Morgunblaðið - 29.12.1996, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SUNNUDAGUR 29. DESEMBER 1996 31 -
BJORN
ÓLAFSSON
■4- Björn Ólafsson,
' loftskeytamað-
ur, fæddist á
ísafirði 16. nóvem-
ber 1920. Hann lést
á Landspítalanum
18. des. síðastlið-
inn, 76 ára að aldri.
Björn var elstur
fjögurra barna
Ingibjargar Frið-
meyjar Björnsdótt-
ur, f. 3.5. 1901, d.
1.11. 1933, frá Fæti
í Seyðisfirði við Isa-
fjarðardjúp. Bræð-
ur hans, tvíburarn-
ir Guðmundur Grettir og Sig-
urður Rafn Jósefssynir f. 29.10.
1923, eru báðir látnir. Systir
þeirra, Jóna, f. 1927, dó á fyrsta
ári. Faðir Björns var Ólafur
Guðmundsson Ottesen, skip-
stjóri, f. 8.7. 1891, d. 24.3. 1953,
ættaður frá Akranesi. Fóstur-
móðir Björns var Jóna Hálfdán-
ardóttir, f. 1.7. 1887, d. 4.3.
1964. Maður hennar var móður-
bróðir Björns; Jónatan Björns-
son, Jónssonar, Jónatanssonar
skálds.
Björn kvæntist Ragnhildi
Sóleyju Steingrímsdóttur árið
1943. Saman eignuðust þau
Ingibjörgu, f. 26.9. 1943, og
Steingrím, f. 22.12. 1946, d.
15.7. 1968. Börn Ingibjargar
eru Kristín Agla Einarsdóttir,
f. 30.11. 1964, Garður Einars-
son, f. 28.2. 1967 og Sturla Ein-
arsson, f. 28.8. 1969. Dóttir
Sturlu og eina langafabarn
Björns er Helga Sóllilja, f.
12.10. 1992. Björn og Ragnhild-
ur Sóley slitu samvistir 1949.
Önnur kona Björns var Anna
Sigurðardóttir, f. 20.02. 1927.
Fyrir átti hún
Sonju, f. 1.8. 1949,
en saman eignuðust
þau Hörpu, f. 13.7.
1955 og Sigrúnu, f.
19.9. 1956. Dóttir
Hörpu er Tinna
Jónsdóttir Molphy,
f. 23.9. 1979. Maður
Sigrúnar er Garðar
S. Garðarsson f.
13.11. 1955, og
þeirra dætur eru
Edda Ýr, f. 18.2.
1976 og Saga, f. 6.8.
1987. Anna og
Björn slitu samvist-
ir 1965. Þriðja kona Björns var
Hulda Ólafsdóttir, f. 18.5. 1918,
d. 20. des. 1993. Hún var ekkja
eftir Höskuld Ólafsson, f. 16.10.
1912, d. 24.3. 1968, og átti með
honum börnin Ólaf, f. 30.4.
1939, Steinar, f. 10.10. 1941,
Gunnar, f. 1.8. 1944, Regínu,
f. 9.3. 1949 og Höskuld, f. 31.7.
1950
Björn tók gagnfræðapróf á
Isafirði og lauk vélsljóraprófi
1940. Síðan menntaði hann sig
í loftskeyta- og radarfræðum í
Reykjavík, á Bretlandi og í
Belgíu. Hann starfaði sem sím-
ritari í Reykjavík, á ísafirði og
á Seyðisfirði og sem loftskeyta-
maður á togurum og farskip-
um. Lengst af starfaði hann
fyrir Eimskipafélag íslands eða
frá 1970. Björn var listhneigð-
ur, hann málaði myndir í frí-
stundum og sýndi. Einnig ritaði
hann greinar í blöð og tímarit
um ýmis málefni.
Útför Björns verður gerð frá
Fossvogskapellu á morgun,
mánudaginn 30. desember, og
hefst athöfnin klukkan 10.30.
Björn Ólafsson loftskeytamaður
er látinn á sjötugasta og sjöunda
aldursári, eftir stutta sjúkdómslegu.
Áður en hann var lagður inn á
Landspítalann hafði hann dvalið um
tveggja vikna skeið á Sjúkrahóteli
RKI sér til hressingar.
Þær hugrenningar sem fundust
þar á náttborðinu hans báru því
glöggt vitni að Björn gekk þess
ekki dulinn á neinn hátt að hveiju
stefndi. Eflaust vonaði hann að
stundin gæfist lengri, jólin á næsta
leiti, tími sem hann mat mikils og
var þegar byijaður að undirbúa á
sinn hátt. Síðustu verkin hans voru
að senda jólakortin sem bárust okk-
ur líkt og hinsta kveðja frá honum
eftir að hann var allur. Einnig ráð-
gerði hann ótrauður hefðbundna
þátttöku sína í undirbúningi helgi-
haldsins. Síðustu árin átti hann sitt
pláss í eldhúsinu hjá systur minni
á Þorláksmessu þar sem hann ham-
fletti jólaijúpuna. Hann reiknaði
ekki með að það fyrirkomulag yrði
neitt öðruvísi í ár.
En enginn má sköpum renna.
Mér er ekki grunlaust um að þegar
Björn áttaði sig á því að hveiju
stefndi, þá hafi hann vikist undan
frekari tilraunum læknavísindanna
til þess að framlengja það sem að
hans mati var komið á tíma. Trúar-
sannfæring hans og styrkur í þeim
efnum auðvelduðu honum þá
ákvörðun. Hann mætti sínum
skapadómi með því æðruleysi og
þeirri reisn sem trúin gaf honum.
Þessum styrk miðlaði hann ríkulega
til okkar, aðstandenda sinna og
vina, þá ekki síst til yngri kynslóð-
arinnar, sem heimsótti hann síðustu
daga. Þá kom berlega í ljós hvað
hann átti í okkur og við í honum.
Við dánarbeð hans koma orð sálma-
skáldsins í hugann.
Þú, Guð míns lífs, ég loka aupm mínum
í líknarmildum fóðurðrmum þínum
og hvili sætt, þótt hverfi sólin bjarta,
ég halla mér að þínu föðurhjarta.
(M. Joch.)
Björn kvæntist móður minni
Huldu Ólafsdóttur í desember 1975,
bæði upprunnin frá ísafirði. Hún
hafði þá verið ekkja eftir föður
minn í rúm sjö ár. Settu þau niður
heimili sitt á Selvogsgrunni 3 í
Reykjavík þar sem það stóð lengst
af utan tveggja ára sem þau dvöldu
í Hveragerði.
Á þessum árum starfaði Bjöm
sem loftskeytamaður á skipum
Eimskipafélags Islands. Hann var
því langdvölum að heiman að hætti
farmanna, og þótti móður minni það
miður og tilhlökkun hennar að fá
hann heim var ætíð mikil. Margar
ferðir fór hún með honum innan
lands og utan og þó hún nyti þeirra
ferðalaga ríkulega, fagnaði hún því
mjög þegar hann kom alkominn í
land. Þann skugga bar þó á að um
það leyti missti hún heilsuna og kom
það því í hans hlut að annast hana
meira eða minna sjúka þar til hún
féll frá fyrir réttum þremur árum.
Þessi umönnun var Birni ekki alltaf
auðveld, þess eðlis var sjúkdómur
hennar. En ég veit að ég mæli fyr-
ir hönd okkar allra sem málið snerti
þegar ég lýsi aðdáun okkar og
þakklæti til hans hvernig hann
reyndi af fremsta megni að rækja
það oft vandasama hlutverk. Þá
sem endranær naut hann systur
minnar, Fríðu Regínu, sem á sinn
kærleiksríka máta var honum ávallt
ómetanleg stoð og stytta.
Ég kynntist Birni ef til vill ekki
fyrr en hann var orðinn einn. í eðli
sínu var hann einfari og sjálfum
sér ótrúlega nógur. Sjálfsagt ýtti
eðli starfs hans og sú einangrun
sem það bauð upp á undir þessa
tilhneigingu hans ásamt langdvöl-
um fjarri sínu fólki. Þetta hefur ef
til vill verið honum fjötur um fót
áður fyrr, en eftir að hann var orð-
inn ekkjumaður var þetta honum
viss styrkur í einverunni. Þannig
hélt hann sitt heimili lengst af fyr-
ir sig og það var ekki fyrr en und-
ir það allra síðasta sem hann sá
ástæðu til þess að þiggja aðstoð frá
samfélaginu við það.
Þegar haft var samband við hann
og spurt um heilsuna, þá var hún
alltaf með miklum ágætum. Hann
kunni illa þá kúnst að barma sér
yfir eigin heilsu og aðstæðum. Það
var ekki fyrr en gengið var fast á
hann að hann sá ástæðu til að upp-
lýsa um hið rétta.
Í starfi sinu sem farmaður hafði
hann farið víða um veröldina og
kunni frá mörgu forvitnilegu að
segja. Hann var víðlesinn og fróður
maður með afbrigðum. Þessum
fróðleik var hann ósínkur á að miðla
til annarra.
Björn skrifaði mikið um hugðar-
efni sín sem voru fjölbreytileg,
ýmist til birtingar í blöðum eða ein-
göngu hugleiðingar fyrir sjálfan sig.
Hann hafði einnig mikinn metnað
fyrir starfí sínu og sinnar stéttar
og skrifaði varnaðarorð gegn þeirri
stefnu sem dæmdi starf loftskeyta-
mannsins léttvægt í heimi nútíma
fjarskipta.
Eftir að Björn kom í land tók
hann að skoða landið af miklum
áhuga og sagðist harma að hafa
ekki sinnt því meira meðan hann
var yngri. Setti hann sig nú aldrei
úr færi að fara í veiði þegar það
bauðst, enda var hann ástríðuveiði-
maður, eða heimsækja þá staði
landsins sem höfðu orðið útundan
hjá honum.
Síðustu árin tókum við upp þann
sið að ætla okkur eitt ferðalag á
sumri þar sem við fórum tveir sam-
an í dagsferðir, skoðuðum nýja staði
og nýja hlið á ásýnd landsins og
enduðum svo gjarnan í sumarbú-
stað til ánægjulegrar helgardvalar
með vinum og kunningjum.
Af þessum stuttu ferðum hafði
Björn mikið yndi og minntist þeirra
oft. Hann var dijúgur áhugamálari
og ljósmyndari góður. Á þessurr.
ferðum var hann stöðugt að leita
að mótífum, þannig að oft gengu
þessar ferðir hægt fyrir sig, því
ósjaldan þurfti að stoppa, fara út
að skoða og taka myndir. Næsta
sumar höfðum við ráðgert að kom-
ast á jökul, leigja vélsleða og skoða
þá dýrð sem þar leynist. Nú er
augljóst að sú ferð sem þannig var
fyrirhuguð verður ekki farin, en
næst þegar ég fer í slíka ferð verð-
ur hann mér nálægur í huganum
og þegar ég sé fallegt mótíf á jöklin-
. um staldra ég þar við og minnist
hans.
Við sem þekktum Björn Ólafsson
kveðjum hann að leiðarlokum
þakklátum huga. Blessuð veri
minning hans.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Steinarr Höskuldsson.
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
ÁSA S.J. BJÖRNSSON
frá Hvítárvöllum,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli
föstudaginn 20. desember, verður jarð-
sungin frá Dómkirkjunni mánudaginn
30. desember kl. 13.30.
Ingibjörg Sigurðardóttir, Helgi Björgvinsson,
lón Sigurðsson, Ólöf J. Sigurgeirsdóttir,
Gústaf Hannesson,
Ingólfur Hannesson, Guðrún Bjarnadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.

Ástkær eiginmaður minn og faðir okkar,
JÓN ÞORKELSSON
frá Litla-Botni,
Hvalfirði,
verður jarðsunginn frá Akraneskirkju mánudaginn 30. desember
kl. 14.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en þeim, sem vilja
minnast hans, er bent á dvalarheimilið Höfða, Akranesi.
Guðleif Margrét Þorsteinsdóttir,
Steinþór Jónsson,
Þorkell Jónsson.
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir,
systir, amma og langamma,
VIGDÍS BRYNJÓLFSDÓTTIR,
Blönduhli'ð 16,
er lést á Landspítalanum 22. desem-
ber, verður jarðsungin frá Háteigskirkju
mánudaginn 30. desember kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakk-
aðir, en þeim, sem vildu minnast hinnar
látnu, er bent á Krabbameinsfélagið.
Marfa J. Guðmundsdóttir, Sigurður G. Sigurðsson,
Gíslina S. Kauffman, Róbert L. Kauffman,
Brynjólfur Guðmundsson, Hjördís Einarsdóttir,
Jón Brynjólfsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GUNNAR BJÖRNSSON
bifreiðasmiður,
Dalbraut 27,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Áskirkju mánu-
daginn 30. desember kl. 15.00.
Rannveig Gunnarsdóttir, Sigurður Tómasson,
Þórarinn B. Gunnarsson, Ólafia B. Matthíasdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Ástkær eiginmaður minn,
PÉTUR SIGURÐSSON,
Naustahlein 30,
Garðabæ,
verður jarðsunginn frá Víðisstaðakirkju,
Hafnarfirði.mánudaginn 30. desember
kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakk-
aðir, en þeim, sem vildu minnast hins
látna, er bent á Líknarsjóð Hrafnistu.
Fyrir hönd barna, tengdabarna og barnabarna, barnabarnabarns
og annarra aðstandenda,
Ásthildur Jóhannesdóttir.
+
Ástkæra eiginkona mín, móðir okkar,
tengdadóttir og amma,
SARA BRYNDfS ÓLAFSDÓTTIR,
Kvistalandi 13,
Reykjavik,
sem lést föstudaginn 20. desember,
verður jarðsungin frá Bústaðakirkju
mánudaginn 30. desember kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er vin-
samlega bent á Hjartavernd.
Gústaf Þór Ágústsson,
Sverrir Þór Gústafsson,
Guðrún Olga Gústafsdóttir,
Ágúst Óskar Gústafsson,
Guðný Karlsdóttir,
Aron Már Ólafsson.
+
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu
okkur hlýhug og samúð við andlát og
útför eiginmanns míns,
GUNNARS KRAGH,
Árskógum 8.
Guð gefi ykkur gleðilegt nýtt ár.
Sigurlín Gunnarsdóttir,
Gunnar Baidursson, Margrét Ólafsdóttir,
börn og barnabörn.