Morgunblaðið - 01.12.1996, Síða 11

MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 1. DESEMBER 1996 B 11
TÓNLISTARMAÐURINN
Magnús Þór Jónsson, sem
jafnan kallast Megas, hef-
ur lítið látið á sér kræla
undanfarin misseri. Sið-
asta breiðskífa hans kom
út fyrir fjórum árum og
þó hann hafi leikið víða
fyrst eftir það hefur tón-
leikahald hans nánast lagst af um hríð. Meg-
as hefur þó haft ýmislegt fyrir stafni, skrif-
aði skáldsögu og um þessar mundir er flutt
eftir hann leikritið Gefin fyrir drama, þessi
dama. Snemma á þessu ári brá Megas sér í
hljóðver og tók upp breiðskífuna Til ham-
ingju með fallið, sem kom út fyrir stuttu.
A plötunni nýju nýtur Megas aðstoðar
ýmissa tónlistarmanna og þá helst Pjeturs
Stefánssonar, sem hóf samstarf með honum
síðastliðið haust, en þá tók Megas upp æfing-
ar með hljómsveit Fjet-
urs.
Sjálfur segir Megas
svo frá að Pjetri hafi
runnið til rifja hvað
hann hefði borið sig
aumlega yfir að hafa
ekki hljómsveit hand-
bæra til að prófa hug-
myndir eftir því sem
þær kviknuðu. „Hann
var með hljómsveit
sjálfur og bauð mér að
koma í heimsókn, við
myndum taka lög eins
og ég vildi. Við gerðum
það og renndum í
gegnum feikn af lög-
um,“ segir Megas.
„Uppúr áramótum var
síðan haldið í hljóðver
og nú brugðið út af
venju og tekin upp ór-
afmögnuð plata þar
sem áherslan var lögð
á lýríkina en músíkin
spör og hnitmiðuð eftir
formúlunni minna er
meira.
Við vorum búnir að
æfa heilmikið pró-
gramm en lögðum það
allt til hliðar og ég
sorteraði úr sam-
kvæmt þessu konsepti
hvað færi best í sem
einfaldastri útsetningu
og hvað væri hljóðlát-
ast í eðli sínu og síðan
fórum við til Rúnars
Júlíussonar í Keflavík
með Tryggva Húbner
gítarleikara að vopni.“
Megas segir að upp-
tökur hafi gengið ein-
faldlega og hratt fyrir
sig, tekinn var upp
grunngítarleikur og
-söngur, sem yfirleitt
var ekki unninn frekar
og síðan kryddaði
Tryggvi þennan gítar-
grunn. „Hugmyndin
var að hafa heilmikið
af hljóðfærum en nota
þau afskaplega spart,"
segir Megas og bætir
við að iðulega séu hljóðfærin notuð á annan
hátt en menn hefðu helst vænst. „Okkur lang-
aði að gera plötu sem væri með mjúkum fín-
um hljóm, silkimjúkum klið í gegn, en síðan
eru kaflarnir ákveðin móment, selló kemur
inn og dettur síðan út og bassi er kannski
bara í millispili eins og í Kölska og ýsunni;
það ber svo mikið á hljóðfærinu þegar það
er ekki,“ segir Megas.
„Silkimjúkur kliðurinn heldur þessu saman
en hljóðfærin detta inn og út og verða fyrir
vikið svo áberandi með fjarvist sinni og áber-
andi með návist sinni.“
Megas segist ekki hafa unnið viðlíka plötu
lengi, en órafmögnuð eða lítt rafmögnuð lög
sé víða að finna á plötum hans, nefnir sem
dæmi lög á Hættulegri hljómsveit, „en þó
þetta sé akústísk plata í öllum aðalatriðum,
þá eru á henni líka rafgítartónar sem hvessa
gítarleikinn".
Tíu klukkutímar af tónlist
Til hamingju með fallið er löng plata, yfir
70 mínútur að lengd, en Megas segir að
upptökulota þeirra Pjeturs hafi verið allmiklu
lengri, því alls hafi þeir tekið upp tíu klukku-
tíma af tónlist.
„Þetta prógramm var frá upphafi sautján
lög, en tvö þeirra komust ekki fyrir á diskn-
um, en hitt var tekið upp samhliða sem upp-
tökur til að geyma og eins konar prufuupp-
tökur sem gott er að eiga, bæði gömul lög
sem ekki hafa komist á band áður og ný.
Til hamingju með fallið er 73 mínútur,
mjög löng og þung þótt hún sé einföld, en
það er vegna þess að þetta er svo rosalega
mikil lýrík og tormeit," segir Megas en tekur
fram að ekki eigi að vera erfitt að hlusta á
tónlistina, „músíkin er kliðmjúk líkamsvæn
músík, hjartað getur slegið í takt. Ég lýsi
þessum diski gjarnan sem nálastungulotu,
og þá ekki nálastungu við einhveiju sérstöku
heldur til þess að slappa af og safna orkunni
í nýjan punkt; hún á að vera bæði róandi
og örvandi."
Þegar Megas sendir frá sér plötur fara iðu-
lega af stað vangaveltur og pælingar um það
hvað sé ort og hvort hann sé að yrkja um
sjálfan sig. Hann segist eðlilega ekki hafa úr
miklum efniviði að moða öðru en það sem
hann heyri og spyr og komi fyrir hann, „úr
því saumar maður einhveija flík“. í textunum
segir hann líka margar sögur ógreinilega
sagðar. „Þessir textar eru búnir að ganga í
gegnum slíkan skurð að það er búið að skera
í burt allt sem hægt er. Öll erindin hafa hvert
sitt viðfangsefni og eru nauðsynleg fyrir púslu-
myndina sem ég er að skila af mér.“
Megas hefur verið mikið milli tannanna á
fólki undanfarið eins og jafnan áður og
kannski er hann að sneiða að því: „Herra
sögusæll og -glaður / sjálfur máttu hýsa eig-
ið þvaður / en til margra nota finnst vaður
/ þeim má vefja hálsa er fulldrembnir kvaka.“
Hann segist og heyra ýmsar sögur sagðar
af sér og iðulega séu upphafsmennimir ein-
hveijir sem eigi að vita betur, en þær kom-
ast allar til hans með tilgreindum heimildar-
mönnum á endanum.
„Það getur enginn risið upp í einhverja
gloríu nema hann hafi fallið“
Segja má að ferill Megasar hafi einkennst
af því að honum er ýmist hampað sem heim-
ilisvini, eða síðan óforvarandis kastað út í
kuldann aftur. „Ég kemst inn í hlýjuna með
að minnsta kosti eina stórutá," segir hann
og kímir, „og allir verða skyndilega mjög
hlýir en svo opna ég munninn og þá er allt
horfið um leið.“
Sumir hafa haldið
því fram að það sé vilj-
andi gert hjá honum
að stuða áheyrendur
en hann tekur ekki
undir það, segir fá-
visku sinni um að
kenna; „en þegar upp
er staðið er ég ánægð-
ur með það að hafa
opnað munninn. Ég
segi ekkert í hugsunar-
leysi, ég er ekkert að
missa út úr mér sem
ég þrái síðan ósagt.
Þó að eitthvað sé dýrt
finnst mér að betur sé
talað en ótalað," segir
Megas og bætir við að
yfirleitt sé hann að
taka fyrir eitthvert
smáræði sem engu
máli skipti, „en að það
skuli yfirleitt opnaður
munnurinn um það fer
í taugamar á einhveij-
um sem setja af stað
gróusögur. Ýmis lög
eftir mig hafa verið
dæmd til dauða en svo
líðurtíminnogþau
verða þau lög sem allir
viljaeigaogþykir
vænt um að heyra.
Þremur blóðdropum
var slátrað á sínum
tíma og meira að segja
dregin út úr jólamark-
aðnum hjá viðkomandi
útgáfu. Aðal ásteyt-
ingarsteinninn var lag
sem fjallaði um útihá-
tíð en síðar var það
farið að hljóma sem
varnaðarorð fyrir ein-
hveija útihátíð en ég
var áfram úti í kuldan-
um,“ segir Megas og
kímir, en bætir svo við
eftir stutta þögn: „Það
er eitthvað á hverri
plötu en mér býður í
gran að mönnum reyn-
ist erfitt að finna eitt-
hvað þvílíkt á þessari,
en það er aldrei að vita.
Égvil ekki lifavið
það að hafa bullað mig í náð, að fara að
vinna slíkt afbrot á sjálfum mér að selja mig
fyrir einhveija stundarhagsmuni og sitja
uppi með vont bragð í munninum. Maður er
með einn ferðafélaga og það er maður sjálf-
ur og hann víkur ekki frá manni; maður
verður að hafa hafa hann góðan.“
Sumir hafa viljað lesa ýmsa meiningu í
heiti plötunnar, og Megas tekur undir það að
í því sé sitthvað að finna. „Þessa línu má
finna í einum textanum og hún hefur svo
góðan hljóm.
Nú er það svo í okkar kristna samfélagi
að öll föll hafa verið upphafið á okkur; það
getur enginn risið upp í einhveija gloríu nema
hann hafi fallið og ef ekki væri fyrir fallið
værum við rænulaus í einhveijum Edens-
lundi, slefandi af fáfræði. Föllin hafa þokað
okkur áleiðis í þá stöðu að standa á tveimur
fótum og hugsa til góðs og ills.“
• •
"~”'T
Nokkuð er um liðið síðan Megas sendi síðast frá sér
breiðskífu og margir taka því vel nýrri plötu hans Til
hamingju með fallið. Ami Matthíasson tók Megas taii
og komst að því að hann vill ekki lifa við það að hafa
bullað sig í náð og þyki ævinlega betur talað en ótalað.