Morgunblaðið - 15.12.1996, Blaðsíða 2
2 B SUNNUDAGUR 15. DESEMBER 1996
MORGUNBLAÐIÐ
Morgunblaðið/Árni Sæberg
ÞÆR njóta samvistar hvor við aðra þegar þær prjóna.F.v. Andrea Þórðardóttir forstöðumaður félagsmiðstöðvarinnar, Sigriður Magnúsdóttir, Ingibjörg Guðmundsdótt-
ir, Jóhanna Guðjónsdóttir, Bella Óladóttir, Elísabet Jónsdóttir og íva Bjarnadóttir. Inga Ásgrímsdóttir var fjarri góðu gamni.
NOKKRAR konur uppi á
íslandi sjá til þess að
lítil böm flóttamanna i
Kazakstan í Mið-Asíu
fá útpijónaðar peysur, húfur,
sokka og annað hlýtt pijónles, sem
hjálpar þeim að lifa af strangan
og harðan veturinn. Þær hugsa
líka um börn flóttamanna í Afríku
en þau fá aftur á móti litríkar,
saumaðar flíkur, sem henta hlýju
loftslagi þeirra lands.
Fötin eru svo falleg og vönduð
að ungar konur sem áttu eitt sinn
leið um félagsmiðstöðina spurðu í
forandran: „Af hveiju sendið þið
svona falleg föt til Rússlands? Það
væra margir íslendingar tilbúnir
að kaupa þau af ykkur.“
Þetta fínnst konunum átta sem
hittast reglulega í fé-
lagsmiðstöðinni undar:
legur þankagangur. í
tvö ár hafa þær lagt
óteljandi stundir í að
sauma og pijóna. Svo
iðnar era þær að þó að
farið sé í sumarfrí til
sólarlanda era pijónam-
ir teknir með! Hvergi
skal slegið slöku við.
Þær sitja einnig með
pijónana fyrir framan sjónvarpið
og vilji svo til að sýndar séu mynd-
ir af flóttamönnum tifa pijónarnir
enn hraðar.
Ef við björgum 18 börnum...
„Ég var einu sinni spurð hvort
okkur fyndist hjálp okkar ekki
vera eins og dropi í hafið,“ segir
Andrea Þórðardóttir forstöðumað-
ur félagsmiðstöðvarinnar. „Ég
svaraði því til að við gerðum okk-
ur strax grein fyrir að við getum
ekki bjargað öllum heiminum. En
geti 18 börn lifað af veturinn
vegna þess að þau fá peysur og
annan hlýjan fatnað frá okkur þá
björgum við alltént þeim. Ef fleiri
færu að eins og við væri kannski
hægt að bjarga 18 til viðbótar.
Maður má ekki alltaf hugsa um
magnið,“ segir Andreá og bætir
við að þetta sé mjög gefandi starf.
Þessu samsinna hinar og segja að
ef allir legðu örlítið af mörkum
alls staðar í heiminum þá væri það
ekki svo lítil hjálp.
Nýjustu sendingu kvennanna
tók Anna Þrúður Þorkelsdóttir
formaður Rauða krossins með sér
til Júgóslavíu í síðustu viku, en
þar áður hafði Steinunn Amþrúð-
ur Björnsdóttir sem íslendingar
þekkja betur sem Öddu Steinu
tekið með sér fulla tösku þegar
hún fór til Kazakstan í september.
Fötunum deildi hún meðal flótta-
manna strax og hún kom út aftur.
Upprifnar yfir myndunum
Þegar blaðamaður dregur fram
myndimar, sem Adda Steina hafði
sent reka þær upp gleðióp. _,,Stelp-
ur, sjáið þið peysurnar!“ „0, hvað
það er gaman að sjá bömin í peys-
unum.“ „Þama þekkir maður
peysumar sínar.“ „Nú getur mað-
ur séð hvað börnin era gömul, það
hefur stundum verið vandamál að
vita ekki á hvaða aldur
verið er að pijóna,“ segja
þær hver upp í aðra og
augljóst er að þarna upp-
skera þær ríkulega
árangur vinnu sinnar.
Adda Steina segir í
bréfi frá því að megnið
af ullarvöranum hafí
farið til afganskra
flóttamanna, sem eigi
erfitt uppdráttar í Kaz-
akstan. „Þeir fá ekki fastan bú-
seturétt og mega ekki vinna. Flest-
ir reyna að komast af með því að
vinna án pappíra til að sjá sér og
sínum farborða. Þeir eiga það sam-
eiginlegt að geta ekki snúið aftur
til Afganistan, þar yrðu þeir tekn-
ir af lífí,“ skrifar hún.
Hún segir ennfremur að kazaski
veturinn sé kaldur og margir for-
eldranna hafí haft áhyggjur af
börnum sínum vegna skorts á hlýj-
um fötum. „Þegar fulltrúar Rauða
krossins heimsóttu hópinn með
töskuna góðu var þeim vel fagnað.
Fallegar útprjónaðar peysur, húf-
ur, sokkar og vettlingar vora
himnasending og vöktu mikla
kátinu hjá börnunum og gleði hjá
fullorðnum. Sum bamanna skelltu
sér strax í peysurnar þó að haust-
sólin væri næstum of hlý fyrir ull-
arfatnað og báðu um mynd af sér.“
Ekkert til fyrir nýfætt barnið
Adda Steina segir líka frá því
þegar hún færði ungri móður
SJÁ BLS. 4
Geti 18 börn
lifað af vetur-
inn vegna
þess að þau fá
hlýjan fatnað
frá okkur, þá
björgum við
alltént þeim
BÖRNIN í Afríku fengu fallegan litríkan fatnað sem saumaður var sérstaklega handa þeim.
BÖRNIN voru svo spennt að máta peysurnar að þau skelltu sér í þær þrátt
fyrir hitann og báðu um myndatöku.