Morgunblaðið - 05.10.1996, Blaðsíða 42

42 LAUGARDAGUR 5. OKTÓBER 1996
MORGUNBLAÐIÐ
PÉTUR R.
KÁRASON
-4- Pétur R. Kára-
* son var fæddur
í Reykjavík 22. júlí
1922. Hann lést á
heimili sinu í
Keflavík 28. sept-
ember siðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Jón Kári
Kárason frá Ásbæ
í Bolungarvík og
Júliana Stígsdóttir
úr Hafnarfirði. Al-
systir hans var Sig-
urborg Káradóttir.
Hálfsystkini hans
sammæðra voru
Lára Guðbrandsdóttir, Stígur
Guðbrandsson, Sigurður Guð-
brandsson, Dagbjartur Guð-
brandsson og Kristján Helga-
son, en hálfsystkini samfeðra
voru Jón Kárason, Sigurður
Kárason og Kári Kárason og
er Pétur sá síðasti sem kveður
af þeim systkinum.
Hinn 11. október 1947
kvæntist Pétur Regínu Guð-
mundsdóttur, f. 29. ágúst
1918, á Egilsstöðum í Flóa.
Foreldrar hennar voru Guð-
Tengdafaðir minn, Pétur R.
Kárason, er látinn. Það var fyrir
27 árum að ég kom fyrst á heim-
ili fjölskyldunnar á Njarðvíkur-
brautinni. Móttökumar voru mjög
góðar og ég fann strax að ég var
velkominn í fjölskylduna, sem
hann hélt svo vel utanum. Pétur
var bæði hæglátur og yfirvegaður
og lítið fyrir að trana sér fram,
en þó fastur fyrir með ákveðnar
mundur Eiriksson
og Kristín Gísladótt-
ir. Börn Péturs og
Regínu eru: 1) Sigur-
borg, f. 4. aprU 1947,
búsett í Njarðvík,
gift Einari Má Jó-
hannessyni, börn
þeirra eru Ingibjörg
María og Sandra. 2)
Guðmundur, f. 10.
nóvember 1951, bú-
settur í Keflavík,
kvæntur Báru Hans-
dóttur, börn þeirra
eru Pétur Rúrík,
sambýliskona hans
er Sandra Guðlaugsdóttir, og
Sólveig Gígja. 3) Jóna Karen,
f. 19. nóvember 1955, búsett í
Garði, gift Ingvari Jóni Óskars-
syni, börn þeirra eru Inga Rut,
sambýlismaður hennar er Hall-
dór Guðmundsson, börn þeirra
eru Aníta Ósk og nýfæddur
sonur; og Ragnar Helgi. Hjá
Pétri og Regínu ólst upp dóttir
Sigurborgar, Regina Rósa
Harðardóttir, f. 17. nóvember
1968, búsett í Danmörku, gift
Ingiþór Björnssyni, börn þeirra
skoðanir á hlutunum. Hann var
stór og glæsilegur, í sex feta
flokknum eins og hann kallaði
það. Fjölskyldan var honum og
Regínu allt og þegar Bogga, Guð-
mundur, Karen og Rósa stofnuðu
heimili, vildi hann alltaf hafa þau
sem næst sér. Hann var ekki í
rónni þau ár sem við Bogga bjugg-
um í Noregi og var alltaf að nefna
hvort við ætluðum ekki að fara
MINNINGAR
eru Margrét Ósk og Heiða
Björk.
Pétur hóf snemma störf á
eyrinni í Reykjavík með föður
sínum og á yngri árum var
hann mikið til sjós, bæði á
togurum og strandferðaskip-
inu Heklu. Rétt fyrir stríð
slasaðist Pétur um borð í tog-
ara og var óvinnufær í þrjú
ár eftir slysið. Hann sneri sér
þá að akstri og ók í nokkur
ár leigubílum og strætisvögn-
um SVR.
Árið 1951 hóf Pétur störf
þjá Vamarliðinu á Keflavíkur-
flugvelli og fluttist fjölskyldan
þá tO Keflavíkur, þau fluttu í
Innri-Njarðvík 1956 og aftur
til Keflavíkur 1982. Hann
starfaði sem yfirmaður stræt-
isvagna vamarliðsins í átta ár,
en réðst þá tO íslenskra aðal-
verktaka þar sem hann starf-
aði sem verkstjóri nær óslitið
í 30 ár, tíl 67 ára aldurs.
Á yngri ámm var Pétur
mikOl áhugamaður um knatt-
spyrau og lék hann m.a. I
mörg ár með KFK. Eftir að
hann lét af störfum var pútt
hans helsta áhugamál og var
hann formaður Púttklúbbs
Suðurnesja síðustu tvö árín.
Útför Péturs fer fram frá
Keflavíkurkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
að flytja heim. Honum leið best
þegar hann hafði alla fjölskylduna
í kringum sig og flesta daga hitti
hann bömin og barnabömin, sér-
staklega eftir að hann lét af störf-
um og fór að hafa nægan tíma.
Alla tíð var Pétur mikill dugnað-
armaður til vinnu, hann var stað-
fastur og stundaði störf sín vel
og var vel liðinn af samstarfs-
mönnum og yfirmönnum. Ég
starfaði með Pétri hjá ÍAV í eitt
ár og þar kynntist ég þeirri hlið á
honum og sá hve vel hann var lið-
inn. Á seinni árum hef ég oft hitt
menn sem hafa sagt frá því þegar
þeir unnu við malbikun eða girð-
ingar hjá ÍAV, 16-17 ára gamlir,
baldnir og óstýrilátir unglingar.
Pétur tók þá undir sinn vemdar-
væng, leiðbeindi þeim og hjálpaði
í fyrstu vinnunni þeirra. Pétur er
þeim ógleymanlegur og eiga þeir
honum mikið að þakka.
Alla tíð hafa Pétur og Regína
verið boðin og búin ef einver hefur
þurft á aðstoð þeirra að halda.
Þegar við Bogga hófum búskap og
byggðum okkur hús í Hveragerði,
munaði þau ekki um að koma um
hveija helgi til að hjálpa til við
bygginguna og eins þegar við
byggðum í Njarðvík nú nýlega, var
enginn munur á, þó að þau hjónin
væru komin á áttræðisaldur.
Oft hef ég hugsað um og nefnt
það, hvað ég hef verið lánsamur
að vera hluti af flölskyldu Péturs,
sem reynst hefur okkur svo vel
alla tíð. í dag kveð ég Pétur með
söknuði og þökk fyrir allt og allt.
Elsku Regína og fjölskylda, ég bið
guð að styrkja ykkur á þessari
stundu.
Einar Már Jóhannesson.
Mig langar með nokkmm fá-
tæklegum orðum að kveðja fyrrum
verkstjóra, yfirmann, læriföður og
vin, Pétur R. Kárason. Ég kynnt-
ist Pétri árið 1986, síðsumars, en
þá hóf ég störf í vinnuflokki hans
hjá íslenskum aðalverktökum á
Keflavíkurflugvelli. Mér féll strax
vel við Pétur og er ekki grunlaust
um að honum hafi líkað vel við
mig því fáum mánuðum síðar fór
hann þess á leit við mig að ég
yrði aðstoðarmaður hans.
Pétur var maður með mikla lífs-
reynslu og miðlaði gjaman reynslu
sinni til annarra. Sumir sögðu þá
gjaman að hann segði sögur og
spunnust þá oft hinar spaugileg-
ustu umræður um hann og sögur
hans. Við þessu brást Pétur oftast
með brosi, þessu óræða brosi
manns sem skilur allt og fyrirgef-
ur áheyranda sínum.
Pétur var góður verkstjóri, hafði
vit á þeim verkefnum sem honum
vom sett fyrir og hafði gott lag á
að fá menn til að framkvæma þau.
Sjaldan kom fyrir að hann þyrfti
að brýna raust við nokkum mann.
Ég tel það mér til tekna að hafa
fengið tækifæri til að vinna undir
hans stjóm og tel mig ríkari mann
af reynslu þessara rúmlega þriggja
ára sem við unnum saman.
Ég þakka samfylgdina þó stutt
væri, megir þú ganga á Guðs veg-
um.
Ég votta aðstandendum hans
samúð mína og bið algóðan Guð
að vemda þá og blessa.
Úlfar Hermannsson.
Elsku afi. Við þökkum þér fyrir
allt sem þú hefur gert fyrir okk-
ur, eins lengi og við munum þig.
Við trúðum því ekki að þú færir
svona snöggt, eins og þú varst
alltaf hress og aldrei veikur. Við
eigum eftir að sakna þín sárlega,
en minninguna um þig munum við
alltaf geyma í hjörtum okkar.
Elsku afi okkar, nú kveðjum við
þig með miklum söknuði.
Fel Drottni vegu þína
og treystu honum,
hann mun
vel fyrir sjá.
(Sálmur 37:5)
Ingibjörg María, Sandra
og Regína Rósa.
+ Pétur Gunnars-
son fæddist í
Reykjavík 24. mars
1926. Hann lést á
heimili sínu í
Garðabæ 22. sept-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Gunnar Jó-
hannsson alþingis-
maður og Stein-
þóra Einarsdóttir.
Eftirlifandi eigin-
kona Péturs _ er
Svanhildur Óla-
dóttir, en böm
þeirra em þau
Svanhildur og Gunnar Óli.
Útför Péturs fór fram í kyrr-
þey.
Mig langar í örfáum orðum að
minnast Péturs Gunnarssonar vél-
stjóra, sem lést á heimili sínu að-
faranótt 22. september eftir stutta
en erfiða baráttu við óvæginn sjúk-
dóm.
HRAUNBERGS
APÓTEK
Hraunbergi 4
INGÓLFS
APÓTEK
Kringlunni 8-12
eru opin til kl. 22
—
Næturafgreiðslu
eftir kl. 22 annast
Ingólfs Apótek
Eftir fallegt sumar
og gróskumikið er far-
ið að húma að hausti
og trén farin að fella
laufin - daginn tekið
að stytta og skamm-
degið handan horns-
ins; lítið eftir af sumr-
inu annað en minning-
arnar einar.
Þegar ég kom heim
til foreldra minna
sunnudaginn 22. sept-
ember sl. tók ég eftir
því að haustið hafði
látið meira til sína taka
í garðinum hjá Pétri
og Svanhildi en í garði foreldra
minna. Um kvöldið hringdi móðir
mín svo í mig og sagði mér þau
sorgartíðindi að Pétur væri látinn.
Minningar eins sumars eru eins
og dropi í haf þeirra minninga sem
hrannast upp í hugskoti mínu þeg-
ar ég minnist með trega og sökn-
uði Péturs Gunnarssonar.
Pétri kynntist ég þegar ég var
smástrákur, en þá flutti hann
ásamt eiginkonu sinni, Svanhildi
Óladóttur, og tveimur bömum
þeirra, Svanhildi og Gunnari Óla,
í hús við hlið foreldrahúsa minna.
Þar sem við Gunnar Óli vorum jafn-
aldrar tókst strax mikill vinskapur
milli okkar og vorum við jafnan
velkomnir hvor hjá öðrum. Var mér
jafnan vel tekið á Sunnuflöt 36 og
leið vel í félagsskap Péturs og
Svönu.
Skömmu áður en Pétur flutti
ásamt íjölskyldu sinni í Garðabæ-
inn hafði hann dvalið í Póllandi
vegna starfa sinna og fór ég ekki
varhluta af því. Var mér kennt að
segja „hvað er klukkan?" á pólsku
og jafnframt leiddi Pétur mig í all-
an sannleika um það hvernig hnýta
á skóþveng. Hann kenndi mér svo-
kallaða pólska slaufu - sem ég
stæri mig af enn þann dag í dag
að kunna.
Pétur var góður við okkur strák-
ana og tók okkur Gunnar Óla oft
með sér á völlinn til að sjá fótbolta-
leiki; tók okkur með í vinnuna í
Hleragerðinni og einnig fengum
við stundum að fara með honum
í skipin Ögra og Vigra, sem var
ekki svo lítið ævintýri fyrir strák
eins og mig. Þegar í þessa leið-
angra var farið sátum við Gunnar
Óli með Pétri í pallbílnum hans
og eftir að ferðirnar voru nýhafnar
bað hann okkur oft að athuga
hvort Palli eða Tobbi væru í
hanskahólfinu. Þessi nöfn voru
sem tónlist í eyrum okkar strák-
anna, því við vissum mæta vel að
Palli og Tobbi voru ópal og tópas
- eitthvað sem litlir strákar slá
ekki hendinni á móti.
Mér er líka mjög minnisstætt að
í bflskúmum hjá Pétri hékk há-
karl, sem hann fékk sér reglulega
bita af. Við Gunnar Óli urðum einn-
ig að vera miklir menn og sterkir
eins ojg Pétur og bragða á hákarlin-
um. I gegnum þessa manndóms-
raun gengum við hvað eftir annað
- táruðumst yfir því hversu bragð-
sterkur hákarlinn væri og jafnan
brosti Pétur út í annað þegar litlir
strákar voru að reyna að verða að
fullorðnum mönnum, með því einu
að borða hákarl eins og hann gerði.
Pétur Gunnarsson var góður
maður og ávann sér virðingu og
væntumþykju hjá þeim sem hann
umgekkst. Það skarð sem hann
skilur eftir sig verður ekki fyllt,
en minningar um góðan mann sefa
sorg þeirra sem Pétur þekktu.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír deyr aldregi,
hveim er góðan getur.
(Hávamál)
Eftirlifandi eiginkonu Péturs,
Svanhildi, og börnum þeirra, Gunn-
ari Óla og Svanhildi, ásamt fjöl-
skyldum þeirra, sendi ég, fyrir mína
hönd og foreldra minna, okkar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Guð blessi minningu Péturs
Gunnarssonar;>
Lúðvík Orn Steinarsson.
PETUR
GUNNARSSON
INGÓLFUR
BALDVINSSON
+ Ingólfur Bald-
vinsson fæddist
á Básum í Grímsey
28. maí 1920. Hann
lést á sjúkradeild
Hornbrekku á Ól-
afsfirði 26. septem-
ber síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Guðrún Bjarnadótt-
ir, f. 2. desember
1898, og lifir hún
son sinn í hárri elli,
og Baldvin Sigur-
björnsson.
Fyrri kona Ing-
ólfs var Guðrún
Hjaltalín Loftsdótt-
ir, f. 16.7. 1920, d. 6.6. 1943. Þau
eignuðust eina dóttur, Guðrúnu,
f. 6.6. 1943, sem ólst upp þjá
móður Ingólfs og Sigmarí Ág-
ústssyni manni hennar. Seinni
kona Ingólfs var
Hildigunnur _ Ás-
geirsdóttir frá Ólafs-
firði, f. 23.4. 1927,
d. 20.9. 1989. Þau
eignuðust fimm
börn. Þau eru: Ás-
laug, f. 1945, Sigrún,
f.1946, Frímann, f.
1950, Sigurður Pét-
ur, f. 1953, og ÓIi
Hjálmar, f. 1957.
Ingólfur var sjó-
maður til ársins
1970, er hann kom í
land og fór að vinna
hjá Hraðfrystihúsi
Olafsfjarðar og
vann þar til 73ja ára aldurs.
Afkomendur hans eru orðnir 36.
Útför Ingólfs fer fram frá
Ólafsfjarðarkirlyu í dag og
hefst athöfnin klukkan 11.
í dag kveðjum við elsku afa Ingó
eins og við kvöddum ömmu Hillu
fyrir sjö árum.
Það verður tómlegt að koma til
Ólafsfiarðar og hvorugt þeirra verður
til að taka á móti okkur. Allt frá því
að við vorum böm var tilhlökkunin
að fara norður til ömmu og afa strax
og skólanum lauk mikil. Móttökumar
voru alltaf jafn hlýjar og innilegar.
Alltaf var glatt á hjalla á þeirra heim-
ili, mikið hlegið og grínast þegar
þegar amma brá sér í hin ýmsu gervi
til að skemmta okkur krökkunum,
eða þegar afi tók fram harmonikkuna
og spilaði fyrir okkur. Mikið var um
gestagang hjá ömmu og afa, hvort
sem sóst var eftir glaðværðinni eða
pönnukökunum og bakkelsinu hennar
ömmu. Eftir að amma dó hélt afi
áfram að taka á móti okkur með
sömu innilegheitunum og var hann
jafnan búinn að sjóða saltkjöt og
baunir handa okkur.
Afi kom suður til okkar og eyddi
heilli viku með okkur öllum. Þrátt
fyrir að hann væri orðinn veikur
áttum við ekki von á að sjúkdómur-
inn væri orðinn það alvarlegur að
afi yrði farinn mánuði seinna.
Við verðum ævinlega þakklát fyr-
ir þennan dýrmæta tíma sem við
fengum að eiga með honum afa
okkar og minningin mun ávallt lifa
í hjörtum okkar.
Elsku afi, þó að söknuður okkar
sé mikill erum við viss um að amma
hefur tekið á móti þér opnum örmum
hinum megin.
Guð blessi þig, elsku afi okkar.
Hildigunnur, Elin, Gunnar
og Gunnlaug.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni.
Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár.
Ritvinnslukerfin Word og Wordperfect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má
greinar til blaðsins á netfang þess Mbl@centrum.is en nánari upplýsingar þar
um má lesa á hcimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina fari ekki
yfir eina örk A-á miðað við meðallínubil og hæfilega linulengd — eða 2.200 slög.
Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sin en ekki stuttnefni undir greinunum.
V
c
<
\
t
(
(
<
i
t
i