Morgunblaðið - 23.11.1996, Blaðsíða 46

46 LAUGARDAGUR 23. NÓVEMBER 1996
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
JÖRUNDUR ÁRMANN
G UÐLA UGSSON
+ Jörundur Ármann Guð-
laugsson var fæddur 20.
október 1932. Hann lést 8. nóv-
ember síðastliðinn og fór útför
hans fram frá Fossvogskirkju
15. nóvember.
Látinn er kær vinur okkar, Jör-
undur Á. Guðlaugsson, múrara-
meistari. Með fáum orðum viljum
við þakka honum samfylgdina og
velvild í gegnum árin. Jörundur var
bóngóður maður sem alltaf var
hægt að leita til ef á þurfti að halda.
Og það var aldrei komið að tómum
kofunum ef vandi steðjaði að, því
að hans áliti voru vandamál aðeins
til þess að leysa þau og voru ævin-
lega leyst með brosi á vör hversu
mikil og erfið sem okkur hinum
virtust þau í fyrstu. Jörundur var
mikill dugnaðarforkur, góður fag-
maður og alls staðar vel liðinn enda
var hann hvers manns hugljúfi og
traustur vinur. Á sínum tíma tók
Jörundur nánast fyrirvaralaust við
mér á námssamning og sýnir það
vel hversu mikill öðlingur hann var.
Vil ég þakka honum sérstaklega
trausta leiðsögn og velvilja í minn
garð. Við eigum öll eftir að sakna
þess að Jörundur komi við í kaffi
og ræði málin. Þú geymist í minn-
ingu okkar, kæri vinur. Við vottum
Katrínu og fjölskyldu hennar okkar
dýpstu samúð.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum lifsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast þér.
(Ingibj. Sig.)
Haraldur, Sigurður og Vilborg.
+ Björn Líndal
Guðmundsson
var fæddur að
Sporðshúsum í
Línakradal, V-Hún.
12. júlí 1906. Hann
lést á sjúkrahúsinu
á Hvammstanga 12.
nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Ingibjörg
Árnadóttir f. 14.
júní 1873 að Mýrum
í Hrútafirði, d. 23.
ágúst 1955, og Guð-
mundur Friðrik
Jónasson, f. 26.
mars 1868 að Efra-Vatnshomi,
Kirkjuhvammshreppi, d. 22.
júní 1939.
Systkini Björns voru: Jónas
Ágpúst, f. 20. ágúst 1899, d. 3.
ágúst 1971, Ingibjörg María, f.
17. apríl 1901, d. 3. desember
1978, Jónína Finnbjörg, f. 7.
júní 1902, d. 18. febrúar 1903,
Finnbjörg Jónína, f. 25. ágúst
1903, d. 7. apríl 1980, Margrét
Anna, f. 11. mars 1905, d. 14.
apríl 1992, Petrea Guðný, f. 15.
apríl 1908, Bjarnheiður Soffía,
f. 20. maí 1909, Guðlaug, f. 25.
júní 1910, d. 26. júní 1910, Víg-
Iundur, f. 12. ágúst 1911, d. 26.
júní 1952, Sigurbjörn Ragnar,
f. 7. apríl 1913, Ragnheiður, f.
7. ágúst 1914, og Gunnþór, f.
19. júní 1916.Kona Björns var
Ingibjörg Jónsdóttir frá Jörfa
i Víðidal, f. 29. mars
1913, d. 29. janúar
1994. Börn þeirra
era: 1) Skúli, hann
dó á fyrsta ári. 2)
Inga, f. 30. ágúst
1935, hennar maður
er Kristinn Sigurðs-
son, f. 7. september
1925. Þeirra börn
eru fimm en áður
átti Inga tvær dæt-
ur. 3) Trausti, f. 8.
febrúar 1938. Hans
kona er Lilja Kol-
brún Steindórsdótt-
ir, f. 6. desember
1938, þau eiga tvö börn. 4) Ingi-
mundur Smárij f. 28. apríl 1947,
hans kona er Álfheiður Einars-
dóttir, f. 28. október 1943, hún
á þijú böra. 5) Jón Helgi, f. 24.
desember 1948. Hans kona er
Dagbjört Sveinsdóttir, f. 24.
apríl 1943. Þeirra börn era tvö
en áður átti Jón dóttur og Dag-
björt tvö börn. Björn ólst upp
hjá foreldrum sínum að Lækj-
arkoti í Víðidal. En síðar keypti
hann Laufás, byggði þar upp
og gerði miklar jarðarbætur.
Um 1980 flutti hann á Hvamms-
tanga, keypti þar lítið hús og
stundaði tréskurð. Síðustu árin
dvaldi hann á sjúkrahúsinu á
Hvammsanga. Utför Björas fer
fram frá Viðidalstungukirkju í
dag og hefst athöfnin klukkan
11.
k
GG6SS0PIZ6
Opnum í dag í Kringlunni
BJÖRN
GUÐMUNDSSON
Vorið 1990 bárust okkur þær
fregnir suður að aldraður maður á
Hvammstanga hefði fest kaup á litl-
um bæ þar á staðnum og væri byrj-
aður að búa til mannamyndir úr
viði. Næst þegar við skruppum
norður heimsóttum við Björn Guð-
mundsson frá Laufási í Víðidal á
þessa vinnustofu hans til að kynn-
ast honum og kaupa af honum verk
ef föl væru. Þegar til kom vildi
hann ekki selja neitt en sagðist
gera það síðar þegar fjölgaði í hópn-
um. Þá var í undirbúningi sýningin
í hjartans einlægni sem haldin var
í öllum sölum Nýlistasafsins og
opnuð 5. janúar 1991 að viðstöddu
miklu fjölmenni. Á þessari sýningu
voru mörg verk eftir Björn, annars
vegar 10 verk í okkar eigu og hins
vegar 30 verk á hillu sem Kristján
Guðmundsson, myndlistarmaður,
festi sér strax á opnuninni. Þessi
verk vöktu mikla hrifningu sýning-
argesta enda báru þau höfundi sín-
um fagurt vitni, vöktu upp kenndir
sakleysis og barnslegrar gleði. Eftir
þetta höfðum við verk Björns í
umboðssölu í fáein ár og tíndum
upp úr pappakassa handa ánægðum
kaupendum, eða þangað til Safna-
safnið var stofnað, þá ákvað hann
að það sem eftir var í kassanum
skyldi renna til safnsins, voru það
24 stykki til viðbótar þeim 23 sem
við höfðum keypt. Þess má geta
að Kristján Guðmundsson hefur
rætt þann möguleika að Safnasafn-
ið eignist þau verk sem hann keypti
á sýningunni, þannig að staða
Björns verður mjög sterk í lista-
verkaeign þess.
Það var lán fyrir Björn að eiga
sér sálufélaga við Egil Ólaf Guð-
mundsson og vita af verkum Þor-
steins heitins Díómedssonar, en
báðir þessir listamenn hafa lagt
dijúgan skerf til alþýðulistarinnar.
Hinn fyrrnefndi hefur dregið upp
gamla tímann í smíðaverkum sínum
af miklum þokka og sjaldgæfri al-
úð, sá síðarnefndi tálgaði út fugla
og málaði af mikilli snilld. Það er
nokkurs virði svo litlu bæjarfélagi
að búa að svo stórbrotnum mönn-
um. Hér má nefna fleira fólk: Anna
Ágústsdóttir býr til kátlegar fígúrur
úr máluðum fjörusteinum, Snorri
Jóhannesson rennir karla og kerl-
ingar í tré sem Tryggva Eggerts-
dóttir eiginkona hans málar lipur-
lega, og ekki má gleyma Bardúsu
sem selur þessa gripi.
Bjöm Guðmundsson var hæglát-
ur maður með prúðu fasi, eilítið
stífur, viðræðugóður og broshýr.
Hann átti sér í æsku þann draum
að læra til smiðs en aðstæður leyfðu
það ekki, hann fetaði í fótspor
margra ungra manna þess tíma á
vinnumarkaði sveitanna uns hans
keypti sér jörð og hóf sjálfstæðan
búskap. En draumurinn lifði hið
innra, hugsjónin að skapa eitthvað
fagurt til að fullnægja eigin þrá,
ylja sér og gleðja aðra. Hvar kvikn-
uðu hugmyndir hans? Þær liðu
áfram í farvegi sínum í djúpi sálar-
innar þar sem örveikt ljósið týrir
og bíður þess að lífsandinn blási til
að auka bjarmann, uns hann lýsir
upp allt sviðið og formin taka á sig
það eina rétta snið sem er spegil-
gerð höfundar sins.
Það sem einkennir mannamyndir
Björns Guðmundssonar er spurnin
sem skín úr andlitunum, ljómandi
augun í hrekkleysi, eftirvætningu
og tilhlökkun. Verkin eru einföld í
formi, teinrétt og stolt, skrautlaus
að kalla, þau eru sannur vitnisburð-
ur um sálargöfgi listamanns sem
fer varfærnum höndum um efnivið-
inn og sníður hann að eðlislægri
skynjun sinni. Einskis er vant, það
er engu við að bæta, verkið talar
til okkar á sinn hljóðláta hátt sem
er inngróinn í barnslegt hjarta.
Að Ieiðarlokum flytjum við yndis-
legum listamanni þakkir okkar fyr-
ir höfðinglega gjöf og notaleg
kynni. Megi starf hans lýsa skært
inn í framtíðina.
Níels Hafstein og Magnhildur
Sigurðardóttir, Safnasafninu.
Elsku afi minn.
Ég veit ekki með hvaða orðum
ég á að kveðja þig. Sumar minning-
ar eru svo ljúfar að erfitt er að
færa þær í letur svo vel sé.
Þú varst eins og afar eiga að
vear, svo góður og glettinn. Þakka
þér fyrir alla þolinmæðina, velvilj-
ann og allt hrósið þegar ég var lít-
il stelpa í Laufási hjá þér og ömmu.
Þakka þér fyrir að leyfa mér að
taka þátt í sveitalífinu eins og það
var, afi minn.
Frá heimilinu í Laufási fékk ég
kjarngott veganesti út í lífið.
Guð geymi þig, afi minn.
Þín
Dóra.