Morgunblaðið - 27.09.1996, Síða 41

MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 27. SEPTEMBER 1996 41
BREF TIL BLAÐSINS
Lífi mínu hefur verið
steypt í glötun!
Frá Þórdísi Björnsdóttur:
HVERS Á ég að gjalda? Ég er í öng-
um mínum og á barmi örvilnunar!
Kvalari minn er hið nýja og endur-
bætta leiðakerfí SVR sem er algjör-
lega að gera út af við mig! Þó svo ég
sé á nítjánda ári
er ég bílprófslaus.
Fram að breyt-
ingunni háði það
mér ekki að ráði
því ég gat ávallt
treyst á strætó.
En tímamir
breytast og SVR
með og á ég mér
nú einskis annars
úrkosti en að taka
samstundis bíl-
Þórdís
Björnsdóttir
próf þegar ijárhagur minn leyfír
vegna þeirra samgönguörðugleika
sem nýja kerfíð hefur skapað mér.
Laugardagskvöld eitt, fyrir stuttu,
mælti ég mér mót við vinkonu mína
og í sakleysi mínu hugðist ég taka
ellefuna úr Breiðholtinu, þar sem ég
bý, og niðrá Hlemm. Klukkan var
um hálfeitt og ég var viss um að
vagninn gengi enn, líkt og hann gerði
á þessum tíma fyrir breytinguna. Ég
hraðaði mér út til að missa ekki af
honum. En eftir langa og mæðusama
bið í slagveðri tóku að renna á mig
tvær grímur. Ég barðist um í storm-
inum meðan ég virti fyrir mér leiða-
töflu ellefunnar og uppgötvaði, mér
til mikillar hrellingar, að vagninn
hættir að ganga kl. 17 á laugardög-
um - og ekki nóg með það; hann
hættir að ganga kl. 19 á virkum
dögum! Þvílík endurbæting! Sam-
kvæmt gamla, góða leiðakerfinu
gekk vagninn til miðnættis á virkum
dögum og til kl. 1 um helgar. Ég
var gjörsamlega miður mín, fann
tárin byija að streyma og barði höfð-
inu í götuna svo blæddi. Ég sá storm-
inn hrifsa framtíð mína til sín. Aðrir
strætisvagnar, sem ganga nærri
heimili mínu, í Seljahverfínu, eru nr.
8 og 111. Áttan fer uppí Grafarvog
og nr. 111 fer hraðleið að Lækjar-
torgi. Alblóðug neyddist ég því til
að taka vagn nr. 111, sem kom eftir
enn lengri bið, og ganga upp Lauga-
veginn. Ég var hrakin og illa útleik-
in þegar ég náði loks áfangastað,
klukkutíma of seint. Vinkona mín
sýndi mér þó mikinn skilning og er
ég henni afar þakklát.
En ófarir mínar voru ekki á enda,
langt frá því. Síðastliðinn sunnudag
ákvað ég að leyfa ástkærri systur
minni að fá næði til að stunda list-
sköpun á heimili sínu og hugðist taka
börnin hennar tvö með mér í kvik-
myndahús að sjá vinsæla teikni-
mynd. Sýningin átti að hefjast klukk-
an þijú og hugsunarlaust sagðist ég
geta tekið strætisvagn um tvöleytið
til heimkynna hennar í Laugardaln-
um. Þaðan ætlaði hún að keyra mig
og ungviðin til kvikmyndahúss í mið-
bænum. Áður en ég lagði af stað
varð mér þó hugsað til nýja leiðakerf-
isins en lánið virtist leika við mig
því ellefan hlaut að ganga núna -
klukkan var ekki orðin fímm og sama
tímatafla hlaut að eiga við laugar-
daga og sunnudaga! Tilhugsunin
kom mér í besta skap. Full eftirvænt-
ingar valhoppaði ég syngjandi út í
strætóskýli og átti mér einskis ills
von. Mér brá því óþyrmilega þegar
ég leit á leiðatöfluna - vagninn geng-
ur ekki á sunnudögum! Mér hefði
verið nær að grandskoða töfluna í
síðustu hrakför! Ég rak upp angistar-
vein og tók á rás að strætóskýli,
skammt frá, við Suðurfell, þar sem
tólfan var áður vön að stoppa. Mín
eina von var að ná henni í tæka tíð.
Móð og másandi kom ég að skýlinu
og mér lá hreinlega við yfirliði þegar
ég sá að taflan var horfin - tólfan
var horfín - tólfan er hætt að ganga
um Suðurfeil! Það átti augljóslega
fram af mér að ganga. Nú voru góð
ráð dýr. Hvað átti ég til bragðs að
taka? í annarlegu ástandi gekk ég
niðrí Mjódd þar sem ég hringdi í
systur mína og tilkynnti henni, niður-
brotin og með grátstafínn í kverkun-
um, að allt væri komið í óefni enda
var ég orðin of sein og úrkula vonar.
Að lokum komumst við þó að ásætt-
anlegri niðurstöðu, sem fólst í að hún
myndi keyra bömin til mín, því svo
heppilega vildi til að myndin, sem
ætlunin var að sjá, var líka sýnd í
kvikmyndahúsinu í Mjódd. Við náðum
því á sýninguna þrátt fyrir allt.
Þegar bíóið var á enda tókum við
vagn nr. 111 heim til mín þar sem
bömin léku sér dágóða stund, alsæl
eftir skemmtilega sýningu. Senn kom
þó tími á að þau kæmust heim til sín
og dró þá fljótt fyrir sólu; okkar helsti
kostur var að ganga niðrí Mjódd og
taka þar tólfuna! Á leiðinni bölvaði
ég bættu leiðakerfí SVR í sand og
ösku meðan bömin skriðu, hágrátandi
og aðframkomin, í forinni við fætur
mér. Ég reyndi að halda þeim uppi
en þreytan hafði einnig lamað mig.
Þótt ótrúlegt megi virðast komumst
við með herkjum á leiðarenda en frá
þessum örlagaríka degi hafa bömin
verið rúmliggjandi með háan hita.
Ég heimsótti þau í gær en hvorugt
þeirra sagði orð við mig. Þau horfðu
einungis á mig tárvorum spumaraug-
um og hafa augljóslega afneitað mér.
Sífellt heyri ég tönnlast á því í fjöl-
miðlum að vænlegast sé að ferðast
með vögnum SVR; með aukinni nýt-
ingu á þjónustunni megi draga úr
þeirri mengun, sem stafar af óheyri-
legum fjölda einkabíla hérlendis, og
auk þess spara umtalsverða fjár-
muni. Fjármuni! Hvað með fyrirhöfn?!
Jafnframt segir í símaskrá: „Það er
nútíma ferðamáti að aka með strætó
og nota hina íjárhagslega hagkvæmu
og lipm þjónustu SVR.“ Lipra - því-
lík fásinna! Kannski á ég ein við erfíð-
leika að etja. Kannski er nýja leiða-
kerfíð óaðfínnanlegt í flestra augum.
Þó efast ég stórlega. Ég vildi gjaman
geta nýtt mér áfram þjónustu SVR
en ímynda mér að í framtíðinni keyri
ég nauðug einkabíl til að komast Ieið-
ar minnar.
Líf mitt hefur gjörbreyst síðan
nýja leiðakerfíð gekk í giidi. Ég græt
mig nú í svefn öll kvöld. Um miðjar
nætur vakna ég svo upp með andfæl-
um, ofsótt af hræðilegum strætis-
vagnamartröðum, og í raun hefur líf
mitt umbreyst í enn hræðilegri mar-
tröð sem ekki sér fyrir endann á. Ég
fer fram úr á morgnana með hnút í
maganum því hver véit hvers konar
óþægilegar uppákomur dagurinn mun
bera í skauti sér? Kemst ég kannski
að raun um, einn daginn, að tólfan
sé alfarið hætt að ganga - eða að
þristurinn gangi einungis tvisvar í
viku?! Jafnframt hefur skapferli mitt
færst til verri vegar. Ég er orðin
ákaflega úfín í skapi og á til að rjúka
upp í reiðikasti án sjáanlegrar ástæðu.
Skapsveiflumar bitna auðvitað mest
á mínum nánustu sem sjá ekki lengur
glaðan dag og forðast viðurvist mína
af ótta við að hljóta líkamlega áverka.
Mér líður sem ég sé algjörlega yfirgef-
in. Ég get ekki einbeitt mér í skólan-
um og einkunnimar fara hríðlækk-
andi. Ég hefði aldrei getað ímyndað
mér að mín biðu svo hörmuleg örlög!
„Bætt“ leiðakerfí SVR hefur steypt
lífí mínu í glötun!
ÞÓRDÍS BJÖRNSDÓTTIR,
píslarvottur,
Brekkuseli 25, Reykjavík.
Spádómar biblíunnar
Opinberunarbókin
Enn eitt námskeiðið um hrífandi spádóma Bilíunnar hefst
á Hótel íslandi, Norðursal, 30. september kl. 20 og verður
námskeiðið á mánudögum og fimmtudögum á sama tíma.
Fyrirlesari verður dr. Steinþór Þórðarson. Þátttaka er
öllum ókeypis og vönduð námskeiðsgögn eru einnig
ókeypis. Að venju verður mikið spurt og spjallað um
efnið hverju sinni.
Nánari upplýsingar og innritun f síma 588 7800 á skrifstofutíma eða síma 554 6850
og 554 6665 á öðrum tímum.
--—------£T
BARNAFATAEFM
nýkomin í miklu úrvali.
riý iína af barnasniðum.
VIRKA
Mörkin 3
sími 568 7477
Opið mánud.-föstud.
kl. 10-18.
Laugard. kl. 10-14.
/r
EU's ermergency aid
policy and international
humanitarian law
#

Mannréttindaskrifstofa
Föstudaginn 27. september kl. 16.15 heldur EMMA BONINO,
sem fer með mannúðarmál og neyðarhjálp í framkvæmdastjóm
Evrópusambandsins, erindi á vegum Mannréttindaskrifstofu íslands
og aðildarfélaga hennar.
Erindi hennar, sem fjallar um stefnu Evrópusambandsins
varðandi neyðaraðstoð og alþjóðlegan mannúðarrétt, verður haldið
í Ársal Hótel Sögu og er öllum opið.
Skrifstofa jafnréttismála
Jafnréttisráð Kxrunefnd jafnréttismála
HJÁLPARSTOFNUN
\^Tj KIRKJUNNAR
fe
roskalijálp

amnesty
intemational
I BamahetU
th* CJrilít**
BISKUPSSTOFA
UNIFEM Á ÍSLANDI
KVENRETTINDAFELAG
ÍSLANDS
4
RECORD
RENNIBEKKIR
- fyrir huga og hendur
Record vörurnar eru framleiddar samkvæmt gæðastöðlum (ISO
9002) sem tryggja gæði, þjónustu og endingu. Einnig hefur
Record haft til hliðsjónar við framleiðsluna, kröfur rennismiðanna
RENNIBEKKIR
Söluaöilar: Brynja, Laugavegi 29 ■ Byggingavörur ehf., Ármúla 18 • Tré-List, Engjatelgi 17
Kaupfélag Eyfirðinga, Lónsbakka Akureyri