Morgunblaðið - 25.10.1996, Blaðsíða 35
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 25. OKTÓBER 1996 35
hafa ekki fengið að kveðja þig. Ég
trúi því ekki að ég og Emma eigum
ekki eftir að heimsækja þig á Boða-
slóðina. Þú varst alltaf svo hress
og kátur, maður hitti aldrei á þig
dapran. Þú sitjandi í þínum hús-
bóndastól þegar við komum inn og
spurðir: „Hvað er að frétta?“ eins
og þér einum var lagið. Það er
engin furða þótt Emma mín kallaði
þig Loga afa þar sem þú varst svo
barngóður. Alltaf varst þú tilbúinn
að passa ef þú vissir að vantaði
barnapíu og bauðst til að passa á
sunnudagskvöldi á þjóðhátíð. Það
var alveg sama hvaða börn það
voru, öll hændust þau að þér og
kölluðu þig Loga afa. Við eigum
eftir að sakna þín sárt, elsku Logi,
en minningin um þig mun lifa með
okkur alla ævi enda þótt þú sért
ekki hér á meðal okkar lengur.
Elsku Halla, Sæbjörg, Sigrún,
Steini, Nonni, Berglind og Halla
Björk, megi Guð styrkja ykkur í
hinni miklu sorg.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Hafdís og Emma.
Ég hef gengið um sólheita sanda
og brimpýr ókunnra hafa
blandaðist þyti míns blóðs.
Ég hef látið úr hofn alira landa
og runnið í farveg hvers flóðs.
Og á botni hins óræða djúps
hef ég vitund og vilja minn grafíð
og ég veit ekki lengur
hvort hafíð er ég
eða ég er hafíð.
Þetta ljóð, Haf, eftir Stein Stein-
arr er í miklu uppáhaldi hjá mér
og ég er viss um að honum Loga
frænda mínum hefði líkað það. í
minningunni eru hann og hafið eitt,
næstum óaðskiljanleg, en á milli
þeirra stendur það sem var honum
dýrmætast, fjölskyldan hans.
Logi var krabbi eins og svo
margir sem eru mér kærastir, hann
átti greiða leið að hjarta mínu með
framkomu sinni og því kveð ég
hann nú með miklum söknuði.
Hann var sjómaður af lífi og sál
og fengsæll skipstjóri til margra
ára, í útliti var hann eins og sjálf-
sagt margir ímynda sér skipstjóra,
stór og stæðilegur, tattóveraður og
skeggjaður. Þegar ég hugsa um
hann sé ég breiða brosið hans og
heyri ómótstæðilegan hlátur hans,
sem var svo kitlandi að allir í kring-
um hann smituðust. Því var oft
mikil gleði í kringum hann Loga.
Allt sem tengdist sjónum var hon-
um hugleikið, kvótamál og annað
sem viðkom þessum þjóðarbúskap,
fiskveiðum, var honum mikið hjart-
ans mál. Því fannst mér hann
hvergi annars staðar eiga heima
en í Vestmannaeyjum, umkringdur
hafinu. Hann var líka fengsæll í
landi, eignaðist þvílíka kjarnakonu,
hana Höllu, sem ól honum fjögur
börn. Frumburður þeirra fékk ekki
að lifa en hin bömin ólust upp á
góðu heimili sem Halla stjórnaði
svo vel meðan Logi var langtímum
á sjó. Sumarið 1982, þá fimmtán
ára gömul, kom ég út í Eyjar til
þeirra til að vinna. Mér var strax
tekið eins og einni úr þessari glað-
væru fjölskyldu og vinkonum mín-
um stóð heimilið opið einsog reynd-
ar öllum öðrum, þau gátu enda-
laust gefið af sér. Síðan hefur mér
fundist þau eiga aðeins í mér og
ég kom þroskaðri og víðsýnni heim.
Nonni, Sigrún og Sæbjörg fetuðu
öll í fótspor föður síns og fóru á
sjó, Nonni fór í Stýrimannaskólann
og lagði sjómennskuna fyrir sig,
Sigrún er núna nemi í Kennarahá-
skólanum og hefur sjóinn sem sum-
arstarf og Sæbjörg hefur stundað
sjóinn að undanförnu. Og fjölskyld-
an fór vaxandi, Nonni kynntist
henni Berglindi og eignuðust þau
augastein afa síns, Höllu Björk, í
nóvember 1993, hún átti í honum
hvert bein og afakot var henni
kært. Sigrún er líka búin að stofna
fallegt heimili með sínum manni,
honum Steina sem hún kynntist á
sjónum. Logi átti auðvelt með að
umgangast börn og tók elsti sonur
minn hann hreinlega í dýrlingatölu
þegar hann kynntist honum og vildi
líkja sem mest eftir honum, mér
sýndist í sumar að yngri börnin
mín ætluðu að gera það sama þeg-
ar þau kölluðu hann afa og hann
sinnti þeim af natni og stakk smá
nammi upp í þau.
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vom grætir
þá líður sem leiftur af skýjum
ljósgeisli af minninpm hlýjum.
(HIH.)
Minningarnar eru margar, ég sé
þig fyrir mér standandi á bökkum
Þingvallavatns sumarið 1988, þig
og Gunna bróður þinn, sem lést í
júní 1993, e'nn ertu kominn í skip-
stjórahlutverkið að kenna ungum
syni mínum, Arnóri, réttu handtök-
in við sjómennsku og Gunni, þín
hægri hönd, að segja þér til og þá
var mikið hlegið. Ég sé ykkur bræð-
ur aftur fyrir mér í borðkróknum
hjá mömmu, henni Ruth systur
þinni, og enn er gleðin allsráðandi.
Þið Gunni voruð mikið saman og
fagnar hann þér eflaust nú. Svona
gæti ég lengi haldið áfram, en dýr-
mætastar eru mér samverustund-
irnar við þig fyrir tæpum tveimur
mánuðum. Þú varst að jafna þig
eftir hjartaáfall sem kannski var
fyrirboði þess sem koma skyldi en
samt var það svo órafjarri mér að
þetta yrðu okkar síðustu stundir
saman, kraftur þinn og lífsgleði
voru slík að þær hugsanir hvörfluðu
ekki að mér þá. En að morgni 15.
okt. kom kallið, þín var þörf á
æðri stöðum og sjálfsagt stendur
þú núna í brúnni á einhverri happa-
fleytunni og ert að fá hann. Þann-
ig sé ég þig fyrir mér, kæri frændi.
Hafðu þökk fyrir allt og allt. Elsku
Halla, Nonni, Sigrún, Sæbjörg,
Berglind, Halla Björk litla og Steini,
ykkar missir er mikill, og sorgin
sár, en vonandi fáið þið styrk úr
trúnni til að brosa i gegnum tárin.
Fjölskyldu, systkinum, öðrum
ættingjum og vinum votta ég mína
dýpstu samúð.
Helga Björg Sigurðardóttir.
„Nokkuð að frétta,“ sagði Logi
svo oft með sérstöku brosi á vör
og stríðnisglampa í augum og
spurningin var einfaldlega krafa
um viðbrögð, krafa um snerpu og
skemmtilegheit. En nú er ekkert
að frétta, nú er dapurlegt og sárt
því vinur okkar, Logi Snædal Jóns-
son skipstjóri í Vestmannaeyjum,
er fallinn frá svo langt, langt fyrir
aldur fram.
Logi var stórbrotinn persónuleiki
með stíl sem einhveijir doktorsrit-
gerðarspekúlantar hefðu fyrir
löngu átt að kanna nánar. En nú
eru þeir búnir að missa af „fréttun-
um“. Logi var glæsilegur maður á
velli og fór um sem fjöllin flygju,
ef sá gállinn var á honum. Þegar
tunga hans var í ham var ekkert
verið að mylja moðið og minnti á
ásýnd jökulruðningsins en hin hlið-
in á tungu hans bar svip mildinnar
og blíðunnar sem meðal annars
lýsti sér í því að Logi var með ein-
dæmum barngóður, og eru það þó
margir.
Logi var mikill veiðimaður og
sækinn og þannig var eðli hans í
rauninni og var þá sama hvað
hann tók sér fyrir hendur. En þótt
hann hefði mikið yndi af að gant-
ast og lifa lífinu lifandi þá bjó í
honum mjög yfirveguð hlédrægni
þar sem það var gagnkvæmt að
hann truflaði ekki aðra og lét ekki
aðra trufla sig.
Logi bjó yfir ótrúlega stóískri
ró og hann var mikill vinur vina
sinna, félagslyndur mjög og naut
sín vel í góðra vina hópi. Þó fór
aldrei á milli mála að best naut
hann sín þegar Öræfastelpan hún
Halla var næst honum, eiginkonan
sem var gimsteinninn hans og
ankerið sem þessi mikilúðlegi mað-
ur stöðvaðist við.
Þegar Logi sat sem rólegast í
góðra vina hópi þá komu skyndi-
skotin, yfírlýsingar sem fengu alla
til að hristast af hlátri.
Logi var í hópi Elliðeyinga og
setti svip þar á sem annars staðar.
Oftast er það nú svo að unglingarn-
ir í úteyjum líta mest upp til þeirra
sem veiða mest. Logi lagði ekki
mikið upp úr því í Elliðaey, fékk
nóg út úr harðsækinni veiðimennt-
un á sjónum, en hann naut þess
að segja unglingunum sögur. Með
frábærum eiginlegum sögustil
leiddi hann unga fólkið inn í ævin-
týr bernsku hans, uppátæki og
prakkaraskap. Og Logi var toppur-
inn á tilverunni í augum krakkanna
og reyndar fleiri.
Logi var í hópi Hrekkjalómanna
og þar átti hann svo sannarlega
heima, ekkert verið að eltast við
smámunina eða öfundina en lífið
tekið þeim tökum að hafa gaman
af því.
Að fanga atvikin og segja sög-
una krefst mikillar kúnstar. Þar
naut Logi sín vel.
Fyrir nokkrum árum fór Logi
með Surtseyna ásamt skipshöfn
sinni til Bretlands í viðgerð með
vélina á skjöktnótunum. Eitt kvöld-
ið bar svo við að skipveijar af
Grindavíkurbát komu í heimsókn
um borð og tappinn var sleginn úr,
eins og gengur. Líður nú á kvöldið
með miklu spjalli og var eitthvað
farið að ganga á sortimar. Þá
ákváðu þeir Logi skipstjóri og Óli
kokkur að bæta úr því og brugðu
sér upp á krá í hafnarbænum. Þar
var þá engu minna spjall enda sjó-
menn víða að. Þeir félagar fóru því
ekki aftur til skips fyrr en um miðja
nótt. í millitíðinni hafði eldur orðið
laus í brú Surtseyjar og var slökkvi-
liðið í Grimsby kallað út. Töluverð-
ur bruni varð, henda þurfti öllu
lauslegu út og ailt var sótsvart.
Meðal annars var hent út dýnum
og öðmm lausamunum úr klefa
Loga í brúnni. Þegar þeir Logi og
Óli komu til skips um nóttina var
skyggni slæmt, bæði hjá þeim sjálf-
um og að auki var kolsvartamyrkur
því ljósin höfðu verið tekin af
brúnni. Logi fór í sína koju án þess
að veita brunarústunum athygli og
Óli í sína niðri en þar var allt í
stakasta lagi. Undir hádegi þegar
Óli vaknar var Logi ekki kominn
niður, svo Óli fór að gæta að. Fékk
hann algjört sjokk þegar hann kom
í brunarústirnar og vissi ekki sitt
ijúkandi ráð. Þar sem hann kíkir
í mikilli örvæntingu inn í klefa
Loga er Logi að vakna en virtist
eiginlega ekki vita hvort hann væri
í svefni eða vöku og veigraði sér
augljóslega við að opna augun. Óla
fannst magnað að sjá þennan stóra
hvíta mann á naríunum einum sam-
an liggjandi á kassafjölum í koj-
unni sinni því dýnan var kolbrennd
uppi á bryggju. í því segir Logi við
Óla: „Það virðist ekkert vera að
frétta.“ Óli mátti ekki mæla vegna
undrunar og þá bætir Logi við:
„Óli, segðu mér það, varð ég alveg
brjálaður?!" - Auðvitað hafði Logi
ekki kveikt í bátnum og allt réttist
þetta nú af og Logi hafði mikið
gaman af þessari sögu.
Það er svo sárt að sjá á eftir
félögum sínum, félögum sem eru
gefandi og halda sínu striki. En
svo á einu augabragði lemur al-
mættið í borðið og öll vötn ganga
til þurrðar.
Loga Snædal er sárt saknað.
Megi góður Guð varðveita hann og
minninguna um frábæran dreng,
varðveita Höllu Gunnarsdóttur og
börnin þeirra glæsilegu, vini og
vandamenn.
Árni Johnsen.
• Fleiri minningargreinar um
LogaSnædal Jónsson bíða birting-
ar og munu birtast í blaðinu næstu
daga.
t
Ástkaer móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
BJARNHEIÐUR
INGIMUNDARDÓTTIR
frá Litla-Hvammi,
Álfhólsvegi 43,
andaðist í Landspítalanum þann
21. október.
Ingimundur Jónsson, Elfa Björnsdóttir,
Jón Gísli Jónsson, Þóra M. Einarsdóttir,
Ólafur Svanur Ingimundarson, Emma Gísladóttir,
Björn B. Ingimundarson,
Bjarnheiður M. Ingimundardóttir, Björgvin Sigurðsson,
Jón Heiðar Jónsson,
Guðmundur Einar Jónsson,
og barnabörn.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
JÓN HÖRÐUR ÁRNASON,
Stffluseli 6,
Reykjavík,
lést í Landspítalanum 22. október.
Hrefna Gunnarsdóttir,
Gunnhildur Hlöðversdóttir,
Árni J. Strandberg,
Reyndís Harðardóttir, Gunnlaugur Hilmarsson,
Jón Magnús Harðarson, Kolbrún Sigtryggsdóttir
og barnabörn.
w
t
Ástkœr eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
LOGI SNÆDAL JÓNSSON
skipstjóri,
Boðaslóð 16,
Vestmannaeyjum,
er lést þriðjudaginn 15. október sl.,
verður jarðsunginn frá Landakirkju í
Vestmannaeyjum í dag, föstudaginn
25. október, kl. 14.00.
Halla Gunnarsdóttir,
Jón Snædal Logason, Berglind Kristjánsdóttir,
Sigrún Snædal Logadóttir, Þorsteinn Waagfjörd,
Sæbjörg Snædal Logadóttir,
Halla Björk Jónsdóttir.
t
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
SIGURJÓN HÁKON HAUKDAL
ANDRÉSSON,
Vallargötu 29,
Þingeyri,
sem lést í Sjúkraskýli Þingeyrar mánu-
daginn 21. október, verður jarðsunginn
frá Þingeyrarkirkju á morgun, laugar-
daginn 26. október, kl. 14.00.
Sólveig Sigurjónsdóttir, Matthfas Guðjónsson,
Kristján Sigurjónsson,
Ólaffa Sigurjónsdóttir, Guðberg Kristján Gunnarsson,
Andrés Sigurjónsson,
Elínborg Sigurjónsdóttir, Þórður Arason,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
GUÐRÍÐUR SIGURÐARDÓTTIR
frá ísafirði,
Árskógum 6,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Bústaðakirkju í
dag, föstudaginn 25. október, kl. 10.30.
Friðþjófur Hraundal,
Guðmundur Antonsson, Anna Árnadóttir,
Ómar Friðþjófsson, Sigurbjörg Þórmundsdóttir,
Friðþjófur Friðþjófsson,
Berglind Friðþjófsdóttir, Stefán Högnason,
barnabörn og barnabarnabörn.