Morgunblaðið - 06.09.1996, Blaðsíða 33

4
FÖSTUDAGUR 6. SEPTEMBER 1996 33
MORGUNBLAÐIÐ______________________________________
MINNINGAR
JÓNA AXFJÖRÐ
+ Jóna Axfjörð
fæddist á Ak-
ureyri 8. janúar
1934. Hún lést á
Hjúkrunarheimilinu
Eir 26. ágúst síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Friðjón Axfjörð
múrarameistari og
Rannveig Jónatans-
dóttir. Einn bróður
átti hún, Friðgeir
Axfjörð, sem er lát-
inn. Einnig ólst upp
á heimilinu dóttir
hans, Rannveig,
sem býr á Ólafsfirði.
Jóna var gift Arna Val Vigg-
óssyni. Þau eignuðust sjö börn
sem eru: Friðjón, Soffia, Zop-
honías, Axel, Arnhildur, Árni
Valur og Jón Ómar. Árni og
Jóna slitu samvistum.
Útför Jónu verður gerð frá
Akureyrarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Elsku amma.
Mig langar til að kveðja þig og
minnast þín með nokkrum orðum.
Þegar pabbi hringdi að morgni
27. ágúst og sagði okkur mæðgun-
um að þú hefðir látist daginn áður
ruddust tárin fram á hvarma mér.
Eg vissi að þér hafði hrakað mik-
ið og búast mætti við þessari frétt
á hverri stundu en samt var ég ekki
tilbúin þegar hún kom.
Ég varð mjög sorgmædd og fór
að lesa bók mér til huggunar. Fyrir
valinu varð uppáhalds bókin mín og
þar rambaði ég beint á orðin:
„Þegar þú ert sorgmæddur, skoð-
aðu þá huga þinn, og þú munt sjá,
að þú grætur vegna þess, sem var
gleði þín.“ (Spámaðurinn).
Þar með fór ég að rifja upp minn-
ingar þar sem þú varst aðalpersónan.
Ég held mér sé óhætt að segja
að fyrst man ég eftir þér í Ásabyggð-
inni. Ég var hjá þér oft á yngri árum
og þó sérstaklega á sumrin. Líklega
er það vegna þess að yngri systkini
pabba voru í vist með mig á sumrin.
En ég sé þig greinilega fyrir mér
þar sem þú situr við að mála, teikna
eða spila á píanóið sem var þér svo
kært. Ég man einnig að þú eyddir
miklum tíma á sumrin við að yrkja
garðinn og bar hann þess vel merki.
Hann var ávallt vel hirtur og ósjald-
an vorum við rekin með boltann úr
garðinum.
En árin liðu og ýmsar þrautir
þurftir þú að yfirstíga. Mér finnst
óhætt að seja að þú hafir eflst við
mótlætið og listamaðurinn sem í þér
var kom skýrar í ljós. Þess bera
merki þær bækur sem eftir þig
liggja. Sumar hafa verið gefnar út
en aðrar eru ætlaðar okkur einum
sem höfum þær undir höndum.
En amma, merkilegust finnst mér
þú þó vera fyrir eitt. Þú settir alltaf
fjölskylduna og hag hennar í fyrsta
sæti og ekki breyttist það þótt þú
veiktist.
Að lokum vil ég þakka þér, amma,
fyrir samfylgdina. Ég veit að þú
munt vaka yfir okkur og ég þakka
Guði fyrir að hafa síðasta stig sjúk-
dómsins ekki lengra.
Og amma,
„Þegar jörðin krefst líkama þíns
muntu dansa í fyrsta sinn.“ (Spá-
maðurinn
Helga Sif Friðjónsdóttir.
Elsku Jóna.
Margs er að minnast, nú þegar
þú hefur kvatt þetta líf, aðeins 62
ára. Okkar fyrstu kynni hófust fyrir
18 árum þegar sonur þinn Zoponías
og dóttir mín Ester tóku saman. Þó
sambúð þeirra yrði ekki löng eignuð-
ust þau eina dóttur, Sólveigu Helgu,
sem tengdi okkur saman. Hún kveð-
ur nú ömmu sína með þökk fyrir
allt. Breytingar á þínu lífi seinna
áttu eftir að hafa áhrif á kunnings-
skapinn sem varð að einlægri vin-
áttu. Þrátt fyrir erfiðleika þína á
þessum árum reyndirðu að vera dug-
leg og bjartsýn.
Við áttum saman margar góðar
stundir. Fullar af krafti og áhuga
stofnuðum við lítið fyrirtæki, sem
við kölluðum J.A.S.K.,
upphafsstafir á nöfnum
okkar. Fórum að skapa
ýmsa muni úr trölla-
deigi og gáfum meira
að segja út bók um
trölladeig og meðferð
þess. Oft var glatt á
hjalla hjá okkur á
kvöldin í Furulundinum
þegar við vorum að
koma hugmyndum okk-
ar á blað. Síðan var
mótað, bakað og málað
og þessu komið í sölu
sem alltaf gekk vel.
Margar ferðirnar vor-
um við búnar að fara í
bæinn á gamla Skodanum þínum.
Ósjaldan kom það fyrir að hann
varð bensínlaus og þá varð að fara
út og ýta að næstu bensínstöð. Síðan
var farið heim og við fengum okkur
kaffi og hlógum að öllu saman.
En svo hófst þitt veikindastríð
sem varð svo langt og erfitt. Þú
þurftir að taka þig upp úr átthögun-
um sem voru þér svo kærir og flytja
til Reykjavíkur. Fyrst í þína íbúð en
seinna varstu orðin svo veik að þú
gast ekki lengur verið heima. Þá
fluttir þú á Hjúkrunarheimilið Eir.
Alltaf þegar ég heimsótti þig reynd-
ir þú að vera glöð og bjartsýn. En
Ijósið í þessu öllu var að öll börnin
þín voru í Reykjavík og heimsóttu
þig og gerðu það sem þau gátu fyr-
ir þig.
Elsku Jóna, þú hafðir svo mikla
hæfileika á svo mörgum sviðum en
gast aldrei notað þá til fulls fyrir
balsi hversdagslífsins og barnaupp-
eldi. Margir nutu samt góðs af hæfi-
leikum þínum. Þú varst dugleg að
halda námskeið í postulínsmálningu
sem þú varst snillingur í. Þú tókst
nemendur í píanóleik. Og ekki má
gleyma bókunum um nafna minn,
Dolla dropa. Síðasta jólagjöfin mín
frá þér var blómapottur sem þú hafð-
ir málað á. Hann mun ég alltaf
geyma til minningar um þig.
En nú er þinni löngu veikinda-
og þrautagöngu lokið. Ég veit að
foreldrar þínir og bróðir taka vel á
móti þér.
Elsku Friðjón, Soffía, Sissi, Seli,
Didda, Lilli og Jónsi, við Einar send-
um ykkur okkar innilegustu samúð-
arkveðjur.
Kæra Jóna, vertu kært kvödd með
þakklæti fyrir allt. Þín vinkona,
Sólveig (Dolla) Kristjánsdóttir.
Þótt burtför þín hafi ekki verið
alveg fyrirvaralaus kemur hún
manni samt einhvern veginn í opna
skjöldu. Með þér hverfur svo margt
sem við hefðum viljað hafa áfram.
Maður fer að hugsa um tilgang lífs-
ins og þá er óhjákvæmilegt að velta
því fyrir sér hvers vegna þú varst
hrifin brott svona snemma. Þú með
þína hæfileika hefðir getað gert svo
margt fleira sem hefði auðgað líf
okkar hinna. En þegar öllu er á
botninn hvolft er dauðinn það sem
lífið snýst um og þessum dómi er
ekki hægt að áfrýja.
Nú eru börnin þín vaxin úr grasi
og þú farin yfir móðuna miklu. Við
systkinin erum líka orðin stór og
heimilið þitt sem við komum í heim-
sókn á er ekki lengur til, en hlýjar
minningarnar þaðan eigum við
áfram. Þrátt fyrir allt annríkið
tókstu vel á móti okkur. Þú hafðir
alltaf tíma til að brosa, spjalla og
sýna okkur notalega umhyggju. Þú
hafðir svo mikinn áhuga á því hvern-
ig okkur gengi og hvaða framtíðará-
form við hefðum. Oft var glatt á
hjalla og ef bróðir þinn, hann faðir
okkar, var með okkur glettust þið
stundum og strídduð hvort öðru en
væntumþykjan skein alltaf í gegn
hjá ykkur báðum. Já, heimilið þitt
var notalegt, enda átti amma okkar
gott skjól hjá þér síðustu árin sln.
Þú varst alltaf að skapa. Þótt það
hafi eflaust verið ærinn starfi fyrir
þig að ala upp og koma á legg öllum
barnahópnum gafst þú þér tíma til
að sinna hugðarefnum þínum og list.
Það var eins og inni í þér væri lista-
maður sem alltaf braust fram í gegn-
um ys og þys hversdagsins - hversu
stormasamt sem lífið var að öðru
leyti. Víst er það að lífið var þér
ekki alltaf auðvelt þó að þú stæðir
eins og klettur.
Elsku Jóna frænka. Undir það
síðasta, þegar sjúkdómurinn þjarm-
aði að þér, sýndir þú þann styrk sem
í þér bjó. Þinn sterki persónuleiki lét
ekki bugast og alltaf var stutt í bros-
ið þitt. Þetta bros munum við geyma
í hjörtum okkar til minningar um
þig og gamla heimilið þitt. í dag
verður þú lögð til hinstu hvílu við
hlið föður okkar og vottum við börn-
um þínum og öðrum aðstandendum
okkar dýpstu samúð.
María, Friðjón, Steinunn, Frið-
geir, Arnaldur, Alnia og Ingi-
leif Friðgeirsbörn.
Elsku Jóna. Mig langar að kveðja
þig með nokkrum orðum.
Við mæðgurnar vorum í fríi þegar
við fengum þær fréttir að þú værir
dáin. Þú lést á afmælisdaginn henn-
ar Helgu Sifjar, elsta barnabarnsins
þíns og nánast á sömu mínútu og
hún hafði fæðst 21 ári áður. Andlát
þitt kom ekki á óvart því skömmu
áður en við fórum í fríið hafði þér
versnað en ekki var vitað hvað það
stig sjúkdómsins tæki langan tíma.
Við mæðgurnar komum til þín og
kvöddum þig hinstu kveðju ef svona
skyldi fara. Þú þekktir okkur allar
og það var gott að geta tekið utan
um þig og sagt bless.
Minningarar sem við eigum sam-
an ná yfir meira en 20 ára tímabil
og ekki hægt a_ð rekja þær í svona
stuttri kveðju. Ég verð þó að nefna
tvennt sem einkenndi þig, en það
eru listahæfileikarnir og umhyggju-
semin fyrir fjölskyldunni. Ég sé þig
fyrir mér þar sem þú ert að mála,
teikna, föndra, sauma eða spila á
píanóið. Og þetta gastu verið að
gera með húsið fullt af fólki því
helst vildir þú hafa sem flesta í
kringum þig. Þú virtist aldrei þurfa
frið og ró.
Það sem mig langar að lokum að
segja við þig er:
Það voru ófáar brekkurnar sem
þú þurftir að klífa og krossgöturnar
sem þú komst að og þurftir að velja
þína leið. Þú stóðst þig hetjulega á
lífsgöngunni.
Takk fyrir samfylgdina, elsku
Jóna.
Gunnlaug Ottesen.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
(V. Briem.)
Komið er að kveðjustund. Kær
vinkona okkar, Jóna Axfjörð, hefur
nú horfið á brott. Þrátt fyrir trega-
blandnar hugsanir streyma þó fram
minningar um 40 ára gleðistundir
sem við vinkonurnar áttum saman
í saumaklúbbnum. Mikið var spjall-
að og hlegið, saumað og prjónað,
enda allar í upphafi með lítil börn.
Ekki lét Jóna sitt eftir liggja og
henni fylgdi alltaf hressandi gustur
og margvíslegar hugmyndir.
Hún var óvenju listræn og flest
virtist leika í höndum hennar. Með
eldingarhraða mótaði hún og meitl-
aði hina ólíkustu listmuni og málaði
af miklum hagleik bæði á tré og
postulín og liggja víða dýrgripir
eftir hana. Einnig skrifaði hún
barnabækur og myndskreytti þær
sjálf og mun Dolli dropi einna kunn-
ust þeirra. Hún spilaði prýðisvel á
píanó og stundaði píanókennslu um
árabil. Hún hélt námskeið í málun
á tré og postulín og um tíma sá hún
um föndurkennsiu á Sólborg, vist-
heimili þroskaheftra.
Undanfarin ár hefur Jóna átt við
mikla vanheilsu að stríða og fyrir
nokkrum árum flutti hún til Reykja-
víkur enda flest börnin hennar bú-
sett þar.
Við söknum hennar sárt og nú
að leiðarlokum þökkum við innilega
fyrir alla þá vinsemd og ánægju-
stundir sem hún veitti okkur og
biðjum góðan guð að styrkja hana
og styðja á nýju tilverustigi.
Börnum hennar og öllum að-
standendum vottum við sýpstu sam-
úð.
t
Ástkær eiginmaður minn, sonur, faðir,
tengdafaðir og afi,
KRISTJÁN SIGURÐUR RAFNSSON,
Klapparstíg 17,
Reykjavík,
andaðist í Landspítalanum þann
3. þessa mánaðar.
Árný K. Árnadóttir,
Pálína Sigurðardóttir,
Rafn Kristjánsson, Jóhanna Birgisdóttir,
Árni Kristjánsson, Áslaug Líf Stanleysdóttir,
Guðmar Kristjánsson, Guðrún I. Blandon
og barnabörn.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir,
tengdafaðir, afi og langafi,
JÓN INGI JÓNSSON
bóndi
frá Deild i Fljótshlfð,
Litlagerði 12, Hvolsvelli,
verður jarðsunginn frá Stórólfshvols-
kirkju í Hvolhreppi laugardaginn 7. sept-
ember kl. 14.
Sofffa Gísladóttir,
Þröstur Jónsson, Ragnheiður Skúladóttir,
Hrefna Jónsdóttir, Björn Stefánsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Otför
BALDVINS JÓNSSONAR
hæstaréttarlögmanns,
verður gerð frá Dómkirkjunni mánudag-
inn 9. september kl. 15.00. Blóm eru
vinsamlegast afþökkuð en þeim, sem
vildu minnast hans, er bent á líknar-
stofnanir.
Jón Baldvinsson,
Hlín Baldvinsdóttir,
Gísli Baldvinsson.
t
Útför eiginmanns míns,
MAGNÚSAR ÓLAFSSONAR
bónda,
Belgsholti,
Melasveit,
fer fram frá Hallgrímskirkju, Saurbæ,
Hvalfjarðarströnd laugardaginn 7. sept-
ember kl. 13.00.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeir sem
vildu minnast Magnúsar er bent á
Sjúkrahús Akraness eða Krabbameinsfélagið.
Fyrir hönd fjölskyldunnar.
Anna Þorvarðardóttir.
t
Minningarathöfn um ástkæran sambýl-
ismann minn, föður okkar, fósturföður,
tengdaföður, bróður og afa,
HÖRÐ SÆVAR BJARNASON
skipstjóra,
Hnffsdalsvegi 8,
fsafirði,
sem fórst með Æsu (S 87 þann 25.
júlí síðastliðinn, verður í ísafjarðarkirkju
laugardaginn 7. september kl. 14.00.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á björgunarsveitirnar á
Vestfjörðum.
Kolbrún Sverrisdóttir,
Hörður Sævar Harðarson,
Sverrir Guðmundur Harðarson,
Sigrún Gunndfs Harðardóttir,
Bjarni Harðarson,
Erla Harðardóttir,
Hörður Albert Harðarson,
Regína Harðardóttir,
Kjartan Sævar Harðarson,
Sigurveig Björg Harðardóttir,
Magnúsfna Laufey Harðardóttir,
Gfsli Rúnar Harðarson,
Hulda Björk Georgsdóttir,
Kristjana Birna Marthensdóttir,
Sfmon Andreas Marthensson,
Martha Lilja Marthensdóttir,
Vigdfs Erlingsdóttir,
Jakob Jónsson,
Kristfn Kristjánsdóttir,
Rögnvaldur Ólafsson,
Jóhann Egilsson,
Gfsli Samúelsson,
Veigar Guðbjörnsson,
Guðrún Þorkelsdóttir,
Maron Pétursson,
systkini og barnabörn hins látna.
H-
Saumaklúbburinn.