Morgunblaðið - 12.11.1996, Blaðsíða 39
MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 12. NÓVEMBER 1996 39
MINIMINGAR
EINAR
SIGURJÓNSSON
+ Einar Sigurjónsson fæddist
í Hafnarfirði 2. apríl 1930.
Hann lést 27. október síðastlið-
inn og fór útför hans fram frá
Hafnarfjarðarkirkju 8. nóvem-
ber.
Æskuvinur minn er látinn langt
um aldur fram. Það var stutt á
milli heimila okkar Einars Sigur-
jónssonar og undirritaðs á Austur-
götu í Hafnarfirði fyrir rúmum 50
árum. Hann var yngstur fimm
systkina þeirra þekktu hjóna Sigur-
jóns Einarssonar skipstjóra og
Rannveigar Vigfúsdóttur. Við Einar
urðum því snemma góðir vinir og
leikfélagar. Margar ferðirnar fórum
við saman um bæinn og nágrennið,
bæði gangandi og hjólandi, til skoð-
unarferða og leikja, því oft var ver-
ið í fótbolta þá eins og nú. Eftir
barnaskólanám lá leiðin í Flens-
borgarskóla og sátum við Einar
saman þar í þrjá vetur, eða til gagn-
fræðaprófs vorið 1947.
Það fór alltaf vel á með okkur
Einari þessi ár. Hann var kraftmik-
ill og lífsglaður drengur. Hann gat
líka verið uppátektasamur ef því
var að skipta og á ég margar minn-
ingar geymdar frá þessum árum
okkar saman.
Einar fór snemma til sjós með
föður sínum, fyrst á togaranum
Garðari frá Hafnarfirði. Hann fór
svo í Stýrimannaskólann og tók
þaðan próf 1951. Var hann síðan
á togurum stýrimaður og skipstjóri
í nokkur ár. Þegar álverið í
Straumsvík hóf starfsemi sína 1969
gerðist Einar starfsmaður þar og
vann þar þangað til um síðastliðin
áramót að hann hætti allri vinnu.
Konu sinni, Jóhönnu Brynjólfs-
dóttur, kynntist Einar í Flensborg-
arskóla. Hún var bekkjarsystir okk-
ar og hafa þau verið mjög samhent
öll þessi ár. Þau eignuðust eina
dóttur, Brynju, og tóku sér kjörson,
Siguijón. Einar og Hanna hafa
unnið mikið af slysavarnamálum á
liðnum árum og var Einar forseti
Slysavarnafélags íslands síðustu
fjögur árin sem hann lifði.
Nú kveð ég Einar vin minn og
þakka fýrir langa vináttu. Hönnu
og börnum þeirra votta ég innilega
samúð.
Jón Emilsson.
Það var veturinn 90-91 sem hóp-
ur manna tók sig saman og fór í
sleðaferð uppfrá Lyngdalsheiðinni
í áttina að Langjökli, með ferða-
áætlun yfir jökul og á Hveravelli.
Leiðsögn var í öruggum höndum
reynds skipstjóra Einars Siguijóns-
sonar. Ferðalangarnir voru ýmist
þrautreyndir sleðamenn eða algerir
viðvaningar. Eftir nokkum akstur
og mörg stoppin þar sem mönnum
var miðlað af þekkingu fararstjór-
ans á því sem fyrir augu bar var
stoppað undir felli hvar stóð lítið
hús og spunnust upp umræður um
að gaman væri að eiga lítið og
gott skjól á fjöllum. Eftir velheppn-
aða ferð yfir Langjökul, fyrir Hrút-
fell og Hvítárvatn, með Jarlhettum
um Mosaskarð og heim, komu menn
að bílunum örþreyttir, ánægðir og
margs vísari um þær slóðir er
þræddar höfðu verið.
Það var svo nokkrum vikum síðar
að hluti hópsins hittist við aðrar
aðstæður í bænum að umræðan um
fjallahúsið var tekin upp aftur. Við
þessi tækifæri myndaðist sá góði
hópur er kallar sig Karlaríkisfélaga.
Hafist var handa við húsbygg-
ingu strax þá um sumarið og fyrir
haustið stóð tilbúið hús á bygginga-
stað hér í bænum. Á þessum tíma
kom best í ljós hvernig Einar gat
hrifið með sér menn til næstum
hins ómögulega, því fyrir fyrstu
snjóa um haustið stóð húsið ferð-
búið á vörubílspalli.
Það var einhverntímann á bygg-
ingatímanum að Hanna hans Einars
kom með honum að vitja um gang
verksins og sá húsbyggjendurna að
í hennar kolli kviknaði nafnið
KARLARÍKI, sennilega í fyrstu til
að stríða okkur, en strax festist
nafnið á húsið. Eftir að húsinu var
komið fyrir á sinum stað við Lamba-
hlíðar var strax farið að nota það
á þeim vetri og komandi vetrum
voru farnar margar eftirminnilegar
férðir um nágrennið, bæði stuttar
og langar, oftast undir leiðsögn
Karlsins, en eftir nafngiftina á hús-
inu hét Einar aldrei annað en Karl-
inn í okkar hópi.
Þrátt fyrir nafngift hússins kom
fyrir að okkar betri helmingum var
boðið með til fjalla, en þá var fastur
liður að Karlinn fór með þær rúnt
á sleðum um nágrennið. í einhverri
ferðinni heimsótti hann alla fjalla-
skála á svæðinu og birtist þar með
föngulegan hóp kvenna. Vakti það
að vonum öfund og umtal skálabúa
hvað Karlinn væri aleinn að flækjast
með slíkan hóp á fjöllum. Við karl-
amir sem skildir vorum eftir fengum
að heyra eftir þá túra að allar hefðu
skemmt sér konunglega, og varla
voru þær komnar heim þegar var
farið að rukka um næstu ferð.
Það er af mörgu að taka þegar
minnast á ferða um fjöllin undir
öruggri leiðsögn Karlsins, en ofar-
lega em í huga ferð i Tjaldafell
yfir Sprengisand, en efst trónir
Drangajökulsferð sem farin var
vorið ’95 og þá ekið víða um og
meðal annars heimsótt Hornbjarg.
Við fráfall Einars er höggvið stórt
skarð í okkar hóp og félagi nr. 1
(Ríkisstjórinn) kvaddur. Það má
segja að fjöllin séu fátækari því einn
af þeirra dyggustu sonum er fallinn.
Við Karlaríkisfélagar vottum
Hönnu, börnum þeirra og öðrum
aðstandendum dýpstu samúð okk-
ar. Megi minningin um góðan dreng
lifa.
Kar lar íkisfélagar.
Kveðja frá
félögxim í Landsbjörg
Fallinn er í valinn mikill hug-
sjónamaður, Einar Siguijónsson,
skipstjóri og síðar forseti Slysa-"'
varnafélags íslands.
Við sem störfum að björgunar-
málum og þekktum Einar bárum
mikla virðingu fyrir störfum hans.
Hann var hugmyndaríkur og hafði
góða hæfíleika til að koma hug-
myndum sínum í framkvæmd.
Slysavarna- og björgunarstarfið
átti hug Einars allan og ber upp-
bygging björgunarmála í heimabæ
hans, Hafnarfírði, vitni um aðdáun-
arverðan dugnað hans.
Innan Slysavamafélags íslands
komst Einar til æðstu metorða, sat
lengi í stjórn samtakanna og var
kjörinn forseti þeirra árið 1992. Því
starfi gegndi hann fram á þetta ár.
Á þessu tímabili efldust samskipti
og samvinna Slysavarnafélagsins
og Landsbjargar að miklum mun.
Meðal annars tóku samtökin hönd-
um saman um rekstur björgunar-
skóla og var það áreiðanlega eitt
mesta gæfuspor sem stigið hefur
verið í íslenskum björgunarmálum
fram til þessa. Mörg önnur mál
mætti nefna, stór og smá.
Nú, þegar komið er að kveðju-
stund, er okkur efst í huga þakk-
læti fyrir samfylgdina. Einar skilur
eftir sig skarð sem erfitt verður að
fylla. Við sendum eftirlifandi eigin--
konu Einars, Jóhönnu Brynjólfs-
dóttur, bömum hans og öðrum ætt-
ingjum innilegar samúðarkveðjur.
Félagar í Landsbjörg.
GUÐMUNDUR
GUNNARSSON
+ Guðmundur
Gunnarsson
Guðmundsson
fæddist í Reykjavík
30. ágúst 1951.
Hann lést í Middle-
borogh í Massachu-
setts 13. október
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
hjónin Gerða Lúð-
víksdóttir húsmóð-
ir, f. 14.5. 1931 á
Fáskrúðsfirði, og
Gunnar Guðmunds-
son skipstjóri, f.
3.10. 1929 í Reykja-
vík. Albróðir Guðmundar er
Lúðvik kírópraktor, f. 24.2.
1954. Hálfbróðir, samfeðra, er
Gunnar skipstjóri, f. 8.12. 1948.
Guðmundur kvæntist 30.
september 1979 Diane fædd
Rashid, Guðmundsson, f.14.4.
1952 í Kewanee, 111-
inois. Synir þeirra
eru Gunnar Guð-
mundur, f. 31.10.
1980, og Thomas
Andreas, f. 18.12.
1981. Uppeldisdótt-
ir þeirra er Ronda
Guðmundsson, f.
8.10. 1990.
Guðmundur flutti
með foreldrum sín-
um og bróður til
Bandaríkjanna árið
1964. Hann útskrif-
aðist sem kíró-
praktor frá Palmer
College of Chiropractic í Da-
venport, Iowa. Eftir námið
sneri hann aftur til Massachu-
setts og rak þar læknastofu til
dauðadags.
Útför Guðmundar fór fram í
Massachusetts 18. október.
Það var mikill sorgardagur hjá
fjölskyldu okkar sunnudaginn 13.
október sl. Þá snemma um morgun-
inn var hringt til okkar frá Banda-
ríkjunum og okkur tilkynnt að hann
Gummi frændi minn og vinur okkar
væri dáinn. Við skiljum ekki enn
af hveiju þessi góði maður er kall-
aður i burt frá konu sinni, þremur
börnum og okkur öllum hinum sem
dáðum hann svo mikið. Við ólumst
upp saman að Grenimel 3 þar sem
foreldrar mínir bjuggu á efri hæð-
inni. Gerða og Gunnar bróðir minn
byijuðu sinn búskap í kjallaranum.
Það voru tæp sjö ár á milli okkar
Gumma og samgangur mikill á
milli hæða. Það kom fljótlega í ljós
að Gummi var sérlega blíður dreng-
ur, hann var mjög hugmyndaríkur
og athafnasamur með afbrigðum.
Ég man að hann eyddi mörgum
stundum með körlunum sem voru
að byggja Búnaðarfélagshúsið
(Hótel Sögu) eða Búnó eins og hann
kallaði það alltaf. Hann var eitt
sumar í sveit á Völlum í Ölfusi og
seinna rifjaði hann oft upp dvöl sína
þar.
Gummi gekk í Melaskóla til 12
ára aldurs en sumarið eftir barna-
skólann skildu leiðir því Gerða og
Gunnar fluttu til Bandaríkjanna
með strákana Lúðvík og Guðmund
og settust að rétt utan við New
Bedford sem er sunnan við Boston
í Massachusetts. Gunnar keypti bát
og fór að gera út frá New Bedford.
Þau byggðu hús í Lakeville. Strák-
arnir undu sér vel og þeim fór strax
að ganga vel í skóla. Eftir nokkur
ár komu þau öll í heimsókn hingað
heim. Næst þegar ég hitti Gumma
var þegar við Garðar systursonur
minn fórum í fímm vikna frí og
dvöldum hjá þeim í góðu yfirlæti.
Þau sýndu okkur Massachusetts og
fylkin í kring. Þennan tíma var
margt skrafað og við frændur átt-
um ógleymanlegar stundir. Það er
skemmst frá því að segja að ég
heillaðist af þessu öllu saman og
eftir að við Margrét giftum okkur
1975 töluðum við oft um að gaman
væri að flytja út. Það fór svo að
við fluttum til New Bedford árið
1978 og bjuggum þar í ellefu ár.
Nú kynntumst við Gumma enn bet-
ur og það kom enn frekar í ljós
hvern mann hann hafði að geyma.
Þegar við komum út hafði
Gummi lokið sex ára námi frá há-
skóla í Davenport Iowa og var nú
orðinn kírópraktor. Fljótlega setti
hann upp sína eigin læknastofu.
Hann varð fljótlega mjög eftirsóttur
læknir sem sást best á því hve
mörgum sjúklingum hann sinnti
daglega. Fyrir hann skipti ekki
máli hvaða dagur var þegar leitað
var til hans, hann var alltaf rokinn
af stað ef einhver þurfti á hjálp að
halda. Mig langar að minnast á eitt
atvik sem gerðist eftir að hann var
sjálfur giftur maður. Þetta var um
jólin og Diane og Gummi höfðu
boðið mömmu hans og pabba í
mat. Þegar þau komu var þar fyrir
gömul kona á níræðisaldri sem þau
könnuðust ekkert við en fóru að
forvitnast. Þetta var þá einstæðing-
ur sem hafði verið sjúklingur hjá
honum, hann hafði sótt gömlu kon-
una heim til að gefa henni að borða
og gleðileg jól. Svona var hann
Gummi eða Goody eins og hann var
kallaður þar úti. Eitt var það sem
einkenndi hann, þegar hann kvaddi
sagði hann alltaf: Guð geymi þig
og farðu varlega.
Eftir að við fluttum heim komu
þau með strákana til íslands og
dvöldu hjá okkur um tíma. Við
nutum þess að vera aftur saman
og krakkarnir okkar ekki síður.
Minningarnar um góðan dreng
hrannast upp { huganum og ég
þakka fyrir að hafa átt Gumma
fyrir vin. Við öll hér heima vottum
Diane, Gunnari, Thomasi og litlu
fósturdótturinni Rondu, Gerðu og
Gunnari, Lúðvík og hans fjölskyldu
dýpstu samúð og biðjum góðan guð
að styrkja ykkur í sorginni.
Þorgeir Guðmundsson.
Birting afmælis- og
minningargreina
MORGUNBLAÐIÐ tekur afmælis- og minningargreinar til birtingar
endurgjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjórn blaðsins í
Kringlunni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Kaupvangsstræti
1, Akureyri. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar i símbréfi
(5691115) og í tölvupósti (MBL@CENTRUM.IS).
Við biitingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru birtar
greinar um fólk sem er 70 ára og eldra. Hins vegar eru birtar afmæl-
isfréttir ásamt mynd í Dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.
JÓN
SVEINSSON
+ Jón Sveinsson
fæddist i
Reykjavík 20.2.
1937 og bjó þar alla
ævi. Hann lést á
heimili sínu,
Hraunbæ 4, Reykja-
vík, 3. nóvember
síðastliðinn. For-
eldrar Jóns voru
Sveinn Jónsson, f.
1885, d. 1957, og
Hanna Kristín Guð-
laugsd., f. 1911,
vistmaður á Kumb-
aravogi.
Systkini Jóns eru
Stella Ragnheiður, f. 27.12.
1935, Hallgrímur Sveinsson, f.
28.6. 1940, Dóra Björg Sveins-
dóttir, f. 3.4. 1943, og Pálmi
Sveinsson, f. 19.8. 1947.
Jón var ókvæntur og barn-
laus. Hann fór fljótlega eftir
fermingu að vinna fyrir sér,
Elsku bróðir, nú er komið að leið-
arlokum, heldur fljótar en flestir
áttu von á. Eftir sitjum við með
minningar um góðan dreng og vin
vina sinna sem öllum vildi gott gera.
Það duldist engum að þetta ár
var þér erfítt heilsufarslega þó að
þú bærir það með karlmennsku,
eins og annað í þessu lífi.
Við fjölskyldan öll þökkum þér
allt sem þú gerðir fyrir okkur og
hvað þú varst okkur góður, stund-
um dálítið hijúfur en maður vissi
alltaf að það risti ekki djúpt, og þú
fyrst hjá Grænmet-
isverslun rikisins.
Síðan stundaði
hann sjómennsku í
nærri 30 ár. Á
flutningaskipinu
Brúarfossi varð
hann fyrir alvar-
legu slysi sem hann
átti nokkuð lengi í,
en hélt áfram sjó-
mennsku eftir það
á nótaskipunum
ísafold og Geysi,
síðan á rannsóknar-
skipinu Bjarna Sæ-
mundssyni. Um
1984 sneri Jón sér að leigubíla-
akstri, og öðlaðist full réttindi
til að reka leigubifreið. Hann
stundaði leigubílaakstur til
dauðadags.
Útför Jóns fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
varst orðinn sami ljúfi drengurinn
með það sama.
Enn vér skulum skilja
skaparans að vilja,
hver fer heim til sin.
Lát oss aftur langa
lífsins Herra að ganga
hingað heim til þín
Og þótt vér ei Wttumst hér
gef oss fund á gleðistundu .
Guð í riki þínu.
(V. Briem)
Pálmi Sveinsson.
Islenskur efniviður
íslenskar steintegundir henta margar
afar vel í legsteina og hverskonar
minnismerki. Eigum jafnan til fyrir-
liggjandi margskonar íslenskt efni:
Grástein, Blágrýti, Líparít og Gabbró.
Áralöng reynsla.
Leitið SKS. HELGAS0N HF
upplýsinga. || STEINSMIÐJA
SKEMMUVEGI 48 * SlMI 557 6677