Morgunblaðið - 04.09.1996, Blaðsíða 36

36 MIÐVIKUDAGUR 4. SEPTEMBER 1996
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Móðir mín, tengdamóðir, amma okkar
og langamma,
SIGRÍÐUR G. BRYNJÓLFSDÓTTIR
PETERSEN,
Oddagötu 16,
Reykjavík,
andaðist 18. ágúst sl. á hjúkrunarheim-
ilinu Eir.
Jarðsett var í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Þökkum auðsýnda samúð.
Þórir Gíslason, Helga Sigurjónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
ELÍN VALDÍS ÞÓRARiNSDÓTTIR,
Daialandi 2,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju
föstudaginn 6. september kl. 13.30.
Sigurlaug Mjöll Ólafsdóttir, Magnús Skúlason,
Jón Þorberg Ólafsson, Snjólaug Benjamínsdóttir,
Hjördis Ólafsdóttir
og barnabörn.
t
Ástkær sonur okkar, bróðír og
sambýlismaður,
LEIFJOHAN KARLSSON,
sem lést af slysförum 7. ágúst sl., verð-
ur jarðsunginn í Bomhuskirkju í Gávle
í Svíþjóð þann 12. september nk. kl.
13.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Birgitta Karlsson, Leif Karlsson,
Per Karlsson,
Matthildur Valdimarsdóttir.
t
Minningarathöfn um ástkæran föður
okkar, tengdaföður, bróður og afa,
SVERRI HALLDÓR SIGURÐSSON
stýrimann,
Hnffsdalsvegi 8,
ísafirði,
sem fórst með Æsu ÍS 87 þann 25.
júlí síðastliðinn, verður í (safjarðarkirkju
laugardaginn 7. september kl. 14.00.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent
á björgunarsveitirnar á Vestfjörðum.
Sveinsina Björg Jónsdóttir, Sigurbjartur Ágúst Þorvaldsson,
Sigurgeir Hrólfur Jónsson, Þórdís Mikaelsdóttir,
Bjarnþór Haraldur Sverrisson,
Sigriður Inga Sverrisdóttir, Arni Sigurðsson,
Kolbrún Sverrisdóttir,
Guðmundur Bjarni Sverrisson,
Halldór Benedikt Sverrisson,
Hafsteinn Sverrisson, Margrét Björgvinsdóttir,
Kristjana Sigurðardóttir
og barnabörn hins látna.
t
Minningarathöfn um ástkæran sambýl-
ismann minn, föður okkar, fósturföður,
tengdaföður, bróður og afa,
HÖRÐ SÆVAR BJARNASON
skipstjóra,
Hm'fsdalsvegi 8,
ísafirði,
sem fórst með Æsu (S 87 þann 25.
júlí síðastliðinn, verður í ísafjarðarkirkju
laugardaginn 7. september kl. 14.00.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á björgunarsveitirnar á
Vestfjörðum.
Kolbrún Sverrisdóttir,
Hörður Sævar Harðarson,
Sverrir Guðmundur Harðarson,
Sigrún Gunndís Harðardóttir,
Bjarni Harðarson,
Erla Harðardóttir,
Hörður Albert Harðarson,
Regína Harðardóttir,
Kjartan Sævar Harðarson,
Sigurveig Björg Harðardóttir,
Magnúsina Laufey Harðardóttir,
Vigdís Erlingsdóttir,
Jakob Jónsson,
Kristín Kristjánsdóttir,
Rögnvaldur Ólafsson,
Jóhann Egilsson,
Gísli Rúnar Harðarson,
Hulda Björk Georgsdóttir,
Kristjana Birna Marthensdóttir,
Simon Andreas Marthensson,
Martha Lilja Marthensdóttir,
Gísli Samúelsson,
Veigar Guðbjörnsson,
Guðrún Þorkelsdóttir,
Maron Pétursson,
systkini og barnabörn hins látna.
SIGURÐUR ARNÞÓR
ANDRÉSSON
+ Sigurður Arn-
þór Andrésson
rafeindavirkja-
meistari fæddist 14.
desember 1947.
Hann lést á heimili
sínu á Akureyri 28.
ágúst síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Andrés Davíðsson
kennari, f. 14. sept.
1921 og Kristbjörg
Sigurðardóttir, f.
29. sept. 1927. Faðir
Sigurðar kvæntist
Jakobínu K. Stefáns-
dóttur og er Þórunn
Andrésdóttir kenn-
ari, f. 20. apríl 1955, dóttir
þeirra. Móðir hans giftist Sig-
urði Þorleifssyni bónda á Karls-
stöðum í Breiðdal. Þeirra börn
eru: Stefanía, f. 8. nóv. 1952,
Sigríður, f. 21. júlí 1953, Sólveig,
f. 1. feb. 1957, Sig-
rún, f. 7. okt. 1958,
Siggerður Ólöf, f.
25. des. 1963 og
Jóna Kristín, f. 27.
ágúst 1967. Sigurð-
ur kvæntist Sigríði
Jónínu Garðarsdótt-
ur kennara, f. 9.
mars 1948. Hennar
foreldrar eru Guð-
rún Sigfúsdóttir og
Garðar Jónsson
fyrrv. skólastjóri.
Synir Sigurðar og
Sigríðar Jónínu eru
Garðar Guðmundur
tannlæknanemi, f.
1. apríl 1972, unnusta hans er
Sólveig Hulda Valgeirsdóttir, og
Arnar stúdent, f. 11. maí 1974.
Útför Sigurðar fer fram frá
Akureyrarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Mig langar að minnast með nokkr-
um orðum Sigurðar Andréssonar
rafvirkjameistara sem borinn verður
til grafar í dag frá Akureyrarkirkju.
Fyrstu kynni okkar voru um jól
fyrir um þijátíu árum norður á Hofs-
ósi. Sigga Jóna frænka mín kom
heim í jólafrí úr höfuðstaðnum og
með sér hafði hún kærasta sem hún
var yfir sig ástfangin af. Við Sigga
Jóna erum systraböm, en hún var
einkabarn foreldra sinna og litum
við systkinin nánast á hana sem
systur okkar, enda bjó hún alla upp-
vaxtartíð sína í námunda við heimili
okkar. Það var því með nokkurri
eftirvæntingu sem við tókum á móti
mannsefni hennar, því við vomm
vandlát fyrir hönd frænku okkar.
Frá fyrstu kynnum kom í ljós að við
þurftum ekki að hafa neinar áhyggj-
ur af vali hennar. Siggi var myndar-
legur, nokkuð þrekinn og dökkur
yfirlitum, sem minnti mig á mann
með spænskt blóð í æðum, enda
ættaður austan úr Breiðdal. Þar ólst
hann upp hjá ömmu sinni og Guð-
mundi Sigurðssyni móðurbróður sín-
um. Honum var strax afbragðsvel
tekið í fjöskyldunni og ekki var það
verra að fá nýjan mann í spila-
mennskuna, enda var spilað á spil
mestallt jólafríið. Þá var oft glatt á
hjalla, enda hlátur Sigga dillandi og
var alltaf til þess að gera þá glaða
sem í kringum hann vom. Svefn var
þá fjarri okkur og oft var spilað langt
fram á nótt. Á þessum tímum kom
einlægni hans og grandaleysi gagn-
vart öðrum vel í Ijós.
Timinn leið og aftur komu jól.
Sigga Jóna og Siggi birtust á Hofs-
ósi og sagan endurtók sig. Um sum-
arið 1970 vom þau gefin saman í
hjónaband í dómkirkjunni á Hólum
í Hjaltadal. Það var hátíðleg stund
er Garðar leiddi dóttur sína inn dóm-
kirkjugólfið til að gefa hana verð-
andi tengdasyni. Ég fullyrði að Garð-
ar varð ekki fyrir vonbrigðum því
alla tíð var mjög hlýtt á milli hans
og tengdasonarins og auðséð var að
þeir mátu hvor annan að verðleikum,
enda báðir einstaklega rólyndir og
traustir.
Fyrstu búskaparár sín bjuggu
Siggi og Sigga Jóna í Kópavogi. Eg
var þá nýkominn heim frá námi ytra
svo leiðir okkar lágu oft saman þenn-
an tíma bæði í Kópavoginum og á
heimili mágkonu hans, Erlu, austur
í Laugardal, en þær Sigga Jóna og
Erla eru sammæðra. Þá er þess óget-
ið að oft leitaði ég í smiðju til hans
ef bíll minn var í ólagi og lagfærði
hann fljótt og vel það sem að var,
enda bráðlaginn og útsjónasamur.
Úr Kópavoginum lá leiðin til Ak-
ureyrar, sem varð heimabær þeirra
uppfrá því. Þar reisti Siggi fallegt
og vandað hús og þau bjuggu sér
hlýlegt heimili þar sem gott var að
koma. Hann starfaði sem rafvirki
hjá Möl og sandi hf. uns hann gerð-
ist rafverktaki á síðasta ári. Þó nú
væri vík milli vina átti þó við svo
sem segir í Hávamálum að „til góðs
vinar liggja gagnvegir þótt firr sé
farinn“. Ævinlega þegar við hitt-
umst var engu líkara en við hefðum
hist deginum áður. Þau voru mikið
útivistarfólk hjónin og eftir að tjald-
vagninn kom til sögunnar var það
ofur eðlilegt að rekast á þau með
hann í eftirdragi.
Vinátta okkar Sigga efldist enn,
er við fyrir fjórum árum fórum að
endumýja íbúðarhúsið í Gröf í
Skagafirði, sem var æskuheimili
mæðra okkar Siggu Jónu konu hans.
Var hann ásamt okkur fullur áhuga
að koma húsinu í gott lag svo unnt
væri að nota það sem sumarsetur.
Einkennandi var fyrir Sigga er hann
veitti okkur hinum ráðgjöf að hann
einblíndi ekki á eina lausn heldur
benti á nokkra valkosti, enda tók
hann sjálfur ákvarðanir að vel
ígrunduðu máli. Hann hafði yfimm-
sjón með endurnýjun raflagna í hús-
inu og vann hann þau verk af sam-
viskusemi og fagmennsku og því sem
hann lofaði mátti treysta. A síðasta
ári var húsið tekið í notkun og þær
tólf fjöskyldur sem að þessu stóðu
tóku við sumarsetrinu. Við bræðum-
ir þökkum honum hans liðsinni við
að láta þennan draum rætast.
Þau hjónin eignuðust tvo syni,
Garðar Guðmund, sem stundar nám
á þriðja ári í tannlæknisfræði við
Háskóla íslands og Arnar, sem ný-
lokið hefur stúdentsprófi. Siggi var
metnaðarfullur fyrir hönd sona sinna
og bar hag þeirra mjög fyrir brjósti.
Er hann ræddi um þá kom sérstakur
glampi í augu hans og virtist hann
hafa næmni gagnvart þörfum þeirra
og gladdist með þeim við hvem unn-
inn áfanga.
Við Siggi hittumst í síðasta sinn
í byijun júní sl. er hann kom til að
vera viðstaddur útför móður minnar
norður í Gröf. Urðu þá að vanda
vinafundir og var það fjarri huga
mínum að ekki yrði um aðra endur-
fundi að ræða í lifanda lífi.
Ég bið Guð að blessa frænku
mína, syni og tengdaföður hans og
gefa þeim styrk á þessum sorgar-
stundum.
Jón Ólafsson.
Um leið og við kveðjum ástkæran
bróður okkar og vin, viljum við
minnast hans með þessum orðum:
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Elsku bróðir, minning þín mun
alltaf verða okkur afar kær. Þín
verður sárt saknað, jafnt af okkur
sem mökum okkar og börnum.
Oft höfum við talað um að gott
hefði verið ef við hefðum getað til-
einkað okkur eitthvað úr þínu fari,
þó ekki væri nema brot af hjarta-
gæskunni og hlýjunni, svo ekki sé
minnst á þann ágæta eiginleika að
dæma nánast aldrei nokkurn mann.
Aldrei kvartaðir þú þó við værum
alltof latar við heimsóknirnar. Eng-
an óraði reyndar fyrir því hversu
stuttur timi okkar yrði. í dag þökk-
um við þó fyrir hvað heimsóknirnar
voru alltaf ánægjulegar.
Elsku Sigga, Garðar og Arnar,
mikill er missir ykkar. Megi góður
Guð vaka yfir ykkur og styðja. For-
eldrum okkar, Garðari afa og öðrum
ættingjum vottum við einnig dýpstu
samúð okkar.
Elsku bróðir, blessuð sé minning
þín.
Þínar systur
Siggerður Ólöf
og Jóna Kristín.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
Við vorum ungir að árum frænd-
umir, þegar fundum okkar bar fyrst
saman. Við áttum það sameiginlegt
að koma ekki frá hefðbundnum fjöl-
skyldum en nutum í þess stað elsku
eldri kynslóðarinnar. Amleif amma
okkar á Breiðdalsvík hafði afráðið
að senda þig til náms syðra og dval-
ar í föðurhúsum. Það reyndust þér
gæfurík spor.
Þú komst í heimsókn einmitt þeg-
ar ég þurfti á stómm og sterkum
frænda að halda í æskuveröld Fjala-
kattarins, þar sem leiksvæðið var
miðborgin og höfnin með öllum sín-
um hættum. í sameiningu lögðum
við þetta land undir okkur og óttuð-
umst enga óvini. Það sama varð
uppi á teningnum í Laugarnesinu,
það þótti óárennilegt að hrófla við
mér þegar þú varst nálægur.
Á þessum sjónvarpslausu árum
var mikið hlegið í kímniveröld okkar
frændanna þar sem ímyndunarafl-
inu var sleppt lausu. Snemma lá ljóst
fyrir að þú hafðir góða hæfileika á
sviði verklegra framkvæmda og það
lá fyrir þér að beisla rafmagnið.
Gæfuspor þín syðra skiluðu þér
loks upp að hlið Sigríðar Garðars-
dóttur. Að loknu námi fluttust þið
til lífs og starfa á Akureyri en ég
hvarf til náms ytra. Því bar fundum
okkar sjaldnar saman. Ég frétti þó
öðru hvoru af ykkur, mannvænleg-
um sonum og góðu gengi nyrðra.
Hin síðari ár hittumst við frændur
því miður sjaldan en áttum samt
nokkrar ánægjustundir saman með
fjölskyldum okkar.
Það verður mér dýrmæt minning
um góðan dreng þegar þú komst
með syni þína að dánarbeði Margrét-
ar móðursystur okkar að kveðja
hana fyrir nákvæmlega sjö árum
og gerðir okkur þær raunir léttari.
Hún bað ykkur þá blessunar og
þeirri sömu blessun vil ég nú skila
til Sigríðar, Garðars Guðmundar og
Arnars með orðum Hannesar Pét-
urssonar:
Sá sem eftir lifir
deyr þeim sem deyr
en hinn dáni lifir
í hjarta og minni
manna er hans sakna.
Þeir eru himnarnir
honum yfír.
Einar Valur Ingimundarson.
Látinn er Sigurður Andrésson,
rafvirkjameistari á Akureyri, tæp-
lega 49 ára að aldri. Við hið svip-
lega fráfall frænda míns og besta
vinar verður erfitt að finna hugsun-
um sínum rétt orð. Víst eigum við
öll að deyja - en svo fljótt og í blóma
lífsins? Það er sárt að umbera þá
bláköldu staðreynd. En minningin
um góðan og traustan dreng lifir.
Og þá er margs að minnast og mik-
ið að þakka því allar samvistir, allt
frá bernskuárum hans, vekja gleði
og hlýju í huga og hjarta. Allt hefur
tilgang í lífinu. Við sjáum aðeins
brot af yfirborði þeirra leyndardóma
með okkar breysku augum. En al-
máttugur Guð, sem allt veit og skil-
ur, huggar og líknar, hann mun að
lyktum leiða það í ljós sem nú er
hulið. Þá munum við Sigurður eiga
samfélag á ný. Það er von mín og
trú.