Morgunblaðið - 10.10.1996, Blaðsíða 24

24 FIMMTUDAGUR 10. OKTÓBER 1996
MORGUNBLAÐIÐ
H-
LISTIR
Bangsaleikur eftir Uluga Jökulsson frumsýndur í Gerðubergi
I hugmyndaheimi barna
Morgunblaðið/Jón Svavarsson
STEFÁN Sturla Sig-urjónsson og Jakob Þór
Einarsson í hlutverkum sínum í Bangsaleik.
SJÓNLEIKHÚSIÐ frum-
sýnir Bangsaleik eftir 111-
uga Jökulsson í Gerðubergi
í dag kl. 11. Ræðir hér um
liðlega hálfrar klukku-
stundar langa sýningu fyrir
börn á aldrinum 2-7 ára
sem hægt er að sýna nán-
ast hvar sem er, svo sem
aðstandendur komast að
orði.
Bangsaleikur segir frá
litla Bangsa sem villist frá
fjölskyldu sinni úti í hinum
stóra skógi. Verður hann
hræddur og einmana. í
skóginum hittir Bangsi litli
ljón, fíl og krókódíl, sem
hann reynir með öllum ráð-
um að vingast við og geng-
ur jafnvel svo langt að
reyna að líkjast þeim en
ekkert þeirra vill eiga hann
að vini.
Þegar litli Bangsi fínnur
stóra Bangsa á ný er hann
orðinn svo torkennilegur
að sá síðamefndi ber ekki
kennsl á hann. Þá uppgöt-
var litli Bangsi að leiðin til
að eignast vini er ekki að
reyna að vera annar en
maður er, eða eins og seg-
ir í lokasöngnum. „Hvort
sem þú ert ljón, eða fíll eða
kálfur,/ þá skiptir mestu
máli — að vera þú sjálfur."
Leikstjóri er Sigrún Edda Bjöms-
dóttir, tónlist er eftir Guðna Franz-
son, búningahönnuður er Helga Rún
Pálsdóttir en öll hlutverk í sýning-
unni em í höndum Stefáns Sturlu
Sigurjónssonar og Jakobs Þórs Ein-
arssonar.
Vandasamt verk
„Við Jakob Þór höfum unnið mik-
ið saman á undanfömum ámm,
meðal annars í leikhópnum Banda-
mönnum, þar sem Guðni Franzson
hefur jafnframt komið við sögu,“
segir Stefán Sturla Sigurjónsson,
þegar tilurð sýningarinnar ber á
góma. „Á ferðalögum okkar með
hópnum höfum við rætt mikið um
bamaleikhús og eitt af því sem okk-
ur langaði að gera var að vinna
sýningu út frá hugmyndaheimi
barnanna sjálfra."
Sýning af þessu tagi er hins veg-
ar vandasamt verk, bætir Stefán
Sturla við og þeir Jákob Þór hafí
því ákveðið að spara hvergi. „Við
leituðum strax til Illuga þar sem
okkur hefur þótt hann vinna út frá
þessari sömu hugmynd í bamabók-
um sínum. Tók hann okkur strax
vel. Sigrún Edda var alltaf efst á
blaði sem leikstjóri enda hefur hún
lengi verið að vinna á þessum nót-
um, einkum í sjónvarpi, auk þess
sem hún hefur mikla reynslu af því
að leika í miklu návígi við böm í
gegnum störf sín í brúðu-
leikhúsi."
Að sögn Stefáns Sturlu
hefur sýningin verið unnin
í hópvinnu — leikaramir
hafi nánast æft með nál og
tvinna í höndunum við und-
irleik saumavélarinnar.
„Við höfum alltaf verið
staðráðin í að vinna út frá
einfaldleikanum — enda er
um farandsýningu að ræða
— án þess að það komi nið-
ur á ævintýraheiminum.
Hugmyndin er að sækja
bömin heim í þeirra um-
hverfí og búa til leikhús á
líkum forsendum og þau
gera sjálf í sínum fijálsu
tímum í gmnnskólum eða
leikskólum.“
Stefán Sturla segir að
framboð á leiknu efni fyrir
böm hafi aukist jafnt og
þétt á liðnum misserum.
„Hér áður fyrr vom skól-
arnir þakklátir fyrir öll leik-
rit sem ætluð vom bömum
en nú em þeir orðnir vand-
látari og gleypa ekki lengur
við öllu efni fýrir böm —
bara af því það er fyrir
böm — þótt þakklætið sé
ennþá til staðar. Fyrir vikið
leggur fólk sífellt meiri
vinnu í bamaleiksýningar
sem er vitaskuld af hinu
góða.“
íslenskt barnaleikhús hefur löng-
um átt undir högg að sækja og þó
það sé að sækja í sig veðrið segir
Stefán Sturla að bjöminn sé hvergi
nærri unninn — við stöndum hinum
Norðurlöndunum enn langt að baki.
Reykjavík sé til dæmis eina höfuð-
borgin á Norðurlöndum, og jafnvel
í Evrópu, sem hafi ekki yfir að ráða
menningarmiðstöð sem eingöngu sé
ætluð bömum. „í nokkurn tíma
hefur hins vegar orðið einhver
breyting til batnaðar á hveiju ári,
þannig að maður verður að vera
bjartsýnn; í það minnsta munum við
hjá Sjónleikhúsinu ekki leggja árar
í bát.“
TUTTUGU og fjórir dansarar leggja sinfóníuhljómsveitinni Iið á tónleikum í kvöld og á laugardag.
Sinfónískir dansar
Á TÓNLEIKUM Sinfóníuhljóm-
sveitar íslands í Háskólabíói í kvöld,
kl. 20. og á laugardaginn kl. 14.30.
fær Sinfóníuhljómsveitin til liðs við
sig dansara úr Listdansskóla ís-
lands.
Flutt verða verkin Boðið upp I
dans eftir Carl Maria von Weber,
Pas de deux efttir Tchaikov-
sky/Stravinsky, Ungverskur dans
nr. 5 eftir Johannes Brahms, Tango
Jalousie eftir Jacob Gade, Sverð-
dansinn eftir Aram Khachaturian,
Elddansinn eftir Manuel DeFalla,
Pavane eftir Maurice Ravel, Can,
can úr Orfeus í undirheimum eftir
Offenbach og Sinfónískir dansar úr
Sögu úr vesturbænum eftir Leonard
Bemstein. Hljómsveitarstjóri er Nic-
holas Uljanov.
Kynnir á tónleikunum verður
Ingibjörg Björnsdóttir. Dansararnir
eru 24 nemendur Listdansskóla Is-
lands og koma fram í fjórum atrið-
um þ.e. Ungverskum dansi eftir
Brahms, Sverðdansinum eftir Khac-
haturian, Elddansinum eftir DeD-
alla og Can, can eftir Offenbach.
Allt eru þetta mjög ólíkir dansar sem
koma hver úr sinni áttinni. Ung-
verskur dans er fjörugur slavneskur
þjóðdans, Sverðdansinn er uppmna-
lega rússneskur dans um sverð sem
liggja óslíðmð á jörðinni, aðallega
dansaður af karlmönnum en er nú
mjög stílfærður í dansgerð Hany
Hadya. Elddansinn er særingardans
dansaður við trúarathafnir en síð-
asti dansinn er Can, can, franskur
gleðidans sem var mjög algengur á
síðustu öld, en þá þótti sumum hann
bijóta í bága við almennt velsæmi.
Það em kennarar við Listdans-
skólann, þau Auður Bjamadóttir,
Hany Hadya og David Greenall sem
ásamt skólastjóra skólans Ingi-
björgu Björnsdóttur hafa samið
dansana. Milli dansatriða mun
hljómsveitin leika ýmis danslög en
tónleikunum lýkur á Sinfónískum
dönsum úr Sögu úr vesturbænum
eftir Leonard Bemstein.
Hljómsveitarstjórinn Nicholas
Uljanov er fæddur í St. Pétursborg
í Rússlandi þar sem hann hóf tónlist-
arnám. Síðar lá leið hans í fram-
haldsnám til Austurríkis þar sem
hann nú býr. Uljanov hefur mikið
unnið í óperuhúsum við uppfærslur
á ópemm og ballettum. Kynnir á
tónleikunum verður Ingibjörg
Bjömsdóttir, skólastjóri Listdans-
skólans.
Morgunblaðið/Ámi Sæberg
EGGERT Pétursson segir að blómaáhuginn
hafi fylgt sér frá blautu barnsbeini.
Eggert Pétursson opnar sýningu í Ingólfsstræti 8
Blómí
brennidepli
ANDSPÆNIS íslenskri náttúm
hefur margur fallið í stafí. Flóran,
í öllum sínum fjölbreytileika, skipar
þar veglegan sess og hafa margir
reynt að gera henni skil í máli og
myndum. Eggert Pétursson er einn
þeirra sem valið hafa síðarnefnda
miðilinn og á málverkasýningu sem
hann opnar í Ingólfsstræti 8 í dag
getur að líta árangurinn.
Eggert segir að blómaáhuginn
hafi fylgt sér frá blautu barns-
beini en hann hafi snemma lært
að greina blóm og þekkja, meta
gildi þeirra og fegurð. Snemma
fór Eggert því að mála plöntur
og hin síðari ár hefur hann svo
til eingöngu málað verk af þeim
toga. „Blómin hafa alltaf komið
einhvers staðar inn í það sem ég
hef verið að fást við en í seinni
tíð hefur áherslan á þau verið að
ágerast."
En þótt blómin séu miðlæg í
verkum Eggerts og meðhöndluð
af virðingu er hætt við að ekki sé
allt sem sýnist. Skyldi list hans
vera dulbúin í gervi blómamál-
verka? „Auðvitað skiptir málverkið
sjálft máli. í fjarlægð líta myndim-
ar mínar ef til vill út fyrir að vera
afstrakt en þegar nær kemur koma
hins vegar margvísleg smáatriði í
ljós, svo sem blóm sem eru falin í
áferð og litum, sem breytast við
mismunandi birtu.“
Á sýningunni í Ingólfsstræti 8
eru grænir litir og dökkir efst á
baugi. Þarf það vart að koma á
óvart en staðreyndin er hins vegar
sú að Eggert hefur ekki alltaf leitt
þá liti til öndvegis.
Sagt hefur verið að verk Egg-
erts séu persónuleg og illflokkan-
leg í listsögulegu samhengi en
sjálfur hefur hann látið svo um
mælt að málverkið sé endanlega
horfið en fjarvera þess sé mikils-
verð. „Tvívítt verk sem hefur yfir-
borð málverks er staðgengill
þess.“
Eggert segirtakmarkandi að láta
verk sín fylla út í fyrirframgefínn
listrænan bás - eðlilegra sé að
horfa til margbreytileika og eðli-
legra mótsagna, þótt hann sé ef til
vill ekki rétti maðurinn til að kveða
upp dóm í þeim efnum. Kveðst lista-
maðurinn hafa orðið fyrir áhrifum
úr ólíkum áttum, þó einkum frá
mönnum sem fengist hafi við allt
aðra hluti en hann sjálfur.
Eggert vinnur hægt - gefur sér
góðan tíma til að nostra við hvert
málverk. Fyrir vikið kveðst hann
mála tiltölulega fáar myndir á ári,
þótt hann sé jafnan að frá morgni
til kvölds. „Það eru dæmi um að
ég hafi verið í heilt ár með sömu
myndina - eingöngu."
Þegar framtíðina ber á góma
kveðst listamaðurinn ekki hafa í
hyggju að venda kvæði sínu í kross
- blómin verði áfram í brenni-
depli. Hann sé til að mynda farinn
að leggja drög að næstu sýningu.
Þessa dagana þarfnist sýningin í
Ingólfsstræti 8 hins vegar óskiptr-
ar athygli hans en henni lýkur 3.
nóvember næstkomandi.
Ólafur Elíasson sýnir í Kaupmannahöfn
Islenskt listaverk
unnið út frá kúluhúsi
Kaupmannahöfn. Morgunblaðið.
ÓLAFUR Elíasson myndlistarmað-
ur tekur þátt í norrænni samsýn-
ingu á vegum Arken og verður hún
opnuð á föstudaginn. Sýningin
markar jafnframt opnun mynda-
styttugarðs við Vestvolden í
Hvidovre í útjaðri Kaupmanna-
hafnar og verða verkin hluti af
garðinum eftir að sýningunni lýk-
ur. Ólafur á eitt stórt verk á sýn-
ingunni, nokkurs konar kúluhús,
sem hann hefur unnið í samráði
við Einar Þorstein arkitekt.
Nútímalistasafnið Arken valdi
þátttakendur, sem eru auk Ólafs
þeir Anders Tomren frá Noregi,
Ulf Rollof frá Svíþjóð og Martin
Erik Andersen frá Danmörku.
Garðurinn er sá fyrsti sinnar teg-
undar í nágrenni borgarinnar. Ól-
afur er íslenskur en ólst upp í
Danmörku og gekk á Kúnstaka-
demíuna í Kaupmannahöfn. Und-
anfarin þijú ár hefur hann búið í
Köln í Þýskalandi.
Verk Olafs í garðinum er kúlu-
hús sem hann teiknaði en Einar
Þorsteinn arkitekt aðstoðaði við
endanlega útfærslu hugmyndar-
innar. Húsið er grindin ein, 9 metra
breið og þriggja metra há, og valdi
Ólafur henni sjálfur stað í garðin-
um. Fyrr í sumar tók Ólafur þátt
í samsýningu í Rotterdam. Þann
19. október verður opnuð einka-
sýning á verkum hans hjá Malmö
kunstmuseum og síðar í haust sýn-
ir hann í Berlín.
I
\
\

L