Morgunblaðið - 19.09.1996, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ
MIIMNINGAR
FIMMTUDAGUR 19. SEPTEMBER 1996 35
skilduð ekki hvorn annan en þið vor-
uð góðir vinir samt. Ein helsta minn-
ingin mín um þig verður úr brúð-
kaupinu mínu í júlí sl., því að þú
tryggðir að þú yrðir fyrsti gesturinn
til að óska okkur til hamingju. Eg
er þér að eilífu þakkiát fyrir að geta
eytt þessum degi og öllum þeirn dög-
um á undan honum með þér. Ég vildi
bara að ég hefði vitað með aðeins
meiri fyrirvara að nú yrðu dagarnir
ekki fleiri. Mamma hringdi á þriðju-
dagsmorgun í mig og sagði að þú
værir hress og hamingjusamur, en
svo varstu dáinn um kvöldið. En ég
er ánægð og þakklát að þú skulir
aldrei hafa haft kvalir og að þú haf-
ir verið hamingjusamur og ánægður
með lífið daginn sem þú lést. Guð
veit að þú áttir það skilið. Ég verð
hjá þér í huga og anda.
Þín,
Odda, Dave, Katrín Tanja
og Jack
Nú er gamall og kær vinur minn
horfinn á braut, vonandi þangað sem
hann fær að njóta sín og veita eins
mikla gleði og hann gerði hér fram
á síðasta dag.
Aldrei mun ég gleyma þeim stund-
um er ég og Iris sátum niðri hjá
Jónasi alltaf eftir skóla og borðuðum
kökur og drukkum ískalda mjólk.
Við þessi tækifæri sagði hann okkur
gjarnan margar og merkilegar sögur
og hann kunni þær margar því að
Jónas var víðlesinn og mjög svo fróð-
ur maður.
Alltaf leið mér vel í kringum hann,
og gat ég alltaf verið ég sjálf. Eftir
að ég flutti úr Fífuhvamminum sá
ég hann sjaldnar en það var alltaf
eins og ég hefði hitt hann deginum
áður.
Ég vil þakka Guði fyrir þessi fjór-
tán ár sem að ég fékk að eiga sér-
stakar stundir með alveg yndislega
góðum manni.
Ættingjum hans og ástvinum vil
ég og fjölskylda mín senda samúð-
arkveðjur. Vitum við að minning
hans mun ylja mörgum um hjarta-
rætur um ókomin ár.
Hvíl í friði, kæri vinur.
Laufey Ósk og fjölskylda.
Kæri frændi.
Fyrirvaralítið kvaddir þú þennan
heim. Og þrátt fyrir háan aldur kom
það okkur eftirlifandi ættingjum þín-
um á óvart eins og svo margt annað
sem þú aðhafðist í lifanda lífi. Þú
varst svo hress til líkama og sálar
með öll 89 árin að baki.
Þú fórst ekki alltaf troðnar slóðir
á ævigöngu þinni. Það var ekki þinn
háttur. Mikill áhugi þinn á bókum
var ekki bara bundinn lestri þeirra
heldur bast þú margar bóka þinna
inn sjálfur. Og hvílíkur brunnur
þekkingar sem þú gast miðlað úr.
Hátt á áttræðisaldri gerðist þú
barnfóstra, þegar hún Pála litla son-
ardóttir þín fæddist. Þú gættir henn-
ar eins og sjáaldurs augna þinna,
fræddir hana og upplýstir. í ykkar
samskiptum skipti 75 ára aldursmun-
ur engu. Þið voruð svo lánsöm að fá
að búa undir sama þaki alla hennar
ævi í í Fífuhvamminum og þar naust
þú líka ástríkis og umhyggju Hall-
gríms sonar þíns, Ágústu tengda-
dóttur þinnar og Irisar dóttur henn-
ar. Það var og mikils virði fyrir Hebu
dóttur þína og hennar fjölskyldu, sem
til margra ára bjó erlendis, að vita
af þér í öruggu skjóli þeirra.
A einum fallegasta degi nýliðins
sumars í brúðkaupi Oddu dótturdótt-
ur þinnar naust þú nærveru allra
afkomenda þinna og nánustu ætt-
ingja í einstöku umhverfi austur á
Iðu. Þessir síðustu endurfundir okkar
verða mér minnisstæðir. Þar sast þú
á friðarstóli, virðulegur og mikilfeng-
legur með þitt gráa hár, meitlaða
andlitsdrætti og magnaðan taland-
ann, umvafmn kærleika og miðlaðir
til afkomenda þinna reynslu liðinna
tíma, en um leið afdráttarlausum
viðhorfum þínum til viðfangsefna
samtímans.
Að leiðarlokum biður móðir mín
fyrir hinstu kveðju til kærs bróður.
Fyrir hönd Guðrhundar Árna,
barna okkar og foreldra minna sendi
ég samúðarkveðjur til Hallgríms og
Hebu og fjölskyldna þeirra.
Hafðu þökk fyrir allt kæri frændi.
Jóna Dóra.
LISBETH
ZIMSEN
+ Lisbeth Zimsen
fæddist í
Reykjavík 8. mars
1907. Hún lést 6.
september síðast-
Iiðinn. Foreldrar
hennar voru Jes
Zimsen kaupmaður
og kona hans Ragn-
heiður Björnsdóttir
Zimsen. Eldri systir
Lisbethar er Flora.
Maður hennar var
Tage Gerström,
danskur arkitekt.
Hún er búsett í
Danmörku.
Lisbeth átti heima í Reykja-
vík þar til hún giftist 1. júlí
1930 Kristófer Ólafssyni, f. 29.
5. 1898, d. 5. 10. 1984, bónda í
Kalmanstungu. Þau bjuggu í
Kalmanstungu til 1972 að þau
fluttu til Reykjavikur. Börn
Það er með trega, sem ég minn-
ist æskuvinkonu minnar, Lisbethar
Zimsen. Við höfum sl. 10-11 ár
verið einar lifandi af vinkvenna-
hópnum, en við vorum átta í upp-
hafi, sem bundumst sterkum vin-
áttuböndum, sem héldust gegnum
lífið. Þó að við höfum síðar tvístr-
ast um allt landið, þá hittumst við
allar aftur í Reykjavík um sjötugs-
aldurinn. Síðan féllu þær frá ein
af annarri, langt um aldur fram,
þangað til við Lisbeth urðum tvær
eftir og varð á milli okkar mjög
náið samband. Við töluðum saman
í símann daglega og gengum oft
um miðbæinn, þar sem við vorum
báðar aldar upp.
Lisbeth var með afbrigðum
hjartagóð manneskja, að mínum
dómi næstum því of góð. Til dæmis
reyndist hún meðstúdent sínum,
Hrefnu Benediktsson, með afbrigð-
um vel, það vel að sérstakt verður
að teljast, enda getur Hrefna sjálf
um það í ævisögu sinni. Svo var
einnig þegar ein vinkona okkar var
að beijast við mjög erfiðan sjúkdóm
í langan tíma, þá stóð Lisbeth við
hlið hennar til síðasta dags.
Við Lisbeth kynntumst fyrst þeg-
ar við vorum að taka inntökupróf
í Menntaskólann í Reykjavík, fjórt-
án ára gamlar. Við þekktum að
vísu hvor aðra í sjón, því í Reykja-
vík í þá daga þekktu allir alla, en
við höfðum aldrei talast við fyrr.
Við vorum svo heppnar að lenda
saman í bekk ásamt Margréti
Helgadóttur og vorum því aðeins
þijár í bekknum. í þá daga voru
fáar stúlkur í Menntaskólanum.
Lisbeth var alin upp á glæsilegu
heimili foreldra sinna, sem stóð við
endann á Hafnarstræti og út á
Lækjartorg með fögrum blóma-
garði. Lisbeth var ákaflega glað-
lynd og glæsileg stúlka, varð strax
vel til vina meðal allra þeirra, sem
hún kynntist í skólanum. Hún hafði
sig lítið í frammi, en tók alltaf þátt
í gleði annarra.
Þegar við lukum gagnfræðaprófi
skildust leiðir, því Lisbeth hélt
áfram í stúdentsprófið, en við Mar-
grét hættum. Hefði ég verið spurð
að því, hvort Lisbeth hefði verið til
í að taka þátt í Herranótt Mennta-
þeirra eru þrjú: 1)
Ragnheiður, gift
Magnúsi Sigurðs-
syni bónda á Gils-
bakka, börn þeirra
eru fimm og barna-
börnin tólf. 2) Ólöf
Sesselja, kennari,
ekkja Jean de Font-
enay bústjóra,
Stórólfsvelli. Hún
býr að Utgörðum,
Hvolhreppi. Börn
þeirra eru fjögur
og barnabörnin
fimm. 3) Ólafur Jes
bóndi í Kalmanst-
ungu. Sambýliskona hans er
Ástríður Sigurðardóttir, þau
eiga fjögur börn og tvö barna-
börn.
Útför Lisbethar fer fram frá
Gilsbakkakirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
skólans, hefði ég hiklaust svarið
fyrir, að það myndi hún aldrei gera.
Én þar kom hún mér á óvart, því
hún tók þátt í Herranótt og það sem
meira var, að í Menntaskólabókinni
segir, að hún hafi leikið langbest.
Þegar Lisbeth varð stúdent vildi
svo skemmtilega til, að Alfreð, eig-
inmaður minn, varð stúdent um leið
og hún. Þannig hittumst við alltaf
á fímm ára fresti, en þau létu sig
aldrei vanta á stúdentafagnaðina,
þegar árgangur þeirra kom saman.
Að loknu stúdentsprófi fór Lisbeth
í lyfjafræðinám í Reykjavíkurapóteki
og lauk þar námi og átti aðeins eft-
ir að taka prófið þegar hún hætti.
Þá sagði hún mér tíðindi, sem gerðu
mig svo hissa að ég man ennþá
hvar við vorum staddar í Banka-
strætinu, þegar hún sagði mér þetta.
Hún trúði mér fyrir því, að hún
ætlaði ekki að taka prófið, þar sem
hún byggist ekki við að hafa nein
not af því í framtíðinni, vegna þess
að hún ætlaði að giftast manni, sem
ég hafði aldrei heyrt getið, nefni-
lega Kristófer Ólafssyni, bónda í
Kalmanstungu. Þá spurði ég hana,
hvernig í ósköpunum hún hefði
getað kynnst þessum manni án
þess að ég vissi um það, því við
vorum jú alltaf saman og játaði hún
þá, að kynnin hefðu ekki verið löng.
Hún sagði að þetta væri ást við
fyrstu sýn og hún hefði strax vitað
að þetta væri rétti maðurinn fyrir
sig. Það gekk eftir, því þau lifðu í
50 ára farsælu hjónabandi og eign-
uðust þijú glæsileg börn.
Þó að ég byggi í Keflavík og
Lisbeth í Kalmanstungu, þá höfðum
við alltaf samband. Það má geta
nærri, að það voru viðbrigði fyrir
hana að flytja í Kalmanstungu, því
sveitalíf í þá daga var ekki svipað
Gail flísar
: : t- T| f 1
- L\'
X lS íf 1
Stórhöfða 17, vlð GuUlnbró,
slml 567 4844

Grænt numer
► /
Símtal í grœnt númer er
ókcypis fyrir þann sem hringir*
*Gildir fyrir símtöl innanlands. Ef hringt er úr
farsíma, greiðir sá sem hringir farsímagjald.
PÓSTUR OG SÍMl
því, sem það er í dag. En Lisbeth,
sem aldrei hafði difið hendi í kalt
vatn um dagana og ekki gert annað
en að læra, var ekki lengi að aðlaga
sig búskapnum og tileinka sér
sveitastörfin, sem voru bæði mörg
og erfið og var fljót að læra að
mjólka kýrnar og baka brauð.
Fyrstu tvo áratugina, sem hún
bjó í Kalmanstungu, voru engir bíl-
vegir þangað, allt varð að fara á
hestum og yfir tvö stórfljót að fara,
sem oft voru ófær svo vikum skipti
og því kom Lisbeth sjaldnar til
Reykjavíkur á þessum árum.
Við Alfreð komum oft í Kal-
manstungu og fleiri vinir þeirra.
Þangað var gaman að koma og
okkur ævinlega tekið með kostum
og kynjum. Kristófer var sérstak-
lega skemmtilegur maður og sagði
vel frá. Sonur okkar, Gísli, var í
sveit hjá þeim í Kalmanstungu tvö
sumur og líkaði vel.
Það er margs að minnast eftir
svona langa viðkynningu og ég
sakna hennar nú sárt og finn til
einmanaleika, þegar allar mínar
yndislegu vinkonur eru nú farnar.
En það verður bjart yfir minning-
unni um Lisbeth.
Ég og fjölskylda mín sendum
börnum hennar og öllum ættingjum
innilegar samúðarkveðjur.
Vigdís Jakobsdóttir.
Nú er látin ein af fáum skóla-
systrum mínum úr menntaskóla, frú
Lisbeth Zimsen, húsfreyja frá Kal-
manstungu í Borgarfirði. Hún var
dóttir Ragnheiðar og Jes Zimsen
kaupmanns í Reykjavík, en hann
var bróðir Knud Zimsen, borgar-
stjóra. Zimsen kaupmaður rak m.a.
sláturhús og hafði Nordalsíshús til
afnota. Hann tók við afurðum
bænda svo sem sauðfé til slátrun-
ar. Því var það að einn bóndason-
ur, sá myndarlegasti þeirra, tók
kaupmannsdótturina með sér og
hún varð bóndakona í sveit. Um
þetta leyti hafði Lisbeth hafið nám
í lyfjafræði en örlögin höguðu því
þannig að ekki átti það starf fyrir
henni að liggja. Lisbeth var lítil
vexti en laglega vaxin og hún stóð
sig ágætlega sem húsmóðirin í
Kalmanstungu. Kristófer Ólafsson,
maður hennar, var mikill myndar-
maður og góður bóndi. Þeim varð
þriggja barna auðið, þau eru Ólöf,
Ragnheiður og Ólafur.
Fyrstu kynni okkar Lisbethar
voru við inntökuprófið í Mennta-
skólann í Reykjavík. Þá varð sú
stutta langefst, fékk 55 stig, enda
kom hún úr Landakotsskólanum,
en ég varð annar með 51 stig úr
Miðbæjarbarnaskólanum. Við urð-
um stúdentar árið 1927 en það var
síðasta árið sem Menntaskólinn í
Reykjavik útskrifaði stúdenta, einn
skóla hér á landi. Árið eftir hóf
Menntaskólinn á Akureyri útskrift
stúdenta.
Við erum nú fjórir skólabræðurn-
ir eftir að þeim 54 skólasystkinum
sem luku prófi vorið 1927. Bárður
ísleifsson, Lárus H. Blöndal, Victor
J. Gestsson og undirritaður. Við-
biðjum þessari systur okkar blíðrar
ferðar yfir til nýrra heimkynna og
þökkum henni daglega jarðvist
saman.
Ásgeir Ó. Einarsson.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni.
Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár.
Ritvinnslukerfin Word og Wordperfect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má
greinar til blaðsins á netfang þess Mbl@centrum.is en nánari upplýsingar þar
um má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina fari ekki
yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða 2.200 slög.
Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sin en ekki stuttnefni undir greinunum.
Skrifstofutækni |
.. ...................
Markmið námsins er að þjálfa nemendur til starfa á skrif-
stofum og er áhersla lögð á tölvugreinar og bókfærslu.
Námið er mjög hagnýtt og byggist að verulegu leyti á
verklegum æfingum. Námið eykur samkeppnishæfni
nemenda og býr þá undir krefjandi störf á vinnumarkaði.
Heistu námsgreinar eru:
„ Handfært bókhald
S Tölvugrunnur
Ritvinnsla
m Töflureiknir
il Verslunarreikningur
Gagnagrunnur
H Mannleg samskipti
s< Tölvubókhald
Lokaverkefni
STARFSMENNTUN
fjárfestíng tíl framtíBar
„Ég hafði samband við Tölvuskóla
íslands og ætlaði að fá undirstöðu
íbókhaldi og var mér bent á skrif-
stofutækninámið. Eftir aö hafa
setið þetta nám þá tel ég mig mun
hæfari starfskraft en áður og nú
get ég nýtt mér þá kosti, sem
tölvuvinnslan hefur upp á að
bjóða. Ég mæli eindregið með
þessu námi. “
Ólafur Benediktsson,
starfsmaður Glófaxa.
Öll nómsgögn innifalin
Tölvuskóli íslands
Höfðabakka 9 • Sími 567 14 66
J