Morgunblaðið - 10.11.1996, Síða 6

6 B SUNNUDAGUR 10. NÓVEMBER 1996
MORGUNBLAÐIÐ
HÚN situr fyrir
framan mig,
falleg, fersk og
ómáluð, rétt
risin upp af
tveggja tíma
blundi eftir að
hafa komið
austan af Héraði um morguninn úr
kynnisferð á lögunum á nýja diskin-
um sínum, sem kemur út á tónleik-
um í Óperunni á miðvikudag. Hún
segir hlýlega að mamma sín, Anna
Stella Snorradóttir, hafí bakað
handa okkur köku um morguninn.
í vikunni hafði hún farið mikið
út á land og segir að sér þyki sér-
staklega gaman að koma á Egils-
staði. Um flugstöðina þar fór hún
alltaf þegar hún var lítil á leið til
ömmu sinnar, Emilíu Lorange, sem
er listmálari og bjó á Borgarfírði
eystra. Fékk þá alltaf að kaupa þar
húbba búbba tyggigúmmí. Engan
stað veit hún skemmtilegri en Borg-
arfjörð eystri þar sem hún veiddi
síli og synti í sjónum. „Ég elska
svona ævintýraumhverfi. Þar er
fjall sem átti að geta opnast svo
maður sæi álfana. Ég trúi á ævin-
týri. Er að skrifa barnabók um
regnbogann fyrir sjálfa mig. Ég er
svo mikill krakki í mér. Húsið henn-
ar ömmu brann og allar myndimar
hennar. Einhvern tíma ætla ég að
safna mér fyrir sumarhúsi á staðn-
um þar sem það stóð og vona bara
að enginn taki staðinn í millitíð-
inni.“
Er hún ekki þegar farin að geta
veitt sér það sem hún vill, komin
með metsöluplötu og að gefa út
aðra, sem gefa góðar tekjur? En
Emilíana er fljót til svars, hún hugsi
ekki svoleiðis. „Ég eyði ekki pening-
unum mínum, ég safna þeim, fjár-
festi í húsbréfum eða einhveiju og
set í banka, af því að ég veit að
þetta endist ekki alltaf. Ég verð að
tryggja framtíðina mína. Að ég
geti farið í gott nám og góðan skóla
úti. Og geti lifað.“
Að ömmuna bar á góma minnir
á að tónlistarhæfileikarnir koma
ekki bara úr ítölsku föðurættinni
hennar heldur er píanóleikarinn
Aage Lorange, sem allir Reykvík-
ingar þekkja, langafí hennar.
En hvert stefnir hún sjálf? „Mig
langar í óperuna og er að læra í
Söngskólanum. Það er svo erfítt að
velja á milli að ég er eiginlega í
vandræðum. Mig langar líka að
halda áfram að gera plöturnar.
Báðar plöturnar gaf ég út sjálf
ásamt Jóni Ólafssyni tónlistar-
manni. Það kostar auðvitað heil-
mikla peninga. Maður fær lán í
bönkum. Nýja platan er öðruvísi,
helmingurinn mínir eigin textar og
lögin eftir mig og Jón.
Krúsendúlluna, fyrri plötuna
gerði ég þegar ég var nýorðin 18
ára,“ útskýrir Emilíana. „Gaf hana
eiginlega bara út fyrir sjálfa mig,
þetta voru uppáhaldslögin mín sem
mig langaði til að eiga. Tók lög úr
ýmsum áttum. Það var alger eigin-
girni. Ég bjóst ekki við neinu. Nafn-
ið á plötunni er afbökuð franska.
Ég ætlaði að gera grín, tók íslenskt
orð og breytti í eigin frönsku, Crou-
Qien’doula, af því að frægar söng-
konur gefa plötunum sínum frönsk
nöfn og mér hefur þótt það pínu
púkó. Fólk fattaði ekki grínið af
því að ég er með svo skrýtna kímn-
igáfu. Með útgáfunni vildi ég meira
sýna röddina. Ég var búin að vera
í hljómsveit, þar sem ekkert kom
fram hvað ég get. Þó var verið að
gera mikið úr því. Mig langaði frek-
ar til að syngja annað, eins og blús-
inn og fleira.“
Því má bæta við að sá geisladisk-
ur hefur farið til Napólí, Hamborg-
ar og Los Angeles, þar sem ein-
hveijar útvarpsstöðvar spila lögin
hennar.
Jón Ólafsson tónlistarmaður er
meðframleiðandi að báðum plötun-
um. „Ég kynntist honum þegar ég
var í Spoon og leitaði til hans þeg-
ar ég var að byija að gera fyrstu
plötuna. Okkur fellur mjög vel að
vinna saman,“ segir Emilíana. „Við
höfum fengið rosalega góð við-
brögð, fólk er að reyna að ná í disk-
inn. Þess vegna erum við að opna
heimasíðu. Þá getur fólk pantað
disk gegnum hana. Það ætlum við
líka að gera með nýja diskinn. Hafa
I fyrra varð
fyrsti geisladiskur
Emilíönu Torrini gullplata, sem
seldist í 9000 eintökum og nú
er Emilíana aftur að gefa út
nýjan disk fyrir eigin reikning.
Söngur hennar í leikritinu Stone
Free slær í gegn. Hún er líka að
læra í Söngskólanum og vegir fyrir svo
góða söngrödd liggja til margra átta. Hún
á úr vöndu að ráða og framtíðin opin bók.
Elín Pálmadóttir heyrði hjá þessari
19 ára stúlku að svona skyndiathygli
í sviðsljósinu vekur ekki bara velvilja.
svona litla búð um diskinn gegnum
alnetið.“
Ættuð frá Napoli
Nú ert þú ítölsk og íslensk og
hefur búið í Þýskalandi. Af hveiju
syngurðu og semur á ensku?
„Við vorum að hugsa um að gera
bæði íslenska útgáfu og enska. Það
er bara alltof dýrt, sérstaklega þeg-
ar maður gefur út sjálfur. Við höf-
um ekkert efni á því. Mig langaði
til að senda þessa plötu út og vita
hvað það gerir og mér er þetta tamt.
Ég hef þurft að nota enskuna
rosalega mikið, hún er búin að vera
svo stór hluti af lífi mínu frá því
ég var sex ára gömul. Þegar við
fórum til Þýskalands þurfti ég að
tala ensku allan tímann áður en ég
lærði þýsku. Ég var þar með ítölsku
fjölskyldunni minni, en ég kann
ekki ítölsku þó ég skilji hana og
svara þeim alltaf á ensku. Á næsta
ári ætla ég að fara að læra ítölsku."
Pabbi Emilíönu er ítalskur,
Salvadore Torrini, og rekur veit-
ingastaðinn Italíu í Reykjavík.
„Bróðir pabba bjó í Frankfurt. Þetta
er veitingahúsafjölskylda, ekta ít-
ölsk fjölskylda frá Napólí. Afí var
með veitingahús. Tveir bræður
pabba áttu veitingastaði í Þýska-
landi og mamma og pabbi fóru
þangað til að prófa það þegar ég
var 10 ára. Við vorum því í tvö ár
I ítalskri fjölskyldu í Frankfurt.
Mágkona pabba er þýsk og þýska
var líka mikið töluð svo ég get tal-
að þýsku.“
En hvenær kom þessi mikli
söngáhugi?
„Eg var komin með svo mikla
rödd þegar ég var fimm ára. Söng
þá Witney Houston með öllum þess-
um slaufum hennar eins og ekkert
væri. Mömmu og pabba fannst
þetta rosalega skemmtilegt og
sendu mig í kór. Ég fór í Kársnes-
kórinn undir stjórn Þórunnar
Björnsdóttur og fékk ekki að hætta
í sex ár. Ég er þannig að ég vil
alltaf byija á öllu og hætta svo við
það en fékk það ekki þama. Varð
bara að klára mín sex ár. Þegar
ég var níu ára kunni ég Töfraflaut-
una utan að. Síðan ég var pínulítil
hef ég elskað óperur. Þegar ég var
15 ára sparkaði mamma mér svo í
Söngskólann. Ég þorði ekki í inn-
tökupróf og mamma tók völdin því
hún vissi að þetta var minn draum-
ur. Síðan hef ég verið hjá Þuríði
Pálsdóttur að læra.“
Var Emilíana þá farin að hugsa
um að fara lengra en í þoppið?
„Þetta var áður en ég byijaði al-
mennilega í poppinu. Þá var ég í