Morgunblaðið - 29.12.1996, Blaðsíða 18

18 SUNNUDAGUR 29. DESEMBER 1996
MORGUNBLAÐIÐ
FERILL Sigurðar
Baldurssonar er
óvenjulegur og
æði fjölbreyttur
síðasta áratug-
inn, síðan hann lauk jirófi í
líffræði frá Háskóla Islands
1983 að viðbættu ársnámi í
örverufræði. Þá hélt hann til
Danmerkur og lauk þar
kandidatsprófi í lífefnafræði
1987. Og eftir að hafa verið
í starfi í tæpt ár í Danmörku
flutti hann heim til íslands
með konu og tvo stráka sem
fæddust í Kaupmannahöfn.
í þijú ár vann hann við
rannsóknir á hitakærum
bakteríum sem fram fara á
Iðntæknistofun. En fjórða
árs verkefni hans í Háskólan-
um hafði verið í þessum hita-
kæru bakteríum. Með eina
þeirra hélt hann áfram í
kandidatsnáminu í Kaup-
mannahöfn.
„Svo hætti ég hjá Iðn-
tæknistofnun og fór að vinna
hjá Eimskip í Sundahöfn,“
segir Sigurður og bætir við
þegar hann sér spurnarsvip-
inn á viðmælanda yfir þess-
um umskiptum. „Samstarf
gengur ekki alltaf upp.“
„I eina fjóra til fímm mán-
uði var ég næturvörður á 14
tíma vöktum í hliði númer 3
í Sundahöfn. Var þar á vakt
frá klukkan sex á kvöldin til
kl. 8 á morgnana. Það var
fín reynsla. Þarna voru al-
deilis hressir karlar. Fínir
karlar!"
Þaðan lá leiðin til Svíþjóð-
ar, þar sem konan hans
Borghildur Sigurbergsdóttir,
sem er matvælafræðingur,
vildi ljúka sínu námi í klín-
ískri næringarráðgjöf í
Gautaborg. „Þá varð ég bara
heimavinnandi heimilisfaðir.
En við áttum hús hér heima
og vildum búa hér, svo við
komum aftur þegar hún hafði
að ári liðnu lokið sínu námi.
Þá kom ég heim atvinnulaus
og byrjaði um haustið að
leggja hitaveiturör. Var í
vinnu hjá Sveini Skaftasyni
verktaka og hörkutóli í Kópa-
vogi i fjóra mánuði. Það er
fínn karl. En um áramótin
1992-93 var kominn vetur
og ekki hægt lengur að
leggja hitaveiturör í hús.“
Ekki er líklega auðvelt að
koma sér af stað í rannsókna-
störf eða hoppa fyrirvara-
laust inn í slík störf hér á
landi?
„Nei, um vorið réð ég mig
hjá byggingarfélagi Gylfa og
Gunnars. Gerðist hellulagn-
ingarmaður í garðyrkjudeild.
Þar var ég búinn að vera við
að tyrfa og helluleggja, og í
byggingarvinnu á veturna
þegar snjór liggur yfir og
ekki hægt að vera við garð-
yrkjustörf. Gylfi og Gunnar
byggja svo mikið. Þar var
ágætt að vera, hress mann-
skapur og mikið fjör.“
Sigurður kvaðst ekki setja
fyrir sig líkamlega vinnu,
þykir gott að hreyfa sig.
Hann er fæddur og uppalinn
í Sandgerði og vann þar í
skreið og saltfiski og í bæjar-
vinnunni í fimm sumur þegar
hann var í skóla. Málaði í 3
sumur og vann við trésmíðar
önnur tvö sumur, svo hann
kveðst öllu vanur.
Sigurður kveðst nú samt
hafa verið orðinn þreyttur á
að fá ekkert í sínu fagj, enda
hefði hann verið búinn að
vera í byggingarvinnunni í
fjögur ár í maí. Hann var
raunar byijaður að þreifa
fyrir sér um starf erlendis,
sérstaklega við rannsókna-
störf á Norðurlöndum. Strák-
amir, sem em 9 og 11 ára
gamlir, eru í skóla hér og
konan hans komin með sjálf-
stæðan rekstur í samvinnu
við aðra, Næringarráðgjöfin
SIGURÐUR Baldursson lífefnafræðingur á rannsóknastofu íslenskrar erfðagreiningar.
Morgunblaðið/Golli
Ur hellu-
lögnum
í vísinda
störfin
Sigurður Baldursson lífefnafræðing-
ur var búinn að vera við hellulagnir
og erfiðisvinnu í fjögur ár. Var far-
inn að líta aftur til útlanda eftir starfi
í sínu fagi er nýr vinnustaður „ís-
lensk erfðagreining“ birtist á sjón-
arsviðinu. Elín Pálmadóttir sá að
nú er hann ásamt fleiru sérmenntuðu
fólki tekinn til starfa við mannerfða-
rannsóknir í nýju rannsóknastofun-
um við Lyngháls. Bjargaðist þar með
frá því að hörfa til útlanda.
sf. Svo það var töluvert snú-
ið að taka sig upp.
Eins og ævintýri
„Það er ekki auðvelt, en
ef maður er búinn að taka
ákvörðun um að flytja þá
flytur maður bara einn, tveir
og þrír. Það er nú orðið í
sjálfu sér ekkert meira en var
að flytja til Akureyrar áður
fyrr,“ segir Sigurður. En til
þess kom ekki.
Þá kom nýja fyrirtækið
„ísiensk erfðagreining" al-
veg á réttum tíma og aug-
lýsti í smáauglýsingu eftir
starfsfólki. „Ég hafði lesið
frétt um þetta fyrirtæki í
maí án þess að gefa því gaum
og þurfti nú að fara og hafa
upp á henni í blaðinu til að
sjá að þetta væri ekki bara
eitthvert plat. Ég sótti um
og var boðaður í viðtal til
forstöðumannanna, lækn-
anna Kára Stefánssonar og
Kristleifs Kristjánssonar og
fjármálastjórans Hjálmars
Kjartanssonar, og byijaði hér
1. nóvember sl. Þetta var eins
og í ævintýri."
Þegar Sigurður er spurður
í hveiju hann sé að vinna,
segir hann að allt starfsfólkið
vinni við genarannsóknirnar.
Við að einangra genin sem
valda sjúkdómum. Þær eru
komnar í fullan gang og
fyrsta útkoma ætti að fást í
næstu viku. Það er hvar á
litningi stökkbreyting er og
tekur þá við 1-2 mánaða
vinna við að finna nákvæm-
lega hvaða gen það er. Þetta
sé byrjunin.
Hann segir þetta mjög
spennandi starf.„Ekki síst að
hér eru notuð nýjustu tæki
og tól og nýjustu útgáfur af
hugbúnaði tengdar tækjun-
um. Rannsóknastofan er
mjög vel búin að slíku. Það
er einn Svíi þama inni núna
að setja inn og tengja nýjan
hugbúnað. Afköstin verða
ennþá meiri þegar maður fær
allt það nýjasta.“
Það er sýnilega mikið að
gera þessar fyrstu vikur með-
an verið er að koma fyrir
tækjunum. „Hér er kominn
til starfa mjög góður hópur
og mikið rætt,“ segir Sigurð-
ur. „Mjög góður andi, fólk
verður að segja sína skoðun
á öllu svo að hlutirnir gangi
upp. Þetta er mjög spennandi
vinnustaður og mjög gam-
an.“
Þegar spurt er um kaupið
svarar Sigurður að það sé
ágætt, hann sé ánægður með
það sem hann hafi. Og bætir
við að fjölskyldan sé auðvitað
ánægð með að nú helst hann
hér á landi. „Strákarnir mín-
ir eru mjög forvitnir um vinn-
una. Ég var búinn að vera
svo lengi í hellulögnunum,"
segir hann.
„Ætli það ekki,“ segir
hann þegar haft er orð á því
að hann hljóti að vera skap-
góður að halda þetta svona
lengi út, heil fjögur ár í hellu-
lögnunum. „Tíminn er bara
búinn að vera ótrúlega fljótur
að líða. Það var svo gaman
í vinnunni, svo góður mórall
hjá Gylfa og Gunnari. Við
vomm að vinna úti um allt,
á Seltjarnarnesi, Grafarvogi,
Mjóddinni og suður í Kópa-
vogi.“
Það verða viðbrigði að
flytja sig úr útivinnunni og
inn í lokaða rannsóknastofu.
Sigurður grípur þetta á lofti:
„Nú verð ég að passa línurn-
ar. Annars var ég búinn að
skokka í 9 ár og synda, sem
kannski hefur haldið í mér
góða skapinu. Ég er útimað-
ur, hefi mest gaman af því
að vera úti að ganga í ka-
faldsbyl eða rigningu. Hefi
alltaf verið mikið fyrir að
vera úti og ferðast út um
landið með fjölskylduna."
Er hann þá núna búinn að
festa sig niður í starf til
frambúðar? Hann kvaðst
ætla að vona það. „Ég lít á
þetta sem starf til næstu
20-30 ára. Ætli ég verði bara
ekki ellidauður í því. Ég hefi
trú á að þetta sé framtíðar-
starfsemi. Það er svo mikill
efniviður og. sérstaklega að-
gengilegur hér á landi. Því
hafa erlend fyrirtæki áhuga
á að gera samninga við það.“
íslendingar koma heim
Sigurður segir að næstum
daglega sé nýtt fólk að koma
til starfa. Nær allt Islending-
Sigurður kveðst
nú samt hafa
verið orðinn
þreyttur á að fá
ekkert í sínu
fagi, enda hefði
hann verið búinn
aðveraíbygg-
ingarvinnunni I
fjögur ár í maí.
Hann var raunar |
byrjaður að
þreifa fyrir sér
um starf erlend-
is, sérstaklega
við rannsókna-
störf á Norður-
löndum.
Þá kom nýja fyr- k
irtækið „Islensk |
erfðagreining"
alveg á réttum
tíma og auglýsti
í smáauglýsingu
eftir starfsfólki.
ar. „Komin eru hjón, lífefna- %
fræðingar frá Bandaríkjun- i
um. Þau voru byijuð að vinna I
erlendis þótt þau vildu koma |
heim, en gátu það ekki fyrr ?
en núna að þau komu beint :|
heim í þessa vinnu 1. nóvem- |
ber sl. Fleiri eru að flytjast |
heim frá Noregi, Svíþjóð og j
alls staðar að. Svo eru hér |
nýútskrifaðir meinatæknar |
og líffræðingar úr Háskóla I
íslands, se_m komnir eru hér *
til starfa. Ég held að 90-95% |
af starfsfólkinu sem er byijað
hérna séu háskólamenntað
fólk. Starfsemin er þannig.“
Framtíðin er því um þessi
áramót björt hjá Sigurði
Baldurssyni lífefnafræðingi. 'j
Hann tekur undir það. I
„Bjartari en vanalega, þótt |
hún hafi kannski ailtaf verið I
björt. Ég hefi aldrei vílað '
fyrir mér að vinna í kulda '
og trekki. En nú get ég not- |
að þessa menntun sem ég |
hefi aflað mér.“ Annað væri
sóun.