Morgunblaðið - 10.10.1996, Blaðsíða 46

46 FIMMTUDAGUR 10. OKTÓBER 1996
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
KRISTJÁN BREIÐFJÖRÐ
vélstjóri,
Unufelli 33,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju
í dag, fimmtudaginn 10. október,
kl. 13.30.
Blóm eru vinsamlega afþökkuð, en
þeim, sem vildu minnast hans, er bent
á að láta líknarfélög njóta þess.
Guðjón Kristjánsson,
Þórður Hreinn Kristjánsson, Anna Sch. Jóhannesdóttir,
Jóhanna Ósk Kristjánsdóttir, Ingólfur Benediktsson
og barnabörn.
t
Ástkær faöir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
SIGURJÓN EINARSSON
skipasmíðameistari,
áður á Garðstíg 1,
Hafnarfirði,
er lést á Hrafnistu í Hafnarfirði, verður
jarðsunginn frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði
föstudaginn 11. október kl. 13.30.
Katrín Sigurjónsdóttir Thorarensen,
Vigdís Sigurjónsdóttir, Haukur Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Elsku litli drengurinn okkar,
ÍVAR ÞÓR JÓNSSON,
Lækjarhúsum,
Suðursveit,
verður jarðsunginn frá Kálfafellstaðar-
kirkju laugardaginn 12. október. Þeim
sem vildu minnast hans er bent á
Styrktarfélag krabbameinssjúkra barna.
Sigurrós Erla Björnsdóttir, Jón Þorsteinsson,
Jón Birnir Jónsson, Þóra Birna Jónsdóttir.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
JÓHANN PÉTUR PETERSEN,
Staðarhvammi 1,
Hafnarfirði,
lést í St. Jósefsspítala þriðjudaginn 8. október.
Guðriður Petersen,
Eli'n Jóhannsdóttir, Tryggvi Ólafsson,
Bryndis Petersen, Leifur Jónsson,
Jóhann Petersen, Björg Haraldsdóttir,
Pétur Jakob Petersen, Auður Héðinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Elskaður sonur okkar og bróðir,
SINDRI KONRÁÐSSON,
lést af slysförum þriðjudaginn 1. október.
Jarðarförin fer fram frá Dómkirkjunni
föstudaginn 11. október kl. 13.30.
Jarðsett verður í Gufuneskirkjugarði.
Lilja Helgadóttir, Konráð Jóhannsson,
Svanhildur Konráðsdóttir,
Hrafnkell Konráðsson,
Jóhann Helgi Konráðsson,
Aðalheiður Konráðsdóttir
og aðrir ástvinir.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
ÞORGERÐUR VILHJÁLMSDÓTTIR,
Grænumörk 5,
Selfossi,
verður jarðsungin frá Selfosskirkju
laugardaginn 12. október kl. 10.30.
Helga Marteinsdóttir, Sigurður Kristinsson,
Þorsteinn Árnason, Dóróthea Antonsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
STURLA
JÓNSSON
+ Sturla Jónsson
fæddist á Suð-
ureyri við Súganda-
fjörð 24. ágúst
1902. Hann lést á
Hrafnistu í Reykja-
vík 2. október síð-
astliðinn. Foreldrar
Sturla voru Jón
Einarsson, formað-
ur og íshússfjóri á
Suðureyri, f. 9.6.
1873, d. 22.1. 1939,
sonur Einars Jóns-
sonar bónda að
Meiri-Bakka í
Skálavík og Krist-
ínar Þorkelsdóttur; og Kristín
Krisfjánsdóttir, f. 4.6. 1874, d.
25.1. 1931, dóttir Kristjáns Al-
bertssonar, útvegsbónda, Suð-
ureyri, og Kristínar Guðmunds-
dóttur. Systkini Sturlu eru: 1)
Þóra Jónsdóttir Hjartar, f. 12.2.
1896, maki Friðrik Hjartar. 2)
Þorlákur Jónsson, f. 23.12.
1907, maki Krisfjana Örnólfs-
dóttir. 3) Kristjana Jónsdóttir,
f. 7.11. 1909, maki Friðbert
Pétursson. 4) Jóhannes Jóns-
son, f. 20.1. 1916j maki Svava
Valdimarsdóttir. A lífi eru Þor-
lákur, Kristjana og Jóhannes.
Hinn 9.10. 1926 kvæntist
Sturla Kristeyju Hallbjöms-
dóttur, f. 22.2. 1905, d. 30.7.
1983. Foreldrar hennar vom
Hallbjörn Eðvarð Oddsson,
bóndi og kennari. Bjó að Bakka
í Tálknafirði, Súg-
andafirði og Akra-
nesi, og Sigrún Sig-
urðardóttir frá Hof-
stöðum í Gufudals-
sveit. Börn þeirra
em: 1) Eva, f. 7.9.
1927, maki Guðni Þ.
Jónsson. Þau eiga
eina dóttur. 2) Sig-
rún, f. 18.4. 1929,
maki Þórhallur Hall-
dórsson. Þau eiga
fjórar dætur. 3)
Kristín, f. 14.6. 1930,
maki Guðbjörn
Björnsson. Þau eiga
fjögur börn. 4) Jón, f. 21.10.1932,
maki Sigurbjörg Björnsdðttir.
Þau eiga þijú börn. 5) Eðvarð,
f. 23.3. 1937, maki Ambjörg
Bjarnadóttir. Hann á sex böm.
Afkomendur Kristeyjar og
Sturlu em 53, allir á lífi.
Sturla stundaði nám í Núps-
skóla 1920-1922, var á sjómanna-
námskeiði á ísafirði 1924, tók þar
skipsfjórapróf fyrir 30 tonna
báta. Hann var háseti, stýrimaður
og skipsfjóri í mörg ár og útgerð-
armaður um 25 ára skeið, verk-
stjóri við fiskkaup og fiskverkun.
Síðan reisti hann saltfiskverkun
og herti einnig fisk fyrir innan-
landsmarkað. Setti á stofn lítið
frystihús og frysti þann fisk sem
áður var saltaður. Var nokkur
ár með vinnslu og frystingu á
rækju. Hann hætti sjálfstæðum
Sturla Jónsson stendur hér
styrkur, í orðum hagur,
ávallt fyrir augum mér
ötull gæfumaður.
Svona var eitt sinn um þig ort,
elsku afi minn. Með örfáum orðum
langar mig að kveðja þig og þakka
góðar stundir.
Þú varst sannarlega „í orðum
hagur“, og ég var ekki há í loftinu
er þú kenndir mér fyrstu kvæðin.
Gríska stafrófið lærði ég af þér sem
skemmtilega vísu áður en ég varð
níu ára gömul. Það er þér að þakka
að ég kann að meta ljóð.
Þó minnið hafi tapast, geymdir
þú kveðskapinn í hólfí hugans.
Undanfarin ár áttum við góðar
stundir við að syngja saman, fara
með ættjarðarljóð og kvæði. Já,
ættjarðarljóð um Súgandafjörð,
þann stað er var þér kærastur á
jörðu. Þangað ert þú nú kominn,
afí minn, og ég veit að þér líður vel.
Elsku afi, ég þakka þér fyrir allt.
Berðu Eyju ömmu kveðju mína.
Barnabarnið þitt,
Steinunn.
Elsku langafí minn. Nú ert þú
búinn að fá þína hinstu hvíld. Krist-
ey amma hefur örugglega komið
og sótt þig og nú eruð þið saman
á ný á einhverjum fallegum stað.
Eg veit að núna líður þér vel. Það
sem mér er minnisstæðast um þig,
elsku afí, er svo margt, mest þó
að þú varst alltaf í jakkafötum og
fórst aldrei út án þess að hafa þinn
hatt. Um heimsóknir okkar systra
til ykkar ömmu á Suðureyri, hvað
þú varst þolinmóður að kenna okk-
ur gríska stafrófið, alfa og beta,
gamma, delta o.s.frv. Við gleymd-
um því iðulega á milli ferða vestur
en þú varst alltaf tilbúinn að kenna
okkur það upp á nýtt, þegar við
komum aftur. Svo var auðvitað
gott að vita af bijóstsykurpokanum
sem þú ávallt hafðir í vasa þínum.
Þú varst alltaf að fara með vísur
um allt og alla, sem var svo gaman
að heyra þig fara með, það fór og
fer enginn með vísur eins og þú.
Svo þegar þú varst kominn suður
og áttir ekki auðvelt með að þekkja
fólk, komstu bara með vísu um
nafnið, eins og á pabba mínum:
Elvar blossi og auðnu
hnoss . . . eða eitthvað sem var
upp úr gömlum sögubókum: Sigrún
á Sunnuhvoli, Hallgerður langbrók
eða eitthvað í þeim dúr.
Það er alltaf erfítt að kveðja ein-
hvern sem manni þykir vænt um.
Ég er svo ánægð með að við náðum
að taka mynd með fímm ættliðum,
rétt eftir að sonur minn fæddist.
Blessuð sé minning þín, elsku afí
minn, ég og systur mínar Þóra og
Hrafnhildur munum ávallt geyma
minninguna um merkismanninn
hann Sturlu langafa, í hjörtum okk-
ar.
Þegar maður hefur tæmt sig öllu, mun frið-
urinn mikli koma yfir hann. Allir hlutir koma
fram í tilvistina, og menn sjá þá hverfa
aftur. Eftir blóma ævinnar fer hvað eina
aftur til upphafsins. Að hverfa aftur til
upphafsins er friðurinn; það er að hafa náð
takmarki tilvistar sinnar.
Að ná þessu er að öðlast eilífðina. Sá sem
finnur til eilífðarinnar nefnist vitur. Sá sem
skynjar ekki eilífðina, veitir ástríðum ráðrúm
og verður fyrir ógæfu. Að finna til eilífðar-
innar víkkar sálina og lyftir henni. Víðsýnni
andi hefur samúð með öllu. í samúðinni
finnst konungdómurinn, í konungdóminum
himinninn, og í himninum Alvaldið. Sá, sem
dvelur með Alvaldinu, líður ekki undir lok;
þó að líkaminn leysist sundur, er engin
hætta á ferðum.
Leiðir Alvaldsins liggja heim. Hógværð
einkennir starfsemi Alvaldsins.
Allir hlutir eiga rót sína í tilverunni, en
hið tilvistarlausa er upphaf tilverunnar.
(Lao-Tse.)
Þín dótturdótturdóttir
Sigrún Ama Elvarsdóttir.
Er mér bárust þau tíðindi að
Sturla Jónsson væri allur sótti
margt á hugann. Hér kveður maður
sem sigrar fylgdu langa ævi. Þá
hann tapaði orrustu vann hann
stríðið.
Hann var oddviti Súgfírðinga í
24 ár, hreppstjóri í 30 ár og formað-
ur Fjórðungssambands Vestfirð-
inga í 15 ár. Þetta er þó aðeins
hluti af þeim félagsstörfum sem
hann sinnti.
Níu ára gamall byijaði Sturla
sjómennsku á handfæraveiðum á
vélbátnum Svani. Jón Einarsson,
faðir hans, var formaður á bátnum.
Þetta var að sumarlagi. Útilegan
var oftast 4 til 6 dagar. Saltað var
um borð.
Frá fermingaraldri til 32 ára ald-
urs stundaði hann sjóinn. Þar af
var hann formaður í 9 ár. Eftir það
atvinnurekstri árið 1958 en var
áfram um nokkurn tíma hlut-
hafi í frystihúsarekstri og út-
gerð á Suðureyri. Sturla var
formaður íþróttafélagsins
Stefnis í 17 ár samfellt og er
heiðursfélagi þess. Hann var
fyrsti æðstitemplar barnastúk-
unnar Vísis og var einnig í stúk-
unni Dagrúnu og i Góðtempl-
arareglunni alla tíð. Var heið-
ursfélagi í umdæmisstúkunni á
Isafirði. Ennfremur var hann
virkur í Leikfélagi, Fiskifélags-
deild o.fl., í hreppsnefnd frá
1934 og þá oddviti samfellt til
1958, eða 24 ár. Hreppssljóri
frá 1948-1978, í 30 ár, sýslu-
nefndarmaður 1946-1978, 32
ár, safnaðarfulltrúi frá 1946-
1972, 26 ár, í sóknarnefnd
1958-1976, í 18 ár, umboðs-
maður skattstjóra í 16 ár, for-
seti Fjórðungssambands Vest-
fjarða frá 1955-1970 og heið-
ursforseti þess síðan. í Yf-
irskattanefnd um skeið og í
skólanefnd Núpsskóla, stjórn-
arformaður Kaupfélags Súg-
firðinga frá 1948-1973, í 25 ár.
Sat í Hrafnseyrarnefnd í fjölda
ára. Var félagi í Oddfellow-
stúkunni Gesti á ísafirði frá
1949 eða í 47 ár og orgelleikari
í Suðureyrarkirkju til margra
ára. Var gerður að heiðurs-
borgara Suðureyrarhrepps, sá
fyrsti og eini, árið 1976.
Minningarathöfn um Sturlu
verður í Bústaðakirkju í dag,
10. október, og hefst athöfnin
klukkan 10.30. Útför hans fer
fram frá Suðureyrarkirkju
laugardaginn 12. október og
hefst athöfnin klukkan 14.
rak hann eigin útgerð í áratugi.
Hann rak einnig fískverkun í landi
með öðrum en síðar sína eigin. Einn
af samferðamönnum orti um Sturlu
þessa vísu:
Sturla Jónsson stendur hér
styrkur í orðum hagur.
Ávallt fyrir augum mér
ötull gæða maður.
Þessi fábrotna staka segir það
sem segja þarf. Þetta var maður
sem Súgfírðingar völdu til forustu.
Þetta var maður sem Vestfírðingar
völdu til forustu.
í sinni oddvitatíð tókst Sturlu að
breyta verstöð Suðureyrarmalar í
Iítið sjávarþorp. Bijóturinn sem
bæði var brimvarnargarður og við-
lega fyrir flutningaskip var fram-
kvæmdin sem skipti sköpum. Sjáv-
arþorpið var vissulega risið áður á
þeirri forsendu einni að stutt var á
fengsæl fiskimið en á dönsku sjó-
kortunum var Súgandafjörður
merktur sem staður sem bæri að
sigla framhjá. Það storkaði geði
Sturlu. Þegar hægt var að skipta
út vörum með eðlilegum hætti og
draga úr mætti haföldunnar á för
hennar inn fjörðinn tók við nýtt
tímabil. Þetta var engum ljósara
en Sturlu enda orti hann:
Hafnarstaðir, húsið mitt
hátt við brjótinn stendur.
Þar sem aldan syngur sitt
sorgarlag við strendur.
Sem formaður Fjórðungssam-
bands Vestfírðinga gaf hann út
Hagfræði Vestfjarða. Þar var m.a.
gerð grein fyrir þeim afla sem barst
á land í hverri verstöð og útflutn-
ingsverðmætum. Þar mátti og sjá
hveijar voru gjaldeyristekjur Is-
lendinga, hvert framlag Vestfírð-
inga var í gjaldeyrisöfluninni.
Þessu hélt hann gjarnan að ráða-
mönnum. Það þýddi ekkert hjá þeim
að halda því að Sturlu að annað
skipti meira máli í efnahagslegri
sjálfstæðisbaráttu íslendinga. Hug-
tök eins og þjóðartekjur sá hann í
gegnum. Þing Fjórðungssambands-
ins voru notuð til stefnumörkunar
og til að fylkja liði. Þar komu oft
fram ólík sjónarmið.
Séra Stefán Eggertsson á Þing-
eyri hafði talað langt mál af sann-
færingarkrafti til stuðnings flug-
samgöngum. Sturlu þótti þetta of
einhliða og varði nauðsyn flutnings
á sjó. „Ég var varla sestur", sagði