Morgunblaðið - 04.09.1996, Blaðsíða 34

34 MIÐVIKUDAGUR 4. SEPTEMBER 1996
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
BIRGIR
HALLDÓRSSON
•4- Birgir Halldórs-
1 son var fæddur
21. september 1937.
Hann lést 26. ágúst
síðastliðinn. Birgir
var sonur hjónanna
Rutar Guðmunds-
dóttur frá Helga-
vatni í Þverárhlíð,
fædd 7. júlí 1911,
og Halldórs Þpr-
steinssonar, frá Ós-
eyri við Stöðvar-
fjörð, fæddur 23.
júlí 1912, dáinn 11.
desember 1983.
Bróðir Birgis er
Sigurður Rafnar Halldórsson,
fæddur 24. júni 1934, kvæntur
Kristínu Sigurbjarnardóttur.
Birgir ólst upp á Akranesi en
fluttist til Reykjavíkur tæplega
18 ára gamall og hóf störf á
Hafrannsóknastofnun þar sem
hann starfaði í tvo áratugi.
Arið 1971 stofnaði Birgir ásamt
eiginkonu sinni verslunina
Búsáhöld og gjafavörur sem
hann rak til dánardags.
Birgir kvæntist eftirlifandi eig-
inkonu sinni, Sigríði Auðuns-
dóttur, fædd 20. apríl 1939,
þann 23. janúar 1960. Þeirra
börn eru: 1) Soffía Auður, fædd
25. september
1959, gift Þorvarði
Arnasyni. Þeirra
dóttir er Sigríður
Þórunn, fædd 21.
nóvember 1995.
Synir Soffíu Auðar
eru Jökull Bassi,
fæddur 6. júní
1981, og Kolbeinn,
fæddur 24. maí
1985. 2) Halldór
Þorsteinn, fæddur
30. desember 1960,
í sambúð með
Steinunni Ragnars-
dóttur. Þeirra son-
ur er Birgir Haukur, fæddur
5. nóvember 1995. Dætur Hall-
dórs af fyrra hjónabandi eru
Bergþóra, fædd 9. október
1983, og Valgerður, fædd 16.
júní 1986. 3) Birgir Ellert,
fæddur 26. ágúst 1965, í sam-
búð með Eyrúnu Ingadóttur.
4) Ægir, fæddur 28. desember
1966, kvæntur Auði Björk Guð-
mundsdóttur. Þeirra börn eru
Andrea Líf, fædd 16. apríl
1988, og Guðmundur Birgir,
fæddur 3. apríl 1990.
Utför Birgis Halldórssonar fer
fram frá Bústaðakirkju í dag,
4. september, kl. 13.30.
Á þessu hausti, sem í raun réttu
hófst um miðjan maí, verða þrjú ár
liðin frá fyrstu kynnum okkar Birg-
is. Allt voru þetta ár óvenju mikilla
viðburða í mínu lífi, viðburða sem
flestir vörðuðu Birgi Halldórsson
einnig, á einn eða annan hátt. Á
þessu tímabili tengdumst við tengda-
feðgarnir í senn táknrænum, form-
legum og lífrænum böndum. Þannig
gekk ég að eiga einkadóttur hans á
35 ára brúðkaupsafmæli þeirra
hjóna, Birgis og Sigríðar, og tæpu
ári síðar eignuðumst við Soffía Auð-
ur okkar eigin dóttur - mitt fyrsta
barn - sem skírð var Sigríður Þór-
unn í höfuðið á ömmum sínum. Öll
ofangreind bönd voru og eru mér
mikilvæg en þó met ég samt mest
þau bönd sem ótalin eru, bönd þeirr-
ar vináttu sem milli okkar Birgis
hafði skapast á árunum þremur. Það
var engan veginn sjálfgefið að slík
Eiginmaður minn, t ÁSÓLFURPÁLSSON,
Ásólfsstöðum,
er látinn. Ragnheiður Gestsdóttir.
t
Okkar ástkæri faðir og uppeldisfaðir,
SVAVAR GESTS,
Miðleiti 3,
Reykjavík,
lést í Landspítalanum 1. þessa mánaðar.
Þeir, sem vildu minnast hans, eru beðn-
ir um að hafa Krabbameinsfélagið í
huga.
Bryndís Svavarsdóttir,
Hjördis Svavarsdóttir,
Hörður Svavarsson,
Gunnar Svavarsson,
Máni Svavarsson,
Nökkvi Svavarsson,
HólmfríðurÁ. Bjarnason.
Lokað
í dag vegna útfarar BIRGIS HALLDÓRSSONAR
verslunarmanns.
Búsáhöld og gjafavörur,
Kringlunni Rvík, og Miðbæ Hf.
Af árstíðunum fjórum kann ég
alla jafna best við haustið. Ástæða
þess er mér ekki fullkomlega Ijós,
haustið hreyfir við einhverjum
strengjum djúpt innra með mér sem
fátt eða ekkert annað fær snortið.
Haustið er breytilegast árstíða og
jafnframt sérdeilis mótsagnakennt -
það er svo erfitt að fallast á yfírvof-
andi heimreið dauðans mitt í allri
fegurðinni sem öðru fremur einkenn-
ir framrás hans. Fyrir vikið verður
haustið einkennilega ljúfsárt, treg-
inn er aldrei einráður heldur meira
eða minna blandinn öðrum, mildari
kenndum sem lina biturð hans.
Kannski væri andlát ástvinar að
sama skapi léttbærari ef okkur
mönnunum gæfust eitthvað í líkingu
við haustliti lyngs og blóma - en
þar skiija leiðir með mönnum og
jurtum og á slíkum stundum ræður
því treginn einn.
vinátta næði að þróast því eins og
við mátti búast var býsna margt sem
skildi persónur okkar að. Engu að
síður skaut vináttan rótum og það
nánast frá fyrstu stund. Þróun henn-
ar var ef til vill nokkuð varfærnisleg
í byijun en eftir því sem á leið sann-
færðist ég æ betur um þann vildar-
hug sem Birgir bar í minn garð -
þá ótvíræðu umhyggju og virðingu
sem ég, fyrir mitt leyti, reyndi eftir
megni að endurgjaida. Nú, viku eft-
ir ótímabært fráfall hans, er ég rétt
farinn að átti mig á öllu því sem ég
mun sakna á komandi árum en ég
veit þó að vinarhugur Birgis verður
þar mjög ofarlega á blaði.
Mitt í þessum skrifum læðist að
mér sú hugsun að Birgir, tengdafað-
ir minn, hefði ef til vill ekki verið
alls kostar sáttur við þau orð sem
hér hafa ratað á örk í minningu
hans. Ekki sökum þess að þau væru
ósönn, heldur vegna þess að þar
færu hlutir sem nánast óþarft væri
að tala um, hvað þá pára niður á
blað. Birgir gaf afar lítið fyrir tilfinn-
ingasemi, af hvaða tagi sem var -
það var mun meira í hans anda að
framkvæma, að ráða bót á vandan-
um í stað þess að eyða tímanum í
tilgangslítið snakk. Á sama tíma var
hann bæði hjartstór og réttsýn mað-
ur sem tók vanda annarra greinilega
mjög nærri sér - en hver sá vandi
sem að honum sneri var hins vegar
alfarið hans einkamál. Þótt við för-
um svo ólíkar leiðir að lausn þess
tilfinningavanda sem á okkur hvilir,
trúi ég því samt að hann hefði virt
þetta við mig - á sama hátt og ég
virði þá hlédrægni sem hann sjálfur
kaus. Birgir Halldórsson verðskuldar
svo sannarlega margfalt lengra mál
af minni hálfu en með hliðsjón af
líklegustu óskum hans er vissara að
hafa framhaldið einfalt og knappt:
Hvíl þú í friði, kæri tengdafaðir.
Þorvarður Árnason.
Birgir Halldórsson var fallegur
maður til sálar og líkama. Hann var
gull að manni og kvennagull. Þó
átti aðeins ein kona hug hans. Sig-
ríður hefur því ekki aðeins misst
eiginmann heldur og elskhuga allt
frá æskudögum. Öll söknum við vin-
ar í stað.
Stutt var á milli æskuheimila okk-
ar systkinasonanna á Akranesi. Ég
og systkini mín voru heimagangar
hjá Halldóri og Rut sem nær alltaf
voru nefnd í sama orðinu, rétt eins
og Sigga og Biggi. Samt kynntumst
við frændi ekki að gagni fyrr en við
vorum fulltíða menn. Á þau kynni
bar aldrei skugga.
Birgir var völundur. Handlagni
hans og verkkunnáttu var viðbrugð-
ið. Það reyndum við Þórunn þegar
hann af ósérplægni og alkunnum
dugnaði hjálpaði okkur að koma í
stand íbúð okkar á Fornhaganum
sem varð heimili okkar í aldarfjórð-
ung. Það drengskaparbragð fengum
við aldrei fullþakkað.
Frændi var fluggáfaður. Hann
hefði til dæmis orðið fiskifræðingur
á heimsmælikvarða hefði hann svo
kosið. Háskólanám lét hann hins
vegar börnum sínum eftir sem þau
Sigríður studdu með ráðum og dáð.
Ég held að eðlislæg sjálfskapar-
viðleitni og einstaklingshyggja hafi
mestu ráðið um að Birgir kaus fyrst
og fremst að ganga í skóla lífsins.
Viðskiptavit og sjálflærð verslunar-
kunnátta varð grunnur að grósku
fyrirtækis þeirra hjóna. Hann vildi
ekki eiga neitt undir öðrum.
Hæglátur húmor Birgis gerði
hann eftirsóttan gest. Það kom ein-
hvern veginn af sjálfu sér að mann-
SérC'ræðingar
í blóinaskreytinguni
við öll tækifæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 19090
fagnaður í fjölskyldunni varð varla
haldinn án hans. Þannig varð til
dæmis um rauðmagaveislur mínar á
vorin sem ætlaðar voru bræðrum
mínum og mág - þær voru samt
ekki haldnar án hans. Hann hafði
sterka nærveru.
Og nú er hann fallinn í valinn svo
langt um aldur fram að erfitt er að
sætta sig við. Kannski kennir það
manni að líf og heilsa er ekki sjálf-
gefin. Að manni lærist að grípa and-
artak dagsins.
Guð geymi minningu Birgis Hall-
dórssonar og gefi Rut, Sigríði og
fjölskyldunni allri sálarstyrk á sorg-
arstund.
Björn Þ. Guðmundsson.
Kynni mín af Birgi Halldórssyni
hófust fyrir rúmlega 20 árum er
hann keypti af foreldrum mínum
hlut í jörðinni Reykjum á Reykja-
strönd sem þá var komin í eyði.
Bústaður var reistur á staðnum,
smár í sniðum í fyrstu en var stækk-
aður síðar.
Samkvæmt heimildum dagbókar,
sem frammi er höfð á staðnum, var
oft mannkvæmt og gleði í ranni
þótt hvorki væri hátt til lofts né vítt
til veggja og þægindi að hætti frum-
byggja. Hlý glaðværð, smekkvísi og
höfðingieg gestrisni mettaði and-
rúmsloft.
Þrátt fyrir uppruna á fjarlægum
slóðum bundu þau hjón tryggð við
þennan stað og dvöldust þar oftar
en hægustu ástæður leiddu til því
um langvegu var sótt.
Birgir Halldórsson var gæfumað-
ur í einkalífi og fjölskyldan var hon-
um kær. Hann dreymdi um hæg
verkalok og aukið næði til að njóta
með eiginkonunni kyrrðar og slök-
unar í hlýlega bústaðnum þeirra við
ströndina undir Tindastóli þar sem
sólnætur verða fegurstar og óska-
steinar dansa í Glerhallavík á Jóns-
messunótt. Þessu viku örlögin annan
veg. Ég á margar góðar minningar
frá heimsóknum til Birgis og fjöl-
skyldu hans í þennan bústað sem
mér stóð reyndar ævinlega opinn til
afnota. Þessar línur eiga að flytja
þakkir fyrir kynni, sem ég hefði
ekki viljað vera án og dýpstu hlut-
tekningu til eiginkonu og fjölskyldu
við sviplegt fráfall.
Á kyrrum síðkvöldum ber við að
úr íjallinu ofan við Reyki heyrist
hljómur, líkur því sem verður þá
kirkjuklukku er hringt. Enginn veit
tilurð þessa hljóms, né heldur til-
efni. Nú á þessum degi þætti mér
hlýða að sá ókunni hringjari seildist
til klukkustrengsins.
Árni Gunnarsson.
Það sló þögn á heimilin okkar,
þegar hún Sigríður Auðunsdóttir,
Sigga vinkona okkar og eiginkona
Birgis, hringdi og tjáði okkur að
Birgir væri dáinn, eftir stutta en
erfiða sjúkrahúslegu. Sigga lét hans
hinstu ósk rætast um að fá að vera
síðustu stundirnar heima í faðmi fjöl-
skyldunnar.
Minningar um Birgi hrannast upp
í huga okkar, sem hafa verið þess
aðnjótandi að kynnast honum og
Siggu og eiga þau sem vini og fé-
laga í 40 ár. Það er mjög sérstakt
að svo stór vinahópur, sem varð til
í Húsmæðraskóla Reykjavíkur árið
1957, og tvöfaldaðist síðan með eig-
inmönnunum, hafi haldið hópinn síð-
an. Eiginkonurnar með sínum
saumaklúbbi og við karlarnir svo á
skemmtikvöldum og eða skemmti-
helgum. Á seinni árum hefur hópur-
inn fjölmennt árlega til Kanaríeyja.
Þar lék Birgir stórt hlutverk m.a.
við eldamennsku á saltfiski og eðal-
súpu í ferðafélagana. Við viljum
þakka Birgi fyrir allar góðu og
skemmtilegu stundirnar sem við átt-
um með honum. Eitt viljum við segja
þér, Sigga mín, þó að Birgir hafi
kvatt okkur að sinni, átt þú okkur
öll að sem vini og félaga. Við munum
reyna að styrkja þig og þína fjöl-
skyldu í ykkar sorg. Minningin um
góðan dreng og vin mun lifa með
okkur.
Sigga mín, við félagar þínir viljum
votta þér og þinni fjölskyldu innilega
samúð á þessari sorgarstund og biðj-
um góðan guð að styrkja ykkur. Við
vitum að raunverulega deyr enginn
sem maður elskar, heldur lifír minn-
ingin áfram í hjörtum okkar.
Halldóra og Ingólfur,
Elsa og Steinar,
Björg og Hilmar,
Sigrún og Sigurjón,
Hertha og Baldur,
Þóra og Hafsteinn.
Vinur minn og mágur, Birgir
Halldórsson, er látinn langt fyrir
aldur fram.
Ég kynntist Birgi (Bigga) fyrst
haustið 1954 en þá settist hann á
skólabekk í Menntaskólanum að
Laugarvatni, þar sem ég var við
nám. Ekki urðu kynni okkar mikil
þá, enda ekki bekkjarbræður, og auk
þess hvarf Biggi fljótlega frá
menntaskólanámi. Sigríður (Sigga)
systir mín var við störf á Laugar-
vatni þennan vetur og þá byijuðu
þau Biggi að stinga saman nefjum.
Þráðurinn milli þeirra slitnaði aldrei
eftir það og fjórum árum síðar hófst
sambúð þeirra fyrir fullt og fast.
Síðan hafa þau verið óaðskiljanleg.
Ég hef stundum sagt í hálfkær-
ingi að hjónabandinu megi skipta í
þijá flokka. Hjá stórum hópi endar
það með skilnaði, hjá öðrum hópnum
er það farsælt en hjá þriðja og
minnsta hópnum er það hamingju-
samt. Okkur, sem fylgdumst með
Siggu og Bigga, var alltaf ljóst að
þau voru einstaklega hamingjusöm
í hjónabandinu, svo eftir var tekið.
Sigga og Biggi eignuðust fjögur
börn og barnabörnin eru orðin átta.
Fjölskylduböndin hafa alltaf verið
mjög sterk, enda finnst manni það
leiða af sjálfu sér, þar sem jafn mik-
il ást og eindrægni ríkti milli foreldr-
anna og þá ekki síður í garð barn-
anna. Síðustu tvö barnabörnin bætt-
ust í hópinn síðastliðið haust, dreng-
ur og stúlka, sem voru skírð Birgir
og Sigríður í höfuð afa sínum og
ömmu. Hamingjuhjólið virtist á fullri
ferð. En skjótt skipast veður í lofti.
Birgir greindist með magakrabba-
mein seinni part maímánaðar. Þó
allir nákomnir gerðu sér grein fyrir
alvöru málsins grunaði engan, þegar
hann fór í uppskurðinn í júníbyijun,
að hann ætti ekki afturkvæmt heim,
þar til síðustu dagana í ágúst, þegar
hann óskaði eftir að fá að fara heim
til að deyja.
Sannarlega má segja að Biggi
hafi komið eins og stormsveipur inn
í fjölskyldu okkar. Fyrirferðarmikill
róttæklingur úr sjávarplássi kom
með fyrirgangi inn í íhaldssama
sveitafjölskyldu. Það var því spurn
í augum sumra. En hafí mátt flokka
þá spurn undir tortryggni, þá hvarf
hún fljótt. Okkur varð öllum ljóst
að bak við fasmikið yfirborðið var
hógvær og hugsandi maður, afar
traustur og hjálpsamur. Biggi hafði
heldur ekki verið mörg ár í fjölskyld-
unni þegar Auðunn faðir okkar lést
af slysförum. Eftir það áfall og æ
síðan reyndist hann móður okkar
einstök hjálparhella, enda saknar
hún hans sárt nú þegar hún í hárri
elli sér á eftir honum.
Biggi var baldinn á unglingsár-
unum og honum gekk ekki vel að
beygja sig undir skólaaga, þó náms-
hæfileikar væru ótvíræðir. Hann
hvarf því frá námi og fór að vinna
hjá Hafrannsóknarstofnun _og starf-
aði þar hátt í tuttugu ár. Á þessum
árum brasaði hann við ýmislegt ann-
að til að drýgja tekjumar, var meðal
annars í trilluútgerð með æskuvini
sínum Jóni Sigurðssyni í nokkur ár.
Síðan fór Biggi að reyna fyrir sér í
verslunarrekstri og áður en varði fór
reksturinn að blómstra og varð svo
fyrirferðarmikill að hann ákvað að
hætta störfum hjá Hafró.
Ég held að Biggi hafi þó lengi vel
saknað starfsins þar, en hins vegar
voru launin óviðunandi og það vó
þyngst þegar hann ákvað að segja
skilið við Hafró.
Verslun sína kölluðu þau Sigga
og Biggi „Búsáhöld og Gjafavörur".
Verslunin óx og dafnaði í höndum
þeirra, enda lögðu þau áherslu á
lágt vöruverð. Síðustu árin hefur
verslunin verið í verslanamiðstöð
Kringlunnar og í Miðbæ í Hafnar-
firði. En Biggi var ekki eingöngu í
smásöluverslun. Mjög fljótlega fór
hann einnig að flytja vörur sínar inn
sjálfur og hefur það aukist jafnt og
þétt öll árin, þannig að hann var