Morgunblaðið - 29.12.1996, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 29. DESEMBER 1996 35
MINNIIMGAR
langar. Á fyrstu árshátíð Bílasmiða-
félags Reykjavíkur sagði einn fé-
lagsmanna og ágætur hagyrðingur:
Gunnar minn Bjömsson er grannur og lá’r,
jeg glöggt hefi þekkt hann í pdamörg ár.
Hans lund er sem stormur, sem steðjar um
grund,
en stillist í blíðviðri á lítilli stund.
(Sig. Hjálmarsson)
Hér hefur samferðarmaður með
fáum orðum gefið ágæta lýsingu á
Gunnari. Hann var ekki hávaxinn
og við barnabarnaböm sín sagði
hann gjarnan að hann væri nú ekki
langur þessi langafi. En hann var
alla tíð kvikur og léttur í spori,
beinn í baki og teinréttur svo eftir
var tekið þegar gráhærður eldri
maður fékk sér næsta daglegan
göngutúr í nágrenni Dalbrautar þar
sem hann bjó síðustu árin. Hann
var vel ern og keyrði bíl sinn nokk-
I ur ár eftir áttrætt. Þó ekki hafi
tengdasonurinn lent í hvassviðri
* lundar hans hefur án efa stormað
í kringum Gunnar þegar mest gekk
á í starfinu. Svo mikið er víst að
ekki væri það fyrir lundarlausan
mann að standa í iðnrekstri í þeim
mikla andbyr og oft og tíðum skiln-
ingsleysi sem svo oft einkennir við-
horfín í þjóðfélaginu gagnvart iðn-
aðinum. Það hefur án efa verið
stormurinn í lundinni sem skilaði
málum áfram. Ekki efast ég um
. að storminn hafi lægt jafnsnöggt
* og hann skall á. Aldrei heyrði ég
hann hallmæla neinum og jafnan
var hann tilbúinn að finna önnur
rök en sín eigin.
Fulltrúar þeirrar kynslóðar sem
lifað hefur mestu breytingar sem
orðið hafa á íslensku þjóðlífí hverfa
einn af öðrum. Þeir lögðu grunninn
að því langlífí sem þjóðin býr við.
Menn geta spurt sig til hvers.
p Tengdafaðir minn sá ekki alltaf til-
I ganginn. Hann bjó einn að Lang-
" holtsvegi 186 nokkur ár eftir lát
eiginkonu sinnar árið 1981 en
dvaldi síðustu æviár sín í þjónustu-
íbúðum aldraðra við Dalbraut.
Hann var vanur að segja: „Hér er
gott að vera, hér kvartar enginn“.
Betri umsögn getur eitt heimili ekki
fengið. Aðstandendur senda alúðar-
þakkir til alls starfsfólks þar fyrir
P vinsemd og virðingu við aldraðan
^ mann. Fátt lýsir betur eða á raun-
fc særri hátt síðustu æviárum tengda-
9 föður míns en eftirfarandi þrjár síð-
ustu vísumar úr ljóðinu Sumar-
kveðja eftir Pál Ólafsson:
Kveð ég nú minn kæra hól,
kveð ég gljúfrafossinn.
Ó, þér fagra sumarsól,
sendi ég hinsta kossinn.
Kveð ég allt, sem kært er mér,
og kveð nú þeim mun betur,
sem ég finn hvað óvíst er,
að ég lifi í vetur.
Kveð ég vini og vandamenn.
Vil mig enginn tregi,
þótt ég blundinn sofni senn,
sem ég mest nú þreyi.
Öldungur sem lokið hefur löngu
og ströngu ævistarfí er kvaddur í
hinsta sinn. Hann hafði löngum
óskað þess að til þessarar stundar
kæmi. Ekki vegna þess að líkamleg-
ir kvillar væru svo mjög að hrjá
hann, heldur var það minnisleysið
sem angraði hann mest. Honum
fannst hann ekki lengur geta verið
að neinu gagni og ekki væri réttlæt-
inu endilega fullnægt þegar yngra
fólk fengi kallið á undan honum.
Samvistum með hreinlyndum og
drenglyndum manni er lokið. Það
er gott að kveðja þegar langri ævi
er lokið og góðu dagsverki skilað.
Að leiðarlokum þökkum við dóttir
hans og fjölskylda okkar umhyggju
hans og samfylgd í gegnum árin
og óskum honum blessunar á nýjum
vettvangi.
Sigurður Tómasson.
Afí Gunnar er dáinn. Hann er
farinn til ömmu Möddu sem fór á
undan honum til himna, fyrir rúm-
um fímmtán árum. Afí var orðinn
gamall og var farinn að hafa á orði
þegar atburðir voru ræddir sem
voru ókomnir, að ekki væri víst að
hann yrði hér enn.
Við systkinin eigum margar góð-
ar minningar frá heimili afa og
ömmu á Langholtsveginum og ekki
síst úr sumarbústaðnum upp við
Elliðavatn. Þegar við vorum böm
var farið upp í Land, og farið í leiki
og borðað úti í laut. Það var í minn-
ingunni alltaf sól, amma sat og
þeytti handa okkur eggjadrykk og
afí kaffíbrúnn á stuttbuxum að
huga að gróðrinum.
Þær minningar sem fyrst koma
upp í hugann tengjast allar útivem
og áhuga afa fyrir náttúrunni. Þeg-
ar afi fór að eldast og eftir að hann
flutti á Dalbraut, var alltaf hægt
að brydda upp á umræðum sem
I
m
I
»
m
»
Vinátta er eitt af því faliegasta sem þú
getur eignast
og eitt af því besta sem þú getur orðið.
Vinur er lifandi fjársjóður og ef þú átt einn
slíkan,
þá átt þú eina verðmætustu gjöf lífsins.
Vinur er sá sem stendur alltaf við hlið þér
gegnum gleði þína og sorgir.
Vinur er sá sem þú getur alltaf treyst á,
sá sem þú getur alltaf opnað þig fyrir,
sú dásamlegasta persóna, sem alltaf trúir
á þig
á sinn einstæða hátt.
Vinur er sem heilagur, vinur er sem bros.
Vinur er hönd sem heldur í þína, sama hvar
þú ert,
sama hve langt eða stutt er á milli ykkar.
Vinur er sá sem er alltaf til staðar
og sýnir þér alltaf - alltaf umhyggju.
Vinur er tilfinning um eilífa tryggð.
*
Vinur er þær dyr sem alltaf standa þér
opnar.
Vinur er sá sem þú getur gefið lykilinn þinn.
Vinur er það besta sem þú getur eignast
og það besta sem þú getur orðið.
(Höf. ókunnur)
Við biðjum góðan Guð að vaka
yfír Eiríki, bömunum, tengdaböm-
um og afkomendum öllum. Blessuð
sé minning Maríu Magnúsdóttur.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
m
Ingibjörg Halldórsdóttir,
Ingibjörg Bjömsdóttir,
Sigrún Hjaltested,
Guðrún Bjarnadóttir.
Nú þegar amma mín er farin er
svo margt sem ég er að hugsa. Ég
hugsa um allt sem hún hefur gert
fyrir barnabömin sín. Hún fylgdist
svo vel með því sem þau vom að
gera. Hún fylgdist svo vel með því
hvernig mér gekk í ballett og hún
var líka alltaf sú fyrsta sem ég
bauð á ballettsýningarnar á vorin.
Hún og afí voru svo (iugleg að fara
með okkur um allt. Ég man svo vel
allar ferðirnar sem þau fóm með
okkur í tívolí og keyrðum við þá
oft austur um sveitir. Amma var
svo dugleg að segja okkur sögur
hvort sem það vom þjóðsögur eða
sögur af stöðum sem við heimsótt-
um. Hún sagði mér svo margt sem
ég veit í dag um fræga atburði í
mannkynssögunni og verð ég ævin-
lega þakklát henni fyrir allan þann
fróðleik sem hún færði mér. Hún
amma var svo lengi búin að beijast
með sínu veika hjarta. Hún var svo
mikil réttlætismanneskja og barðist
alltaf fyrir réttlæti. Hún passaði
alltaf að gera aldrei upp á milli
barnabarnanna sinna og hún var
alltaf að gera eitthvað gott fyrir
okkur öll. Guð blessi elskulega
ömmu mína.
Sigurrós.
Eftir að hjartað í henni ömmu
minni fór að vera veikara hin seinni
ár fór ég að ijölga komum mínum
til hennar meðal annars til að að-
stoða hana við hin ýmsu verk. Þá
kynntist ég henni á annan hátt en
ég hafði áður gert. Nú var hún
ekki bara amma mín heldur varð
hún líka vinkona mín og áttum við
mörg trúnaðarmálin saman. Ein af
okkur fannst gaman að, og ósjaldan
sagði hann skemmtilegar sögur af
laxveiðiferðum í Vopnafírði, en þar
veiddi hann einmitt sinn stærsta
lax. Afa þótti líka gott að sitja og
horfa út um gluggann og reykja
pípuna sína og hlusta á Pavarotti.
Þær heimsóknir voru ekki síðri.
Við söknum afa, en söknuðurinn
verður bærilegri þegar góðar minn-
ingar lifa í hjörtum okkar.
Hljótt er inni, úti kyrrð og friður,
aðeins regnið drýpur niður
yfír þurran, þyrstan svörð.
Nóttin heyrir bænir alls sem biður
við bijóst þín, móðir jörð.
Allir hlutu einn og sama dóminn.
Alla þyrstir, líkt og blómin,
hveija skepnu, hveija sál.
Um allar byggðir blikar daggarljóminn,
bláma slær á sund og ál.
Ollum sorgum sínum hjartað gleymir.
Svalinn ljúfi um það streymir,
eins og rep um sviðinn svörð.
Blómin sofa, bömin litlu dreymir
við bijóst þín, móðir jörð.
(Davíð Stef.)
Elsku afi, við þökkum þér fyrir
allar stundimar sem við áttum með
þér. Guð geymi þig.
Kveðja.
Gunnar, Jónína,
Ragnar og Matthías.
Nú í dimmasta mánuði ársins
barst mér sú fregn að látinn væri
gamall félagi og vinur, Gunnar
Björnsson, bifreiðasmiður, og vil ég
hér minnast hans í fáum orðum.
Gunnar var fæddur austur í
Vopnafírði og flutti ungur suður til
Reykjavíkur og hóf nám í húsa-
smíði hjá Finni Thorlacius húsa-
smíðameistara árið 1924.
Eftir sveinspróf vann hann við
húsasmíðar um nokkura ára skeið
en er kreppan hóf innreið sína upp
úr 1930 féll vinna niður við smíðar
að mestu leyti og snéri hann sér
þá að bifreiðasmíði.
Sú grein var þá í örum vexti og
hentaði nám hans vel því timbur
var aðalefniviður í þær yfírbygging-
ar. Hann vann í fyrstu hjá Strætis-
vögnum Reykjavíkur en síðan hjá
Agli Vilhjálmssyni hf.
Er líða fór á fjórða áratuginn
jókst til muna fjöldi þeirra er vann
við þessar smíðar og rétt þótti að
huga að stofnun félags um greinina
bestu minningum mínum um ömmu
er þegar ég var átta ára gömul.
Þetta var rétt fyrir jól og ýmislegt
dapurlegt hafði gerst í mínu lífí það
árið. Rétt fyrir jólin var verið að
sýna myndina „The never ending
story“ og langaði mig svo óhemju-
mikið að sjá hana. Afí og amma
fóru með mig og systur mína til
þess að sjá myndina. Ég held að
ég hafi aldrei verið jafn þakklát
neinum og þeim tveim þennan dag.
Ég man hvað myndin hafði mikil
áhrif á mig, ég hágrét allan tím-
ann. Mér fannst nafnið á henni svo
flott, mér fannst sagan svo æðisleg
að því að hún var endalaus. En
þann 20. desember síðast liðinn
komst ég að því að ekkert varir
að eilífu, ekkert er endalaust. Allt
hefur sinn endi, jafnvel „The never
ending story“. Þegar kemur að
endalokum eigum við bara minn-
ingar eftir. í mínu tilfelli eru þetta
yndislegar minningar um ömmu
mína sem dó svona rétt fyrir jólin.
Þessi jól hafa verið sorgleg og tóm-
leg án hennar. En um hana á ég
svo yndislegar minningar og marg-
ar hverjar mjög broslegar því
amma mín hún hafði svo skemmti-
legan húmor. Við gátum skemmt
okkur svo vel saman nöfnurnar og
þá var nú hlegið dátt. Amma mín
var svo stórkostleg kona og allar
minningarnar sem ég á um hana
munu ávallt varðveitast í hjarta
mínu og eru eitt af því sem enginn
getur tekið frá mér.
Ég veit að elsku ömmu minni líð-
ur vel núna og núna getur hún ferð-
ast um allt án þess að hjarta henn-
ar stoppi hana af.
María Helen.
og var Tryggvi Þorgils Pétursson
sá er fyrstur hóf máls á því en
aðrir ýttu því úr vör, má þar nefna
Þóri Kristinsson, Gísla Jónsson og
Tryggva Árnason. Félag bifreiða-
smiða var síðan stofnað hinn 18.
mars 1938 á Café Höll í Austur-
stræti, þar voru mættir 22 starfs-
menn frá nokkrum verkstæðum
sem við þessar smíðar unnu og því
rétt taldir stofnfélagar.
Stjórn var kosin og fyrsti formað-
ur Tryggvi Árnason, Þórir Kristins-
son ritari, Guðjón Guðmundsson
gjaldkeri, Gunnar Bjömsson vara-
formaður, Gunnar Stefánsson vara-
ritari og Ragnar Kristinsson vara-
gjaldkeri. Fljótlega var farið að
vinna að því að fá bifreiðasmíði við-
urkennda sem sjálfstæða iðngrein
og það hafðist í gegn á Iðnþingi
sem haldið var á ísafírði árið 1942.
Það var erfitt að koma þessu í
gegn þar sem bifreiðasmíði skarað-
ist við margar aðrar iðngreinar en
það hafðist fyrir baráttu og hjálp
góðra aðila. Éins og áður var sagt
var Gunnar Björnsson kosinn vara-
formaður á stofnfundinum og
gegndi hann því embætti til ársins
1947, var ritari 1948 og síðan var
hann kosinn formaður 1949, aftur
1951-52 og 1957-58, alls í fímm ár.
í prófnefnd sat Gunnar frá 1942
til 1956 og í skógræktamefnd frá
1959-63, tildrög að stofnun þeirrar
nefndar voru að Gunnar Thorodd-
sen þáverandi borgarstjóri hvatti
félög til að sækja um spildu í Heið-
mörk sem þá var verið að hefja
ræktun á. Gunnar Björnsson og
Guðjón Guðmundsson hófu máls á
þessu á næsta fundi og var sam-
þykkt að sækja um blett og fékk
félagið síðan fímm hektara spildu
númer tuttugu í Heiðmerkurlandi
og hafa félagar gróðursett þarna
tuttugu þúsund plöntur af hinum
ýmsu tegundum og er þar risinn
hinn myndarlegasti skógur.
Gunnar Björnsson var kjörinn
heiðursfélagi Félags bifreiðasmiða
og sæmdur gullmerki þess fyrir þá
miklu vinnu er hann innti af hendi
fyrir það með setu í stjórn og fyrir
störf í nefndum og ráðum.
Gunnar Björnsson kom að fleiru
á sínu lífsskeiði, því hann ásamt
fimm öðrum stofnsetti Bílasmiðjuna
hf. 1942 og síðan Sameinuðu bíla-
smiðjuna árið 1965 og voru þær
með stærstu fyrirtækjum í bifreiða-
smíði hér á landi, en aðrir kunna
þessa sögu betur og munu greina
nánar þar frá.
Ég vil að leiðarlokum þakka
Gunnari Björnssyni góð kynni og
vináttu í minn garð, það var gott
að geta leitað til hans þegar ég
starfaði sem formaður félagsins.
Blessuð sé minning Gunnars
Bjömssonar.
Mínar innilegustu samúðarkveðj-
ur sendi ég til barna hans og fjöl-
skyldna þeirra.
Ásvaldur Andrésson.
+
Ástkær eiginmaður minn, faftir, tengdafaöir, afi og langafi,
GUÐVARÐURJÓNSSON
málarameistari,
Aðalstræti 10,
Akureyri,
lést í Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri sunnudaginn 22. desem-
ber.
Hann verftur jarftsettur frá Akureyrarkirkju mánudaginn 30. des-
ember, kl. 13.30.
Kristbjörg Reykdal,
Arnald Reykdal, Asta Þórðardóttir,
Gréta Guðvarðardóttir, Steinþór Oddsson,
Trausti Reykdal, Helga Einarsdóttir,
Guðfinna Guðvarðardóttir, Valgarður Stefánsson,
Snorri Guðvarðarson, Auður Eyþórsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Hjartans þakkir til allra, sem sýndu
okkur hlýhug og samúð vift fráfall
JÓHANNS ÓLAFS JÓNSSONAR,
Hrafnistu,
Hafnarfirði,
áður Fjóluhvammi 1,
Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Hrafn-
istu, Hafnarfirði.
Kristjana Jónsdóttir,
Jón Gunnar Jóhannsson, Unnur Jóhannsdóttir,
Guðjón Jóhannsson, Helga Ólafsdóttir,
Hjalti Jóhannsson, Helga Bjarnadóttir,
Edda Jóhannsdóttir, Kristinn Fr. Jónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
TOSHIBA
myndbandstækin
meS Pro-Drum myndhausnum
eru bylting frá eldri gerðum.
40% færri hlutir, minni
bilunartíðni, skarpari mynd.
Toshiba Pro-Drum nr 1
á topp 10 lista What Video.
Verð frá kr. 38.610 stgr.
Wr
- v; '*™ m ■
l¥lv,
© © O
/:/■
EinarFarestveit&Co.hf.
Borgartúni 28 - Simi 562 2901 og 562 2900