Morgunblaðið - 25.10.1996, Síða 36
36 FÖSTUDAGUR 25. OKTÓBER 1996
MORGUNBLAÐIÐ
MINNIIMGAR
KATRÍN
„ EINARSDÓTTIR
+ Katrin Dagmar
Einarsdóttir var
fædd i Reykjavík
12. júlí 1930. Hún
lést á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur, Foss-
vogi, 18. október
siðastliðinn. Katrin
var dóttir hjónanna
Einars Dagbjarts-
sonar, sjómanns og
síðar verkstjóra hjá
Reykjavíkurborg, f.
■^13.6. 1896 í Syðri-
Vík í Landbroti, d.
24.6. 1952, og Matt-
hildar Helgadóttur,
klæðskera, f. 16.3. 1889 á Ket-
ilsstöðum á Kjalarnesi, d. 23.3.
1964. Katrín átti eina hálfsyst-
ur sammæðra, Kristjönu Skag-
fjörð, f. 25.9. 1918, d. 18.4.
1979. Hún var gift Magnúsi
Grímssyni, skipsljóra, f. 11.12.
1918, d. 22.8. 1994, og áttu þau
sex börn.
Að lokinni skólagöngu starf-
aði Katrín lengi við verslunar-
störf en siðár þjá Pósti og síma
og seinast í þvottahúsi Sláturfé-
.Ljp lags Suðurlands en lét af störf-
um þar 1983 til að gæta dóttur-
dóttur sinnar, Katrínar. Katrín
tók virkan þátt í
starfi kvenfélags
Lögreglukórs
Reylqavíkur og fé-
lagi eiginkvenna
lögreglumanna á
B-vakt lögreglunn-
ar í Reykjavík.
26. september
1953 giftist Katrín
eftirlifandi eigin-
manni sínum, Jóni
Eyjólfi Jónssyni, fv.
lögr eglu varðstj óra,
f. 18. maí 1925 á
Grimsstaðaholti við
Skeijafjörð. Hann
er sonur Jóns Eyjólfssonar, sjó-
manns, f. 18.11. 1889, d. 19.8.
1957, og Þórunnar Pálsdóttur,
húsmóður, f. 14.3.1892, d. 18.9.
1969. Katrín og Eyjólfur eign-
uðust tvö börn. 1) Dreng, fædd-
an andvana 20. júli 1953. 2)
Berglind, lögreglumann, f.
26.12.1957, gift Jóni Otta Gísla-
syni, lögregluvarðstjóra, f.
15.4. 1955. Þau eiga tvö börn.
1) Katrín Dagmar, f. 16.9.1983.
2) Jón Eyjólfur, f. 23.3. 1989.
Utför Katrínar verður gerð
frá Bústaðakirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 15.
„Guð sjálfur mun vera hjá þeim,
Guð þeirra. Og hann mun þerra
hvert tár af augum þeirra. Og dauð-
inn mun ekki framar til vera, hvorki
harmur né vein né kvöl er framar
til. Hið fyrra er farið.“ (Op. 21.4.)
Elsku besta amma mín er horfin
úr þessum heimi og farin upp til
Guðs þar sem engir sjúkdómar eru.
^Múna líður henni vel, hún er hjá
Jesú og hann gætir hennar. Hún
labbar um bein í baki og engir verk-
ir þjá hana lengur. Allt er horfið.
Nú situr hún og horfír á mig. Hún
kallaði mig alltaf Gullklumpinn sinn
og alltaf þegar ég kom í heimsókn
þegar ég var lítil þá kallaði hún:
„Gullklumpur ömmu.“ Ég svaf um
hverja helgi hjá ömmu og þá annað-
hvort horfði á sjónvarpið eða spilaði
við ömmu, stundum púsluðum við.
Hún veiktist fyrir 12 árum, en
þá var ég ársgömul, en Guð var svo
góður að leyfa henni að lifa svo hún
gæti passað mig og bróður minn
sem er 7 ára. Og ég þakka Guði
fyrir þessi 12 ár sem hann gaf
henni.
Elsku amma mín, hvíldu í friði.
Ég mun alltaf elska þig og muna
eftir þér.
Katrín Dagmar Jónsdóttir.
Glöð með glöðum varstu,
göfg og trygg á braut,
þreyttra byrði barstu,
blíð í hverri þraut.
Oft var örðugt sporið,
aldrei dimmt í sál,
sama varma vorið,
viðkvæm lund og mál.
\
+
. Ástkær kona mín, móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
KRISTÍIM INGVARSDÓTTIR,
Jöldugróf 20,
Reykjavík,
lést í Landspítalanum 13. október.
Útför hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Theodór Líndal Helgason,
Erla Líndal Theodórsdóttir, Jónas Jónasson,
Birna Laufey Theodórsdóttir, Ottó Eiður Eiðsson,
Margrét ÞuríðurTheodórsdóttir, Brynjar Sigurðsson,
Jón Ingi Theodórsson, Oddný Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okk-
ar, tengdafaðir, afi og langafi,
ÓLAFUR J. LONG,
Grensásvegi 58,
lést í Landspítalanum aðfaranótt mið-
( vikudags 23. október.
Kristbjörg Ingimundardóttir,
börn, barnabörn og barnabarnabörn.
?
t
ii
i
Lokað
Verslun okkar verður lokuð í dag, föstudaginn
25. október, vegna jarðarfarar
GUÐRÍÐAR SIGURÐARDÓTTUR.
Parket og gólf ehf.
Hjá þér hlaut inn snauði
huggun marga stund;
hærra heimsins auði
hófst þú sál og mund.
Þeir, sem þerra tárin,
fá við farin árin
fögur sigurlaun.
Böm og frændur falla
fram í þakkargjörð
fyrir ástúð alla -
árin þín á jörð;
fyrir andans auðinn,
arf, sem vísar leið,
þegar dapur dauðinn
dagsins endar skeið.
Hvfl, þín braut er búin. -
Burt með hryggð og tár!
Launað traust og trúin,
talið sérhvert ár.
Fögrum vinafundi
friðarsunna skín;
hlý að hinzta blundi
helgast minning þín.
(Mapús Markússon.)
Helga, Kristján,
Styrmir og Ulfar.
Kveðja til minnar elskulegu
æskuvinkonu, Katrínar Einarsdótt-
ur, með ljóði Ingibjargar Sigurðar-
dóttur sem segir allt sem ég vildi
sagt hafa um vinkonu mína og okk-
ar kynni.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast þér.
(Ingiþj. Sig.)
Sá sem stýrir stjarna her gefi
eiginmanni og fjölskyldu hugarró.
Vilborg Benediktsdóttir.
í dag er kvödd frá Bústaðakirkju
Katrín Dagmar Einarsdóttir, en hún
lést eftir skamma en erfiða sjúk-
dómslegu þann 18. október sl. Með
láti hennar sannast þau marg-
kveðnu orð að eins þótt menn renni
í grun að endalokanna muni ekki
langt að bíða kemur dauðinn sífellt
að óvörum.
Okkur systurbörnum Katrínar —
eða Kallýar frænku eins og við jafn-
an kölluðum hana — er flestum
fremur ljúft og skylt að minnast
hennar þegar skilnaðarstundin er
upp runnin. Eftir lát móður okkar
fyrir sautján árum og sviplegt frá-
fall föður okkar fyrir tveimur árum
er óhætt að segja að hún hafi verið
höfuð fjölskyldunnar og því hlut-
verki sinnti hún með þeirri prýði
og sköruleika sem henni var svo
eiginlegur. Allt varð henni að tilefni
til að kveðja fjölskylduna saman á
hinu myndarlega heimili þeirra Eyj-
ólfs Jónssonar eiginmanns síns og
þar skorti hvorki á rausn né glað-
værð.
Vissulega er það misjafnt aldurs-
munar vegna á hvaða skeiði við sex
systkin minnumst frænku okkar
fyrst — en öll eigum við sameigin-
legt að um þær minningar leikur
bjarmi stakrar ljúfmennsku, mýktar
og persónuþokka sem höfðaði
sterkt til bamssálarinnar. Beiskur
harmur er því að okkur öllum kveð-
inn — þótt spyija megi hver okkar
missir sé á við þann missi sem ást-
kær eiginmaður, kær einkadóttir,
tengdasonur og ekki síst barna-
bömin ungu tvö hafa nú orðið fyrir.
Katrín Dagmar var fædd í vest-
urbæ Reykjavíkur, en árið 1934,
þegar hún var aðeins fjögurra ára,
festu foreldrar hennar kaup á
Fagradal í Sogamýri og fáum ámm
seinna á húsinu við Borgargerði 11
í Sogamýri, en þar var Kallý til
heimilis til fullorðinsára og þau
Eyjólfur maður hennar í allnokkurn
tíma á fyrstu hjúskaparárum sínum.
Á þessum ámm var Sogamýrin enn
sveit og minni sem meiri búskapur
rekinn á þeim fáu býlum sem þar
vom á stijálingi. Suðurlandsbrautin
teygði sig eins og hver annar sveita-
vegur milli Sogamýrarinnar og
Vogahverfisins sem þá var smám
saman að byggjast. Því kemur
Vogahverfið við sögu hér að þegar
foreldrar okkar, Kristjana Skag-
fjörð og Magnús Grímsson, keyptu
húsið að Feijuvogi 21 árið 1948-
1949 var „þéttbýli" enn ekki meira
en svo að við börnin gátum veifað
henni „Matthildi ömmu“ í Sogamýr-
inni úr garðinum heima! Það voru
dýrðlegir dagar, og tíðfömlt varð
okkur þennan spöl til ömmu, Einars
afa og Kallýar. Enn er eins og við
finnum ilminn af baldursbrárbreið-
unum og njólastóðunum sem þá
vom hinn ríkjandi gróður á þessari
skömmu leið — sem samt varð okk-
ur litla fólkinu iðulega nokkur veg-
ur — enda ýmsar furður náttúmnn-
ar til að tefja förina, kannski hun-
angsfluga eða fugl á hreiðri. Matt-
hildur amma var kona afbragðs vel
gefín og vel gerð. Hún var trúuð
kona og skyggn og mætti segja af
því ýmsar sögur, þótt það verði vita-
skuld látið hjá líða hér. En á þeim
aldri sem við munum ömmu best
vom það þó jarðarberin hennar —
sem henni tókst að láta vaxa í gróð-
urbeðunum sínum á sumri hveiju —
sem meiri áhuga vöktu. Hvílík til-
hlökkun var ekki því samfara að
fá að smakka á þessum sætu og
furðulegu, suðrænu beijum hennar
þegar á sumarið leið. Þá lágu vita-
skuld gagnvegir milli þeirra systr-
anna móður okkar og Kallýar, sem
á stundum kom nær daglega í heim-
sókn í Feijuvoginn og iðulega slóst
þá eftirlætisfrænka þeirra systra,
Stella Ólafsdóttir, í hópinn og var
þá setið og spjallað langt fram eft-
ir kvöldum.
En hinn stóri heimur hafði þó
+
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
STEINDÓR ÖNUNDARSON,
Hólsgötu 4,
Neskaupstað,
verður jarðsunginn frá Norðfjarðarkirkju laugardaginn 26. október
kl. 14.00.
Stefania Steindórsdóttir, Sveinn Einarsson,
Guðni Þór Steindórsson, Jóhanna Garðarsdóttir,
Önundur Steindórsson, Rannveig Höskuldsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
t
Ástkær móðir okkar og tengdamóðir,
SVANHILDUR MARGRÉT
JÓNSDÓTTIR,
er andaðist á Sólvangi, Hafnarfirði,
21. október verður jarðsungin frá Frí-
kirkjunni í Hafnarfirði fimmtudaginn
31. október kl. 15.00.
Guðlaug Jónsdóttir, Haukur Bogason,
Þorleifur Jónsson, Jenny Lind Árnadóttir,
Bergur Jónsson, Gunnhildur Þorsteinsdóttir,
Unnur Simonar.
vitjað sveitarinnar í Sogamýri fyrir
minni okkar a.m.k. yngri systur-
barna Kallý frænku. Stríðið kom
og það höfðu risið hermannaskálar
(Camp Curtis) fáa tugi metra neðan
við húsið í Borgargerði 11 og annar
(Selby Camp) nokkru ofar og vest-
ar. En það var eins og sveitin í
Sogamýri stæði þetta allt af sér og
væri sú hin sama eftir og áður en
öll þessi herneskja gekk um garð.
Hænurnar hennar ömmu — sem
hún átti allt fram undir 1960 — og
kýrnar létu þetta lítt á sig fá og
að því er virtist þorrinn af mann-
fólkinu einnig. Þó gleymist ekki
frásögn ellefu ára gamallar blað-
burðarstúlku sem síðsumars 1941
faldi sig með blöðin sín niðri í skurði
skammt frá heiðurspallinum við
Suðurlandsbraut þar sem enginn
minni maður en Winston Churchill
stóð og tók hyllingu hersveita
bandamanna.
En árin liðu og sveitin í Soga-
mýri er orðin að minningu einni.
Katrín Dagmar varð að ungri konu,
hávaxinni með óvenju dökkt litaraft
og sérlega frítt andlit. Því var ekki
að undra að fyrr en varði stóð í
dyrunum í Feijuvogi ungur og
vörpulegur maður, hár og breiður
um herðar. Þessi maður var Eyjólf-
ur Jónson, síðar lögregluþjónn og
varðstjóri. Þau héldu brúðkaup sitt
þánn 26.9. 1953 á heimili foreldra
okkar systkina í Feijuvogi 21, og
enn er okkur í minni hve glæsileg
brúðhjónin voru ... Eyjólfur átti
síðar eftir að geta sér þjóðfrægð
fyrir sundafrek sín og hlaut að verð-
leikum viðurnefnið „sundkappi.“
Eyjólfur var eins og mörgum er
kunnugt einn stofnenda Knatt-
spyrnufélagsins Þróttar og vakti
hann þegar ákafan íþróttaáhuga
hjá okkur bræðrum — þótt hvorug-
ur okkar ætti eftir að iðka íþróttir
að marki. En meiru skipti að hann
gerðist strax náinn vinur okkar
systkinanna allra, því það átti hann
sammerkt með eiginkonu sinni að
umgengni við börn var honum í
blóð borin. Þessi eiginleiki aflaði
honum ómældra vinsælda og hið
sama varð uppi á teningnum þegar
við systkin sjálf eignuðumst böm
og barnaböm árum síðar. Öll urðu
þau sem augasteinn Kallýar og
Eyjólfs og það var gagnkvæmt.
Árin 1967-1968 dvöldu þau Kallý
og Eyjólfur í Bandaríkjunum þar
sem Éyjólfur var við gæslustörf hjá
SameinuðiT þjóðunum og er heim
kom fluttu þau í hið nýja og reisu-
lega hús sitt að Rauðagerði 22 —
sem Eyjólfur hafði byggt að heita
mátti einn síns liðs — og stendur
við hlið gamla hússins að Borgar-
gerði 11. Hér voru húsakynni stór
og rúmgóð og gáfu Kallý kost á
að njóta sín sem gestgjafi og það
af þeim myndarbrag sem var henn-
ar yndi og eðli sem fyrr er á minnst
hér. Evjólfur hafði til fjölda ára
verið áhugasamur félagi Lögreglu-
kórsins og þegar Norðurlandamót
lögreglukóra var haldið í Reykjavík
árið 1988 var öllum félögum
danska, norska og sænska kórsins
boðið heim til þeirra hjóna og veitt
af rausn. Vegna heimsóknar
Bandaríkjaforseta til Finnlands
þetta ár komst finnski lögreglukór-
inn ekki á mótið þessu sinni — en
hann kom árið á eftir og vitanlega
var dyrum í Rauðgerði 22 enn lok-
ið upp fyrir gestunum. Við bæði
þessi tilefni var dag hvern opið hús
hjá Kallý og Eyjólfi meðan á mótun-
um stóð. Indæl er sú minning er
hinir erlendu gestir tóku kröftug-
lega lagið um miðnæturbil eitt fag-
urt sumarkvöld utan við húsið í
Rauðagerði og íbúar í Sogamýri og
Vogahverfi söfnuðuðust undrandi
og hrifnir út á svalir eða þá út fyr-
ir hús sín. Vitaskuld sóttu þau
Kallý sérhvert mót lögreglukóra
sem haldið var á hinum Norðurlönd-
unum og síðast nú í mai síðastliðn-
um í Danmörku. Kallý tók einnig á
sinn hátt þátt í félagsstarfi lögregl-
unnar með virkri þátttöku í klúbbi
eiginkvenna B-vaktar lögreglu-
manna.
Hér gefst tilefni til að minnast á
að þau hjón ferðuðust mikið erlend-
is og hvar sem þau fóru öfluðu þau
sér sínýrra vina, svo þegar komið