Morgunblaðið - 14.12.1996, Blaðsíða 47

MORGUNBLAÐIÐ
_____________________________LAUGARDAGUR 14. DESEMBER 1996 47 f
MINNINGAR
KRISTINN
BECK
+ Kristinn Beck
eða Eyjólfur
Kristinn, eins og
hann hét fullu nafni,
fæddist á Kollaleiru
i Reyðarfirði 16.
maí 1903. Hann lést
á Landspítalanum
3. desember síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru hjónin
Kristinn Beck,
bóndi á Kollaleiru,
f. 1866, d. 1945, og
Þuríður Eyjólfsdótt-
ir, f. 1868, d. 1962.
Hann var 4. í röð tíu
systkina, sem öll eru nú látin
nema Steinunn, sem er elst, f.
1.1. 1899 og Sæbjörg, f. 13.2.
1902.
Hinn 26.9. 1931 kvæntist
Kristinn Ingu Nilsen, f. 31.1.
1898, dóttur hjónanna Nils Nils-
en frá Noregi og Kristínar
ísleifsdóttur. Inga lést 22.6.
1987. Þau eignuðust eina dótt-
ur, Kristínu, f. 10.6. 1933. Hún
býr í Reylgavík, gift Sigurði
Jónssyni tannlækni þar, f. 16.5.
1932. Börn þeirra eru: 1) Inga,
kennari i Reykjavík f. 25.5.
1956, gift Þórði Þórðarsyni, f.
26.6. 1955. Þau eiga þrjú börn:
Kristínu, f. 1980, Helgu, f. 1983
Mikill höfðingi hefur verið af
heimi kallaður. Höfðingi mikils hag-
leiks, meistari mikillar frásagnar-
listar, trúr þegn og trygglyndur,
vinsæll og vel virtur af sínu sam-
ferðafólki, margfróður vel og vand-
aður í hvívetna, ljúfri lund og leik-
andi glettni við brugðið.
Gott er hveijum þeim að kveðja
sem svo hefur lifað langa ævi og á
við leiðarlok svo Ijómandi sögu. Allt
fram undir það síðasta lét hann í
og Magnús Örn, f.
1988. 2) Jón Örn,
símsmiður í
Reykjavík f. 31.12.
1964 kvæntur
Ragnheiði Gunn-
arsdóttur f. 26.4.
1966. Þau eiga
dótturina Berglind,
f. 1995.
Kristinn stund-
aði lengst af akstur
leigubifreiða, en
jafnframt akstrin-
um vann hann ýmis
störf að viðhaldi
húsa í sinni heima-
byggð, enda handlaginn með
afbrigðum og eftirsóttur til alls
kyns handverks. Hann hlaut
iðnbréf í járnsmíði 1938.
Eftir lát Ingu 1987 bjó Krist-
inn einn í íbúð þeirra í Valhöll
á Reyðarfirði, uns hann varð
fyrir óhappi síðsumars 1995.
Fór hann þá á sjúkrahúsið í
Neskaupstað og dvaldist þar
fram í mars á þessu ári. Þá
fluttist hann á Hrafnistu í
Reykjavík, en dvöl hans þar
varð aldrei nema rúmlega hálft
ár.
Útför Kristins verður gerð
frá Reyðarfjarðarkirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan 14.
litlu hlut sinn fyrir Elli kerlingu,
átti sína heiðu hugsun og bærilega
líkamskrafta þó aldur væri orðinn
hár, kominn allnokkuð á tíunda tug.
Kristinn Beck er þeim minnis-
stæður mjög er með honum áttu
samfylgd um ævina, gegnheill og
grandvar með græskulausa kímni
að farsælum förunaut. Hann var
hóglátur maður og hæverskur vel
en skaplyndi skýrleiks og festu átti
hann og þannig ávann hann sér allra
traust og trúnað. Vináttu hans var
gott öllum að eiga, hlýr í lund í
hógværð sinni, á hann var óhætt
að treysta, orð hans stóðu.
Kristni var margt til lista lagt,
hann lærði á sínum tíma jámsmíði,
en sinnti henni ekki mikið, þó vand-
aðir og vel unnir væra munir þeir
er hann gerði. Hann var mikill hag-
leiksmaður, fékkst við ýmsa iðn með
ágætum, smíðaði, málaði, lagfærði
og mjög rómað handbragð hans í
hveiju einu.
Hann átti eðii góðbónda í ríkum
mæli, meðan hann átti fé þótti það
einkar vænt og vel fram gengið, þar
eins og í öðra lagði hann að alla
sína alúð. Hins vegar mun hans án
efa um Austurland og enn víðar
minnzt sem hins bráðsnjalla bifreið-
arstjóra sem aldrei hlekktist á en
Kristinn var um langa hríð með
leigubifreið og ók vítt um vegi og
vegleysur raunar þar sem þá var
ástand vega allt annað en í dag.
Hann þótti með afbrigðum farsæll
sem slíkur og fjölmargir sem tóku
sér helzt ekki far með öðram en
honum. Gestir á Austurlandi sem
hann ók um firði sem Hérað vildu
engan annan en Kristin ef kostur
var, væru þeir áður búnir að aka
með honum og segir það sína sögu
af vinsældum hans. Var hvort
tveggja að hann var afar fróður um
byggðir sem búendur og svo var
hann auðvitað svo einstaklega
skemmtilegur í viðræðum, kryddaði
léttri kímni kjarnyrtar frásagnir svo
hrein unun var á að hlýða. Öryggi
hans og ökuleikni öll víðkunn og
verðskulduð.
Fáa sögumenn hefi ég heyrt fara
svo á kostum í frásögnum öllum og
efst þó ætíð einlæg velvild i garð
þeirra sem getið var. Á löngum leið-
um og oft erfiðum yfirferðar var
ekki amalegt að eiga slíkan sam-
ræðusnilling við stjómvöl um leið og
menn fundu að hjá honum vora þeir
í góðum höndum hins gætna en jafn-
framt áræðna bifreiðarstjóra.
Kristinn var af einstaklega miklu
kjarnafólki kominn í báðar ættir svo
ekki féll eplið langt frá eikinni, enda
ef velja ætti honum verðugt heiti
þá væri það valmenni.
Faðir minn og Kristinn voru
systrasynir og góð frændsemi með
þeim. Minnisstætt er mér frá
bernsku þegar faðir minn lá fárveik-
ur heima og um tíma vart hugað
líf að þá var Kristinn kominn þar
til hjálpar og hughreystingar ásamt
því að sinna aðdráttum að heimil-
inu. Foreldrar mínir mátu þetta afar
mikils og minntust oftlega þessarar
elskulegu hjálpsemi Kristins á erfíð-
um stundum. Greiðvikni og hjálp-
semi voru honum eðlislægir kostir
sem samferðafólk hans mat eðlilega
að verðleikum.
Kristinn var enda vinmargur, vin-
fastur og frændrækinn, vina- og
frændgarður hans fjölmennur og
hann hrókur alls fagnaðar heima
sem heiman, glaðsinna góðvild hans
gjöful mörgum.
í öllu sínu einkalífi var hann góð-
ur gæfumaður, eignaðist afbragðs-
góða og hæfileikaríka konu, heimili
þeirra hlýlegt og bar smekkvísi
beggja hið bezta vitni. Þangað var
löngum gestafjöld gott að koma
enda hjartarúm húsráðenda mikið.
Þau vora bæði félagslynd hið bezta
og féll vel að blanda geði við aðra.
Dóttirin Kristín var augasteinn
þeirra og samband þeirra feðgina
fágætlega gott.
Þegar ég hitti Kristin síðsumars
fann ég að honum var veralega
bragðið, þó æðralaus gengi hann
mót örlögum sínum. Hann var orð-
inn saddur lífdaga, þegar fjör og
kraftur voru á svo hröðu undan-
haldi, en reisn hugans söm við sig.
Þeim sem þannig er farinn að fjöri
lífsins heilsar dauðinn sem líknsam-
ur og kærkominn gestur. Hann gat
litið yfir farsælan æviveg, honum
hafði lífið fært marga góða gjöf og
hann var hlutverki sínu hið bezta
trúr. En það er vissulega sjónar-
sviptir að slíkum höfðingsmanni
hollra viðhorfa, heillyndis og heið-
ríkrar lífssýnar.
Við Hanna þökkum fylgd góða
um fjölmörg ár, sendum okkar góðu
vinum, Kristínu og Sigurði og þeirra
fólki öllu, okkar einlægustu samúð-
arkveðjur.
Kristinn Beck skilur eftir sig
margar minningaperlur. Þar fór
drengur góður er með dug og dáð
dvaldi með okkur ærið langan ævi-*'—
dag. Hann átti sína einlægu og
bjargföstu trúarvissu og honum
fylgja hlýjar kveðjur og þakkir yfir
til þeirra ódáinslanda eilífðarinnar
sem öll hans vissa stóð til.
Blessuð sé bjarmandi góð minn-
*n®' Helgi Seljan.
Kveðja frá tengdasyni
Hinsta ferðin hafin er
hjá heiðursmanni snjöllum.
Glaður þessa för hann fer
fegnastur af öllum.
Marga áður fór hann ferð,
flutti „mann og annan"
eignaðist við það vinamergð
því vini í öllum fann hann.
Milli ferða fékkst hann við
að fegra hús og bæta.
Hans var auðþekkt handbragðið
á handverkinu mæta.
Er segja tók hann sögumar
sálar léttist byrði
því kímigáfa Kristins var
kunn um alla firði.
Um þritugs aldur, að ég tel
fór Inga að „gefa tóninn“,
í Valhöll bjugp lengi vel
þau valinkunnu hjónin.
Ég votta þeim í þessu hér
þökk og virðing mína.
Þau gáfu auk alls annars mér
einkadóttur sína.
Með söknuði ég Kristin kveð
en klukkur lífsins tifa.
Ég þakka að hafa honum með
nær hálfa öld mátt lifa. -*r
Blessuð veri minning Kristins
Beck.
Sigurður Jónsson.
+ Ágúst Sigurvin
Eyjólfsson var
fæddur í Hvammi á
Landi 5. júní 1945.
Hann lést á sjúkra-
húsi í Stokkhólmi
7. desember síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voni hjónin
Eyjólfur Ágústsson,
f. 9.1. 1918, bóndi
og sýslunefndar-
maður í Hvammi,
og Guðrún Sigríður
Kristinsdóttir, f.
9.12. 1921, hús-
freyja. Systkini Ág-
ústs voru Kristinn, f. 24.2.1942,
d. 13.11. 1996, bifreiðastjóri á
Hellu, Katrín, f. 19.9. 1943,
húsfreyja í Reykjavík; Ævar
Pálmi, f. 21.8. 1946, lögreglu-
þjónn í Reykjavík; Knútur, f.
7.1. 1949, strætisvagnastjóri í
Enn er vegið í sama knérunn.
Annar bróðir frá Hvammi er dáinn
á nokkrum vikum. Eftir stendur
magnþrota fjölskylda, syrgjandi ást-
vinir, börn, foreldrar, systkini og
vinir.
Ágúst Sigurvin var glæsimenni,
sem allir hændust að. Hávaxinn,
bjartur, kröftugur og ljúfur. Ailt lék
honum í hendi strax í æsku. Hann
ólst upp á foreldraheimilinu,
Hvammi á Landi, í stóram glaðvær-
um systkinahópi. Verkefnin voru
mörg á heimilinu og mikið yndi hafði
Ágúst af hestum, fé og reyndar öllu
því, sem sýslað er með til sveita.
Á sextánda ári lá leiðin til sjós,
bæði á varðskipum og hjá Eimskip.
Svo var komið við heima á haustin,
farið á fjall og tekið til við haustverk-
in.
Um tvítugt hóf Gústi málaranám
í Reykjavík og bjó þá hjá ömmu sinni
Reykjavík, og
Selma Huld, f. 25.7.
1961, sjúkraliði og
húsfreyja í Briissel.
Börn Ágústs eru:
1) Stefán Steinar,
f. 13.6. 1967, sjó-
maður, rnaki Anna
Margrét Bjarna-
dóttir, f. 20.11.
1963. Móðir Stefáns
er Ingibjörg Stein-
gerður Haralds-
dóttir. 2) Guðrún
Sigríður, háskóla-
nemi, f. 15.6. 1973.
3) Ágúst Krister,
nemi, f. 20.6. 1979. Þau eru
búsett í Svíþjóð og er Ástríður
Erla Stefánsdóttir, f. 8.7. 1948,
saumakona þar, móðir þeirra.
Útför Ágústs fer fram frá
Skarðskirkju í Landsveit í dag
og hefst athöfnin klukkan 14.
Sigurlaugu. Að námi loknu bauðst
honum starf í Svíþjóð við iðn sína.
í ársbyijun 1970 fór hann svo utan
og starfaði þar æ síðan, síðast sem
sjálfstæður iðnrekandi.
Ég kynntist Ágústi, þegar hann
bjó hjá ömmu sinni. Betri mann var
ekki hægt að hafa nálægt sér. Ág-
úst hafði líka fengið í vöggugjöf
sumt það besta í lífinu, ástríka for-
eldra, sem allir þekktu og dáðu,
yndisleg systkini og heimilisbrag,
sem orðlagður var fyrir myndarskap
og drift.
Gústi vissi af þessum óskabyr, en
vissi líka að fylgjast þurfti með
hvetju segli, svo ekki slægi í bak-
segl. Hann var mjög kröfuharður
við sjálfan sig og slíkum er oft hætt
við ofurviðkvæmni.
Hann fékk sínar gusur í lífinu og
hafknörrinn glæsta fyllti í stóru
brotunum. Austurinn er alltaf í eigin
hendi og sársaukinn líka. Sá, sem
aldrei leggur á djúpið, fær ekki slettu
- frekar en hann nokkurn tíma
kynnist hafinu.
Ég votta börnum Ágústs mína
dýpstu samúð, foreldrum, systkin-
um, ástvinum og vinum öllum. Á
innan við mánuði eru tveir bræður
frá Hvammi lagðir til hinstu hvílu í
Skarðskirkjugarði. Algóður Guð
styrki fólkið og gefi Ágústi mínum
sinn frið.
Guðlaugur Tryggvi Karlsson.
Ágúst frændi okkar Eyjólfsson,
frá Hvammi í Landsveit, féll frá
nánast fyrirvaralaust á heimili sínu
í Stokkhólmi sl. föstudag. Skammt
er nú stórra högga á milli í Hvamms-
fjölskyldunni við skyndileg dauðsföll
tveggja elstu bræðranna, Ágústs og
Kristins, í blóma lífsins með 23 daga
millibili. Er mikill og helsár harmur
kveðinn að öllum aðstandendum.
Ágúst hafði verið búsettur í Svíþjóð
s.l. áratugi, þannig að við þekktum
hann ekki mikið sem fullorðinn
mann. Hins vegar er hann Ijóslifandi
í æskuminningu okkar, hugprúður
og kátur, ljúfur og hjálpsamur,
frændinn í Hvammi, bjartur yfirlit-
um, í stóra, góða frændsystkina-
hópnum þar. í þau fáu skipti, sem
við hittum hann í seinni tíð, var
hann okkur ætíð sem fyrr, frænd-
rækinn, heill. Engan hefði órað fyr-
ir, að síðustu fundir yrðu yfir mold-
um Kristins bróður hans 23. nóvem-
ber sl.
Við bræðurnir minnumst Ágústs
með væntumþykju og hlýjum hug.
Við finnum sárar en táram taki til
með foreldram þeirra, Eyjólfi frænda
og Dúnu, systkinum, maka, börnum
og frændgarði öllum. Það nístir að
beini. Við biðjum algóðan Guð að
geyma þessa skyndilega gengnu
frændur okkar. Við biðjum Hann að
blessa í ranni Hvammsfjölskyldunn-
ar. Við biðjum Drottin að leggja líkn
með þraut.
Ágúst og Stefán Þórðarsynir
og Páll Bragi Krisljónsson.
Okkur langar að kveðja þig,
Gústi minn, með nokkrum orðum.
Okkur datt ekki í hug þegar við
hittum þig fyrir þremur vikum, við
jarðarför Kristins bróður þíns, að
við ættum ekki eftir að sjást oftar
í lifanda lífi. Maður spyr: Hver er
tilgangurinn? Bræður á besta aldri
deyja með svo stuttu millibili, en
við ráðum engu.
Minningamar era margar. Áður
en þú fluttir út til Svíþjóðar með
Elsu, voram við mikið saman. Það
var oft fjör á Hagamelnum í þá
gömlu góðu daga. Seinna meir
kynntumst við systkinum þínum og
foreldrum, þeim elskulegu hjónum.
Synir okkar vora í sveit í Hvammi
til margra ára. Það var alltaf eins
og við hefðum hist í gær, þegar við
hittumst, þó oft væru mörg ár frá
því að við hittumst síðast.
Hafðu þökk fyrir allt og friður
Guðs sé með þér.
Elsku Dúna, Eyfi, Elsa, börn og
aðrir aðstandendur, Guð gefi ykkur
styrk á þessum erfiðu tímum.
Guðlaug Steingrímsdóttir
og Jón Ólafsson.
Það á ekki af Hvammshjónunum
að ganga, búin að missa tvo syni
sína með stuttu millibili. Höggin era
orðin þung og hörð sem Hvammsfjöl-
skyldan hefur orðið fyrir.
Hann Ágúst í Hvammi var
skemmtilegur og góður drengur,
hann var Ijós og bjartur yfirlitum,
alltaf í svo góðu skapi. Það var gam-
an að vera með honum í barnaskól-
anum á Hellum, hann sagði mér oft
til og leiðbeindi um það sem ég ekki
skildi og við vorum að rifja það upp
þegar hann kom að fylgja bróður
sínum til grafar, hann sagði að það
hefði verið yndislegar stundir og það
var alveg satt.
Ágúst stundaði sjóinn um nokkurt
skeið á milli þess vann hann að búi
foreldra sinna. Það var alveg sama
hvað hann gerði, hann leysti verk
sín vel af hendi og samviskusemin
sat alltaf í fyrirrúmi. Svo lærði hann
húsamálun og vann við það til
dauðadags.
Við vorum fimm fermingarsystk-
inin og er Ágúst sá fyrsti sem kveð-
ur.
Þau vora mikið samrýnd systkinin
í Hvammi og höfðu mikið samband
sín á milli. Nú eru fjögur systkin
lifandi af sex. Þau sem eftir lifa
hafa misst mikið. Guð hefur mikið
þurft á bræðrunum frá Hvammi að
halda núna rétt fyrir jólin. Nú fara
þeir að leika jólasveina hinum megim
Elsku Ágúst minn, hjartans þakk-
ir fyrir öll liðnu árin. Ég votta börn-
um þínum samúð mína, foreldram
og systkinum.
Elsku Dúna mín og Eyjólfur og
systkini, þið hafið mikið misst en
minningin um góðan son, föður og
bróður lifir.
Blessuð sé minning þín, Ágúst
minn.
Bjarney Guðrún
Björgvinsdóttir.
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
blómaverkstæði 8
innaJJ
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090
ÁGÚST
EYJÓLFSSON