Morgunblaðið - 12.11.1996, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 12. NÓVEMBER 1996 45
I
J
)
)
)
I
I
í
3
í
J
I
I
J
J
»
)
»

MINIMINGAR
SIGRÚN KRISTÍN
JÓNSDÓTTIR
-I- Gerður Árný
' Georgsdóttir
fæddist í Reykjavík
6. janúar 1936. Hún
lést á heimili sínu
í Reykjavík 30.
október síðastlið-
inn og fór útför
hennar fram frá
Fossvogskirkju 5.
nóvember.
Ég vil byrja kveðju-
orð mín til vinkonu
mi'nnar með þessu litla
ljóði, sem mér finnst
eiga svo vel við á þess-
ari stundu:
Hver minning dýrmæt perla að liðnum lífs-
ins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf sem gleym-
ist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að fengu
aðkynnastþér.
(Ingibj. Sig.)
Við Gerður sáumst í fyrsta sinn
á efri gangi á Grensásdeild Borgar-
spítalans 3. janúar 1977, svo það
er orðin tæpra 20 ára vinátta sem
varð til innan þessara veggja. Báð-
ar vorum við að koma í endurþjálf-
un vegna veikinda okkar. Mér
fannst ég þurfa að kynnast þess-
ari konu og fór til hennar og kynnti
mig. Við spjölluðum örlítið saman.
Síðan sátum við við sama matar-
borðið meðan við dvöldum þarna í
sex vikur og þá kynntumst við
betur. Við vorum sex konur við
þetta borð og það var mikið hlegið
og gert að gamni sínu og fengum
við á þessu borði nafnið „gárung-
arnir“. Gerður átti mikinn þátt í
sprellinu og því sem okkur datt í
hug og var hún líka svo hláturmild
að hún fékk aðra til að hlæja með
sér í matsalnum.
Líf Gerðar vinkonu minnar var
ekki neinn dans á rósum. Hún átti
misheppnað hjónaband sem lauk
með skilnaði. Hún eignaðist þrjú
börn, en missti eitt við fæðingu,
hin tvö börnin lifa móður sína, þau
Georg og Halla, og voru þetta
augasteinar og perlur hennar sem
hún elskaði og helgáði líf sitt allt
til hinsta dags, enda hafa þau búið
öll saman og haldið vel hvert utan
um annað, ekki síst í öllum þeim
erfiðleikum sem þau hafa gengið
í gegnum um langt tímabil. En í
gegnum allt og allt gat elsku Gerð-
ur mín séð í gegnum
allt með glaðværð
sinni og séð spaugi-
legu hliðarnar á lífinu
og tilverunni.
Gerður var mikil
trúkona og fór hún
alltaf á fimmtudags-
kvöldum ásamt Höllu
dóttur sinni á bæna-
samkomur í Grensás-
kirkju hjá séra Hall-
dóri Gröndal og átti
hún þar trúnað hjá
þeim presti og fyrir-
bænir þegar veikindi
hennar byrjuðu og
einnig þegar Georg sonur hennar
slasaðist lífshættulega fyrir nokkr-
um árum og var vart hugað líf.
Þá áttu trúin hennar og bænin
mikinn þátt í því að hún komst
út úr þessu erfiða tímabili. En hún
var ekki ein, því Halla dóttir henn-
ar stóð við hlið móður sinnar eins
og hún hefur ávallt gert í gegnum
öll árin síðan fór að halla undan
fæti hjá Gerði minni. Ég held að
árin séu orðin tíu sem hún er búin
að eiga við erfið veikindi að stríða.
En með þrautseigju og ákveðni
náði hún sér alltaf upp með hjálp
barna sinna.
Gerður hafði gott hjarta og
sýndi hún mér það í gegnum mín
veikindi, hringdi til að vita hvernig
ég hefði það og við gátum alltaf
spjallað mikið og hlegið og gert
gott úr öllu.
Gerður var þakklát fyrir það sem
gert var fyrir hana og gjafmild,
það sýna best þeir hlutir sem hún
færði okkur hjónunum fyrir það
sem við gátum gert fyrir hana,
glatt og gefið henni ánægjustundir
á heimili okkar. Þessir hlutir eru
allir svo sérstakir, því þeir eru
unnir sérstaklega fyrir hana af
kunningjafólki sem er svona list-
fengt í höndunum og því ennþá
meiri gersemar.
Við hjónin höfum síðan við Gerð-
ur kynntumst og vináttan þróaðist
á milli okkar haft þann sið að bjóða
henni til okkar á þorrablót sem við
vorum með á heimili okkar og
hlakkaði Gerður alltaf til þessara
stunda með okkur hjónum ásamt
öðrum kunningjum. Þá var mikið
hlegið og gert að gamni sínu. Síð-
asta gleðistund okkar Gerðar var
á 60 ára afmæli hennar síðastliðinn
vetur og var yndislegt hvað Halla
dóttir hennar gerði mikið til þess
að gera þennan dag ánægjulegan
í alla staði. Þær mæðgur áttu báð-
ar sama afmælisdag 6. janúar,
þegar jólahátíðin er að kveðja og
jólaljósin að slokkna. Nú er eitt
jólaljós slokknað og hefur brunnið
út allt of fljótt, en vegir Guðs eru
órannsakanlegir. Síðast heyrði ég
í vinkonu minni rétt eftir afmælis-
daginn minn og aldrei þessu vant
hafði hún gleymt honum, sem var
svo ólíkt henni. Þá sagði hún mér
að hún kæmist varla um íbúðina,
hún væri svo slæm í fótunum og
þreklaus, hún var líka leið og ein-
mana því Halla var búin að vera
fjórar vikur hjá móðurbróður sín-
um sem býr í Bandaríkunum. Þar
býr einnig yngsta systir Gerðar og
fór Halla í sumarfríinu sínu til að
heilsa upp á frændfólkið. Það var
mikil tilhlökkun í Gerði því von var
á Höllu heim næsta dag. Mér
fannst eins og Gerður mætti svo
illa við því ef Halla var frá henni.
Þær voru svo samrýndar og treystu
svo hvor á aðra. Börnin voru henni
allt í þessu lífi og skal þeim þakk-
að allt sem þau gerðu fyrir hana,
ekki síst eftir að hún var orðin
svona mikið veik.
Ég fer nú að enda þessi kveðju-
orð mín til vinkonu minnar. Við
hjónin þökkum Gerði minni allar
ánægju- og gleðistundirnar sem
við áttum og 20 ára kynni. Bið ég
svo góðan Guð að blessa hana og
að hún fái góða heimkomu. Ég
veit að foreldrar hennar hafa tekið
vel á móti henni og umfaðmað
hana og einnig lítil barnshönd sem
hún fékk ekki að hlúa að í þessu
lífí.
Elsku Gerður mín, hafðu þökk
fyrir allt og allt.
Kæru börn hennar, Halla mín
og Georg. Guð gefi ykkur styrk í
sorginni og munið ávallt hvað þið
áttuð góða móður.
Vil ég svo enda þessi orð mín
og kveðju með þessum ljóðlínum:
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
(V. Briem.)
Þínir vinir,
Inga og Þórir,
Hafnarfirði.
+ Sigrún Kristín Jónsdóttir
fæddist á Heggsstöðum í
Andakílshreppi 3. ágúst 1917.
Hún lést á Sjúkrahúsi Reykja-
víkur í Fossvogi 29. október
síðastliðinn og fór útför hennar
fram frá Blönduóskirkju 4. nóv-
ember.
Mér þótti vænt um hana Stínu
frænku frá því ég var barn, löngu
áður en ég sá hana eða kynntist.
Ástæða þess var einkum sú að
móður minni, Guðmundínu, varð
tíðrætt um Sólrúnu systur sína,
móður Stínu. Hún var einstæð móð-
ir sem vann hörðum höndum fyrir
sér og tvíburum sínum, Kristinu og
Magnúsi. Þá var ekki hjálp að hafa
frá samfélaginu í neinni mynd til
þeirra er lítið höfðu á milli handa.
Sólrún, eða Rúna eins og hún var
kölluð, var dugnaðarforkur svo sög-
ur fóiu af. Hún vann myrkranna á
milli af mikilli eljusemi. Börnin
hennar tóku snemma til hendi við
erfiðisvinnu, sem engin börn þekkja
nú á tímum.
Systkinin frá Stakkadal voru sjö;
Sólrún, Guðmundína, Ólafur, Krist-
ján, Sigurvin, Guðbjört og Magnús
Einarsbörn. Sólrún fór ung að heim-
an og lærði karlmannafatasaum,
sem þótti aldeilis góð menntun fyr-
ir unga stúlku í þá daga. Hún kom
síðan vestur aftur og tók móður
mína í læri. „Blessuð Rúna mín, ég
gat aldrei fullþakkað henni fyrir,“
sagði mamma svo oft. „Það var
Rúnu að þakka að ég gat saumað
á allan barnahópinn minn og gift-
ingar- fötin á pabba ykkar.“ Sólrún
dó aðeins 49 ára en börnin hennar
voru hraust og dugleg og komust
vel til manns. Magnús tvíburabróðir
Stínu dó ungur í bílslysi og lét eft-
ir sig einn son.
Mamma harmaði það oft að geta
ekki verið í nánara sambandi við
Rúnu og börnin hennar, hún fyrir
vestan en Rúna norður í Húna-
vatnssýslu. Hún gældi þvi oftar við
mynd af þeim mæðgum, Rúnu og
Stínu. Kannski var það ástæða þess
að ég þóttist þekkja Stínu frænku
þótt kynnin hafi verið lítil lengi
framan af. Fyrir um tveimur ára-
tugum afréð ég að heimsækja Stínu
þegar ég átti leið norður. Stína bjó
myndarbúi á Söndum. Ég var föðm-
uð og kysst. Borðin svignuðu undan
kræsingum, þar á meðal hinum
rómaða Miðfjarðarlaxi. Það voru
konunglegar móttökur. Næstu árin
sáumst við Stína sjaldan, þá helst
við kveðjustundir móðursystkina^
okkar. Þetta breyttist skömmu eftir
að hún flutti suður. Þá bar svo við
að fyrir dyrum stóð ættarmót niðja
afa okkar og ömmu, Einars Sig-
urðssonar og Elínar Ólafsdóttur.
Ég hafði við hana samband í því
skyni að ræða mótið. „Ég bíð ekk-
ert eftir því að þú komir til mín,
þú kemur bara strax.“ Svona var
Stína, hress og kát. Síðan höfum
við verið bestu vinkonur og frænk-
ur. Við náðum svo vel saman, rétt
eins og við hefðum alltaf þekkst.
Við þurftum svo mikið að tala sam^
an, nálguðumst fortíð okkar í gegn-
um mæður okkar. Stína sagði mér
frá móður sinni og bróður, frá lífi
þeirra, frá búskaparárum sínum,
börnunum, tengdabörnunum og
barnabömunum — öllum hópnum
sem hún elskaði svo heitt. Hún
geislaði af gleði rétt eins og unga-
mamma sem breiðir vængi sína
yfir ungahópinn sinn. Hún var
þakklát fyrir allt sem lífið gaf henni.
Síðustu árin voru Stínu oft erfið
vegna veikinda. Síðla sumars fékk
hún staðfestingu á hinu óumflýjan-
lega. Hún tók þeim fréttum með
æðruleysi og ræddi hiklaust um það
sem í vændum var, alls ókvíðin. Það
getur enginn nema sá sem hefur -
öðlast trúarvissuna. Hún var yndis-
leg kona, trúuð og góð. Ég mun
mikið sakna hennar og þakka guði
fyrir þann tíma sem við áttum sam-
an. Friður veri með þér, elsku Stína
mín. Guð blessi allan hópinn þinn.
Elsa H. Þórarinsdóttir.
Þá vissi ég fyrst, hvað tregi er og tár,
sem tungu heftir, - bijósti veitir sár
er flutt mér var sú feigðarsaga hörð,
að framar ei þig sæi’ eg hér á jörð;
er flutt mér var hin sára sorgarfregn,
- er sálu mína og hjarta nísti’ í gegn
að þú hefðir háð þitt hinzta stríð
svo harla fjarri þeim sem þú varst blíð.
Þér þakka’ ég, móðir, fyrir trú og tryggð;
á traustum grunni var þín hugsun byggð.
Þú stríddir vel, unz striðið endað var,
og starf þitt vott um mannkærleika bar.
Hvíl þig, móðir, hvíl þig, þú varst þreytt;
þinni hvíld ei raskar framar neitt.
A þína gröf um mörg ókomin ár,
ótal munu falla þakkartár.
(Jóhann M. Bjamason)
Sólrún Kristín
Þorvarðardóttir.
GERÐUR ARNY
GEORGSDÓTTIR
Handrit afmælis- og minningargreina
skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt,
að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveld-
ust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa,
öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslu-
kerfin Word og Wordperfect eru einnig
auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til
blaðsins í bréfasíma 5691115, eða á netfang
þess þess Mbl@centrum.is en nánari upp-
lýsingar þar um má lesa á heimasíðum. Það
eru vinsamleg tilmæli að lengd greina fari
ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínu-
bil og hæfilega línuleng — eða 2.200 slög.
Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn
sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
ÆtN silfurbúðin
N—l-/ Kringlunni 8-12 • Sími 568 9066
- Þar fœröu gjöfina -
Tilboð á hreinlætistækjum
Verö frá
9.364
Verð frá
Handlaugar, 17 geröir
á vegg og borö
RAÐCREMSLUR
L »■ jgESBEauai
VATNS VIRKINN HR
Ármúla 21, símar 533 2020 og 533 2021
Grænt númer 800 4020
Verslið þar sem úrvalið er mest!
Stálvaskar
í eldhús yfir
30 gerðir
Verð frá
Verö frá ----—
Blöndunartæki í
miklu úrvali
Baökör upp í
190 cm
Verö frá
WC meö stút
í vegg eöa gólf
meö setu.
Hitastillitæki Verð frá
Mikiö úrval af sturtuklefum,
sturtuhornum og huröum.
Athugaðu verðið!