Morgunblaðið - 06.10.1996, Blaðsíða 14

14 SUNNUDAGUR 6. OKTÓBER 1996
LISTIR
MORGUNBLAÐIÐ
Framtíðarsýn norrænna ungmenna í listrænu formi
Sterkir litir,
heillandi tónar
og tölvutengsl
Listahátíð norrænna ungmenna stendur
nú yfír í Kaupmannahöfn. Sigrún
Davíðsdóttir heimsótti sýninguna þegar
undirbúningur var á lokasprettinum og
fylltist stolti yfír að sjá skemmtilegan af-
rakstur íslensku þátttakendanna.
SÝN ungu kynslóðarinnar á
framtíðina er öldungis
ekki mörkuð ótta eða
kvíða, eins og eldra fólkið
vill gjarnan vera Iáta, ef marka
má norræna listasýningu krakka,
sem stendur nú yfir í 0ksnehallen
á Vesturbrú, skammt frá aðal-
jámbrautarstöðinni í Kaup-
mannahöfn. Skemman sem hýsir
sýninguna skelfur af sköpunar-
gleði, litum og krafti. Yfir sextíu
íslensk ungmenni taka þátt í sýn-
ingunni og það var örugglega
ekki af þjóðernisstolti einu saman
að íslenska framlagið virðist taka
sig einstaklega vel út. Hvort sem
var teiknimyndir í tölvu, málverk,
tónlist eða stuttmyndir báru ís-
lensku atriðin það með sér að þar
voru krakkarnir sjálfir að verki,
dyggilega studd góðum leiðbein-
endum, sem höfðu kennt þeim til
verka í stað þess að segja þeim
fyrir verkum.
Krakkarnir koma úr Hlíða-
skóla, Menntaskólanum við Sund,
Hólabrekkuskóla og Æfingaskóla
Kennaraháskóla Islands. Auk
kennara krakkanna voru fengnir
til samstarfs listamenn og annað
fagfólk, þau Bragi Halldórsson
myndlistarmaður, Gréta Mjöll
Bjarnadóttir kvikmyndagerðar-
maður, Hilmar Þórðarsson tón-
skáld, Óskar Jónasson kvik-
myndaleikstjóri og Sigurður Örl-
ygsson myndlistarmaður. Rakel
Pétursdóttir sá um skipulagningu
verkefnisins, en hún er deildar-
stjóri hjá Listasafni íslands og fer
með safnafræðslu þess.
Verkefnið hefur verið í undir-
búningi í rúmt ár. Fyrri hlutinn
fólst í sýningu, sem hver hópur
hélt í sínu landi og var íslenski
hlutinn haldinn í Listasafni íslands
fyrr á árinu. Síðan hefur undirbún-
ingurinn miðast við sýninguna í
Kaupmannahöfn og komu krakk-
arnir til að setja hana upp viku
áður en sýningin hófst. Oksnehal-
len er stór skemma, fyrrum kjöt-
búr, eins og nafnið ber með sér,
en hefur nú verið gerð upp og
hýsir ýmsar listauppákomur. Ra-
kel segir hugmyndina með verk-
efninu hafa verið að gefa krökkun-
um tækifæri til að vinna að list-
rænni sköpun í samstarfi við fag-
menn til að auka skilning þeirra
á eðli lista svo þau geti síðar meir
notað sér listræna sköpun. Þar
sem við stöndum í skemmunni er
alls staðar verið að vinna af krafti.
Rakel segir það hafa verið forrétt-
indi að fá að fá að vinna með
þessum skemmtilega hóp, sem sé
bæði skapandi og samstilltur.
Krakkarnir vekji athygli fyrir
dugnað, áhuga og fijálslega fram-
komu og allir hóparnir hafi eitt-
hvað fram að færa.
HILMAR Þórðarson stjórn-
ar Hávaðahljómsveitinni. Til
vinstri spilar Ólöf Arnalds á
ritvél, en annars spilar hún
á fiðlu og syngur með hljóm-
sveitinni Mósaík.
Jákvætt útstreymi
og birta
Það þarf ekki að ganga lengi
um sýninguna til að sjá að krökk-
unum liggur ýmislegt á hjarta.
Við sólgulan símaklefa er Guðlaug
Dröfn Gunnarsdóttir að leggja síð-
ustu hönd á að skreyta klefann.
Upp úr honum teygja sig hendur
og aðrir angar. Guðlaug Dröfn
segir klefann tákna gleði og það
sem teygi sig upp úr honum tákni
jákvætt útstreymi hans. Gula litn-
um fylgi birta, fylgifiskur gleðinn-
ar.
Skammt frá æfa þær Gyða Pét-
ursdóttir, Edda Björk Þórðardóttir
og Silja Glömmi dans, sem tengist
símaklefanum glaðlega. Tilfinn-
ingarnar sem hann vekur leitast
þær við að fanga í dansinum.
Búningana hafa þær gert með
aðstoð finnskrar stelpu á svæðinu
og efni til þeirra fundu þær í haug
af dóti, sem allir gátu gengið í til
efnisleitar. Þær njóta vinnunnar
greinilega í botn, en hafa líka
gaman af að fá að vinna þarna
innan um krakka frá fleiri löndum.
Hávaðahljómsveitin flytur verk
sitt undir inblásinni stjórn Hilmars
Þórðarssonar tónskálds. Hljóðfær-
in hafa krakkarnir smíðað úr efni
úr haugnum góða. Bílhlutar, dósir
af öllum stærðum og gerðum,
grindur og annað málmdót, að
ógleymdri ritvél, sem Ólöf Arnalds
úr hljómsveitinni Mósaík slær list-
fengum slögum, sem öðlast nýtt
líf. Ekki beint einföld tónlist, enda
segir Hilmar kíminn að framtíðin
Morgunblaðið/Sigrún
GUÐLAUG Dröfn Gunnarsdóttir skýrir útlínur gleðiklefans.
GYÐA Pétursdóttir, Edda Björk Þórðardóttir og Silja Glömmi
dansa gleðidans.
TÖLVUGENGIÐ stillir sér upp. F.v. Ernir Brynjólfsson, Árni
Páll Ársælsson, Friðgeir Már Alfreðsson, Einar Þór Egilsson,
Tómas Bjarnason og Ivar Sturla Sævarsson. Fyrir framan eru
Bjarni Gunnarsson og Friðrik E. Magnus en á myndina vantar
Kára Ólafsson og Steindór Jónsson.
HLUTI af myndlistahópnum bregður á leik.
AÐSTANDENDUR stuttmyndarinnar „Uppúr þurru“. F.v. Dav-
íð Örn Sigþórsson, Hrafn Leó Guðjónsson, Jakob Ágústsson og
Hafliði H. Hafliðason.
sé flókin og því sé allt flókið.
Önnur hljóðfæri krakkanna eru
risastórt hljómborð, sem hægt er
að ganga á og gamalt hjól sem
hægt er að stíga og framleiða þá
hljóð. Og svo er þarna gamalt hjól,
sem hægt er að stíga, rétt eins
og þrekhjól og þá heyrist tónlist.
Einnig íslenskt verkefni. Hilmar
segir Hávaðahljómsveitina og hjól-
ið gott dæmi um hvernig hægt sé
að nota allt, ef hugmyndaflugið
sé í lagi. En sköpunin veki krakk-
ana líka vonandi til umhugsunar
um að því meira sem maður læri,
því meira sé hægt að gera af skap-
andi hlutum.
Á opnunarhátíðinni vakti hljóm-
sveitin Mósaík verðskuldaða at-
hygli fyrir frumlega og faglega
tónlist. Auk Ólafar, sem spilar á
fiðlu og syngur, tróðu upp þau
Benedikt Hermann Hermannsson
gítarleikari, Anna Ruth Ólafsdótt-
ir sellóleikari og Guðrún Dalía
Salómonsdóttir hljómborðsleikari,
en tveir aðrir meðlimir voru ekki
með í Höfn. í eyrum þess, sem
hlustar ekki oft á rokk, hljómar
tónlist þeirra eins og rokk með
ljóðrænu ívafi og lætur einkar vel
í eyrum. Og ekki eru textarnir
síður skemmtilegir. Á sýningunni
geta gestir síðan hlustað á upptök-
ur með þeim. Alls eru þarna fimm
geisladiskar með íslensku efni,
sem tekið var upp með góðri að-
stoð Ríkisútvarpsins og Hreins
Valdimarssonar hljóðmanns.
Náunginn, sem komst
ekki inn í tölvuna
Heilt tölvuver er á sýningunni,
auðvitað tengt alnetinu. Bjarni
Gunnarsson, Tómas Bjarnason og
ívar Sturla Sævarsson fást við
hugtakið Verslun og hafa samið
teiknimynd út frá því. í mynd
þeirra ganga þeir út frá því að í
framtíðinni fari verslun fram í
gegnum tölvur og segir myndin
frá náunga, sem kann ekki á þær.
Á skjánum sér hann ís, sem hann
langar að kaupa, en það einasta
sem hann getur er að bijóta skjá-
inn, sem dugir honum skammt í
að komast yfir ísinn. „Hvert fór
ísinn?“ spyr hann að lokum.
Friðrik E. Magnus og Emir
Brynjólfsson eru að fást við að
tengja allar tölvurnar og fá þær
til að skila sínu. „Þetta er svolítil
kaos núna, en verður rosaflott,"
segir Friðrik fullur sannfæringar
og engin ástæða til að trúa öðru,
því drengirnir virðast vita betur
en flestir fullorðnir tölvnotendur
hvernig eigi að taka á tölvunum.
Við stóran veggflöt svarfast
hópur um með pensla og liti. Vegg-
urinn er að taka á sig sterkt og
litríkt yfirbragð undir dyggri og
innblásinni leiðsögn Sigurðar Örl-
ygssonar, sem gengur frekar til
verks en að lesa yfir krökkunum.
Þau bregða á leik á milli þess sem
þau leggja síðustu hönd á framlag-
ið.
Kvikmyndahópurinn sýnir
þarna ýmsar myndir eins og
„Græna bamið“, sem þær Alfa
Rós Pétursdóttir, Margrét Sturlu-
dóttir, Svandís Sif Þórðardóttir,
Guðrún Finnbogadóttir og Ásta
Júlía Guðjónsdóttir hafa gert.
Græna barnið fæðist í kennaheimi
framtíðarinnar, en sker sig úr
hópnum, því það er með typpi.
„Uppúr þurru“ er mynd þeirra
Davíðs Arnar Sigþórssonar,
Hrafns Leós Guðjónssonar, Hafl-
iða H. Hafliðasonar og Jakobs
Ágústssonar og segir frá hrakn-
ingum drengs, sem stingur sér í
sundlaug en kemur upp úr í bað-
keri, Bláa lóninu og er að lokum
skolað niður í klósetti.
íslendingar hafa orð á sér fyrir
að þar séu fleiri listamann en víð-
ast annars staðar miðað við höfða-
tölu og listamenn þeirra hafa
margir hveijir getið sér góðan
orðstír. Eftir að hafa séð hlut ís-
lensku krakkanna í 0ksnehallen
þarf ekki að örvænta um að slakna
muni á getu og sköpunarkrafti á
næstunni...