Alþýðublaðið - 10.12.1933, Blaðsíða 2

SUNNUDAGINN 10. DEZ. 1933,
ALÞÝÐUBIiAÐIÐ
%
áður en kveikt væri ljós í bað-
stofumni, 0;g svo var gert þetta
stofunni, og sv övar gert þetta
kvöld að Stafafelli. Þegar nokkur
tími e;r liðinn af rökkursvefnin'uin,
segir Sigurður allhátt, svo að
heyrðist um baðstofuna: „Nú
langar hann í.“ En enginn anzar.
Líður s-vo nokkur timi, þar til
Sigurður segir sýnu hærra en áð-
ur: „Og enn langar hanin í.“ En
það fer á sömu leið, að enginn
svarar. Líður enn all-Iöng stuind,
þar til hann kallar hástöfum:
„Getur enginn heyrt? Nú langar
hann mest í.“ Svarar þá ein
vinnukonan: „í hvað iangar hann
þá?“
„Hann langar í að reykja.’
Var þá kveikt ljós í baðstoí-
unni, og Sigurður fékk eld í pípu
sína.
Einhvern tíma, meðan Sigurður
bjó í Holtum, hafði Guðný orð á
því við föður sinn, að sig langaði
að sjá hann Lómagnúp. Þetta var
í brakandi þerri í ágústmánuði
Sigurður hefir engar vöflur á þvf,
heldur lætur tafarlaust sækja
hesta og leggja á þá. reiðtygi,.
Síðan segir ha;nn við dóttur sína:
„Fari hún nú á bak!“ Ríða þau
svo í einum áfanga yfir sanda og
stórfljót, þar tif Sigurður nemur
alt í ieinu staðar á svo niefndum:
Fátækramannahóli á Hofsinesi í
öræfum. Er þangað um tveggja
daga leið frá Holtum. Af hólnum.
sést út yfir Skeiðarársand, og
blasir Lómagnúpur þar við fyr-
ir utan saudinin. Sigurður hafði
ekki taliað eitt orð við dóttur sína
alla leiðina. En þegar þau koma
á Fátækramannáhól, stfgur hanu
af baki og segir: „Þar sér hún nú
Lómagnúp.“ Að því búnu fer
hann á bak aftur og heldur heim-
leiðis með Guðnýju.
Öheppinn gagnrýn-
andi.
Þegar franski leikritahöfundur-
inn Racine enn var ungur og ó-
þektur, bað haun frægasta og á-
hrifaarikasta leikarann við „Go-
médie Francaiise“ um að lesa eitt
af leikritum sínium.
Leikarinn tók við því og lofaði
að lesa það. Eftir að Racinie hafði
nokkrum sinnaim árangurslaust
ætlað að fá að tala við leikar-
ann, var honum loks veitt viðtal.
),Nú, jæja, þér eruð þá kom-
inn,“ byrjaði leikarinin. „Það gleð-
ur mig að hitta yður aftur. Ég
hefi lesið leikritið yðar af miskillii
athygli.“
„Og þvernig finst yður þaað?“
spurði Racine.
,Þér báðuð mig um að segja
að einis skoðun mína. . .“
„Já, ég bið yður um það, herra
minn.“
„Ágætt, vinur minn, leikritið ber
þess ótvíxæð merki, að þér hafið
hæfileika, en samt finst mér að
efnið eigi ekki vel heima í leiik-
húsi.“
,Hvað segið þér um samtölin?"
,Þau eru nokkuð langdregin.
Sum þeirra ieru alt of löng.“
, Og framsetningiin ?“
,Mér firnst hún alls ekki nógu
skýr.“
, Og lausnia á viðfangsefinun-
um ?“
,1 sannleika sagt finst mér húin
alt of ofsaleg."
Hernaðaræði Japana.
Franski (rankinn felinr
meir en nokkru sinní síðan 1928.
Samkvæmt vikuskýrslu Frakklandsbanka, birtri nýlega, hefir 17
miljón sierlingspunda uirdi af gulli veriv t\ektd út úr bankajmm
síðast liding viku, e'ða helmingi meira ien í vikunni á uindan, og
meira i&g í nokkimri elrmi viku síðan árid 1928. Er sagt að þetta
sé aðalliega vegná guillkauþa gengisjafnaðarsjóðs á oþnum mark-
aði í London og gullkaupa • af hálfu Sviss og Hollandis. —
Frakkhmdsbanki og \ gullfordgbún hans.
•
Efri myndim er af neöanjarðarhvelfingu í Frakklaindsbianka, þar
sem bankinn geymir gullforða siinn, en hanin - memur helmingi af
gullforða allrar Evrópu. Hvelfingarnar eru 25 mietna undir yfir-
borði jarðar, og eru á þeim lítil loftgöt, eins og sést neöst á mynd-
inni Súlnagöngin, þar sem gullið er geymt, má fylla með vatni á
sviþstundu, ef nauðsyn krefur. Neðri myndin er af bankahúsinu
sjálfu.
„Það var slæmt!“
„Já,“ sagði leikarinn. „En í lieik-
ritiinu yðar er þó miargt afar-
gott, en það er því miður ekki
hægt að leika það.“
„Ég þakkia yður fyrir gagn-
rýin yðar,“ sagði unga skáldið
brosandi, ,jen þér megið ekki taka
mér það illa uþp, að ég álít haua
afar-lítils virði.“
„Hvað?!“ hrópaði leikariun 1
undrandi.
Racine lagði böggulánn, sem !
leikarinn hafði fengið honum,
þvert yfir hné sín, leysti utan
af honum og sýndi leikarainum, |
sem starði steinhiissa á hanin, j
nokkur hundruð af óskrifuðulm j
pappírsörkum!
TEKEÓSLÓVIKU BERVÆfilST

1I§|11
liaémtícáá
Prag, 8. dez .Up. FB.
Bradec hermálaráðherra hefir
lýst því yfir í fulltrúadeildinni,
að óhjákvæmilegt sé að atika
mjög landvarnirnar, eiinkamlega
þyrfti að koma upp öflugri flug-
her, því að það væri mest und-
ir því .kiomið fyrir Tékkóslóva-
kíu, að geta verndað hlutleysi
sitt, að hafa f 1 ugherihin1 í góðu á-
sigtoomulagi.
/
Frá því hefir áður verið sikýrt í skeytum, að Japanir hafi fundið upp nýtt tundurskeyti,
sem sé þaranig útbúið, að maður stýrir því, eftir að því hefiir verið sk-otið í sjó. Getur slíkt
skieyti varlia mist marks, en auðvitað á sá maður, er stýrir því vísan dauða. Herstjórnin ja-
paraska auglýsti nýlega eftir 500 mönnum til að stýra slikuim. skeytum, og gáfu uim 3000 sig
fram, svo að ekki er hægt að segja, að Japanir hræðist dauða sima
Á efstu myndinni sést skeytið, og er verið að koma mánninum fyrir í því. Á næstu
myrad er verið að koima því fyrift í falilbyssu, ;og á þeirri þriðju isést maðurinn ilninian í því eftir
að það er komið í sjóánn.
Á nieðstu myndinini sjást Japanir við beræfingár í Tukui-héraðinu, en þar eru þeiir . að
undirhúa innrás í Síberiu. .