrýðist sínu fegursta, það
er hiti, áhyggjuleysi, frí; það er
sól, sól, sól...
Þá er lífið sólargarður. Ilmandi
sólargarður, svona „Jardin de So-
leil,“ eins og Frakkar segja. Og
Frakkar skilja konur, sem vilja ilma
- ekki lykta. Konur sem þrátt fyr-
ir allt vilja fínna ferskleika vorsins
í sjálfum sér; segja árstíðalögmál-
inu stríð á hendur, fínna sólargarð-
inn lifna á nöktu holdi sínu. Svo
gengur maður út á steinlögð stræt-
in í borginni, þar sem alltaf er ver-
ið að gera við hús og götur og
maður andar að sér eintómu ryki,
sem er nú ekki til að bæta úr skák;
ráfar um og reynir að þræða ein-
stigi til að detta ekki ofan í skurð,
láta ekki bakka á sig af gröfu og
ausa á sig úreltu malbiki og
steypu, fá ekki heilan múrhúðað-
an vegg í hausinn. Allt svo
sprungið og gamalt og úr
sér gengið. Og hugsar,
„Jardin de Soleil;" lætur sig
dreyma á frönsku, einkum
að maður er haustheim- ur
ur alla þessa gráu og
brúnu og dröppuðu liti
í blóðinu; sauðarliti, I
vegna þess að á
haustin er sláturtíð.
Björginni í búin
safnað.
Auðvitað á mað-
ur að vera glaður
og þakklátur.
En maður er
vanþakklátur
að eðlisfari
og geng-
ur um,
vegna
og hef-
grá kona, með gráan ilm um gráar
götur og lætur sig dreyma um ann-
að. Reynir að muna að einhver
sagði: „Hafðu gát á draumum þín-
um, þeir gætu farið að rætast.“
Og það vonar maður svo sann-
arlega.
Og viti menn - þeir rætast.
Það getur ekki end-
að nema með ósköp-
um að ganga um
sundurgrafínn bæ
með lokuð augun. Á
endanum gengur
maður á gler. Og fyrir
innan glerið er sjálfur
sólargarðurinn; gulur
og grænn og bleikur
og maður nuddar van-
trúarfull augu sín og
það kemur álfkona
sem segir: „Ég ætla
að láta eina af óskum
þínum rætast. Hugs-
aðu þig nú vel um.
Vandaðu valið.“
Hannar
útivistarföt
í stað sparikjóla
BJÖRG Ingadóttir fatahönnuður
iauk í gærkvöldi sex mánaða vinnu
við að hanna nýja útivistarlínu
fyrir MAX, en hún er einkum
þekkt fyrir kvenfatnað sem hún
hannar og selur í verslun sinni
Spaksmannsspjarir.
Björg útskrifaðist frá Mode og
Designskole í Kaupmannhöfn árið
1987, og starfaði sem hönnuður í
Danmörku og Hollandi áður en hún
kom heim. Hún segist ávallt hafa
lagt metnað sinn í að selja eigin
hönnun og að fara eigin leiðir.
„Vaxtarbroddur íslenskra fram-
leiðenda í útivistarfötum hér hlýt-
ur að liggja í íslenskri hönnun, ef
við ætlum að hafa sérstöðu,“ seg-
ir Björg, „einfaldlega vegna þess
að allir geta flutt inn það sem
gert er í útlöndum.“ Hún segir að
þetta verkefni hafi verið henni
mjög lærdómsríkt og spennandi
vegna þess að þróunin í útvistar-
málum er svo hröð núna.
Að vera smart í náttúrunni
„Fólk vill núna vera rétt klætt
á réttum stöðum,“ segir hún. „Það
er jafnáríðandi og að vera í réttum
fötum í veislum.“ Hún leggur
áherslu á að pælingar um efnin
og tæknina til að vinna það séu
miklar.
Björg hefur verið að hanna úti-
vistarföt úr fleece og öndunarefni
fyrir MAX. En útivistarföt eru
flokkuð í þrennt: Innsta lag eða
nærföt, miðlag sem er til dæmis
fleece föt og ysta lag eða yfirfatn-
aður.
Hún hefur bæði verið að hanna
barnaföt og fullorðinsföt. „Ég er
að vinna að því að tengja þennan
fatnað meira tískunni, enda eru
kröfurnar miklar og fólk upptekið
af tískunni," segir hún og bendir
á að gæði, litir og lögun vegi þungt
í því efni, einnig að fötin sam-
svari sér vel í heild.
Björg segist hafa verið að þróa
nýjar týpur og nýjan stíl fyrir
MÁX. Hún segist meðal annars
hafa verið að breyta fötunum á
þann veg að þau henti bæði kynj-
unum vel, því oft hafi gleymst að
bera ráð fyrir mjöðmum og rúmu
bijóstmáli.
NÝ útvistarlína Bjargar fyrir MAX.
Er málið að
vera flottur
á f jöllum?
Björg segir að lokum að reynsla
hennar af hönnun í Spaksmanns-
spjörum hafi nýst henni vel í starf-
inu fyrir MAX, þar sem hún er í
beinu sambandi við viðskiptavinina
og nýjustu strauma og stefnur í
tískunni. ■
Morgunblaðið/Þorkcll
BJÖRG Ingadóttir.