Morgunblaðið - 16.11.1996, Síða 45

n
:
j
:>
I
I
i
I
j
j
j
i
j
3
'
3
1
I
I
I
i
I
MORGUNBLAÐIÐ
JÓHANNA
BJARNADÓTTIR
+ Jóhanna
Bjarnadóttir
var fædd í Bolung-
arvík 31. desember
1898. Hún lést á
hjúkrunarheimil-
inu Skjóli að
morgni 31. október
síðastliðinn, þá
tæplega 97 ára að
aldri. Foreldrar
hennar voru Bjarni
Magnússon verka-
maður á Sandeyri,
f. 27. nóvember
1870, d. 20. nóvem-
ber 1960, og Elín
Þóra Arnadóttir, f. 23. septem-
ber 1873, hún lést í snjóflóði.
Fósturforeldrar Jóhönnu voru
þau Pálmi Guðmundsson og
Guðrún Sigmundsdóttir. Jó-
hanna átti tvær alsystur sam-
feðra sem báðar eru látnar og
tíu hálfsystkini og lifa 5 þeirra
hana. Eiginmaður Jóhönnu var
Gísli Gíslason, f. 3. október
1913, d. 16. maí 1996. Jóhanna
og Gísli eignuðust tvær dætur.
Þær eru: Þórdís, eiginmaður
hennar var Sveinn Anton Stef-
ánsson, látinn, og Guðrún, eig-
inmaður hennar er Eyþór
Jónsson. Sonur Jóhönnu og
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Par þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Elsku amma. Eftir langa viðdvöl
þína hér hjá okkur er kallið komið
og við kveðjumst í hinsta sinn.
Sú kveðja er full saknaðar og
sorgar, en ég er jafnframt þakklát
fyrir allar þær yndislegu stundir
sem ég fékk að eiga með þér, en
ég veit innst inni að þú ert hvíld-
inni fegin eftir undangengnar vik-
ur.
Minningamar sem þú skilur eft-
ir eru margar og dýrmætar og þær
mun ég ávallt varðveita í hjarta
mér og þær munu ylja mér um
hjartarætur um ókomna tíð.
Mér er það rpjög minnisstætt
þegar þú bjóst indælt heimili með
afa á Laugaveginum. Þangað var
alltaf gaman að koma í heimsókn
þegar maður var barn.
Þar fékk maður að bralla ýmis-
legt, ógleymanlegur er lyftuleikur-
inn í búrinu á ganginum með vasa-
ljósinu hans afa. Og þar leyfðir
þú manni að dunda sér þegar
maður vildi og vakti þetta mikla
gleði og kátínu.
Oftar en ekki þegar maður vildi
ekki borða var gripið til þess ráðs
að leyfa manni að borða við litla
borðið þitt og án undantekninga
var takmarkinu náð. Maður var
eins og prinsessa í ríki sínu með
sitt eigið borð og eigin mat. Elsku
amma mín, þú vildir allt fyrir okk-
ur bömin þín gera, það var nánast
alveg sama hvað það var, þú vildir
alltaf hjálpa okkur og máttir aldrei
sjá okkur eitthvað leið.
Aldrei mun ég gleyma því þegar
ég týndi hundrað krónunum sem
þú varst nýbúin að gefa mér, ég
var svo sár yfir þessu að þú fórst
með mér til að leita að þeim. Pen-
fóstursonur Gísla
er Kjartan Stein-
ólfsson, eiginkona
hans er Sigríður
Erla Þorláksdóttir.
Afkomendahópur
Jóhönnu er orðinn
stór, barnabörnin
eru 17, barna-
barnabörnin 36, og
barnabarnabarna-
börnin 9. Jóhanna
var ung þegar hún
byijaði að hjálpa til
við heimilisverkin á
heimili fósturfor-
eldra sinna. í byrj-
un aldarinnar fluttist hún út í
Viðey þar sem mikill upp-
gangur var og vann þar meðal
annars við fisk og heimilis-
störf. Jóhanna og Gísli fluttust
með fjölskyldu sína til Reykja-
víkur árið 1939. í Reykjavík
starfaði Jóhanna við þrif. Árið
1948 hóf Jóhanna störf í Þor-
steinsbúð sem staðsett var á
Snorrabraut og vann hún þar
í þrjátíu og fjögur ár, og hætti
þar áttatíu og fjögurra ára
gömul að aldri.
útför Jóhönnu hefur farið
fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
ingurinn var glataður en ekki gast
þú vitað af mér svona leiðri, svo
þú lést sem þú fyndir hann og
sagðir mér að passa betur upp á
hann næst.
Og allar ferðirnar sem maður
fékk að fara með þér í búðina til
að kaupa „möndluköku" eða eitt-
hvað með kaffinu, þegar þú hafðir
kannski ekki náð að baka eitthvað
sjálf, því þú varst nú ekki eins og
þessar venjulegu ömmur sem farn-
ar voru að eldast og sestar í helg-
an stein.
Nei, þú varst útivinnandi í „Þor-
steinsbúð" allt fram á 84. aldursár
og þar áður hafðir þú starfað við
hin ýmsu störf í áratugi. Og þegar
þú hættir í búðinni fór líkaminn
að segja til sín eftir margra ára-
tuga notkun. Hann var orðinn
þreyttur og þurfti hvíld, þessi
sterkbyggði og stóri líkami gaf
undan eftir allt erfiðið sem á und-
an var gengið og kvillar fóru að
gera vart við sig.
Elsku amma, þú hefur gengið í
gegnum margt sem við unga fólk-
ið eigum líklega aldrei eftir að
upplifa né komast í snertingu við.
Tæp hundrað ára kynni af lífinu
skilja eftir sig vitneskju og innsýn
sem er okkur öllum dýrmæt og
gott er að hafa til hliðsjónar til
að sjá hvað við höfum það gott í
dag.
Þú hefur verið ein af þeim dug-
legustu sem ég veit um og ekki
látið smá mótvind feykja þér um
koll, heldur tókst þú á móti lífinu
eins og það bar að garði og vannst
úr því eftir bestu getu.
Eftir að þið afi fluttuð á Skúla-
götuna fór nú heimsóknunum því
miður fækkandi, því maður var
unglingur og hafði nóg að gera
með vinunum. En alltaf tókstu
manni opnum örmum þegar maður
kom í heimsókn og bauðst manni
upp á ýmislegt góðgæti.
Og þú taldir það nú ekki eftir
þér að töfra fram hangikjöt og
meðlæti á jóladag fyrir alla
fjölsklduna sem var nú ekki lítil í
sniðum þá, eða að halda upp á
afmælið þitt á gamlársdag.
Þannig varst þú, elsku amma
mín, þú vildir allt fyrir alla gera
og máttir hvorki heyra né sjá neitt
illt.
Þú hafðir alltaf áhyggjur af því
hvemig skyldfólkið þitt hefði það
og hvort við fengjum nú ekki nóg
að borða og aldrei líkaði þér það
nú að ég kallaði hana „Trillu“ þína
eins og þú kallaðir hana frekju og
MINNINGAR
hafðir þú oft orð á því að ég
mætti nú ekki gera það.
Það var mjög erfitt fyrir alla sem
næst þér stóðu að fylgjast með þér
síðustu vikurnar, en aldrei heyrði
maður þig kvarta þótt að vanlíðan-
in væri mjög mikil og stutt í brott-
ferðardaginn. Og alltaf hélt maður
í þá von að þú myndir hrista þetta
af þér eins og í öll hin skiptin. En
æðri máttarvöld voru búin að ætla
þér annað hlutverk á öðrum stað.
Þú hefur staðið þig eins og hetja
í gegnum lífið og lifað tímana
tvenna og átt orðu skilda fyrir all-
an dugnaðinn þinn.
Elsku amma mín, ég kveð þig
með söknuði og sorg í hjarta og
ég á eftir að sakna þess að geta
ekki lengur haldið í höndina þína
og strokið þér um höfuðið. Ég
þakka þér af öllu hjarta innilega
fyrir allar yndislegu stundirnar og
allt sem þú hefur gefið mér af þér
í gegnum tíðina.
Hafðu þökk fyrir allt saman og
ég geri kveðju þína að minni þegar
ég kveð þig í hinsta sinn.
„Vertu himnesk.“
Þín,
Svava.
Með þessum fátæklegu orðum
langar mig að minnast langömmu
minnar, Jóhönnu Bjarnadóttur, eða
Jó ömmu eins og við kölluðum hana
alltaf. Mér er í fersku minni þegar
ég, pabbi og Jóga frænka heimsótt-
um þig núna í haust. Það hafði lið-
ið of langur tími frá því að ég sá
þig síðast. En þannig vill það oft
verða í amstri nútímans, að maður
gefur sér ekki tíma til að heim-
sækja þá sem manni þykir svo
vænt um. Að þessu leyti heldur
maður fast í þá barnatrú að allir
þeir sem manni þykir svo vænt um
hverfi aldrei á braut heldur verði
ávallt innan seilingar.
Það var laugardagur og úti var
hellirigning. Þegar við komum inn
sast þú við gluggann á þínum uppá-
haldsstað þar sem eyjan þín kæra
„Viðey“ blasti við. Við töluðum um
það hvernig því hafði verið háttað
að þetta pláss við gluggann varð
þitt. Þegar þessi saga var sögð var
ekki laust við að greina mætti bros
á vörum þínum. Eg vil þakka þér
þessa góðu stund, amma mín, þú
komst okkur öllum svo sannarlega
til að hlæja. Við áttum saman góða
stund á þessum laugardagseftir-
miðdegi. En öllu ganni fýlgir nokk-
ur alvara. Þú vildir ræða við okkur
alvarlegri hluti sem okkur þóttu
ekki tímabærir. Þetta var stuttu
eftir að Gísli afi dó og það var eins
og þú vildir vera viss um að við
vissum hveijar óskir þínar væru
eftir þennan dag og að hann Haf-
steinn, vinur þinn, myndi flytja þig
á áfangastað. Við fullvissuðum þig
um að allar óskir þínar yrðu virtar
hvað þetta snerti og hafa þær nú,
elsku amma, verið uppfylltar.
Elsku amma mín, nú hefur þú
öðlast þá hvíld og þann frið sem
þú hafðir beðið eftir. Þú hvílir á
þeim stað sem var þér kærastur við
hliðina á honum afa. Þetta eru fá-
tækleg orð í samanburði við allt það
sem þið afí hafið verið mér og fjöl-
skyldu minni á liðnum árum.
Hafið þökk fyrir allt og allt.
Ykkar bamabamabarn,
Ása Sigríður Þórisdóttir.
Sérfræðingar
í blómaskreytinguin
við öll tækifæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sínii 551 9090
LAUGARDAGUR 16. NÓVEMBER 1996 45
JÓHANN
PÉTURSSON
+ Jóhann Aðal-
bert Pétursson
fæddist á Ásunnar-
stöðum í Breiðdal
17. febrúar 1915.
Hann lést á sjúkra-
húsinu á Seyðis-
firði 27. október
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Halldór Pétur
Jónsson, f. 20.6.
1884, d. 24.11.
1966, og Herborg
Marteinsdóttir, f.
15.5. 1879, d. 28.6.
1944. Bræður Jó-
hanns eru: Herbjörn, f. 5.10.
1910, d. 6.7. 1953; Asgeir, f.
24.12. 1918; og Sigmar, f. 21.2.
1922, d. 18.12. 1988.
Árið 1949 kvænt-
ist Jóhann Hólm-
fríði Reimarsdótt-
ur, f. 21.1.1933, frá
Víðinesi í Fossárdal
í Berufirði. Þau
eignuðust átta
börn. Þau eru:
Bergþór, f. 18.9.
1950; Stefanía
Rósa, f. 17.1. 1952;
Fjóla, f. 10.4. 1953;
Lilja, f. 9.3. 1955;
Dóra, f. 21.1. 1958;
Hilmar, f. 29.1.
1961, d. 21.1. 1989;
Sóley Dögg, f. 10.9.
1966; og Guðlaugur Smári, f.
24.3. 1970.
Útför Jóhanns fór fram frá
Heydalakirkju 2. nóvember sl.
Okkur langar til að kveðja föður-
bróður okkar, Jóhann Pétursson,
með nokkrum orðum. Þegar okkur
er mikið niðri fyrir er oft erfitt að
finna réttu orðin. En nú er hlut-
verki þínu hér á jörðinni lokið, Guð
hefur kallað þig til sín. Þú varst
orðinn svo veikur, en nú ert þú
laus við allan hrörleika og sjúk-
dóma. Og nú munt þú hitta alla
ástvini þína sem á undan hafa far-
ið. Og við vitum að þar verður þér
vel tekið.
Minningabrot úr æsku streyma
um hugann. Okkur era minnis-
stæðar stundimar úr sveitinni og
þegar þú þurftir að koma í höfuð-
borgina gistir þú gjarnan hjá okk-
ur. Þar sem við vorum búsett í
sitthvoram landshlutanum, við hér
fyrir sunnan, en þú fyrir austan,
í Breiðdalnum, urðu samveru-
stundirnar ekki eins margar og við
hefðum óskað okkur. En minningin
um hið hlýja viðmót þitt mun lifa
með okkur um alla tíð.
Með þessum fátæklegu orðum
kveðjum við þig, Jóhann, og þökk-
um fyrir allt. Við vottum börnum
þínum, ættingjum og öðrum ást-
vinum okkar dýpstu samúð.
„Þegar þú ert sorgmæddur
skoðaðu þá aftur huga þinn, og
þú munt sjá að þú grætur vegna
þess, sem var gleði þín.“
(K.Gibran)
Þórdís Richardsdóttir,
Herbjörn, Sigríður og
Jóhann Sigmarsbörn.
Birting afmælis- og
minningargreina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til birtingar endur-
gjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjórn blaðsins í Kringlunni
1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Kaupvangsstræti 1, Akureyri. Þá
er enn fremur unnt að senda greinamar í símbréfi (5691115) og í tölvu-
pósti (MBL@CENTRUM.IS).
Um hvern látinn einstakling birtist ein uppistöðugrein af hæfilegri lengd,
en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við eina örk, A-4,
miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða 2200 slög (um 25
dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt
til þrjú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en
ekki stuttnefni undir greinunum.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
sonur, tengdafaðir og bróðir,
KRISTINN EYJÓLFSSON
frá Hvammi í Landssveit,
Drafnarsandi 5,
Hellu,
lést á heimili sínu 13. nóvember sl.
Jarðarförin auglýst síðar.
Anna Magnúsdóttir,
Lóa Rún Kristinsdóttir,
Inga Jóna Kristinsdóttir, Þórður Þorgeirsson,
Eyjólfur Kristinsson,
Eyjólfur Ágústsson, Guðrún S. Kristinsdóttir,
barnabörn, systkini og aðrir vandamenn.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, dóttir, systir og amma,
VALGERÐUR BRYNDÍS
GARÐARSDÓTTIR,
Bistvágen 16,
60599 Norrköping,
Svíþjóð,
lést 11. nóvember.
Útför hennarferfram í Norrköping þann
21. nóvember.
Sigurður Johansen,
Páll Sigurðsson, Carina Sigurðsson,
Andrés Brynjar Sigurðsson, Jessica Olsson,
Unnur Ósk Sigurðardóttir, Peter Nilsson,
Pálfna Andrésdóttir, {
Davið Garðarsson, Hjörtur Pálsson
og barnabörn.