Morgunblaðið - 25.10.1996, Page 34

, 34 FÖSTUDAGUR 25. OKTÓBER 1996
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Logi Snædal
Jónsson fæddist
í Reykjavík 21. júlí
1948. Hann varð
bráðkvaddur 15.
október síðastliðinn
um borð í Smáey
VE 144. Foreldrar
hans voru hjónin
Helga Steinunn
Hansen Guðmunds-
dóttir, f. 21.3. 1916,
d. 1.8. 1987, og Jón
•**' Evert Sigurvinsson,
f. 27.9.1915, d. 16.4.
1969. Systkini Loga
eru Ruth, Hlyn-
berg, Ægir og Guðmundur.
Hálfsystkini Loga, sammæðra,
eru Gunnar Marinó Hansen, d.
13.6. 1993, Hrafn Hansen, d.
16.3. 1972, og Guðrún Alísa
Hansen. Hálfsystkini hans sam-
feðra, eru Stefán Gunnar, Katr-
ín Elsa, Krislján Eðvald, Sóley
og Sigurbjörg Salla.
Logi kvæntist á annan í jól-
um 1970 Höllu Gunnarsdóttur,
f. 5.12. 1941, frá Hofi í Öræf-
um. Foreldrar Höllu eru Sigrún
Drottinn, þinnar ástar óður
endurhljómi’um jðrð og höf.
Breiddu þína blessun yfir
blóma lífs og þögla gröf.
Vígi’og skjöldur vertu þeim, sem
vinda upp hin hvítu tröf.
Drottinn, þinnar ástar óður
endurhljómi’um jörð og höf.
(J. Magnússon.)
Hann stóð í brúnni á Smáey
Ve 144 þegar kallið kom. Hann
stóð í brúnni og ætlaði að sigla
'^fleyi sínu úr höfn til fiskjar eins
og hann hafði gert svo ótal sinnum
áður. Hann var sjómaður dáða-
drengur og hans er sárt saknað
af fjölmörgum.
Sjómennskan var hans líf. Hann
var ekki nema 13 ára gamall þegar
hann bytjaði sjómennskuferil sinn
og var á saltfiskveiðum á Þormóði
goða við Grænland. Logi kom til
Vestmannaeyja árið 1965 og vann
fyrst í saltfiski hjá Ársæli Sveins-
syni og fór síðar á ísleifana hjá
honum. Síðan réðst hann í skips-
rúm á Suðurey hjá Adda á Gjá-
bakka sem hvatti Loga óspart til
að fara í Stýrimannaskólann sem
hann gerði. Logi útskrifaðist 1969
""%ieð skipstjórnarréttindi. Eftir að
hafa lokið námi var hann stýrimað-
ur á Hellisey, Viðey, Gullberginu,
Eyjaveri og Surtsey. Skipstjóri var
Logi á Surtsey árið 1976 og seinna
með Stokksey.
Logi var hörkumikill skipstjóri,
sem alltaf rótfiskaði og var far-
sæll. Eins og allir sem ná einhverj-
um árangri þá var hann gagntekinn
af starfi sínu og var vakinn og
sofinn í því að hugleiða nýja mögu-
leika til hagsbóta bæði fyrir útgerð
og skipvetja.
Við hófum samstarf árið 1982
þegar hann gerðist meðeigandi í
Smáey Ve og frá þeim tíma var
■'íLogi einn öflugasti skipstjóri flot-
ans og frumkvöðull um breytingar
og framfarir. Úrræðagóður og
framsýnn um gerð togveiðarfæra.
Oft kom hann með hugmyndir um
breytingar en var tilbúinn að hverfa
til fyrra horfs ef breytingarnar
skiluðu ekki árangrí.
Mér er minnisstætt þegar við
forum vestur í Ólafsvík og skoðuð-
um skutskipið Guðlaug Guðmunds-
son. Þar upptendraðist hann og
lýsti því hvað skutskipið hefði
marga möguleika umfram síðutog-
- skip. Og vissulega gekk það allt
eftir. Báturinn var keyptur og kom
heim til Eyja og var nefndur Smá-
ey Ve 144 og þar var Logi „kap-
teinn“ um borð og sannaði afdrátt-
arlaust orð sín með því að koma
með mikinn og góðan afla að landi
ár eftir ár. Oft komust árin hjá
jjhonum upp undir 2000 tonn á þess-
um 14 árum sem við höfum verið
Jónsdóttir, f. 21.2.
1920, og Gunnar
Þorsteinsson, f.
20.9. 1907, d. 8.2.
1995. Börn Loga og
Höllu eru Jón
Snædal, f. 11.8.
1971, Sigrún Snæ-
dal, f. 12.6. 1973,
og Sæbjörg Snæ-
dal, f. 21.6. 1977.
Fyrsta barn þeirra
var drengur, f. 5.5.
1970, d. 6.5. 1970.
Jón Snædal er í
sambúð með Berg-
lind Kristjánsdótt-
ur og eiga þau eina dóttur,
Höllu Björk, f. 13.11.1993. Sig-
rún Snædal er í sambúð með
Þorsteini Waagfjörð.
Árið 1969 lauk Logi skip-
stjórnarprófi frá Stýrimanna-
skólanum í Vestmannaeyjum,
og upp frá því var hann skip-
stjóri, síðustu 15 árin á Smáey
VE 144.
Utför Loga fer fram frá
Landakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
í samstarfi. í sumar, sem dæmi
má nefna, kom hann með að landi
50 til 75 tonn nánast fast tvisvar
í viku. Það var heldur að kvótinn
drægi úr honum. Segir sá dugnað-
ur og fiskisæld meira en mörg orð.
Margar „bleyður“ hafði Logi
sótt og víða bleytt veiðarfæri sín,
bæði fyrir austan og vestan. Fáir
skipstjórnarmenn hafa þekkt sín
fiskimið eins vel og hann. Ein er
sú togslóð sem hann þekkti öðrum
betur en það var „víkin“ þar sem
Logi þekkti hvern hól, hverja nibbu
og aðrar fyrirstöður sem kunnu að
vera þar á botninum. Enda stund-
aði Logi víkina mjög mikið og það
var hans heimaslóð. Ekki var óal-
gengt að hann byijaði veiðiferð
með því að ksta þar eða hann end-
aði veiðiferðina þar. Logi gat geng-
ið nokkuð að því vísu að fá fisk í
víkinni og í upphafi veiðiferðar gat
hann sagt nokkuð til um útlit og
horfur eftir að hafa dregið eitt tog
á víkinni. Ef honum leist ekki á
árangurinn þá fór hann austur eða
vestur eða suður í kant, og yfir-
leitt gekk allt upp.
Ég sé fyrir mér að Loga verði
minnst í hópi skipstjómarmanna
og tel ekki ólíklegt að áður en langt
um líður verði vitnað í togslóðir
Loga og einhveijar beri nafn hans
í framtíðinni. Mikill sjómaður er
fallinn í valinn.
Logi var stór í sniðum, þéttur á
velli og léttur í lund. Það fór ekki
framhjá neinum þar sem Logi
Snædal kom eða fór. Það gustaði
hressilega af honum og það var
engin lognmolla þar sem hann var.
Það hvessti oft í kringum hann og
hann sagði meiningu sína tæpi-
tungulaust og fór þá ekki í mann-
greinarálit. Um leið var hann
skemmtilegur og alls staðar hrókur
alls_ fagnaðar.
Ég hef misst góðan vin. Ég hef
misst góðan skipstjóra. Ég hef
misst góðan samstarfsmann til
fjölda ára. Ég mun sakna þess
þegar hann kom eins og storm-
sveipur inn á skrifstofuna og
spurði: „Er eitthvað að frétta,“ en
það var orðatiltæki hjá honum, allt-
af glaður í bragði og léttur í lund.
Eða þegar þyngra var og þung
undiralda. Þá lá hann ekki á skoð-
unum sínum og sagði mönnum
óhikað til syndanna á kjarnyrtu
máli. Hann var gífurlega áhuga-
samur um alla sjósókn, velferð út-
vegs og sjómanna. Hann gladdist
innilega þegar vel tókst til hjá
afleysingamönnum sínum þegar
hann var sjálfur í landi. En þó að
hann hefði fast land undir fótum
þá var hugurinn gjarnan úti á sjó
hjá sínum mönnum á Smáey og
var hann í daglegu sambandi við
áhöfnina. Honum var alltaf annt
um strákana um borð enda var
hann með sömu áhöfnina til fjölda
ára og eru strákarnir hans á Smá-
ey harmi slegnir við sviplegt frá-
fall góðs drengs.
Logi fékk hjartaáfall seinni part
ágústmánaðar. Frá þeim degi vann
Logi vel í sínum veikindum og
fannst okkur sem þekktum hann
að hann hafði náð sér ótrúlega
vel. Hann tók sig til og vildi breyta
og bæta og hætta ýmsu því sem
ekki þykir sérstaklega heilsusam-
legt í lífinu. Hann gekk fast fram
í þessum ásetningi sínum og til
marks um það sagði Logi okkur
frá þvi að hann hefði spurt lækninn
hvort hann mætti ekki fá sér einn
gráan á lundaballi næsta kvöld.
Læknirinn taldi það heldur óráð-
legt, en ekki ætti að skaða að fá
sér tvo bjóra, og á lundaballinu
dugðu bjórarnir tveir.
Logi var einbeittur í því að vinna
vel í sínum málum og þess vegna
kemur skyndilegt fráfall hans okk-
ur svo hræðilega á óvart. Að honum
skyldi ekki verða auðið fleiri lífdaga
er sorglegt en hans verður minnst
um ókomin ár. Hann var glaður
og góður drengur. Heill í hveiju
starfí og ákaflega skemmtilegur
og ógleymanlegur vinur og félagi.
Ég kynntist Loga þegar hann
var ungur maður að draga sig eft-
ir sinni ágætu eiginkonu, Höllu
Gunnarsdóttur, en hún átti heima
í Öræfasveit þar sem ég var mörg
sumur í sveit. Logi vitjaði sveitar-
innar oft á ári og dvaldi þar í öllum
sínum fríum og verður hans sárt
saknað í sveitinni en þar er mestur
söknuður tengdamóður hans, sem
hann reyndist mjög vel.
Daginn áður en Logi dó lék hann
á als oddi á skrifstofunni og var
sjálfum sér líkur. Hann spurði
frétta með þeim hætti sem honum
einum var lagið og hann sagðist
hafa verið að rífast við hafnarkarl-
ana og það væru sannarlega bata-
merki að geta farið aftur að láta
karlana heyra það. Hann hlakkaði
til að fara aftur í róður eftir að
Smáey hafði verið í skveringu þar
sem vélin var endurbætt og fleira
gert til að gera góðan bát enn betri.
Hann hlakkaði til að takast á við
ný verkefni og færa sjávarafla á
land.
En enginn veit sína ævina fyrr
en öll er. Hann siglir ekki lengur
á Smáey en það er táknrænt að
kallið kom þegar hann stóð í
brúnni.
Nú siglir hann í friðarhöfn.
Ég þakka Loga fyrir mikið og
ánægjulegt samstarf. Hann verður
mér ávallt ógleymanlegur og ég
sakna hans. Ég bið líknargjafann
að varðveita hann og gefa Höllu
og öllum ástvinum hans huggun
og frið.
Magnús Kristinsson
og fjölskylda.
Elsku pabbi, við viljum kveðja
þig með fáeinum orðum og þakka
þér fyrir allt sem þú gerðir fyrir
okkur.
Það var svo gott að hafa þig hjá
sér. Gott að tala við þig og alltaf
varst þú til taks þegar við þörfnuð-
umst þín. Alltaf var gleði þar sem
þú varst og ekki var hægt annað
en að vera í góðu skapi þar sem
þú varst nálægur.
Elsku pabbi, söknuðurinn er
mikill. Megi Guð styrkja mömmu
og okkur í þessari miklu sorg. Takk
fyrir allt, þú varst besti pabbi í
heimi.
Hér þegar verður hold
hulið í jarðarmold,
sálin hryggðarlaust hvílir,
henni Guðs miskunn skýlir.
Þú gafst mér akurinn þinn,
þér gef ég aftur minn.
Ast þína á ég ríka,
eigðu mitt hjartað líka.
(H. Pétursson.)
Jón, Sigrún og Sæbjörg.
Þriðjudeginum 15. október mun
ég aldrei gleyma. Kl. 7.45 hringdi
Logi hingað og var að ræsa á sjó-
inn. Ég svaraði honum og ræsti
Nonna. Kl. 8.45 erum við Halla
Björk að fara á fætur. Þá kemur
Nonni inn og segir: „Pabbi er dá-
inn, pabbi er dáinn.“ Það var eins
og veröldin hryndi, ég byijaði öll
að titra og fór að gráta og Halla
Björg skildi ekki alveg hvað var að
gerast.
Ég kem inn í þessa fjölskyldú
rétt fýrir jólin árið 1989 og mér
var strax boðið í mat á annan í
jólum. Mér leið strax vel innan um
þetta yndislega fólk. Ég svaf þarna
og borðaði fyrstu árin okkar Nonna
og mér var tekið eins og einni úr
fjölskyldunni. Matmálstímar voru
alltaf mjög skemmtilegir því þegar
við sátum og borðuðum þá var allt-
af eitthvað verið að spauga. Logi
var alltaf svo rosalega léttlyndur
og hress, alltaf hlæjandi, eins hún
Halla.
Þegar við Nonni fórum að búa
komu þau Halla og Logi alltaf
reglulega til okkar og alltaf var
jafn yndislegt að fá þau. Það var
þvílík hamingja hjá öllum þegar ég
varð ófrísk að fyrsta bamabarninu,
og ég var alveg viss á því að ég
gengi með strák og við öll töluðum
alltaf um hann Loga litla, en 13.
nóvember 1993 fæddi ég þessa
yndislegu stelpu og varð mjög hissa.
Logi var yfir sig ánægður með litlu
stúlkuna og var hún í algjöru uppá-
haldi hjá ömmu og afa. Það var líka
mikil ánægja hjá þeim þegar við
skírðum hana á afmælisdeginum
hennar Höllu 5. desember 1993 í
höfuðið á henni en við máttum ekki
skíra hana Snædal, þannig að hún
fékk nafnið Halla Björk. Þegar hún
stækkaði og fór að hafa meira vit
þá sóttist hún svo mikið í að vera
á Boðaslóð hjá ömmu og afa, og
það besta var að fá að sofa hjá
þeim. Amma og afi komu mikið að
ná í Höllu Björk til að fara með
hana suður á eyju að gefa öndun-
um, kindunum og hestunum brauð.
Logi var svo indæll maður. Þó hann
hafi verið stór, þá hændust öll börn
að honum og kölluðu hann afa
Loga, og ekki leiddist honum það
að eiga í svona mörgum börnum.
Það mun taka mann langan tíma
að skilja það að Logi skuli vera
farinn frá okkur. Mér fannst svo
yndislegt þegar við sátum tvö sam-
an á spjalli. Við gátum talað um
allt milli himins og jarðar og hann
hafði svör við öllu. Hann var mér
alveg sérstaklega náinn, eins er hún
Halla það líka. Þetta er þvílíkur
missir fyrir okkur öll, og mér finnst
alveg hræðilegt þegar svona ungir
menn eru teknir frá okkur, menn í
blóma lífsins, þegar loksins er hægt
að fara að slaka á í vinnunni og
fara að njóta lífsins og gera það
sem það vill. Og mér finnst svo
sárt að Halla Björk eigi kannski
ekki eftir að muna eftir honum, en
við Nonni munum gera allt til þess
að halda í minninguna um hann.
Sigrún býr í Kópavogi og er í
Kennaraháskólanum og var það
mjög erfitt fyrir hana að vera í
burtu þegar þetta gerðist, en hún
huggar sig við það að hafa talað
tvisvar sinnum kvöldið áður við
pabba sinn. Eins Sæbjörg, hún er
háseti um borð í Vestmannaey og
var úti á sjó þegar þetta gerðist
og hún mun einnig hugga sig við
það sem hafa talað við pabba sinn
daginn áður. Nonni mun hugga sig
við það að hann var hjá pabba sín-
um þegar hann kvaddi þennan
heim. Halla kvaddi hann með kossi
heima um morguninn eins og hún
gerði alltaf og óskaði honum alls
hins besta áður en hann fór á sjóinn.
Logi kom í heimsókn til okkar
14. október. Nonni og Halla Björk
voru heima, hún kvaddi hann með
kossum og þegar hann var kominn
út í bíl sendi hún afa sínum fingur-
koss og hann á móti. Sjálf hitti ég
hann síðast þegar Halla og Logi
komu til mín á 25 ára afmælinu
mínu 8. október og þar kyssti ég
hann og þakkaði honum fyrir mig
og mun ég aldrei gleyma því. Nú
höfum við öll misst mikinn ástvin.
Logi var einstakur fjölskyldufaðir,
svo hlýr og yndislegur, sem hafði
mikinn persónuleika.
LOGISNÆDAL
JÓNSSON
Elsku Halla, Nonni, Sigrún og
Sæbjörg, ég ætla að vona að góður
Guð hjálpi okkur í þessari miklu
sorg.
Berglind Kristjánsdóttir,
Halla Björk Jónsdóttir.
Við skipverjar þínir erum harmi
slegnir á þessari kveðjustund. Kall-
ið kom of fljótt. Við vorum að heija
róður með þér, en við erum flestir
búnir að róa hjá þér í meira en tíu
ár, þess vegna tekur það okkur
mjög sárt að sjá á eftir góðum
skipstjóra, félaga og vini. Kæra
Halla, þú hefur misst mikið, og í
hryggðinni er hugur okkar einnig
hjá þér.
Sál mín hugsar stoðugt um þetta
og er döpur í bijósti mér.
Þetta vil ég hugfesta,
þess vegna vil ég vona:
Náð Drottins er ekki þrotin,
miskunn hans ekki á enda,
hún er ný á hveijum morgni.
(Harmljóðin 3,20-23.)
Við biðjum algóðan Guð að
styrkja þig og fjölskyldu þína. Með
okkur vakir minning um góðan
dreng.
Ahöfnin á Smáey VE 144.
Ástkær frændi okkar Logi Snæ-
dal Jónsson var skyndilega ekki
lengur meðal okkar. Þegar fréttin
barst til okkar var skyndilega dreg-
ið fyrir sólina.
Logi frændi var okkur alltaf svo
góður, hann var alltaf svo hress
og lífsglaður, alltaf var mikið hleg-
ið og talað þegar við hittumst.
Logi frændi var mikið með okkur
í sumar og áttum við margar
ánægjulegar stundir saman sem
við nú varðveitum í hjörtum okkar
í framtíðinni.
Elsku Halla, Nonni, Berglind,
Sigrún, Steini, Sæbjörg og Halla
litla, megi Guð veita ykkur styrk
í sorg ykkar og megi litli sólargeisl-
inn okkar sem fæddist 16.10. síð-
astliðinn vera okkur öllum gleði-
gjafi á þessari stundu.
Kæri frændi, megi Guð varðveita
þig og minningu þína.
Tilvera okkar er undarlegt ferðalag.
Við erum gestir og hótel okkar er jörðin.
Einir fara og aðrir koma í dag,
þvi alltaf bætast nýir hópar í skörðin.
(Tómas Guðm.)
Aðalheiður, Eiríkur,
Berglind, Bjartmar,
Sigmundur og Vigdís.
Geir - hann Logi bróðir og Halla
eru á leiðinni hingað. Ég tók eftir
því að röddin var full tilhlökkunar
sem endranær þegar Logi boðaði
komu sína, en Sóley eiginkona mín
dáði þennan bróður sinn mjög, sem
og aðrir er honum kynntust.
Það var heldur ekki að sökum
að spyija. Þegar Logi birtist ásamt
sinni elskulegu konu varð kátt í
koti. Logi var mikilúðlegur, röddin
sterk, hláturinn smitandi og maður-
inn hinn skemmtilegasti.
Logi gerði sjómennsku að ævi-
starfi og hefur lengst af verið skip-
stjóri, nú síðustu ár á Smáey frá
Vestmannaeyjum. Veit ég með
sanni að honum fórst það starf
afburða vel úr hendi. Áhöfnin var
honum afar kær enda lítið um
mannabreytingar á Smáey. Fyrst
og síðast var það þó fjölskyldan
og velferð hennar sem hann bar
fyrir bijósti.
Logi Snædal lést í brúnni um
borð í skipi sínu. Enn stendur hann
í brú, en nú á nýju fleyi og siglir
hraðbyri á framandi mið. Það er
trú mín að honum farnist vel í hin-
um nýju heimkynnum.
Höllu eiginkonu Loga, börnum
þeirra og fjölskyldum votta ég mína
dýpstu samúð.
Ég kveð Loga Snædal með virð-
ingu og þakklæti fyrir góð kynni.
Geir Egilsson.
Elsku Logi minn. Nú er víst
komið að kveðjustund og erfitt að