Morgunblaðið - 27.10.1996, Page 22

MORGUNBLAÐIÐ
22 E SUNNUDAGUR 27. OKTÓBER 1996
Glœsileg hnífapör
SILFURBÚÐIN
Kringlunni 8-12* Sími 568 9066
- Þar fœröu gjöfina -
’lHt i haðherbergið
5% stgr. afsl. af hreinlætistækjum
10% stgr. afsl. af flísum
Smiðjuvegi 4a, græn gata, Kópavogi, sími 587 1885.
STO.KKE
5 ára ábyrgð
Sama verð og annars staðar
á Norðurlöndum
Kr. 10.970
Faxa,eni 7
s- 568 7733
*______________________
"Stokke tripp trapp
Stóllinn sem vex
með barninu
INIMAN VEGGJA HEIMILISINS
Morgunblaðið/Jón Sigurðsson
GUÐMUNDUR Sigurðsson og Gróa Einarsdóttir
keyptu hús á Blönduósi um áramótin.
GRÓA og Mummi stækkuðu húsið um 20 m2 í sum-
ar og ætla að ljúka framkvæmdum um jól.
GUÐMUNDUR stendur
við gluggann, þar sem
eitt sinn var útihurð.
„ÞAÐ var eiginlega um ára-
mótin sem við tókum ákvörðun
um að kaupa eigið húsnæði á
Blönduósi og staðsetning húss-
ins réð algjörlega valinu,"
segja þau hjónin Guðmundur
R. Sigurðsson og Gróa María
Einarsdóttir, íbúar á Árbraut
3 á Blönduósi.
Þau fluttu á Blönduós fyrir
rúmu ári frá Reykjavík og
starfa bæði í versluninni Vísi.
Húsið sem þau keyptu er 84 fermetr-
ar að stærð með bílskúr, hlaðið árið
1951 og staðsett á austurbakka jök-
ulárinnar Blöndu. Gróa María er
fædd og uppalin á „austurbakkan-
um“ og vill hvergi annars staðar
búa. Guðmundur, eða Mummi eins
og hann er kallaður, er ekki ókunn-
ugur Húnaþingi því hann var fjöl-
mörg sumur í sveit í Refasveitinni.
Staðsetningin réði öllu
Eins og fyrr greinir réð staðsetn-
ing hússins vali þeirra hjóna en ekki
húsið sjálft. Þau sögðu að her-
bergjaskipan hefði ekki verið eins
og þau hefðu kosið, því ákváðu þau
að ráðast í gagngerar breytingar.
Frá því að gengið var frá kaupunum
var unnið á kvöldin og -um helgar
við að færa húsið í það horf sem þau
hugsuðu sér. Brotnir voru niður
veggir, fjögur herbergi urðu að
þremur, og bað, svefnherbergi og
Að velja sér
bæjarlæk
SÁL hússins er þar sem Þorvaldur Ásgeirsson málaði á vegginn.
stofa stækkuðu. Skipt var um allar
vatnslagnir í húsinu svo og raf-
magnslagnir og parket sett á gólf.
Þessar breytingar tóku tvo mánuði
og.um páskana var flutt inn.
Í sumar byggðu þau síðan 20 fer-
metra við stofuna og er fyrirhugað
að þeim framkvæmdum ljúki um jól.
Þau Mummi og Gróa hafa að mestu
unnið að þessu sjálf og kom það sér
vel að húsbóndinn er húsasmiður að
mennt. Eldhúsið var nánast það eina
í húsinu sem slapp við breytingar en
fyrri eigandi var nýbúinn að setja
þar upp nýja innréttingu.
í eldhúsinu reka menn strax augun
í málverk sem er málað á suðurvegg-
inn. Þau Gróa og Mummi eru sam-
mála um það að þessi mynd sem
Þorvaldur Ásgeirsson, Tolli, málaði
beint á vegginn, sá hinn sami og
byggði húsið og bjó þar fyrstur, sé
þungamiðja hússins, sál þess. Meðan
þau komi til með að búa þarna verði
ekki hreyft við málverkinu „og svo
er ágætis dægrastytting að telja
kríurnar á myndinni", sagði Gróa.
Kaldavatnsinntak fannst ekki
Ekki segja þau hjón að veruleg
vandamál hafa komið upp við end-
urbæturnar utan það að þau fundu
aldrei kaldavatnsinntakið í húsið
þrátt fyrir mikla leit og niðurstaðan
var sú að leggja varð nýja lögn að
húsinu. Mummi sagði að þegar við-
byggingin var tengd gamla húsinu
hafi komið í ljós að einangrun í þaki
og veggjum hefði m.a verið tómir
sementspokar og ijöldi eintaka af
tímaritinu Sönnum sögum. „Helsti
gallinn við svona einangrun var sá
að maður freistaðist stundum til að
kíkja í tímaritin og dró það nokkuð
úr vinnuafköstum," sagði Guðmund-
ur kíminn.
Af framansögðu er ljóst að enn
eru til einstaklingar sem kjósa að
íjárfesta í íbúðarhúsnæði á lands-
byggðinni og eyða töluverðum tíma
og fjármunum í að framtíðarheimilið
sé á þeim stað sem hugur stendur
til. Blanda heillar og þau Guðmundur
og Gróa hafa valið sér bæjarlækinn.
Morgunblaðið/Stefán Ólafsson
HUSGOGNIN á Júllatúni 1 eru sambland af gömlu og nýju. Aldargamli skápurinn stendur í horninu.
Lísa og Óðinn sitja í tréstig-
anum, miðdepli hússins.
IÓÐINN Eymundsson og Elísa-
Ibet Jóhannesdóttir búa í
I tveggja hæða raðhúsi á Júllat-
lúni 1, Höfn. Út um gluggann
| blasir við Hornaljörðurinn með
feyjum, sundum og fjölskrúð-
‘ ugu fuglalífi. í fjarska gnæflr
Vatnajökull í öllu sínu veldi. Er ekki
laust við að þeir, sem búa þarna á
sjávarbakkanum, séu öfundaðir af
þessu einstaka útsýni.
Ekki spillti gosmökkurinn, sem
gnæfði yfir jökulinn, þegar vel
kraumaði undir. Þetta útsýni heillar
svo föður Lísu að hann vill helst
klippa þaðút og hafa það með sér í
Kópavoginn. Sér hann þó Snæfell-
sjökul í fjarska.
Þau Óðinn og Lísa fluttu inn árið
1991 en húsið keyptu þau tilbúið
undir tréverk. Innréttingar og frá-
gangur voru því að mestu eftir þeirra
höfði. Þarna er öllu haganlega fyrir
komið og engu ofaukið. Gólf eru
ýmis lögð parketi eða flísum, engin
gólfteppi til að safna í sig ryki. Mið-
depill hússins er smekklegur tréstigi
sem fangar augað um leið og inn
er komið. Húsgögnin eru skemmtileg
blanda af gömlu og nýju. Þar á með-
al skápur, um 100 ára gamall, kom-
inn frá langömmu og langafa Lísu.
(Þvotta)rulla gegnir hlutverki
blómahillu. Þegar spurt er hvort nátt-
Landslagsmyndir
fyrir utan gluggann
ENGAR landslagsmyndir hanga á veggjum í húsi Óðins og Lísu
enda er nóg af þeim fyrir utan.
úrufegurðin, sem blasir við þeim,
hafi einhver áhrif á val listaverka
svara þau neitandi. Spurning hvort
tilviljun ræður því að engar lands-
lagsmyndir sjást á veggjum.
Útsýni yfir fjörðinn skilyrði
Þegar rætt er við þau hjónin er
Ijóst að það var ekki húsið sjálft sem
réð úrslitum um kaup heldur stað-
setningin. Óðinn er innfæddur Horn-
firðingur og kom aldrei annað til
greina en að hafa útsýni yfir flörðinn
þegar íjárfest yrði í íbúð. Þegar hon-
um var bent á að kaupa þetta hús
fylltist hann efasemdum í fyrstu.
Öttaðist að særok yrði til baga. Ótti
sá reyndist hins vegar ástæðulaus
því sjávarseltan er síst meiri þarna
en víða í bænum. Því bera vitni rós-
ir og annar viðkvæmur gróður sem
þrífst vel frammi á sjávarbakkanum.
Lífið á Júllatúni 1 snýst því að
verulegu leyti um fjörðinn. Lísa og
Óðinn segjast alltaf gá til veðurs á
hverjum degi með því að líta út í
Ijörð, þá fyrst viti þau hvernig viðr-
ar. Þar sem Óðinn ólst upp við að
leita fanga úti í firði er það sjálfsagð-
ur draumur að eignast góðan fjarðar-
bát. Bátaskýli á lóðamörkum og
braut fyrir bátinn eru einnig á óska-
listanum. Reyndar eiga þau indíána-
bát (kanó) en hann er ekki hentugur
til silungs- og svartfuglsveiða. Þó
hafa þau siglt töluvert á honum um
íjörðinn og nálægar ár. Eina ferðina
hóf hann á lóni inn við Hoffellsjökul
og endaði hana við túnfótinn heima.
Það er ljóst að þeim Óðni og Lísu
líður vel á sjávarbakkanum enda
segjast þau ekki hafa áhuga á að
flytja eða eins og Óðinn segir: „Hérna
ætla ég að verða gamall rnaður."