Morgunblaðið - 15.10.1996, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 15. OKTÓBER 1996 35
MIIMIMINGAR
KRISTJANA
STEINÞÓRSDÓTTIR
+ Kristjana Stein-
þórsdóttir
fæddist á Þverá í
Ólafsfirði 11. des-
ember 1900. Hún
lést í Kumbaravogi
5. október síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru Stein-
þór Þorsteinsson,
bóndi og sjómaður
í Vík í Héðinsfirði,
frá Þverá í Ólafs-
firði, og Krisljana
Jónsdóttir hús-
freyja frá Stórholti
i Fljótum. Systkini
Kristjönu eru: Guðrún Mund-
ína, f. 7.4. 1902, d. 25.4. 1958;
Sigurpáll, f. 20.9. 1903, d. 19.5.
1985; Ólöf Steinþóra, f. 22.5.
1905, d. í júlí 1984, Anna Lilja,
f. 9.12. 1906, d. 4.8. 1980. Hálf-
systir Kristjönu samfeðra er
Jónína, f. 20.7. 1906.
Kristjana giftist 10.10. 1952
Sigfúsi Hallgrímssyni, f. 8.9.
1904, d. 13.10.1991, skólastjóra
og presti aðventsafnaðarins.
Þegar ég fékk tilkynningu um lát
frænku minnar, Kristjönu Stein-
þórsdóttur, á ferð minni erlendis,
fylltist hugur minn sorg, trega og
leiða yfir að hafa ekki getað efnt
loforð mitt við hana að vera hjá
henni síðustu stundir lífs hennar.
Það voru erfiðir dagar, þó svo að
ég vissi hversu mjög hún hafði þráð
að fá að hverfa til Guðs síns. Jana
mín var orðin ósköp þreytt og þráði
hvíld eftir langa ævi. Hin seinustu
ár, eftir að maður hennar, lést var
lífið henni erfitt á margan hátt.
Heym og sjón voru að mestu farin
og þrekið minnkaði við hvert veik-
indaáfall sem hún varð fyrir, enda
eru 95 ár hár aldur. Hún sagði oft
hin síðari ár: „Það er erfitt að verða
gamall og vera upp á aðra komin."
Hún var svo sjálfstæð og sjálfs-
bjargarþörfin var svo rík í eðli henn-
ar að hún reyndi svo lengi sem
hægt var að bjarga sér sjálf.
Hún Jana var mér svo mikils virði.
Ástríki hennar, umhyggja og vænt-
umþykja umluktu mig og mína og
bænir hennar veittu mér styrk er
erfiðleikar steðjuðu að. Hún var
tengiiiður við liðinn tíma og veitti
mér aukinn skilning á lífi og starfi
liðinna kynslóða.
Jana fluttist ung að árum ásamt
foreldrum sínum, Kristjönu Jóns-
dóttur og Steinþóri Þorsteinssyni,
að Vík í Héðinsfirði. Hún var elst
fímm barna þeirra, en þau voru
Guðrún Mundína, Sigurpáll, Ólöf
Steinþóra og Anna Lilja, en Stein-
þór átti einnig dóttur, Jónínu að
nafni með Ólöfu Þorláksdóttur og
er hún nú ein þeirra systkina á lífi.
Þegar Jana var nýlega 11 ára að
aldri andaðist móðir hennar og var
þá yngsta barnið, móðir mín, aðeins
fimm ára gömul. Jana tók við hús-
móðurstörfum með aðstoð föður síns
og góðra granna, þar til faðir henn-
ar tók sér bústýru árið eftir, Ólöfu
Sigurðardóttur, er hann giftist síð-
ar. Þá tvístruðust börnin. Sigurpáll
og Anna urðu eftir á heimilinu,
Guðrún og Ólöf fóru til ættingja,
en Jana fór til Magneu Rögnvalds-
dóttur og Jóns Þorkelssonar, sem
þá bjuggu á Ólafsfirði. Varð Jönu
oft tíðrætt um skilning þeirra og
gæsku henni til handa og nefndi
þau ætíð fósturforeldra sína.
Þegar Jana var 18 ára að aldri
fór hún til Siglufjarðar þar sem hún
stundaði fiskvinnslu- og síldarstörf
auk annarrar vinnu sem til féll.
Hugur hennar stóð til náms, því hún
var vel greind og hafði þó nokkurn
metnað til að bera. En fátækt og
skilningsleysi hindruðu slíkar þrár.
Eftir nokkur ár var hún búin að
safna saman smáfjárhæð og hélt
þá til Reykjavíkur og hóf nám í
hjúkrunarfræði. Hún var á Vífils-
stöðum, Kleppi, sjúkrahúsinu á
Isafirði og víðar, en veiktist alvar-
lega og varð að hætta námi. Bjó
Dóttir Sigfúsar er
Anna Sigfúsdóttir,
f. 14.3. 1930, gift
Svein B. Johansen
frá Tromsö í Nor-
egi. Þeirra börn
eru: Per Birgir,
læknir í Noregi,
Mark Eric, starfs-
mannastjóri hjá
SAS í Kaupmanna-
höfn, og Linda Mar-
ita, cand.mag. í
íþróttakennslu og
endurhæfingu.
Krisljana hóf
nám í hjúkrun á
Vífilsstöðum og víðar en varð
að hætta námi vegna veikinda.
Hún stundaði heimahjúkrun og
verksmiðjustörf þar til hún hóf
skrifstofustörf hjá aðventsöfn-
uðinum. Eftir að hún giftist
starfaði hún með manni sínum
við fræðslu- og kynningarstarf-
semi fyrir aðventsöfnuðinn.
Útför Kristjönu fer fram frá
Aðventkirkjunni í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
hún að þeim veikindum í mörg ár.
En löngun hennar til að veita þeim
liðsinni er hjálpar þurftu við var
mikil og tók hún að sér heimahjúkr-
un bæði á Siglufirði og í Reykjavík.
Á þessum árum öðlaðist hún þá
guðstrú sem allt hennar líf byggðist
á eftir það og árið 1924 gekk hún
í Aðventsöfnuðinn. Þar eignaðist
hún góða og trygga vini, sem veitt
hafa henni styrk á erfiðum stundum.
Hún tók mikinn þátt í störfum safn-
aðarins og vann í fjölda mörg ár á
skrifstofu og í prentsmiðju Aðvent-
safnaðarins í Reykjavík og bjó þá í
sama húsi. Trúmennska hennar og
samviskusemi var öllum til fyrir-
myndar, vinnan og safnaðarstarfið
var hennar líf.
í nokkur vor dvaldist ég hjá henni
um smátíma, er ég var við nám í
hljóðfæraleik, og minnist ég þess
hversu oft ég vaknaði er langt var
liðið á nóttu og varð þess vör að
Jana var ekki inni. Fór ég þá fram
að leita hennar og var hún þá önn-
um kafin frammi í prentsmiðju að
vinna eitthvert verkefni sem lá á.
Svefn og hvíld skiptu ekki máli ef
um starfið var að ræða.
Hún bar mikla umhyggju fyrir
systkinum sínum og ijöldskyldum
þeirra, var alltaf stóra systir. Ég
minnist ástúðar hennar og hugsun-
arsemi gagnvart föður sínum, syst-
kinum og systkinabömum og löng-
un hennar til þess að gleðja þau af
litlum efnum. Ég á ennþá fallegt
jólakort, sem hún sendi mér er ég
var tæplega eins árs.
Árið 1952 giftist hún Sigfúsi
Hallgrímssyni, skólastjóra og presti
hjá Aðventsöfnuðinum, en hann
andaðist 13. október 1991. Þau
hjónin störfuðu saman við fræðslu-
og kynningar störf fyrir Aðvent-
söfnuðinn víða um land í mörg ár.
Árið 1975 gerðist Sigfús skólastjóri
og kennari við heimavistarskólann
í Kumbaravogi við Stokkseyri, en
Jana vann ýmis störf við skólann.
Þau fluttust aftur til Reykjavíkur
árið 1979 og bjuggu þar til ársins
1984, er þau fluttu aftur að Kumb-
aravogi, sem þá var orðið sjúkra-
og dvalarheimili fyrir aldraða og
dvöldust þar til dauðadags. Þakkir
skulu færðar forstöðumanni og
starfsfólki í Kumbaravogi fyrir
þeirra góðu umönnun sem þau veittu
þeim. Eftir að heilsu Jönu minnar
fór að hraka og þolinmæði hennar
var ekki alltaf sem skyldi undraðist
ég oft þann skilning og þá hlýju sem
hún þurfti svo mjög á að halda og
starfsfólkið sýndi henni á ýmsan
hátt. En Jana mat það mjög sem
henni var vel gert. Ég þakka starfs-
fólkinu einnig hversu vel þau hafa
tekið hringingum mínum og fyrir-
spumum, hvort sem var á nóttu eða
degi. Þá var sjálfsagt að veita okkur
Áslaugu, frænku minni, alla aðstoð,
er við komum með veitingar handa
dvalargestum og starfsfólki á há-
tíðisdögum Jönu frænku og okkur
langaði að gera henni glaðan dag.
Það voru margir sem hugsuðu
hlýtt til hennar. Aslaug dóttir Ólaf-
ar, systur Jönu, og fjöldskylda henn-
ar heimsóttu hana og hringdu og
margir í Aðventsöfnuðinum sýndu
henni vinarþel.
Anna, stjúpdóttir Jönu, og maður
hennar, Svein Johansen, hafa ásamt
bömum sínum dvalið langdvölum
erlendis. Þau hafa sýnt Jönu mikinn
velvilja, sent henni gjafir og hringt
til hennar. Þá hafa þau hjón komið
á hvetju ári erlendis frá og dvalið
hér í eina til tvær vikur og heim-
sótt hana daglega þann tíma og
þegar Jana varð níutíu ára komu
þau ásamt börnum og mökum þeirra
til að gera henni glaðan dag. Jönu
þótti mjög vænt um þau og mat
mikils hugsunarsemi þeirra og vel-
vilja.
Jana mín var aldamótabarn. Hún
ólst upp við lítil efni og litla sem
enga möguleika til að láta drauma
sína og óskir rætast. Þegar hún
reyndi af harðfylgi að láta stærsta
draum sinn rætast hömluðu veikindi
og fjárskortur að svo mætti verða.
Hún vann hörðum höndum allt sitt
líf, sem byggðist á guðstrú hennar,
er aldrei brást. Löngum degi er lok-
ið. Ég veit að bænir hennar og ósk-
ir vegna okkar allra sem nú syrgja
munu fylgja okkur um ókomin ár.
Kristjana H. Guðmundsdóttir.
TILBOÐ OSKAST
Dodge Neon árgerð '96 (ekinn 16 þús. mílur),
Ford Explorer XL 4x4 árgerð '91 og aðrar
bifreiðar, er verða sýndar að Grensásvegi 9
þriðjudaginn 15. október kl. 12 - 15.
Tilboðin verða opnuð á sama stað kl. 16
Simplicitv “Sun Star” mini traktor
Tilboð óskast í Simplicity “Sun Star” mini
traktor 20 Hp. m/snjóblásara og tönn.
Tilboðin verða opnuð á sama stað kl. 16.
SALA VARNARLIÐSEIGNA
Þá er hún amma horfin líka. Krist-
jana var ekki amma mín, en hún var
seinni kona pabba míns, Sigfúsar
Hallgrímssonar, og amma barnanna
minna. Hún var eina amma þeirra,
því mamma mín og farmor í Noregi
voru báðar látnar löngu áður en þau
fæddust.
Ég hafði þekkt Kristjönu frá bam-
æsku, man fyrst eftir henni þegar
hún bjó á Garði í Skeijafirði. Þá var
þar saumastofa sem saumaði vinnu-
vettlinga fyrir Sjóklæðagerðina og
vann Kristjana þar. Seinna í mörg
ár fannst mér hún tilheyra Ingólfs-
stræti 19, en þar voru þá skrifstofur
Aðventsafnaðarins og vann hún þar.
Vakandi og sofandi, skyldurækin úr
hófi fram að mínu mati, vann hún
störf sín og svo ótal margt annað
sem til féll. Fyrir utan alla þá sem
hún hýsti um lengri eða skemmri
tíma, sjúklinga og utanbæjarfólk.
Árið 1952 giftist ég og flutti til
Bandaríkjanna. Þá var hann pabbi
minn afar einmana, ekkjumaður og
einkabarnið svo langt undan. Ég
varð því ákaflega glöð og þakklát
þegar ég sama haust fékk bréf frá
honum þar sem hann skrifaði, „ég
gifti mig í fyrradag“. Hann stríddi
mér svolítið og bað mig að geta upp
á nafni eiginkonunnar. Ég var strax
viss um að það væri Kristjana. Hún
reyndist honum pabba mínum góð
stoð og eiginkona, aðstoðaði hann í
hans störfum, tók á móti gestum
og var augu fyrir hann, sérstaklega
á seinni árum. Pabbi minn var
sjóndapur frá fæðingu og kennara-
starfið hlífði ekki sjóninni. Mörg
seinustu árin var hann blindur þó
hann hefði ratsjón þar sem hann var
vel kunnugur. Hann dó fyrir réttum
fímm árum. Það var því í mörg ár
sem Kristjana las allt fyrir hann og
var það honum afar dýrmætt.
Eins og fyrr var nefnt var hún
elsku amma barnanna minna og þó
að hún væri orðin gömul og aflvana
síðustu árin og þau ekki á landinu
síðan 1973, þá er þó eftir skilið
mikið tóm sem ekki verður fyllt.
Mark fylgir ömmu sinni til grafar í
dag, en Linda er bundin yfir ung-
barni og gat ekki komið, líka er Per
þannig bundinn af sínu starfi að
hann gat ekki heldur komið. En þau
eru hér í huganum og kveðja ömmu
af hrærðum hug og þakka öll góðu
árin. Svein, maðurinn minn er ekki
heldur hér vegna veikinda, og send-
ir hann kveðjur og þakkir. Kristjönu
og honum samdi alltaf vel. Löglega
séð var hún stjúpmóðir mín, en trú-
lega vegna þess að ég var farin að
heiman, þá fannst mér hún alltaf
vera Kristjana mín, sú Kristjana sem
ég hafði alltaf þekkt. Ég er þakklát
fýrir að hún hefur fengið hvíldina
en söknuðurinn er sár og tómið
djúpt.
Kristjana átti engin börn sjálf, en
systurdóttir hennar og nafna var
henni sem ástríkust dóttir, bæði

henni og pabba mínum þegar ég var
einhvers staðar langt úti í heimi.
Ég á henni ótrúlega mikið að þakka
og það veit enginn nema Guð einn
hversu mjög ég hef metið natni
hennar og kærleika við „gamla fólk-
ið okkar“.
Ég vil líka þakka Kumbaravogi á
Stokkseyri, starfsfólki þar og ráða-
mönnum fyrir umönnun og góða
þjúkrun, sérstaklega síðustu ævi-
stundir ömmu.
Guð blessi minningu hennar.
Anna Johansen.
Enn er komin kveðjustund að
kveðja góðan vin, og minnast nokkr-
um orðum.
Árið 1942 bar fundum okkar
Kristjönu Steinþórsdóttur fyrst sam-
an, frá þeim tíma hefur verið með
okkur traust vinfengi, sem um þetta
árabil hefur skotið æ dýpri og traust-
ari rótum.
Okkur bar inn á fjölmörg svið
mannlegra samskipta. Þar var skrif-
stofustúlkan, afgreiðslumærin, líkn-
ar- og mannúðarstarfið, barna- og
æskulýðsstarfið, trúarlífið, kirkju-
starfið. Þar var einnig söngfélaginn,
því mörg ár sungum við saman í kór
Aðventkirkjunnar, Reykjavík, undir
stjóm ástkæra tónsnillingsins okkar,
Salómons Heiðar. Sjálf söng hún í
þeim kór árum saman.
Kristjana var hreinlynd, strang-
heiðarleg í öllu, hjartahlý og mátti
ekkert aumt sjá, utan úr að bæta, ^
væri það í hennar valdi. Ákveðin var
hún og sterk í sjónarmiðum, en jafn-
an sveigjanleg og fús til ljúfra mála-
lykta, skærist í odda. Hún var sterk-
trúuð og fylgdi speki Guðsorðsins.
Þegar heitast gaus í málum okkar
milli, dokaði hún hljóð andartak,
lygndi augum í ljarskann, leit síðan
ákveðið, en ljúflega á mig og sagði:
„Guðs orð segir: Sólin má ekki setj-
ast yfir reiði yðar.“ - Reyndar var
ekki endilega um reiði að ræða, en
tekizt þéttan á um sjónarmiðin, því*--
það var engin lognmolla um Kristj-
önu. Svo hélt hún áfram: „Jón minn.
Við vitum ekki, hvort við fáum ann-
að tækifæri til að tala saman. Eng-
inn ræður sínum náttstað. Við ráðum
heldur ekki, hvort við fáum að sjá
morgundaginn.“ Þannig var hún
ávallt fús til sátta í drengilegri hrein-
skiptni. En til jafnvægis við djúp
alvörunnar var hún glaðvær og glett-
in og naut sín hið bezta í hópi glaðra
góðvina.
Ég tel það til forréttinda minna
að hafa kynnzt þessari vænu konu.
Nú er hún gengin, og blessuð sé
minning hennar.
Kæra Gógó, Anna og allir aðrir
ástvinir og ættingjar. Við sendum^
innilega samúð, ykkur sameiginlega
þakklát fyrir hvíldina, sem nú er
fengin eftir langan ævidag.
Sólveig og Jón Hjörleifur
Jónsson.
STEINAR WAAGE
Z' SKÓVERSLUN
Kuldaskór
Tegund:3056
Stærðir/litir:
Svartur 36-46,
brúnn 36-41
Grófur sóli,
hlýfóðraðir
Verð kr.
4.995
Póstsendum samdægurs
5% staðgreiðsluafsláttur
Gámastöðvar Sorpu og Steinar Waage taka við notuðum skóm
STEINAR WAAGE
SKÓVERS
V
S. 551 8519
^aœ k* Toppskórinn steinarwaage
tUN # 1 Vel1Usundiv/l„gólfstorg SKÓVERSLUN

li v/lngólfstorg
Sími 552 1212
Austurstræti 20
Sími 552 2727
568 9212 ^