Morgunblaðið - 29.10.1996, Page 12

12 ÞRIÐJUDAGUR 29. OKTÓBER 1996
MORGUNBLAÐIÐ
LAIMDIÐ
Minningarathöfn um þá sem fórust í snjóflóðinu á Flateyri fyrir ári
MINNINGARATHÖFN fór fram í Flateyrarkirkju á laugardag og var kirkjan þétt setin. Einnig
var margt um manninn í grunnskólanum, en athöfninni var útvarpað á svæðinu.
„Oftast var það hafið
sem gaf þungu höggin,
nú var það þetta fjall“
BÆJARBÚAR gengu til kyrrðarstundar á laugardagskvöldið
og fóru unglingar með logandi kerti í fararbroddi.
DAVÍÐ Oddsson forsætisráðherra og Ólafur Helgi Kjartansson
sýslumaður voru meðal viðstaddra við minningarathöfnina.
I
I
I
.
(
I
Flateyri - Flateyrarkirkja var
þéttsetin á laugardag er þar fór
fram minningarathöfn um þá sem
fórust í snjóflóðinu 26. október
1995. Kalsalegt var í veðri og þeir
sem ekki komust inn í kirkjuna
hlýddu á minningarathöfnina í
Grunnskóla Flateyrar eða í bíltækj-
um sínum, en útvarpað var frá
athöfninni.
Minningarathöfnina sóttu m.a.
Davíð Oddsson forsætisráðherra
ásamt fulltrúum þeirra hópa sem
komu að björgun og öðru starfi
eftir snjóflóðið. Bæjarstjóri ísa-
fjarðarbæjar, Kristján Þór Júlíus-
son, ásamt fyrrverandi bæjarstjóra
Súðavíkur, Sigríði Hrönn Stefáns-
dóttur, voru einnig viðstödd. Meðal
gesta var einnig Guðmundur Ingi
Kristjánsson, ljóðskáld, en hann
samdi ljóð það er prýðir minnis-
varðann, sem afhjúpaður var á
laugardaginn:
í minning allra þeirra er féllu frá,
er flóðið mikla rann með dauðann hjá,
er reistur þessi steinn sem stendur hér
og staðfestir hve djúpstæð sorgin er.
Dagur helgaður
minningum
Að því loknu flutti séra Valdimar
Hreiðarsson, prestur Súgfirðinga,
ritningarorð og ávarp. I ávarpi sínu
sagði hann að dagurinn, stundin
og staðurinn væri helgaður
minningum:
„Sumar svo sárar, að oft á tíðum
hafa þær verið óvelkomnir gestir,
þeim hefur verið bægt frá, vísað á
dyr en með misjöfnum árangri þó,
því skuggi þeirra er stór og myrkur
og það getur verið erfítt að hrista
af sér skuggann. En enginn skuggi
er svo stór eða dimmur að hann
geti alla tíð og ævinlega dekkt og
dimmt og falið hlýju og dýrmætar
minningar um horfna ástvini.
Þessar minningar verða, eins og
góður maður mælti eitt sinn, æ
fegurri eftir því sem frá líður og
um leið svo miklu sannari, því þær
eru orðnar slípaðar, komnar að
kjamanum sjálfum, því þær eru
kjarninn sjálfur.“
gefið og sent Flateyringum í
tilefni dagsins. Eggert Jónsson
og Guðjón Guðmundsson, sem
báðir misstu nána ættingja í
flóðinu, afhjúpuðú
minnisvarðann.
Sr. Gunnar Björnsson flutti
blessunarorð og að því loknu tók
við þögul stund á meðan m
eftirlifandi ættingjar, vinir og *
vandamenn lögðu blómsveiga við
minnisvarðann til minningar um
þá sem fórust.
Að athöfn lokinni var
kaffisamsæti í mötuneyti Kambs
í boði ísafjarðarbæjar. Talið er að
hátt í 350-400 manns hafi sótt
kaffisamsætið. Að athöfn lokinni «
sagði Davíð Oddsson að hann hefði
verið hrærður meðan á athöfninni
við minnisvarðann stóð, en honum Q
hefði jafnframt orðið ljóst að Flat-
eyringar byggju yfír sorg, sátt og
sigri.
Kyrrðarstund
í kirkjunni
Morgunblaðið/Egill Egilsson
MARGIR lögðu blómsveig að minnisvarðanum við Flateyrarkirkju.
Að ávarpi loknu lék sr. Gunnar
Björnsson, prestur Flateyringa, á
selló ásamt Hauki Guðlaugssyni
söngmálastjóra þjóðkirkjunnar og
organista. Því næst var flutt bæn
og farið með Faðir vor.
Karlakórinn Ernir söng við
athöfnina og ávörp fluttu' þær
Sigrún Gerða Gísladóttir fyrir
hönd Minningarsjóðs Flateyrar, og
Magnea Guðmundsdóttir,
fyrrverandi oddviti, fyrir hönd
Flateyringa.
„Oftast var það hafíð sem gaf
þungu höggin, nú var það þetta
fjall,“ sagði Sigrún Gerða, einn af
stofnendum Minningarsjóðsins, í
ávarpi sínu. Hún rakti tildrög þess
að sjóðurinn var stofnaður og sagði
einnig að með gróðursetningu í
skrúðgarðinum ætti að breyta
grimmd náttúruaflanna í það sem
væri fallegt og gott og um leið
ætti að skapa, annast og hlúa að.
í lokin sagði Sigrún að með stofnun
Minningarsjóðsins væri ekki verið
að afneita sorginni né
sársaukanum, í stofnun sjóðsins
fælist hjálp í því að umgangast
minninguna sársaukafullu með
sjálfsvirðingu, þannig að menn
gætu borið þær byrðar sem á þá
væru lagðar með reisn og virðingu
fyrir lífinu.
Magnea Guðmundsdóttir,
fyrrverandi oddviti, sagði í ávarpi
sínu að Flateyringar horfðu nú
fram á veginn með þá von í hjarta
að ljós lífsins skini bjart á þá og
brátt myndi birta á ný í lífi þeirra
eftir myrkt tímabil. Þótt ljós og
myrkur skiptist á í lífi manna,
skiptir það meginmáli að sólin
skín ætíð, jafnvel þó að menn sjái
hana ekki, viðleitnin til að sjá
jákvæðar hliðar allra mála væri
mikilvæg. Það gerði það að
verkum að íbúar Flateyrar yrðu
baðaðir ljósi lífsins hvernig sem
annars viðraði á þá.
Sorg, sátt
og sigur
Safnast var saman við
minnisvarðann og fylgdust menn
með þegar unglingar frá Flateyri
gengu fylktu liði að minnis-
varðanum og settu við hann
logandi friðarljós sem
Hjálparstofnun kirkjunnar hafði
Um kvöldið var haldin
kyrrðarstund í Flateyrarkirkju.
Bæjarbúar gengu frá Grunnskóla
Flateyrar til kirkju og fór hópur §
unglinga fyrir göngunni með blys. ■
Séra Gunnar Björnsson flutti
ræðu og lagði út frá texta í 5.
kafla Efesusarbréfs. Eins og fyrr
um daginn var kirkjan þétt setin.
Að ræðu lokinni tók við kórsöngur
söngfólks úr Holts- og
Flateyrarsóknum.
Tvær ungar stúlkur tendruðu
kerti sem kirkjugestum voru |'
afhent við innganginn. Að því ■
loknu voru ljósin slökkt og menn ®
héldu á logandi kertunum og ™
minntust hinna látnu með
stundarþögn. Á kyrru lóninu fyrir
neðan Sólbakka var kertunum
síðan fleytt og um tíma var lónið
á að líta sem himinhvolf af
flöktandi stjörnum. Víða í bænum
var atburðarins fyrir ári minnst
með logandi kertum " og L
blómakrönsum. Á því svæði þar
sem flóðið féll í fyrra loguðu ■
friðarljós langt fram eftir nóttu í ^
nýföllnum snjónum.