Morgunblaðið - 01.09.1996, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SUNNUDAGUR 1. SEPTEMBER 1996 43
Helga Jónsdóttir var innfæddur
Akureyringur, dóttir Jóns J. Jónat-
anssonar járnsmiðs sem var virtur
borgari á Akureyri og þekktur fyrir
að þiggja ekki daglaun að kveldi
nema borgunarmaður ætti í hlut.
Hún dáði föður sinn að verðleikum
umfram aðra menn, eins og hún
unni heimabæ sínum heitar og
sannar en npkkur annar sem ég
hef kynnst. í því efni mátti ekki
orðinu halla.
Hún rakti ættir sínar til Þingeyj-
arsýslu, þar sem hún á stóran
frændgarð eins og eiginmaður
hennar, Bragi, sem lést í lok októ-
ber á síðasta ári.
Öllu þeirra fólki sem og gestum
og gangandi stóðu dyr Bjarkarstígs
opnar nótt sem nýtan dag, þar sem
alkunn gestrisni, einlægni og
hjartahlýja húsráðenda ríkti, en
umfram allt glaðværð. Þegar þar
var nánast fullt út úr dyrum var
Helga í essinu sínu. Hún naut þess
að vera gestgjafi og gefa af sjálfri
sér. Gilti þá einu hvort í hlut átti
ungur eða gamall, útlendingur eða
samlandi, ráðherra eða skólanemi
- allir voru jafnir í hennar augum.
Þó munu ekki síst mörg stúdents-
efnin minnast hennar, sem gengu
út og inn um gættir, og sum hafði
hún í fóstri um lengri eða skemmri
tíma til viðbótar eigin barnahóp.
Hún hafði því ætíð marga munna
að metta og kroppa að klæða og
taldi ekki eftir -sér, enda féll henni
aldrei verk úr hendi. í mínu minni
var eiginlega stanslaus veisla í
Bjarkarstíg.
Helga Jónsdóttir var heilsteypt
manneskja. Fals eða baknag var
henni víðs fjarri. Hreinskilni hennar
var við brugðið og kannski eftir-
tektarverðasta lyndiseinkunn henn-
ar auk hláturmildi. Hún kom til
dyranna eins og hún var klædd.
Aldrei þurfti maður að velkjast í
vafa um hvar maður hafði hana.
Það mat ég mest.
Nú hefur verið skammt stórra
högga í milli í lífi Þórunnar minnar.
Engin huggunarorð á ég betri henni
til handa en þau sem hún hefur svo
oft sjálf uppi: „Öll él birtir upp um
síðir.“
Sömuleiðis fínn ég ekki sannari
tileinkunn að fylgja tengdamóður
minni í svefninn langa en þá sem
ég viðhafði í afmælisgrein um hana
sjötíu og fimm ára og lýsir best
óeigingjarnri, elskulegri vegferð
hennar hér í heimi: „Kærleikurinn
er langlyndur, hann er góðviljaður.
... Hann breiðir yfir allt, trúir öllu,
vonar allt, umber allt. Kærleikurinn
fellur aldrei úr gildi.“
Björn Þ. Guðmundsson.
Fjölskyldan i Bjarkarstíg 7 hafði
nokkra sérstöðu í því samfélagi
ættingja, sem við krakkarnir á
Laugabæjunum í Reykjadal ólumst
upp við. Hún hafði yfir sér ögn
framandlegan og spennandi blæ,
enda búsett í bænum, þar sem þá
var enn talað um middag og fortó,
bolsíur og bílæti á íslenskaðri
dönsku. Ekki svo að skilja að þessi
fjölskylda setti sig á háan hest
gagnvart frændfólkinu í sveitinni,
það var nú öðru nær.
í okkar huga var alltaf sólskin
og sunnudagur, þegar Bragi
móðurbróðir okkar kom akandi inn-
an af Akureyri á litla bílnum sín-
um, og út úr þessum litla bíl komu
allir þessir kátu og fallega klæddu
krakkar, sem var svo spennandi
að leika sér við. Og Helga bar með
sér svo mikla glaðværð, að hún
smitaði alla í kringum sig. Þau
voru ólík í fasi hjónin, en höfðu
bæði sterka návist. Hann hæglát-
ur, íhugull, traustur. Hún fjörlegri,
svolítið hávær, hláturmild. Bæði
raungóð.
Bragi vann langan vinnudag og
var lengst af mikilvirkur í félags-
og stjórnmálastörfum. Auk þess
tókst honum að finna tima til rit-
starfa og skáldskapar, þótt efa-
laust hefði hann kosið að geta átt
fleiri stundir við þá iðju. Heimilið
í Bjarkarstíg 7 var hins vegar
starfsvettvangur Helgu, og þar
ríkti engin lognmolla. Þar var líf
og ijör, enda sex börn á heimilinu
og vinum ekki úthýst. Ættingjar
voru einnig alltaf velkomnir í
Bjarkarstíg 7. Og þeir notuðu sér
það langt umfram nokkurt velsæmi
að gista þar og borða, ef þeir voru
á ferðinni. í rauninni var heimilið
í Bjarkarstíg 7 oft og tíðum eins
og gistiheimili. En yfir því heyrðist
aldrei kvartað. Helga naut þess að
umgangast fólk á öllum aldri. Hún
var sérlega ræktarleg við alla ætt-
ingja þeirra hjóna og vini barna
sinna, sem oft komu ekkert síður
til að hitta hana en þau. Og hún
fylgdist vel með þjóðmálum, þótt
hún léti bónda sinn um afskipti af
þeim.
Nú er tómlegt orðið í Bjarkarstíg
7. Sómahjónin Helga og Bragi hafa
kvatt heiminn með fárra mánaða
millibili. Bæði fengu að njóta þeirr-
ar náðar að halda andlegri heilsu
og reisn til h'instu stundar og Bragi
auk þess bærilegri líkamlegri
heilsu. Helga var hins vegar mikið
veik líkamlega síðustu árin, en lét
það aldrei lama glaðværð sína né
áhuga á því, sem var að gerast í
þjóðfélaginu. Vissulega var henni
brugðið, þegar Bragi lést skyndi-
lega í fyrrahaust, enda var hann
ekki aðeins eiginmaður hennar og
félagi, heldur einnig stoð hennar
og stytta eftir að líkamskraftar
hennar þrutu. En af stöku æðru-
leysi tók hún þvi sem að höndum
bar, sagði sem var, að þannig hefði
hann einmitt helst viljað skilja við,
án þess nokkurn tíma að verða öðr-
um byrði. Eigin veikindi lét Helga
ekki buga sig og gerði aldrei minna
en hún frekast gat. Síðastliðinn
vetur hafði hún mestar áhyggjur
af því, að henni tækist ekki að
sauma alla púðana, sem afkomend-
ur hennar höfðu pantað hjá henni.
Hún hafði yndi af að sauma út, og
barnabörnin langaði öll til að eiga
púða, sem amma hefði saumað.
Börnin launuðu henni einlæga um-
hyggju og uppeldi. Tvær dætranna
búa á Akureyri og hafa hlúð að
foreldrum sínum eftir megni, og
enginn dagur leið svo, að ekki væri
eitthvert hinna, sem fjær búa, í
símasambandi.
Við systurnar eigum þessum
hjónum mikið að þakka. Oftar en
einu sinni áttum við hjá þeim at-
hvarf, þegar mikið lá við, og nú
finnst okkur eins og við höfum aldr-
ei þakkað almennilega fyrir okkur.
En líklega hafa þau ekki ætlast til
þess. Vinátta þessara góðu hjóna
og móður okkar var ekki byggð á
útreikningum á því, hver legði
mest af mörkum í þeirra samskipt-
um.
Bragi var góður frændi, sem við
bárum mikla virðingu fyrir og þótti
vænt um. Helga var kostakona,
trúföst eiginkona, ástrík móðir og
uppalandi sex barna, mikil húsmóð-
ir, gestrisin og glaðvær. Blessuð
sé minning þeirra beggja.
Kristín og Svanhildur
Halldórsdætur frá
Varmahlíð.
Látin er á Akureyri sæmdarkon-
an Helga Jónsdóttir í Bjarkarstíg
7, 85 ára að aldri. Stutt varð á
milli þeirra hjóna Helgu og Braga
Siguijónssonar skálds og alþingis-
manns sem lést 29. október í vetur
leið. Kom það engum á óvart sem
til þekkti, svo samrýnd sem þau
hjón vóru og svo mjög sem Helga
dáði mann sinn sem búinn var mikl-
um hæfileikum, áberandi í þjóðmál-
um og stjórnmálum, afkastamikill
rithöfundur og svipmikið ljóðskáld.
Þau Helga og Bragi eru því nú
bæði tvö komin yfir móðuna miklu.
Helga Jónsdóttir var hæfileika-
og mannkosta kona, en eins og
flestar konur af kynslóð hennar
vann hún afrek sín heima. Heimilið
var hennar vígi og hennar borg.
Af löngum kynnum mínum af
Helgu Jónsdóttur þykist ég geta
sagt að hún var góð móðir, mikil
húsmóðir og hún var skemmtileg
kona, vel gerð og með afbrigðum
glaðlynd. Þau mörgu góðu ár sem
ég var daglegur gestur á heimili
hennar sá ég hana aldrei reiða en
þeim mun oftar hlæjandi og glaða
enda var það lífsspeki hennar eða
heimspeki að sýta engan hlut en
gera gott úr öílu. Umburðarlyndi
hennar var mikið og mannkærleik-
ur hennar einlægur og enn hlýnar
mér af hlátri hennar löngu liðna
daga.
Með þessum fáu orðum vil ég
þakka Helgu Jónsdóttur - og þeim
hjónum báðum - fyrir kynni öll
þessi ár. Óijúfanlegur hluti af
æskudögum mínum á Akureyri er
heimili þeirra Helgu og Braga að
Bjarkarstíg 7 með börnunum sex:
Nonna, Krumma, Tótu, Gundu,
Systu og Dúlla. Það er gott að eiga
þá minningu. Blessuð sé minning
Helgu Jónsdóttur og Braga Sigur-
jónssonar.
Tryggvi Gíslason.
„Afi, hvar fannstu ömmu?“ „Ég
fékk hana í búð.“ Amma kinkaði
kolli og þessu trúðum við Baldur.
Amma, Helga Jónsdóttir, fæddist
á Akureyri og ólst þar upp ásamt
fjórum systkinum í Glerárgötu 3,
en faðir þeirra rak þar járnsmiðju.
Móður sína misstu þau ung og sá
þá amma ásamt systur sinni um
heimilið og vann í Kaupfélagi
verkamanna þar sem afi fann hana.
Amma og afí eignuðust sex börn
og erum við börn næstyngstu dótt-
urinnar, Ragnhildar.
Eftir að foreldrar okkar skildu
varð Bjarkarstígur 7 okkar annað
heimili. Þar gengum við ávallt að
mat og drykk vísum, einhvetjum
að tala við og hafa ofan af fyrir
okkur. í mörg ár spiluðu afi og
Baldur kasínu í hádeginu. Amma
og afi höfðu bæði mikinn áhuga á
því sem barnabörnin voru að gera
og fylgdust með okkur í leik og
starfi. Við gátum leitað til þeirra
með alla hluti og ávallt var lausn
í sjónmáli. Amma kenndi mér út-
saum, bakstur og matargerð en
allir geta verið sammála um að
amma var snillingur á þessum svið-
um. Þá verð ég að minnast á ótrú-
lega þolinmæði ömmu. Eitt sinn tók
hún sig til og vildi bæta stafsetn-
ingarkunnáttu nöfnu sinnar. Sat
hún yfir mér heilan vetur og las
upp smásögur Fríðu A. Sigurðar-
dóttur og ég skrifaði og varð rétt-
skrifandi. Hvort áhugi minn á bók-
um vaknaði við þessar stundir okk-
ar skal ósagt látið en að þessari
kennslu bý ég alla ævi.
Það má segja að flest öll barna-
börn ömmu og afa hafi haft annan
fótinn í Bjarkarstíg 7, sum stutt,
önnur lengur. Fyrir okkur Baldur
voru amma og afi akkeri í lífinu.
Þegar akkerisfestin slitnar er það
undir skipstjóranum komið að vera
viðbragðsfljótur í brúnni. Nú er því
komið að okkur.
Fyrir tæpu ári lést afi Bragi.
Eftir að hafa lesið síðustu ljóðabók
hans sem kom út um svipað leyti
og hann lést, þykir mér að hann
hafi vitað hvert stefndi. í lokaer-
indi síðasta ljóðs bókarinnar, Mis-
væg orð, segir:
Kannske er okkur ætlað næstan vetur
að eiga hinstan, bæði þér og mér,
og ekki dreymir mig til annars sumars,
ef engin von er til að mæta þér.
Helga og Baldur.
BORGAR
APÓTEK
Álftamýri 1-5
GRAFARVOGS
APÓTEK
Hverafold 1-5
eru opin til kl. 22
"A”
Næturafgreiðslu
eftir kl. 22 annast
Borgar Apótek
t
Hjartkaer eiginmaður minn,
JÓN SÍMON MAGNÚSSON,
Felismúla 2,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju
þriðjudaginn 3. september kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hans, láti
Hjartavernd njóta þess.
Jóhanna Sigurbjörg Aðalsteinsdóttir.
t
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug við andlát og jarðarför
móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
ÁSGERÐAR ÞORLEIFSDÓTTUR,
Ystaseli 19.
Sérstakar þakkir viljum við færa starfsfólki á hjúkrunarheimilinu
Eir fyrir einstaka umhyggju og hjúkrun.
Ólöf Valdimarsdóttir, Valur Ásmundsson,
Þorleifur Kr. Valdimarsson, Theodóra Þórðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
v ^
t
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við
andlát og útför
ÞÓRARINS JÓNSSONAR,
Silfurgötu 33,
Stykkishólmi.
María Heiga Guðmundsdóttir,
börn, tengdasonur og barnabörn,
Jón Sveinsson, Jórunn Guðrún Rósmundsdóttir,
systkini og aðrir aðstandendur hins látna.
t
Innilegar þakkir færum við öllum þeim,
sem sýndu okkur samúð og hlýhug við
fráfall og útför elskulegrar móður okk-
ar, dóttur, systur og mágkonu,
ERNU ARNARDÓTTUR.
Guð blessi ykkur.
Thelma Logadóttir,
Anna E. Elíasdóttir,
Elsa Karen Staib,
Ómar Arnarson,
Ingigerður Arnardóttir,
Gunnhildur Arnardóttir,
Úlfar Logason,
Örn Gunnarsson,
Walter Staib,
Sólmundur Jónsson,
Hafsteinn Jónsson.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og
vináttu við andlát og útför móður okkar,
GUÐLAUGAR
GUÐLAUGSDÓTTUR
frá Efri-Brunná,
Dalasýslu.
Stefán Eyjólfsson,
Sturlaugur Eyjólfsson,
Guðlaugur Eyjólfsson.
t
Innilegar þakkir færum við öllum, sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við and-
lát og útför föður okkar, tengdaföður,
afa og langafa,
GUNNARS SIGURÐSSONAR
skipasmiðs
frá Bæjum,
Sólvangsvegi 1,
Hafnarfirði.
Sigþrúður Gunnarsdóttir, Jón Rafn Oddsson,
María R. Gunnarsdóttir,
Sigurður Gunnarsson,
Sigríður Gunnarsdóttir,
Steinunn Gunnarsdóttir,
S. Erla Lúðviksdóttir,
Einar H. Þorsteinsson,
Sveinbjörn Guðmundsson,
Erla Þ. Ólafsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.